កំពង់ឆ្នាំង: ការពេញនិយមទទួលទានជ្រូកកណ្ដុរនៅប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយបានធ្វើឱ្យសត្វចិញ្ចឹមនេះមានទីផ្សារល្អ និងបង្កើនឱកាសរកប្រាក់ចំណូលរហូតមានកសិករមួយចំនួនបានប្ដូរពីការចិញ្ចឹមជ្រូកទូទៅមកចិញ្ចឹមជ្រូកកណ្ដុរវិញ។
ទោះជាមានការចិញ្ចឹមជ្រូកកណ្ដុរច្រើនពីសំណាក់កសិករប៉ុន្តែទីផ្សារសត្វចិញ្ចឹមយកសាច់មួយនេះនៅតែទូលំទូលាយសម្រាប់កសិករជាច្រើនទៀតក្នុងការស្វែងរកចំណូល។
ក្នុងចំណោមនោះលោក សម ភារម្យ បានចំណាយពេល ២ឆ្នាំមកហើយក្នុងការចិញ្ចឹមជ្រូកកណ្ដុរដោយលោកអះអាងថា វាងាយស្រួលចិញ្ចឹម មើលថែ ធន់នឹងជំងឺ មានទីផ្សារល្អនិងតម្លៃខ្ពស់ជាងជ្រូកស្រុកទូទៅ។
ម្ចាស់កសិដ្ឋានចិញ្ចឹមជ្រូកកណ្ដុររូបនេះបានប្រាប់ SR News ថា៖ «ខ្ញុំមើលឃើញទីផ្សារមានតម្រូវការច្រើននិងងាយស្រួលចិញ្ចឹម ដោយយើងអាចប្រលែងនៅទីធ្លាក្រោយផ្ទះបាន ដោយដាំបន្លែត្រកួន ជីក ស្រះ ព័ទ្ធរបង ដើម្បីជាជម្រកដលើជ្រូកកណ្ដុរ»។
លើសពីចិញ្ចឹមសត្វដើម្បីប្រាក់ចំណូលលោក ភារម្យ ថាការមើលថែសត្វក៏ជាសកម្មភាពដែលលោកចូលចិត្តធ្វើផងដែរ។
លោកថា៖«ណាមួយវាជាចំណង់ចំណូលចិត្ដនៃការចិញ្ចឹមសត្វទៀតនោះទើបខ្ញុំចាប់ផ្ដើមចិញ្ចឹមតែម្ដងព្រោះវាអាចជួយកាត់បន្ថយភាពតានតឹងពីការងារ ដោយការដាក់ ត្រកួនឲ្យជ្រួកស៊ីថែទាំវា»។
លោកបានចាប់ផ្ដើមការចិញ្ចឹមជ្រូកកណ្ដុរដំបូងដោយចំណាយដើមទន់ប្រមាណ ១៥០០ដុល្លារទៅលើការដាក់មេជ្រូកចិញ្ចឹមចំនួន ៥ក្បាលប៉ុណ្ណោះដើម្បីយកកូនសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់នៅលើទីផ្សារ និងទុកបន្តពូជថែមទៀត។
យោងតាម»សៀវភៅផលិតកម្មជ្រូកពូជ»ការជ្រើសរើសពូជ របស់អង្គការ ហេហ្វឺកម្ពុជា បោះពុម្ពឆ្នាំ ២០០៧ជ្រូកកណ្ដុរជាប្រភេទពូជក្នុងស្រុក និងពូជអាស៊ីសុទ្ធសាធ។វាមានក្បាលស្រួចដូចក្បាលកណ្តុរ មានច្រមុះត្រង់ត្រចៀកត្រង់តូចបញ្ឈររាងស្រួច ខ្លួនខ្លីក្រាស់ ខ្នងអែន ពោះកិតដីមិនសូវមានរោម សម្បុរប្រែប្រួលពីខ្មៅប្រផេះ។ជ្រូកកណ្ដុរជាពូជដែលមានការលូតលាស់យឺត តែធន់នឹងជំងឺ។
ជាមួយបទពិសោធន៍ក្នុងការចិញ្ចឹមជ្រូកស្រុកដោយត្រូវការចំណាយថវិកាច្រើនលើការមើលថែទាំងការចាក់វ៉ាក់សាំងនិងការឲ្យចំណីឲ្យបានដិតដល់នោះ កសិករ សម ភារម្យ បានអះអាងថាការចិញ្ចឹមជ្រូកកណ្ដុរមិនសូវពិបាកមើលថែនោះទេ។
លោកបានលើកហេតុផលថា៖ «វាងាយស្រួលជាងការចិញ្ចឹមជ្រូកស្រុកច្រើនណាស់ដោយជ្រូកកណ្ដុរ ជាសត្វដែលស៊ីត្រកួន និងមើមឈើ ជាអាហារហើយធន់នឹងអាកាសធាតុ»។
យ៉ាងណាមិញលោកក៏បានរៀបរាប់ពីចំណុចដែលត្រូវយល់ដឹងនិងប្រុងប្រយ័ត្នសម្រាប់អ្នកចិញ្ចឹមជ្រូកកណ្ដុរផងដែរ។
លោកបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖«ផលវិបាកនៃការចិញ្ចឹមជ្រូកកណ្ដុរគឺកុំឲ្យគេចូលក្នុងទ្រុងផ្ដេសផ្ដាស ព្រោះវាអាចបង្ករោគឆ្លងបានតែបើចូលត្រូវបាញ់ថ្នាំសម្លាប់មេរោគជាមុនសិន»។
យោងតាម «សៀវភៅផលិតកម្មជ្រូកពូជ» ជ្រូកកណ្ដុរអាចមានទម្ងន់រហូតដល់ ៦០គីឡូក្រាមក្នុងអាយុ១២ខែ។ មេជ្រូកអាចបង្កាត់បាននៅអាយុ ១០ខែដោយរយៈពេលផើមជាមធ្យម ១១៣ថ្ងៃ។
តាមបទពិសោធន៍របស់លោកភារម្យ ការថែទាំត្រូវបានចែកចេញជាពីរគឺ៖ ទី ១សម្រាប់ជ្រូកទម្ងន់ចាប់ពី ១០គីឡូក្រាមយើងអាចប្រលែងឲ្យវាដើរស៊ីចំណីបានហើយ ព្រោះវាផុតពីជំងឺរាករូសហើយ។ ទី២ ជ្រូកទម្ងន់ចាប់ពី២៥ គីឡូក្រាមឡើងទៅ គឺជាពេលវាត្រូវបង្កាត់ពូជហើយយើងត្រូវបំបែកជ្រូកពពោះចេញពីហ្វូង ដើម្បីការពារកុំឲ្យវារលូតកូន។ក្នុងមេជ្រូក ១ ក្បាលអាចកើតកូនបានចន្លោះពី ៨ ទៅ ១០ ក្បាល។
លោកបានបន្ថែមទៀតថា៖«កូនជ្រូកទើបនឹងកើតត្រូវឲ្យវាស៊ីចំណី ៣០ថ្ងៃសិនដើម្បីឲ្យវាឆាប់ធំ និងមានទម្ងន់ចាប់ពី ១០គីឡូក្រាមឡើងទៅអាចប្រលែងកូនជ្រូក ក្នុងទ្រុង ឬទីធ្លាក្រោយផ្ទះបានហើយ។
ក្នុងមួយខែលោកអាចលក់កូនជ្រូកបានចន្លោះពី ១០ ទៅ ១៥ ក្បាល។ ការលក់ជ្រូកកណ្ដុរនៅលើទីផ្សារគឺមានតម្លៃខុសៗគ្នាទៅតាមទម្ងន់ និងឈ្មួញអ្នកទិញ។
ជ្រូកកណ្ដុរសាច់ដែលចិញ្ចឹមដោយកសិករវ័យ ៤៥ឆ្នាំរូបនេះ មានទីផ្សារល្អ ដោយលោកអាចលក់បាន ១ក្បាលក្នុងតម្លៃ២៣ម៉ឺនរៀល សម្រាប់ទម្ងន់ ៨គីឡូក្រាម តម្លៃ ២៥ម៉ឺនរៀល សម្រាប់ទម្ងន់១០គីឡូក្រាម និងតម្លៃ ២៨ម៉ឺន រៀល សម្រាប់ទម្ងន់ ១២គីឡូក្រាម។
ជាមួយនឹងជោគជ័យក្នុងការចិញ្ចឹមសត្វជ្រូកកណ្ដុរលោក ភារម្យក៏បានបង្ហាញពីបំណងចែករំលែកបច្ចេកទេសនៃការចិញ្ចឹមជ្រូកកណ្ដុរនេះទៅដល់អ្នកដែលចង់សាកល្បងចិញ្ចឹមសត្វដែលកំពុងពេញនិយមទទួលទាននិងមានទីផ្សារល្អមួយនេះ ព្រោះវាជាមុខរបរទទួលបានប្រាក់កម្រៃល្អប្រសើរនិងអាចដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារបានមួយកម្រិត។
កសិករចិញ្ចឹមជ្រូកកណ្ដុរលោក សំ ភារម្យ មានទីលំនៅក្នុងស្រុករលាប្អៀរ ខេត្ត កំពង់ឆ្នាំង ឬទាក់ទងតាមគេហទំព័រហ្វេសប៊ុកៈ កសិដ្ឋានជ្រូកព្រៃ-ជ្រូកកណ្តុល KHWild pig farm និង លេខទូរស័ព្ទ៖ ០៧១ ៩៣២៧ ៣០០៕
កំពង់ធំ : ស្ត្រីកសិករនៅកំពង់ធំម្នាក់បានកែប្រែជីវភាពឱ្យប្រសើរឡើងក្រោយពីសិក្សាដឹងថាសត្វក្រួចងាយស្រួលចិញ្ចឹម ហើយថែមទាំងមានទីផ្សារល្អ។
ធ្លាប់ជាអ្នកចិញ្ចឹមមាន់ អ្នកស្រី ឡុងស្រីរ៉ា មានបទពិសោធន៍និងបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមមាន់ជាច្រើនឆ្នាំ មកហើយ។ កាលណោះអ្នកស្រីត្រូវការចំណាយថវិកាច្រើនលើការផ្តល់ចំណីឲ្យសត្វមាន់ បានគ្រប់គ្រាន់ការចាក់វ៉ាក់សាំងការពារ និងការមើលថែទាំវាឱ្យបានដិតដល់។ ដោយពុំសូវទទួលបានប្រាក់ចំណេញ ទើបនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៨អ្នកស្រីបានងាកមកចិញ្ចឹមសត្វ ក្រួចសាកល្បងវិញ។
កសិករស្រីរ៉ាបានប្រាប់ SR News ថា៖ «ក្រួចងាយស្រួលចិញ្ចឹមជាងមាន់ព្រោះវាទាមទាររយៈពេលខ្លីក្នុងការចិញ្ចឹម និងប្រមូលផលសាច់លក់បានលឿន»។
ដំណាក់ការដំបូង អ្នកស្រីបានចំណាយដើមទុនប្រមាណ ១៥ម៉ឺនរៀលលើការភ្ញាស់ ពងក្រួច ២០០គ្រាប់ និងចំណី។ ពងក្រួចដែលភ្ញាស់បានកូនប្រមាណ ១០០ក្បាល ហើយអ្នកស្រីបានប្រើទ្រុងមាន់ដែលមានស្រាប់សម្រាប់ចិញ្ចឹមក្រួចបន្ត។
ចំណាយរយៈពេលប្រមាណ ២៥ថ្ងៃទៅ ៣៥ថ្ងៃនៃការចិញ្ចឹមក្រួចអ្នកស្រីអាចប្រមូលផលសាច់ និងពងក្រួចបានជាច្រើនសម្រាប់លក់ និងភ្ញាស់បន្តពូជ។
ដោយសត្វស្លាបមួយប្រភេទនេះមានរសជាតិឆ្ងាញ់ចិញ្ចឹមឆាប់ទទួលបានផល និងមានទីផ្សារល្អកសិករ ស្រីរ៉ា បានបន្តចិញ្ចឹមក្រួចអស់រយៈពេល ៦ឆ្នាំ ជាមួយការទទួលបានទិន្នផលខ្ពស់ឆ្លើយតបទៅនឹងទីផ្សារ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថាក្រៅពីចំណាយលើចំណីក្រួច អ្នកស្រីក៏ត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងឱ្យពួកវាដូចមាន់ដែរ។
អ្នកស្រី ស្រីរ៉ា បានរៀបរាប់ថា៖ «ការចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺអាសន្នរោគចំពោះក្រួចដែលយើងទុកសម្រាប់ធ្វើជាមេបាយើងត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងរាល់៦ខែម្ដងហើយសម្រាប់កូនក្រួចសាច់យើងត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងរាល់ ១៥ថ្ងៃម្ដងនិងចំពោះរដូវភ្លៀងគឺយើងត្រូវប្រើថ្នាំការពារជំងឺ រាកស រាកខៀវ និងផ្ដាសសាយហើយសម្រាប់ខែក្ដៅវិញយើងប្រើថ្នាំប៉ារ៉ាលាយជាមួយនិងវីតាមីនស៊ី ដាក់លាយជាមួយចំណីឲ្យវាស៊ី ដើម្បីកាត់បន្ថយស្ត្រេស ហើយការលាយចំណីវិញ ចំណី ១តោន ត្រូវលាយជាមួយ វីតាមីន ១គីឡូក្រាម»។
ក្រៅពីចិញ្ចឹមក្រួចយកសាច់ អ្នកស្រីស្រីរ៉ា ក៏ចិញ្ចឹមក្រួចធ្វើជាមេបា សម្រាប់យកពង និងភ្ញាស់កូនដើម្បីផ្គត់ផ្គងទីផ្សារផងដែរ។
ចំពោះទីផ្សារលក់កូនក្រួចវិញ អ្នកស្រីលក់ចាប់ពីអាយុ ៣ថ្ងៃក្នុង ១ក្បាល តម្លៃ ៨០០រៀល អាយុ ៥ថ្ងៃ ១ក្បាល តម្លៃ ១០០០រៀលអាយុ ៧ថ្ងៃ ១ក្បាលតម្លៃ ១២០០រៀល និង ១០ថ្ងៃ ១ក្បាលតម្លៃ ១៥០០រៀល។ ក្រួចសាច់ក្នុងមួយក្បាលតម្លៃចន្លោះប្រមាណពី ២៨០០រៀលទៅ ៣៥០០រៀល។
អ្នកស្រីស្រីរ៉ាបានបញ្ចាក់ថា៖ «ក្រួចរបស់ខ្ញុំមានទីផ្សារល្អហើយខ្ញុំក៏មិនដឹងថាអ្នកដទៃ គាត់ចិញ្ចឹមនិងរកទីផ្សារ យ៉ាងម៉េចទេទើបមិនមានទីផ្សារ ហើយឈប់ចិញ្ចឹមនោះ ខ្ញុំលក់ក្រួចគិតជាវគ្គ រាល់៥ថ្ងៃម្ដង ចាប់ ពី ១០០០ក្បាល ទៅ ១៥០០ក្បាលចំពោះការប្រមូលផលពងវិញក្នុងមួយថ្ងៃប្រមាណ ៤៥០ គ្រាប់ សម្រាប់មេបា ៦០០ក្បាល»។
ប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងការប្រមូលផលនេះ កសិករវ័យ ៣៣ឆ្នាំរូបនេះបានប្រាប់ថាចាប់ពីខែធ្នូ រហូតដល់ ខែមីនា ក៏មានការផ្ទុះជំងឺអាសន្នរោគដែលធ្វើឲ្យក្រួចងាប់ក្នុងរយៈពេលខ្លីផងដែរ។
ផលវិបាកមួយទៀតគឺឈ្មួញតែងតែបន្ទាបតម្លៃដោយប្រៀបធៀបក្រួចសាច់ក្នុងស្រុកជាមួយនឹងក្រួចនាំចូលក្នុងតម្លៃប្រហែល ២៥០០រៀលប៉ុណ្ណោះក្នុង ១ក្បាល ដែលជាតម្លៃមិនចំណេញទេ។
អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថា៖ «តម្លៃក្រួចដែលអាចចំណេញបានគឺចាប់ពីតម្លៃ ២៨០០រៀលឡើងទៅ ក្នុង ១ក្បាល»។
ការចិញ្ចឹមក្រួចគឺជារបបគោលមួយនៅក្នុងគ្រួសាររបស់អ្នកស្រីក្រៅពីចិញ្ចឹមមាន់ ទា និងក្ងាន ដែលធ្វើឲ្យជីវភាពរបស់អ្នកស្រីបានប្រសើរឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃទាំងការចាយវាយ ការបង់ថ្លៃសាលាកូន លទ្ធភាពបង់ផ្ដាច់ធនាគារនិងការសាងសង់ផ្ទះបានមួយខ្នងយ៉ាងសមរម្យសម្រាប់ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។
ជាមួយជោគជ័យក្នុងការចិញ្ចឹមសត្វក្រួចកសិករ ស្រីរ៉ា ក៏បានផ្ដាំទៅអ្នកចិញ្ចឹមសត្វក្រួចទាំងឡាយថា៖ «កុំឲ្យស៊ីចំណីផ្ដេសផ្ដាសក្រៅពីចំណីប្រចាំថ្ងៃនិងមិនត្រូវលាយចំណីជាមួយកន្ទួកឬក៏ប្តូរចំណីនោះទេ ព្រោះវាបណ្ដាលឲ្យក្រួចអាក់ពង»។
អ្នកស្រីក៏រីករាយនឹងចែករំលែកពីបច្ចេកទេសនៃការចិញ្ចឹមក្រួចនេះទៅដល់អ្នកដែលចង់សាកល្បងចិញ្ចឹមវាដែរ ព្រោះមុខរបរមួយនេះអាចទទួលបានប្រាក់កម្រៃល្អ និងងអាចដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារឱ្យប្រសើរឡើង។
កសិករចិញ្ចឹមក្រួច អ្នកស្រី ឡុង ស្រីរ៉ាមានទីលំនៅក្នុងភូមិត្រពាំងស្វាយ ឃុំបល្ល័ង្ក ស្រុកបារាយណ៍ ខេត្តកំពង់ធំ។ទំនាក់ទំនងអ្នកស្រីតាមទំព័រហ្វេសប៊ុកឈ្មោះ Veasna Oun Ra II និងលេខទូរស័ព្ទ ០៧៨ ៥០០ ៨០៧៕
បាត់ដំបង: កើតចេញពីភាពច្នៃប្រឌិតគួបផ្សំបទពិសោធន៍ជាច្រើនឆ្នាំ អ្នកស្រី ម៉ៅ សុធា ជាសិប្បករផលិតប្រហុកអង្ក្រងដ៏មានរសជាតិឈ្ងុយឆ្ងាញ់និងកំពុងត្រូវបានដាក់លក់លើទីផ្សារ ជាមួយអ្នកគាំទ្រយ៉ាងច្រើនសន្ធឹក។
ប្រមាណជា៥ឆ្នាំមុន អ្នកស្រីសុធា គ្រាន់តែជាអាជីករលក់ប្រហុក ដែលត្រូវបានអតិថិជនទទួលស្គាល់ស្នាដៃឆ្ងាញ់និងស្នើឱ្យអ្នកស្រីសាកល្បងធ្វើប្រហុកអង្ក្រង។
សិប្បករលក់ប្រហុករូបនេះបានប្រាប់ SR News ថា៖ «ដំបូងឡើយ ខ្ញុំលក់ប្រហុកធម្មតាទេ តែដោយសារមានម៉ូយខ្លះគាត់ចង់ឲ្យខ្ញុំកែច្នៃប្រហុកលាយជាមួយអង្ក្រងដោយឃើញថាប្រហុករបស់ខ្ញុំមានរសជាតិឆ្ងាញ់ និងអង្ក្រងក៏សម្បូរនៅលើទីផ្សារទៀតនោះទើបពួកគាត់ចង់ឲ្យខ្ញុំកែច្នៃធ្វើជាប្រហុក អង្ក្រងនេះឡើង»។
ដំណើរការធ្វើប្រហុកអង្ក្រងរបស់អ្នកស្រីត្រូវបានចាប់ផ្ដើមពីបរិមាណតិចតួចជាការសាកល្បងរហូតឈានដល់ចំនួនច្រើនតាមតម្រូវការរបស់ភ្ញៀវ។
អ្នកស្រី សុធាបានរៀបរាប់ថា៖ «ណាមួយយើងគិតថាអង្ក្រង គឺយើងអាចយកមកឆា ឬក៏ម្ជូរអីទេ ទើបខ្ញុំសាកល្បងយកអង្ក្រង មកច្នៃធ្វើជាប្រហុកលមើល ត្រឹមតែ២ ទៅ៣គីឡូក្រាម ប៉ុណ្ណោះតែធ្វើយូរៗទៅវា មានរសជាតិ ឆ្ងាញ់ធ្វើឲ្យភ្ញៀវកុម្ម៉ង់កាន់តែច្រើនទៅច្រើនទៅៗ»។
ការផលិតប្រហុកអង្ក្រងនេះត្រូវឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលសម្អាតជាច្រើនដងនិងចម្អិនឱ្យបានត្រឹមត្រូវទើបអាចរក្សាទុកបានយូរ។
សិប្បករធ្វើប្រហុកអង្ក្រងវ័យ ៣៧ឆ្នាំរូបនេះបានបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «យើងត្រូវយក អង្ក្រងមករើសកម្ទេចស្លឹកឈើនិងសត្វល្អិតផ្សេងៗចេញឲ្យស្អាតរួច យកវាទៅលាងទឹកឲ្យអស់ជាតិជូរ ហើយកទៅស្រុះទឹកក្តៅឲ្យឆ្អិតល្អដើម្បីរក្សាទុកបានយូរ។ បន្ទាប់មក យើងយកអង្ក្រងទៅចិញ្ច្រាំជាមួយនិងប្រហុកត្រីរ៉ស់ដោយផ្សំគ្រឿងដូចជា ខ្ទឹមស ម្ទេស ស្លឹកគ្រៃ ស្លឹកក្រូចសើច ស្ករ អំបិល និងប៊ីចេង។
ដំណាក់កាលដែលលំបាកនិងទាមទារការអំណត់ច្រើននោះ ត្រូវបានអ្នកស្រី សុធា បញ្ជាក់ថា ជាការរើសកម្ទេចកម្ទីស្លឹកឈើចេញពីអង្ក្រងតែប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវការប្រើរយៈពេលយូរព្រោះអង្ក្រងតូចៗ។
ប្រហុកអង្ក្រងរបស់អ្នកស្រីមានតម្លៃ ២៥០០០រៀល ក្នុងមួយគីឡូក្រាម។ ក្នុងមួយថ្ងៃ អ្នកស្រីអាចផលិតបានជាប្រមាណ ១០០គីឡូក្រាមដោយបច្ចុប្បន្នមានដាក់លក់នៅខេត្តបាត់ដំបង កំពង់សោម សៀមរាប និង ភ្នំពេញ។
ភ្ញៀវដែលទិញប្រហុកអង្ក្រងយកទៅទទួលទានភាគច្រើនតែងតែសរសើរប្រហុកអង្ក្រងនេះថាឆ្ងាញ់។ លើសពីរសជាតិប្រហុកអង្ក្រងក៏ត្រូវបានសិប្បករផលិតដោយមានអនាម័យល្អទាំងការទុកដាក់ និងវេចខ្ចប់នៅក្នុងក្រឡជ័រ។
យោងតាមអ្នកស្រី សុធា ប្រហុកអង្ក្រងអាចរក្សាទុកក្នុងទូទឹកកក បានប្រហែលជា ១ឆ្នាំ។
សម្រាប់អ្នកដែលមមាញឹកពុំសូវមានពេលចូលចង្ក្រានប្រហុកអង្ក្រងនេះអាចទិញយកទៅទទួលបានភ្លាមៗ តែម្ដង ដោយមិនចាំបាច់ចំហុយ។ ប្រហុកអង្ក្រងអាចទទួលទានផ្ទាល់ជាមួយបាយ ផ្ទាប់បន្លែអន្លក់ សាច់ជ្រូកអាំង ឬក៏អាចយកទៅលាយធ្វើជាទឹកប្រហុកផងដែរ។
ក្រៅពីប្រហុកអង្ក្រងអ្នកស្រី សុធា ក៏មានធ្វើប្រហុកក្រសាំង បុកកន្ទុយហេះ ត្រីប្រឡាក់ និងផលិតផលខ្មែរជាច្រើនទៀត។
សិប្បកម្មប្រហុកអង្ក្រងអ្នកស្រី ម៉ៅ សុធា មានទីលំនៅក្នុងភូមិ ភូមិនរា ឃុំនរា២ ស្រុក សង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង។ ទំនាក់ទំនងតាមគេហទំព័រហ្វេសប៊ុកៈ Sothea Bunhong និង លេខទូរស័ព្ទ ០៨៧ ៨២០ ១០៧ និង ០៧១ ៣៨១ ១១៧ ៕
កំពង់ឆ្នាំង:អន្ទង់ជាវារីសត្វមួយប្រភេទដែលងាយស្រួលចិញ្ចឹម និងមានទីផ្សារល្អ ធ្វើឱ្យការចិញ្ចឹមវាត្រូវបានចាត់ទុកជាមុខរបរបន្ថែមប្រាក់ចំណូលដល់ក្រុមគ្រួសារតាមស្រុកស្រែចម្ការ។
យោងតាមសៀវភៅបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមអន្ទង់រៀបចំដោយនាយកដ្ឋានផ្សព្វផ្សាយកសិកម្ម រុក្ខប្រមាញ់ និងនេសាទសហការជាមួយនាយកដ្ឋានអភិវឌ្ឍន៍វារីប្បកម្មនៃរដ្ឋបាលជលផល ចេញផ្សាយកាលពីឆ្នាំ ២០១៩ អន្ទង់ជាវារីសត្វមួយប្រភេទដែលត្រូវបានគេស្គាល់ជាទូទៅនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងហើយមានតម្លៃសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់លើទីផ្សារទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស។
ដោយសម្លឹងឃើញទីផ្សារអន្ទង់ល្អ ហើយមិនសូវមានអ្នកចិញ្ចឹមលោក រីសារិត ក៏បានចាប់ផ្ដើមចាប់យកឱកាសនេះដើម្បីបន្ថែមចំណូលគ្រួសារ។
កសិកររូបនេះបានប្រាប់ SR News ថា៖ «ទើបខ្ញុំចាប់ផ្ដើមចិញ្ចឹមសាកល្បង ដោយទទួលបានផលល្អ ទើបខ្ញុំ ចាប់ផ្ដើមចិញ្ចឹមបន្ថែមទៀត»។
មុខរបរចិញ្ចឹមអន្ទង់ជាលក្ខណៈគ្រួសារត្រូវបាននិងកំពុងមានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងពីសំណាក់កសិករនិងប្រជាពលរដ្ឋទូទៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងហើយស្របពេលជាមួយគ្នានេះក៏មានចំណុចខ្វះខាតជាច្រើនផងដែរចំពោះអ្នកចិញ្ចឹមអន្ទង់ភាគច្រើនដោយសារពួកគាត់មិនទាន់មានការយល់ដឹងច្បាស់នៅឡើយអំពីបច្ចេកទេសចិញ្ចឹម។
ប៉ុន្តែសម្រាប់កសិករ សារិតលោកបានស្វែងយល់ច្រើនអំពីការចិញ្ចឹមអន្ទង់នេះ ដោយលោកបានលើកឡើងថា៖ «យើងត្រូវផ្ដោតសំខាន់ទៅលើទឹកការថែទាំ ឲ្យចំណី បានទៀងទាត់ ប្រើថ្នាំដើម្បីការពារជំងឺ និងព្យាបាលទៅតាមពេលវេលា»។
លោកបានបញ្ចាក់ថាសម្រាប់ទឹកដែលយើងអាចយកមកចិញ្ចឹមអន្ទង់បានមានដូចជា ទឹកស្អាត ទឹកអណ្ដូងទឹកបឹង ទឹកស្ទឹង តែត្រូវមានអាងស្តុបទឹកមួយដើម្បីសម្លាប់មេរោគសិន។
លោកបានពន្យល់ថា៖ «ទឹកទាំងអស់នោះវាមានសារជាតិពុលផ្សេងៗទៅតាមប្រភពទឹកដោយទឹកស្អាតមានជាតិក្ល័រ ទឹកអណ្ដូង មានជាតិកំបោរ និង ច្រែស ទឹកបឹង និងស្ទឹង អាចមានបាក់តេរីតូចៗ ជាច្រើនដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់អន្ទង់បើយើងមិនមានអាងស្តុកទឹកមួយនោះទេ»។
លោកបានបញ្ជាក់ថាប្រភពទឹកទាំងនោះចាំបាច់ត្រូវស្តុករយៈពេល ២៤ម៉ោងឡើងទៅទើបយើងយកមកប្រើសម្រាប់ចិញ្ចឹមអន្ទង់បាន។
បញ្ហាដែលកើតមានដោយសារតែការប្រើប្រាស់ទឹកមិនបានត្រឹមត្រូវជាញឹកញាប់អាចបង្កបញ្ហាប្រឈមនឹងជំងឺនៅក្នុងការចិញ្ចឹមអន្ទង់។
លោកនិយាយថា៖ «ពេលខ្លះជំងឺទាំងនោះដែលកើតលើអន្ទង់យើងក៏មិនអាចព្យាបាលបានដែរ បើសិនជាយើងបណ្ដោយឱ្យវាឆ្លងជំងឺទាំងនោះ»។
កត្តាដែលឆ្លងជំងឺទាំងនោះ គឺបណ្ដាលមកពីទឹកអត់មានអនាម័យការថែទាំលាងសម្អាតអាងមិនបានស្អាត មិនបានសម្លាប់មេរោគនៅក្នុងអាងចិញ្ចឹមក៏ដូចជាសម្លាប់មេរោគនៅក្នុងទឹក»។
បញ្ហាចំណីក៏ត្រូវតែមានការទុកដាក់ឱ្យបានសមស្រប។ចំណីដែលផ្ដល់ឲ្យអន្ទង់មានដូចជា សាច់ត្រី ខ្ចង និងក្ដាមដែលមានប្រូតេអ៊ីនខ្ពស់ ៤២% ហើយហើយលោកបានដាស់តឿនអ្នកចិញ្ចឹមអន្ទង់ថា ត្រូវរក្សាចំណីសត្វទុកឲ្យបានល្អនៅកន្លែងដែលត្រជាក់ហើយស្ងួត។
នៅពេលដែលការអនុវត្តបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមអន្ទង់បានត្រឹមត្រូវកសិករអាចប្រមូលផលអន្ទង់សាច់អាយុចន្លោះពី៨ទៅ៩ខែ ដោយពួកវាមានទម្ងន់ចាប់ពី ៣ខាំទៅ ៤ខាំជាទម្ងន់ស្ដង់ដារ សម្រាប់លក់នៅទីផ្សារ។
ចំពោះតម្លៃអន្ទង់វិញ លោក សារិត បានឱ្យដឹងថា៖ «អន្ទង់១គីឡូក្រាម តម្លៃ ២៥០០០រៀល។សម្រាប់កូនអន្ទង់វិញយើងលក់បច្ចុប្បន្ននេះគិតជាក្បាល ដោយមួយក្បាលតម្លៃ ៨០០ រៀលកូនទំហំ ៦លី»។
ជាមួយនឹងការថតវីដេអូសកម្មភាពចិញ្ចឹមអន្ទង់បង្ហោះតាមអនឡាញ កសិកររូបនេះក៏ទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ច្រើនលើបណ្ដាញសង្គម។
លោកបាននិយាយថា៖ «បងប្អូនយើងគាត់គាំទ្រច្រើនគាត់ចង់ចិញ្ចឹមច្រើន គាត់តែងតែ ខលមកសួរនាំច្រើន»។
យោងតាមសៀវភៅបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមអន្ទង់រៀបចំដោយនាយកដ្ឋានផ្សព្វផ្សាយកសិកម្ម រុក្ខប្រមាញ់ និងនេសាទអន្ទង់មិនត្រឹមតែជាប្រភពអាហារដ៏សម្បូរសារធាតុចិញ្ចឹមប៉ុណ្ណោះទេថែមទាំងជាវារីសត្វមួយប្រភេទដែលមានតម្លៃផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់និងមានអត្ថប្រយោជន៍នៅក្នុងវិស័យវេជ្ជសាស្ត្រផងដែរព្រោះថាសាច់អន្ទង់អាចជួយប៉ូវកម្លាំង និងអាចព្យាបាលជំងឺផ្សេងៗបានដូចជាជំងឺគេងមិនលក់ ជួយសម្រួលសរសៃឈាមដល់អ្នកកើតទឹកនោមផ្អែមជាដើម។
បច្ចុប្បន្នការចិញ្ចឹមអន្ទង់បាននិងកំពុងមានការកើនឡើងនៅតាមតំបន់មួយចំនួនក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងក៏ដូចជានៅបណ្ដាលប្រទេសជិតខាងផងដែរ ហើយបានជួយសម្រួលដល់ការបង្កើនប្រាក់ចំណូលបន្ថែមដល់ក្រុមគ្រួសារកសិករតាមជនបទផងដែរ។
លោកសារិតក៏បានទទួលស្គាល់ដែរថា៖ «ការចិញ្ចឹមអន្ទង់នេះជាមុខរបរមួយដែលបានផ្ដល់ប្រាក់ចំណូលជាប្រចាំដោយមិនប៉ះពាល់មុខរបរប្រចាំថ្ងៃនិងអាចជួយដោះស្រាយបញ្ហាបានមួយចំនួន»។
សម្រាប់នៅថ្ងៃអនាគត លោកមានបំណងពង្រីកការចិញ្ចឹមអន្ទង់បន្ថែមនិងចងក្រងជាសហគមន៍ដើម្បីលក់កូនចេញនិងប្រមូលសាច់ចូលវិញ។
កសិកររូបនេះបាននិយាយថា៖ «យើងសង្ឃឹមថាថ្ងៃណាមួយយើងនឹងអាចធ្វើបានតាមអ្វីដែលយើងគិតដើម្បីជួយសម្រួលដល់ការរកទីផ្សារជូនប្រជាកសិករដែលគាត់ចិញ្ចឹមក៏ដូចជាជួយផ្ដល់មុខរបរបន្ថែមមួយទៀតដល់ពួកគាត់ផងដែរ»។
កសិករចិញ្ចឹមអន្ទង់ លោក រី សារិត ស្ថិតនៅភូមិ កំពង់បាសស្រូវ ឃុំ ជលសា ស្រុកជល់គិរី ខេត្ត កំពង់ឆ្នាំង។ព័ត៌មានបន្ថែមសូមចូលទៅកាន់គេហទំព័រហ្វេសប៊ុកៈ BSF fame ឬទំនាក់ទំនងលេខទូរសព្ទ ០៩៨ ៧៧២ ៤២៧ និង ០៨៨ ៤២៦ ៤៩៤៦៕
កំពង់ធំ : ស្ត្រីកសិករនៅកំពង់ធំម្នាក់បានកែប្រែជីវភាពឱ្យប្រសើរឡើងក្រោយពីសិក្សាដឹងថាសត្វក្រួចងាយស្រួលចិញ្ចឹម ហើយថែមទាំងមានទីផ្សារល្អ។
ធ្លាប់ជាអ្នកចិញ្ចឹមមាន់ អ្នកស្រី ឡុងស្រីរ៉ា មានបទពិសោធន៍និងបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមមាន់ជាច្រើនឆ្នាំ មកហើយ។ កាលណោះអ្នកស្រីត្រូវការចំណាយថវិកាច្រើនលើការផ្តល់ចំណីឲ្យសត្វមាន់ បានគ្រប់គ្រាន់ការចាក់វ៉ាក់សាំងការពារ និងការមើលថែទាំវាឱ្យបានដិតដល់។ ដោយពុំសូវទទួលបានប្រាក់ចំណេញ ទើបនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៨អ្នកស្រីបានងាកមកចិញ្ចឹមសត្វ ក្រួចសាកល្បងវិញ។
កសិករស្រីរ៉ាបានប្រាប់ SR News ថា៖ «ក្រួចងាយស្រួលចិញ្ចឹមជាងមាន់ព្រោះវាទាមទាររយៈពេលខ្លីក្នុងការចិញ្ចឹម និងប្រមូលផលសាច់លក់បានលឿន»។
ដំណាក់ការដំបូង អ្នកស្រីបានចំណាយដើមទុនប្រមាណ ១៥ម៉ឺនរៀលលើការភ្ញាស់ ពងក្រួច ២០០គ្រាប់ និងចំណី។ ពងក្រួចដែលភ្ញាស់បានកូនប្រមាណ ១០០ក្បាល ហើយអ្នកស្រីបានប្រើទ្រុងមាន់ដែលមានស្រាប់សម្រាប់ចិញ្ចឹមក្រួចបន្ត។
ចំណាយរយៈពេលប្រមាណ ២៥ថ្ងៃទៅ ៣៥ថ្ងៃនៃការចិញ្ចឹមក្រួចអ្នកស្រីអាចប្រមូលផលសាច់ និងពងក្រួចបានជាច្រើនសម្រាប់លក់ និងភ្ញាស់បន្តពូជ។
ដោយសត្វស្លាបមួយប្រភេទនេះមានរសជាតិឆ្ងាញ់ចិញ្ចឹមឆាប់ទទួលបានផល និងមានទីផ្សារល្អកសិករ ស្រីរ៉ា បានបន្តចិញ្ចឹមក្រួចអស់រយៈពេល ៦ឆ្នាំ ជាមួយការទទួលបានទិន្នផលខ្ពស់ឆ្លើយតបទៅនឹងទីផ្សារ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថាក្រៅពីចំណាយលើចំណីក្រួច អ្នកស្រីក៏ត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងឱ្យពួកវាដូចមាន់ដែរ។
អ្នកស្រី ស្រីរ៉ា បានរៀបរាប់ថា៖ «ការចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺអាសន្នរោគចំពោះក្រួចដែលយើងទុកសម្រាប់ធ្វើជាមេបាយើងត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងរាល់៦ខែម្ដងហើយសម្រាប់កូនក្រួចសាច់យើងត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងរាល់ ១៥ថ្ងៃម្ដងនិងចំពោះរដូវភ្លៀងគឺយើងត្រូវប្រើថ្នាំការពារជំងឺ រាកស រាកខៀវ និងផ្ដាសសាយហើយសម្រាប់ខែក្ដៅវិញយើងប្រើថ្នាំប៉ារ៉ាលាយជាមួយនិងវីតាមីនស៊ី ដាក់លាយជាមួយចំណីឲ្យវាស៊ី ដើម្បីកាត់បន្ថយស្ត្រេស ហើយការលាយចំណីវិញ ចំណី ១តោន ត្រូវលាយជាមួយ វីតាមីន ១គីឡូក្រាម»។
ក្រៅពីចិញ្ចឹមក្រួចយកសាច់ អ្នកស្រីស្រីរ៉ា ក៏ចិញ្ចឹមក្រួចធ្វើជាមេបា សម្រាប់យកពង និងភ្ញាស់កូនដើម្បីផ្គត់ផ្គងទីផ្សារផងដែរ។
ចំពោះទីផ្សារលក់កូនក្រួចវិញ អ្នកស្រីលក់ចាប់ពីអាយុ ៣ថ្ងៃក្នុង ១ក្បាល តម្លៃ ៨០០រៀល អាយុ ៥ថ្ងៃ ១ក្បាល តម្លៃ ១០០០រៀលអាយុ ៧ថ្ងៃ ១ក្បាលតម្លៃ ១២០០រៀល និង ១០ថ្ងៃ ១ក្បាលតម្លៃ ១៥០០រៀល។ ក្រួចសាច់ក្នុងមួយក្បាលតម្លៃចន្លោះប្រមាណពី ២៨០០រៀលទៅ ៣៥០០រៀល។
អ្នកស្រីស្រីរ៉ាបានបញ្ចាក់ថា៖ «ក្រួចរបស់ខ្ញុំមានទីផ្សារល្អហើយខ្ញុំក៏មិនដឹងថាអ្នកដទៃ គាត់ចិញ្ចឹមនិងរកទីផ្សារ យ៉ាងម៉េចទេទើបមិនមានទីផ្សារ ហើយឈប់ចិញ្ចឹមនោះ ខ្ញុំលក់ក្រួចគិតជាវគ្គ រាល់៥ថ្ងៃម្ដង ចាប់ ពី ១០០០ក្បាល ទៅ ១៥០០ក្បាលចំពោះការប្រមូលផលពងវិញក្នុងមួយថ្ងៃប្រមាណ ៤៥០ គ្រាប់ សម្រាប់មេបា ៦០០ក្បាល»។
ប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងការប្រមូលផលនេះ កសិករវ័យ ៣៣ឆ្នាំរូបនេះបានប្រាប់ថាចាប់ពីខែធ្នូ រហូតដល់ ខែមីនា ក៏មានការផ្ទុះជំងឺអាសន្នរោគដែលធ្វើឲ្យក្រួចងាប់ក្នុងរយៈពេលខ្លីផងដែរ។
ផលវិបាកមួយទៀតគឺឈ្មួញតែងតែបន្ទាបតម្លៃដោយប្រៀបធៀបក្រួចសាច់ក្នុងស្រុកជាមួយនឹងក្រួចនាំចូលក្នុងតម្លៃប្រហែល ២៥០០រៀលប៉ុណ្ណោះក្នុង ១ក្បាល ដែលជាតម្លៃមិនចំណេញទេ។
អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថា៖ «តម្លៃក្រួចដែលអាចចំណេញបានគឺចាប់ពីតម្លៃ ២៨០០រៀលឡើងទៅ ក្នុង ១ក្បាល»។
ការចិញ្ចឹមក្រួចគឺជារបបគោលមួយនៅក្នុងគ្រួសាររបស់អ្នកស្រីក្រៅពីចិញ្ចឹមមាន់ ទា និងក្ងាន ដែលធ្វើឲ្យជីវភាពរបស់អ្នកស្រីបានប្រសើរឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃទាំងការចាយវាយ ការបង់ថ្លៃសាលាកូន លទ្ធភាពបង់ផ្ដាច់ធនាគារនិងការសាងសង់ផ្ទះបានមួយខ្នងយ៉ាងសមរម្យសម្រាប់ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។
ជាមួយជោគជ័យក្នុងការចិញ្ចឹមសត្វក្រួចកសិករ ស្រីរ៉ា ក៏បានផ្ដាំទៅអ្នកចិញ្ចឹមសត្វក្រួចទាំងឡាយថា៖ «កុំឲ្យស៊ីចំណីផ្ដេសផ្ដាសក្រៅពីចំណីប្រចាំថ្ងៃនិងមិនត្រូវលាយចំណីជាមួយកន្ទួកឬក៏ប្តូរចំណីនោះទេ ព្រោះវាបណ្ដាលឲ្យក្រួចអាក់ពង»។
អ្នកស្រីក៏រីករាយនឹងចែករំលែកពីបច្ចេកទេសនៃការចិញ្ចឹមក្រួចនេះទៅដល់អ្នកដែលចង់សាកល្បងចិញ្ចឹមវាដែរ ព្រោះមុខរបរមួយនេះអាចទទួលបានប្រាក់កម្រៃល្អ និងងអាចដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារឱ្យប្រសើរឡើង។
កសិករចិញ្ចឹមក្រួច អ្នកស្រី ឡុង ស្រីរ៉ាមានទីលំនៅក្នុងភូមិត្រពាំងស្វាយ ឃុំបល្ល័ង្ក ស្រុកបារាយណ៍ ខេត្តកំពង់ធំ។ទំនាក់ទំនងអ្នកស្រីតាមទំព័រហ្វេសប៊ុកឈ្មោះ Veasna Oun Ra II និងលេខទូរស័ព្ទ ០៧៨ ៥០០ ៨០៧៕
ពោធិ៍សាត់៖ កសិដ្ឋានដំណាំចំការខ្ញីអូរសោម គឺជាកសិដ្ឋាដ៏ធំមួយដែលដាំដុះដំណាំខ្ញី ទៅតាមលក្ខណៈ បច្ចេកទេស ដោយក្នុង ១ហិកតាអាចដាំបានចំនួនជាង ៧ម៉ឺនគុម្ព និងអាចប្រមូលផលបានចន្លោះពី ៧៥តោនទៅ១២០តោន ហើយគ្រោងនាំចេញទៅកាន់ទីផ្សារអាមេរិក។
លោក ហ៊ុល សុធាម្ចាស់កសិដ្ឋានដំណាំចំការខ្ញីអូររសោមបានប្រាប់ SR News ឱ្យដឹងថា៖ «ដំណាក់កាលដំបូងនេះខ្ញុំបានដាំខ្ញីលើផ្ទៃដី១៣ហិកតាសម្រាប់ធ្វើជាពូជ បើថែទាំបានល្អត្រឹម៦ខែ ទៅ៨ខែអាចប្រមូលផលបានហើយ ដោយក្នុង១ហិកតា យើងអាចដាំបានចំនួន ៧ម៉ឺន ៥ពាន់គុម្ព និងចាយទុនអស់ ២ម៉ឺន ៨ពាន់ដុល្លារនិងទទួលបានទិន្នផលក្នុង១ហិកតាចន្លោះពី ៧៥តោន ទៅ១២០តោនហើយដំណាក់កាលទី២ ខ្ញុំគ្រោងនឹងពង្រីកលើផ្ទៃដី ១០០ហិកតា ដើម្បីនាំចេញទៅទីផ្សារសហរដ្ឋអាមេរិក»។
ម្ចាស់កសិដ្ឋានរូបនេះបន្តថាកសិដ្ឋានដំណាំចំការខ្ញីអូរសោម បង្កើតឡើងនៅដើមឆ្នាំ ២០២៣ដោយប្រភេទពូជខ្ញី និងបច្ចេកទេសដាំដុះ គឺបានមកពីប្រទេសចិនហើយបច្ចុប្បន្ននេះ នៅកសិដ្ឋានរបស់លោក ប្រើប្រាស់កម្លាំងកម្មករចំនួន ៥០នាក់រួមទាំងអ្នកជំនាញផ្នែកកសិកម្មរបស់ចិនម្នាក់ផងដែរ។
ពាក់ព័ន្ធបច្ចេកទេសដាំដុះលោកអះអាងបែបនេះថា៖ «ការដាំខ្ញីនេះពិបាកបន្តិចយើងមិនធ្វើដូចទម្លាប់ របស់កសិករខ្មែរធ្វើសព្វថ្ងៃនោះទេខ្ញុំធ្វើទៅតាមបច្ចេកទេស ពិនិត្យទាំងដី ទាំងការគ្រប់គ្រងដី គ្រប់គ្រងទឹកគ្រប់គ្រងទាំងអាកាសធាតុទៀត សូម្បីតែសំណើមក្នុងដី ក៏ត្រូវពិនិត្យវាជារៀងរាល់ដែរ ពេលយើងធ្វើវាហើយ ត្រូវតាមដានដូចកូនក្មេងអ៊ីចឹង»។
សម្រាប់ការជ្រើសរើសពូជខ្ញីរបស់ចិនមកដាំដុះបែបនេះលោកពន្យល់ថា ពូជខ្ញីចិនមានលក្ខណៈខុសគ្នា ពីខ្ញីខ្មែរ ដោយសារខ្ញីចិនមានរសជាតិស្រាលជាងនិងមិនហិរខ្លាំងដូចខ្ញីភ្លើងរបស់ខ្មែរឡើយរីឯការជ្រើសរើសទឹកដីអូរសោមសម្រាប់ដាំំដុះដំណាំខ្ញីនេះវិញដោយលោកមើលឃើញថាខេត្តពោធិ៍សាត់មានលក្ខណៈអំណោយផលខ្លាំងសម្រាប់ដំណាំប្រភេទមើមដូចជា ត្រាវដំឡូង និងរមៀត ពិសេសដំណាំខ្ញីនេះតែម្តង។
លោក ហ៊ុល សុធាម្ចាស់កសិដ្ឋានដំណាំខ្ញីអូរសោមបានលើកឡើងថាកង្វះទីផ្សារក្នុងការនាំចេញកសិផល នៅតែជាបញ្ហាប្រឈមរបស់កសិករដូច្នេះមុនឈានដល់ការដាំដំណាំខ្ញី លោកបានទៅស្វែងរកទីផ្សារនៅសហរដ្ឋអាមេរិកជាមុនសិន លោកនឹងវាយលុកទីផ្សារក្នុងស្រុកបន្ទាប់។
លោក បញ្ជាក់ថា៖ «កិច្ចព្រមព្រៀងសម្រាប់នាំចេញទៅកាន់ទីផ្សារសហរដ្ឋអាមេរិកបានធ្វើរួចរាល់ហើយដោយនៅរង់ចាំតែការប្រមូលផលប៉ុណ្ណោះហើយការដាំសម្រាប់នាំចេញទៅកាន់ទីផ្សារក្រៅប្រទេសនេះ ក៏នៅមានមួយចំណែកទៀតសម្រាប់លក់លើទីផ្សារក្នុងស្រុកផងដែរ»។
ពូជខ្ញីដែលដាំដុះនៅលើទឹកដីអូរសោមនេះ នាំចូលពីប្រទេសចិនដែលមានរសជាតិហឹរ ស្រាលជាងពូជខ្ញីដែលដាំនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាហើយគេនិយមប្រើប្រាស់យ៉ាង ទូលំទូលាយសម្រាប់ធ្វើជាគ្រឿងទេសឬធ្វើជាឱសថបុរាណជាដើម ដែលអាចលក់បានតម្លៃក្នុង ១គីឡូក្រាមពី ២៥០០រៀលទៅ ៧០០០រៀល សម្រាប់ទីផ្សារក្នុងស្រុក៕
ពោធិ៍សាត់៖ ខេត្តពោធិ៍សាត់ត្រូវបានចាត់ទុកជាខេត្តមានសក្តានុពលខ្លាំងផ្នែកវារីអគ្គិសនី រហូតជាប់រហ័ស្សនាមជា «ធុងអាគុយនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា» ដែលមានកម្លាំងថាមពលអគ្គីសនីរហូតដល់ ៣៥០ មេហ្គាវ៉ាត(MV) និងកម្លាំងថាមពលប្រើដោយពន្លឺព្រះអាទិត្យ ២៤០ មេហ្គាវ៉ាត(MV) ដែលអាចធ្វើការចែកចាយផ្គត់ផ្គង់បាននៅទូទាំងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។
លោកខូយ រីដា អភិបាលនៃគណៈអភិបាលខេត្តពោធិសាត់ បានប្រាប់ SR News ឲ្យដឹងថា នៅខេត្តពោធិ៍សាត់ មានវារីអគ្គិសនីចំនួន៣កន្លែង ដែលមានកម្លាំងថាមពលសរុប ៣៥០ មេហ្គាវ៉ាត (MV) ដូចជា វារីអគ្គិសនីអាតៃមានកម្លាំងថាមពល ១២០មេហ្គាវ៉ាត(MV) ដែលកំពុងតែដំណើរការរយៈពេល ១១ឆ្នាំមកហើយ, វារីអគ្គិសនីស្ទឹងពោធិ៍សាត់១មានកម្លាំងថាមពល ៨០ មេហ្គាវ៉ាត(MV) មានទីតាំងស្ថិតក្នុងក្រុងពោធិ៍សាត់កំពុងដំណើរការសាងសង់ និងបញ្ចប់គម្រោង សាងសង់នៅ ឆ្នាំ ២០២៦ និងទី៣វារីអគ្គិសនីស្ទឹងមេទឹក មានកម្លាំងថាមពល ១៥០ មេហ្គាវ៉ាត(MV) មានទីតាំងស្ថិតក្នុងឃុំថ្មដា ស្រុកវាលវែងកំពុងដំណើរការសាងសង់។
លោកខូយ រីដា បញ្ជាក់បន្ថែមថា៖ «នៅខេត្តពោធិ៍សាត់ក្រៅពីអគ្គិសនីក៏មានថាមពលប្រើដោយ ពន្លឺព្រះអាទិត្យផងដែរនៅឯស្រុកក្រគរកំពុងដំណើរការបច្ចុប្បន្នមានកម្លាំងថាមពល ៩០ មេហ្គាវ៉ាត (MV) និងកំពុងធ្វើការសាងសង់មួយកន្លែងទៀតដែលមានកម្លាំងថាមពលរហូតដល់ ១៥០ មេហ្គាវ៉ាត(MV)អាចនិយាយបានថាសម្រាប់ខេត្តពោធិ៍សាត់ មានថាមពលពីរប្រភេទគឺ ថាមពលអគ្គិសនីនិងថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យហើយក្នុងខេត្តពោធិ៍សាតប្រើប្រាស់អគ្គីសនីប្រមាណជា៣០ មេហ្គាវ៉ាត(MV) នៅសេសសល់ប៉ុន្មានគឺចែកចាយទៅទូទាំងប្រទេសដូច្នេះហើយទើបរដ្ឋាភិបាលបានដាក់រហ័ស្សនាមជា «ធុងអាគុយនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា»»។
បន្ថែមពីលើប្រភពថាមពលខាងលើនេះលោកអភិបាលខេត្តក៏បញ្ជាក់ទៀតថា ខេត្តភាគលិចនេះក៏មានប្រភពអគ្គិសនីពីពន្លឺព្រះអាទិត្យជាច្រើនកន្លែងផ្សេងទៀតដូចជាស្ថានីយអគ្គិសនីដើរដោយ ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យមានអនុភាព ១០ គីឡូវ៉ាត់ម៉ោង (KWH) ០១ កន្លែង, ស្ថានីយអគ្គិសនីដើរដោយថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យមានអនុភាព ០៧ គីឡូវ៉ាត់ម៉ោង (KWH) ០១ កន្លែង និងស្ថានីយសាកអាគុយដើរដោយពន្លឺព្រះអាទិត្យថាមពលខ្យល់ និងប្រេងខ្មៅ មានអនុភាព ៥១៩ គីឡូវ៉ាត់ម៉ោង (KWH) ០១កន្លែង។
ក្នុងដំណើរដឹកនាំអ្នកសារព័ត៌មានទៅទស្សនកិច្ចនៅទំនប់វារីអគ្គិសនីស្ទឹងអាតៃខេត្តពោធិ៍សាត់ លោក ខូយ រីដា អភិបាលខេត្តបានឱ្យដឹងថាទំបន់វារីអគ្គិសនីស្ទឹងអាតៃខេត្តពោធិ៍សាត់ ត្រូវជួបបញ្ហាខ្វះទឹកដើម្បីបម្រើឱ្យការផលិតអគ្គិសនីរយៈពេល៣ខែ នៅរដូវប្រាំង។
លោកលើកឡើងដូច្នេះថា៖«ជាក់ស្ដែងគឺទៅតាមទំហំផ្ទៃទឹកនេះយើងបានសួរទៅខាងក្រុមហ៊ុនហើយ មិញនេះ គឺទឹកនៅខែប្រាំងប្រឈម(ខ្វះទឹកសម្រាប់ផលិតអគ្គិសនី)៣ខែ ក្នុង៣ខែហ្នឹងគឺ ខែទី១ ទី២ទី៣ យើងបើកបានតែ១០ថ្ងៃទេ អ៊ីចឹង២០ទៀត គឺអត់ដំណើរការទេ។ អ៊ីចឹងទឹកនេះអត់ទាន់បាន ផ្គត់ផ្គង់(ការផលិតអគ្គិសនី)ពី១ឆ្នាំ ទៅ១ឆ្នាំពេញទេអ៊ីចឹងមានបញ្ហារយៈពេល៣ខែហ្នឹងគឺ ១ខែបានតែ១០ថ្ងៃទេ»៕
កំពត: ផ្លែដូងជាច្រើនរយពាន់ផ្លែ ត្រូវបានសិប្បកម្មរបស់ លោក ឆាយ ស៊ីនឿនប្រមូលទិញ យកមកចម្រាញ់ និងផលិតចេញជាប្រេងដូងធម្មជាតិ ដែលមានគុណភាពខ្ពស់កបនឹងជំងឺច្រើនមុខ ថែមទាំងជួយថែរក្សាសម្ផស្សបានទៀតផង។
លោក ឆាយ ស៊ីនឿនអ្នកគ្រប់គ្រងទូទៅនៃសិប្បកម្មផលិតប្រេងដូងធម្មជាតិ បានឱ្យដឹងពីមូលហេតុនៃការផលិតប្រេងដូងនេះថា ដោយមើលឃើញថាខេត្តកំពត គឺជាខេត្តមួយមានសក្ដានុពលខ្ពស់លើដំណាំដូង ដែលមានទាំងការដាំនៅតាមចម្ការនិងដាំតាមភូមឋានផងនោះ ដូច្នេះហើយនៅឆ្នាំ ២០១៤ លោកក៏សម្រេចជ្រើសរើសទីតាំងស្រុកឈូកសម្រាប់ផលិតប្រេងដូង។
លោក ស៊ីនឿន បានឱ្យដឹងទៀតថាបច្ចុប្បន្ននេះ សិប្បកម្មរបស់លោកទទួលទិញផ្លែដូងពីប្រជាពលរដ្ឋក្នុងតម្លៃ២ម៉ឺនរៀល ទៅ ២ម៉ឺន៥ពាន់រៀលក្នុង១ឡូហើយក្នុងមួយថ្ងៃ លោកអាច ប្រមូលទិញផ្លែដូងបានចន្លោះពី ៥០ ទៅ ១០០ឡូដើម្បីយកមកផលិតជាប្រេងដូង។
ចំពោះដំណើរការនៃការផលិតអ្នកគ្រប់គ្រងទូទៅនៃសិប្បកម្មផលិតប្រេងដូងធម្មជាតិបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «យើងត្រូវជ្រើសរើសដូងណាដែលទុំល្អមិនមានការដុះពន្លក ហើយយកវា មកសកសម្បកឲ្យស្អាត រួចយកទៅពុះចាក់ទឹកចេញទើបយកវាទៅកោសយកសាច់ និងច្របាច់ វាយកខ្ទិះ ពេលរួចអស់ហើយយើងត្រូវយកវាទៅរក្សាទុកនៅក្នុងបន្ទប់មួយ ដែលមានសីតុណ្ហភាពក្ដៅល្មមរយៈពេល ២០ម៉ោង ទើបយកទៅចម្រាញ់ដោយវិធីត្រជាក់មិនមានប្រើប្រាស់សារធាតុគីមី ទេដែលអាចរក្សាទុកបានយូរឆ្នាំ»។
នៅក្នុងរយៈពេលមួយថ្ងៃ សិប្បកម្មនេះអាចផលិតប្រេងដូង បានប្រមាណ១០០លីត្រ ហើយប្រេងដូងធម្មជាតិនេះមានចំនួន២ប្រភេទ គឺដបតូចចំណុះ ២៥០ មីលីលីត្រ មានតម្លៃ ៣៦០០០ រៀលនិងដបធំចំណុះ ៥០០ មីលីលីត្រ មានតម្លៃ ៥៦០០០រៀល។
ទាក់ទងនឹងប្រសិទ្ធភាពរបស់ប្រេងដូងធម្មជាតិនេះលោក ស៊ីនឿន បញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មាន SR ថា៖ «ប្រេងដូងអាចព្យាបាលអាការៈរលាកលំពែងជំងឺវង្វេងវង្វាន់ ធ្វើឲ្យសុខភាពឆ្អឹងប្រសើរ ជួយដល់ប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ សម្រួលសរសៃឈាមក្នុងបេះដូងដុតខ្លាញ់អាក្រក់ ការពារជំងឺ ដែលប៉ះពាល់ដល់ថ្លើម តម្រងនោមសម្បូរជាតិអាស៊ីត Lauricដែលជួយ រក្សាជាតិស្ករក្នុងឈាម និងកូលេស្តេរ៉ុលហើយខាងផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រគេរកឃើញថា វាអាចប្រឆាំង វីរុស បាក់តេរី ការរលាកនិង អុកស៊ីតកម្មបានផងដែរ»។
មិនត្រឹមតែជួយដល់ផ្នែកសុខភាពរាងកាយប៉ុណ្ណោះទេប្រេងដូងនេះ ក៏អាចជួយថែរក្សា សម្ផស្សផងដែរ តួយ៉ាងផ្នែកមុខ និងដងខ្លួនស្ត្រីអាចប្រើប្រាស់ប្រេងដូងរៀងរាល់ថ្ងៃលើផ្ទៃមុខ ដោយប្រើជាសេរ៉ូមនិងសម្អាតផ្ទៃមុខ ដើម្បីផ្ដល់សំណើមការពារភាពជ្រីវជ្រួញ ស្នាមអាចម៍រុយនិងលាបលើស្បែក បំបាត់សង្វារ ដោយប្រើពេលយប់គឺល្អបំផុត។
ចំណែកផ្នែកសក់អ្នកអាចប្រើសម្រាប់លាបលើសក់ពីរ ឬបីដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍ដែលធ្វើឲ្យសក់ទន់ រលោងមានទម្ងន់ កាត់បន្ថយសក់ជ្រុះ ទងសក់និងធ្វើឱ្យសក់លូតលាស់លឿន។ ក្រៅពីនេះ ប្រេងដូង ក៏អាចយកមកចម្អិនម្ហូបអាហារបានដែលនឹងផ្តល់នូវឱជារស ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ និងធ្វើឱ្យអ្នកបរិភោគមានសុខភាពល្អ។
លោក ឆាយ ស៊ីនឿន បានឱ្យដឹងទៀតថាក្រៅពីផលិតប្រេងដូង សិប្បកម្មរបស់លោកក៏មានផលិត ជាសាប៊ូប្រេងដូងនិងសាប៊ូប្រេងដូងល្មៀតផងដែរ ដែលមានអត្ថប្រយោជន៍ជួយជម្រុះកោសិកា ចាស់និងបណ្តុះនូវកោសិកាថ្មី។
សិប្បកម្មផលិតប្រេងដូងធម្មជាតិមានទីតាំងស្ថិតនៅភូមិដំណាក់ទ្រព្យខាងត្បូង ឃុំក្រាំងស្នាយ ស្រុកឈូកខេត្តកំពត ឬទំនាក់ទំនងគេហទំព័រ The Coconut-ប្រេងដូងធម្មជាតិ
និង លេខទូរសព្ទ ០១១ ២៦៥ ៧៣៥៕
ភ្នំពេញ:កសិករចិញ្ចឹមមាន់ លោក សាន ធារ៉ា បានងាកមកចិញ្ចឹមកណ្ដូបបានរយៈពេល២ ឆ្នាំមកហើយ ដោយទទួលបានទិន្នផលខ្ពស់ ជាពិសេសសត្វល្អិតមួយប្រភេទនេះ មានរសជាតិ ឆ្ងាញ់ងាយស្រួលក្នុងការចិញ្ចឹម និងមានទីផ្សារល្អ។
លោក សាន ធារ៉ា អ្នកចិញ្ចឹមកណ្តូប មានបានប្រាប់សារព័ត៌មានអេសអ័រ(SR)ឱ្យដឹងថា ការងាក មកចិញ្ចឹមសត្វល្អិតមួយប្រភេទនេះ ដោយសារលោកធ្លាប់រៀនពីបច្ចេកទេសខ្លះៗក្នុងការចិញ្ចឹម កណ្តូបនេះ ហើយនៅក្នុងឆ្នាំ២០២២ លោកបានទិញពូជកណ្ដូបចំនួន២ខាំ មកពីខាងព្រំដែនថៃដើម្បីធ្វើការភ្ញាស់ពង។
លោកបន្តថា ដំណាក់ការដំបូងនេះ លោកចំណាយដើមទុនប្រមាណ២០ម៉ឺនរៀល លើពូជកណ្ដូប និងការសាងសង់ទ្រុងកណ្តូបចំនួន៤ ហើយលោកបានចំណាយរយៈពេល ៤៥ថ្ងៃនៃការចិញ្ចឹម កណ្តូប ដោយទទួលបានផលកណ្តូបសាច់ចំនួនជាង១០ គីឡូក្រាម និងមានពងកណ្តូប ជាច្រើនទៀត។
មានបទពិសោធន៍ក្នុងការចិញ្ចឹមមាន់ដោយត្រូវការចំណាយថវិកាច្រើន ផ្តល់ចំណីឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ចាក់វ៉ាក់សាំងការពារនិងមើលថែទាំងឱ្យបានដិតដល់ផ្សេងនោះ កសិករខាងលើនេះ អះអាងថា ការចិញ្ចឹមកណ្តូបងាយស្រួលជាងការចិញ្ចឹមមាន់ច្រើនណាស់ ដោយកណ្តូប ជាសត្វដែលស៊ីស្មៅ និងស្លឹកឈើជាអាហារហើយធន់នឹងអាកាសធាតុ។
លោកបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «កណ្ដូប វាធន់ណាស់ទោះអាកាសធាតុត្រជាក់ ឬក្តៅក៏ដោយ ប៉ុន្តែ វាចាញ់តែទឹកភ្លៀងទេ អ៊ីចឹងយើងត្រូវធ្វើទ្រុងក្នុងម្លប់តែត្រូវមានពន្លឺចូលគ្រប់គ្រាន់ ហើយត្រូវ ចៀសវាង កុំឱ្យសាចទឹកភ្លៀងចូលឬក៏ត្រូវទឹកភ្លៀង ព្រោះបណ្តាលឲ្យកណ្ដូបងាប់»។
ចិញ្ចឹមកណ្តូបក្នុងទ្រុងហ៊ុមព័ទ្ធដោយស្បៃ ឬមុងលោក សាន ធារ៉ា បានឱ្យដឹងថា ក្នុងមួយទ្រុង លោកដាក់ពូជកណ្ដូបចន្លោះពី ៣ ទៅ៥ខាំដោយចំនួននេះនឹងទទួលបានផលមកវិញ ជាកណ្ដូបសាច់ចន្លោះពី១០ ទៅ១៥ គីឡូក្រាម។
លោកបន្ថែមថា ការប្រមូលផលកណ្តូបអាចធ្វើឡើងចាប់ពីកណ្តូបមានអាយុ ៣៥ថ្ងៃរហូតទៅ ដល់៤៥ ថ្ងៃ ដោយក្នុងអំឡុងនេះ សត្វកណ្តូបពេញសាច់និងមានពងល្អ ដែលធ្វើឱ្យអ្នកបរិភោគ ទទួលបានរសជាតិឆ្ងាញ់ និងមានពងក្នុងនោះផងដែរ។
ទាក់ទងនឹងតម្លៃកណ្តូបសាច់លើទីផ្សារ គឺមានតម្លៃខុសៗគ្នាទៅតាមអ្នកចិញ្ចឹមនិងអ្នកទិញ ដោយកណ្តូបសាច់ដែលកសិករ អាយុ ៦៥ នេះចិញ្ចឹម មានទីផ្សារល្អលក់ក្នុងតម្លៃ ៣៥០០០រៀល ក្នុង ១គីឡូក្រាម និងពងកណ្ដូបមានតម្លៃ ១០ ម៉ឺនរៀលក្នុង១ខាំ។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «កណ្ដូបខ្ញុំមានទីផ្សារ ដោយវាមានសុខភាពល្អមាំមួន និង សាច់ណែនហើយ ធំៗទៀត អ៊ីចឹងធ្វើឲ្យឈ្មួញគេ ដណ្ដើមគ្នាទិញរហូតខ្ញុំពង្រីកការចិញ្ចឹមដល់១០ទ្រុងហើយ តែនៅតែមិនអាចចិញ្ចឹមផ្ទត់ផ្គង់ទីផ្សារទាន់ពេលវេលាទៀត»។
ដោយទទួលបានជោគជ័យក្នុងការចិញ្ចឹមសត្វកណ្តូបកសិករ ធារ៉ា បង្ហាញពីបំណងចែករំលែក ពីបច្ចេកទេសនៃការចិញ្ចឹមកណ្តូបនេះទៅដល់អ្នកដែលចង់សាកល្បងចិញ្ចឹមសត្វល្អិតនេះ ព្រោះមុខរបរមួយនេះទទួលបានប្រាក់កម្រៃប្រសើរ និងអាចដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារ បានមួយកម្រិត។
គួរបញ្ជាក់ថា កសិករចិញ្ចឹមកណ្តូប លោក សានធារ៉ា មានទីលំនៅក្នុងភូមិបន្លាស្អិត សង្កាត់ឃ្មួញ ខណ្ឌសែនសុខ រាជធានីភ្នំពេញ ឬទាក់ទងតាមគេហទំព័រហ្វេសប៊ុកៈកសិដ្ផានចិញ្ចឹមកណ្ដូប សាន ធារ៉ា និងលេខទូរសព្ទ៖ ០១៥ ៨៥០ ៥៦៥៕
ភ្នំពេញ: សំណល់កាកអំពៅជាច្រើនតោន ត្រូវបានលោកតាំង សុជាតិ ប្រមូលយកមកកែច្នៃ និងផលិតបានចេញជាចានក្រដាស ដែលគុណភាពខ្ពស់ ក្នុងគោលបំណងកាត់បន្ថយការនាំចូលផលិតផលពីបរទេស និងដើម្បីប្រកួតប្រជែងលើទីផ្សារ។
លោក តាំង សុជាតិ ប្រធានក្រុមហ៊ុន អិម ជី ផេស៊ីហ្វិកបានឱ្យដឹងថា ផលិតផលចានក្រដាសនេះ មានគុណភាពខ្ពស់ និងកម្រាស់ក្រាស់ ដែលរក្សាទុកបានចន្លោះពី៥ឆ្នាំ ទៅ៦ឆ្នាំ ហើយនៅតែរក្សាបានទ្រង់ទ្រាយដើមដដែល ជាពិសេសវាធន់នឹងកម្ដៅដោយសារ ចានក្រដាសនេះ ត្រូវបានដុតដោយកម្តៅភ្លើងខ្លាំង។
លោកបញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មាន SR យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «កាកអំពៅអាចចាក់ជាបន្ទះៗបានដោយសារ កាកអំពៅមានសារ ជាតិសរសៃ ដែលធ្វើឲ្យវាប្រទាក់ក្រឡាគ្នា ខាំស្អិតជាប់គ្នានេះជាអំណោយ ពីធម្មជាតិ ដោយយើង មិនបាច់ប្រើកាវ ដើម្បីឲ្យវាស្អិតជាប់គ្នានោះទេអ៊ីចឹងវាល្អ និងជាប់ធន់ ហើយយើងក៏ដុតចាននេះ ជាមួយម៉ាស៊ីនស្វ័យប្រវត្តិ ក្នុងសីតុណ្ហភាពរហូតដល់២០០អង្សា សេឯណោះ»។
ក្រុមហ៊ុនដែលមានបុគ្គលិកប្រមាណ៥នាក់នេះអាចផលិតចានបានចន្លោះ ៥០០ ទៅ១០០០ចានក្នុងមួយថ្ងៃ ដោយចានត្រូវបានវេចខ្ចប់ក្នុង១ឈុតមានចំនួន ៥០ចាន ដែលលក់ក្នុងតម្លៃ ២ ម៉ឺនរៀល និងមានលក់នៅតាមម៉ាត ផ្សារ និងផ្សារទំនើប។
ដំណើរការនៃការផលិតចានចេញពីកាកសំណល់កាកអំពៅនេះប្រធានសិប្បកម្មផលិតចាន បានរៀបរាប់ថា៖ «យើងយកកាកអំពៅណាពណ៌សម្បុរល្អមក ហាលវាឲ្យស្ងួត និងស្រួយ ហើយកាត់វាខ្លីៗដាក់ក្នុងម៉ាស៊ីនកំទេចឲ្យល្អិតៗរួចលាងទឹកវាឲ្យស្អាត ស្ងោរក្នុងឆ្នាំងធំមួយ ដោយផ្អាប់ទុក២០ថ្ងៃ ឲ្យវាពុកផុយចេញជាតិអាស៊ីតអស់ រួចយកទៅកូរក្នុងម៉ាស៊ីន ឱ្យចេញជាម្សៅ រួចចាក់ជាបន្ទះៗប្រើកម្លាំងម៉ាស៊ីន២០តោន សង្កត់ឲ្យវាខាំស្អិតជាប់គ្នា បានយកទៅសម្ងួតឲ្យស្ងួតចុងក្រោយដាក់វាចូលក្នុងពុម្ភចាន ប្រើកម្ដៅដុត២០០អង្សាសេ ទើបចេញជាលទ្ធផល»។
លោកតាំង សុជាតិ បញ្ជាក់ថា ចានក្រដាសរបស់លោកមានទីផ្សារល្អប្រសើរ ដោយទទួលបានគាំទ្រច្រើន ប៉ុន្តែមានបញ្ហាចម្បងមួយ គឺសោភ័ណភាពព្រោះចានក្រដាសដែលផលិតចេញពីកាកអំពៅនេះ មានសភាពគ្រើម និងមានពណ៌ប្រផេះ ឬក្រម៉ៅដែលខុសពីចានដ៏ទៃដែលមានពណ៌ស រលោង ដែលចំណុចធ្វើឱ្យអតិថិជនមួយចំនួនគិតថាចាននេះហាក់ពុំសូវមានអនាម័យ ប៉ុន្តែលោកអះអាងថា ចាននេះ បានដុតក្នុងសីតុណ្ហភាពលើសពី ១០០អង្សាសេដោយពុំមានមេរោគណាអាចរស់នៅបាន ឡើយ។
ទាក់ទងនឹងការបង្កើតចានផលិតចេញពីកាកអំពៅនេះបុរសវ័យ៤០ឆ្នាំខាងលើ បានរំឭកថា៖« ខ្ញុំធ្លាប់បានឆ្លងកាត់ការសិក្សាជាច្រើនមកហើយទាក់ទងនឹងការធ្វើចានអំពីដើមចេក ដើមឬស្សីនិងដើមក្រចៅ អ៊ីចឹងនៅក្នុងឆ្នាំ២០១៣ ខ្ញុំចាប់យកកាកអំពៅធ្វើជាចានជំនួសវិញព្រោះវាសម្បូរ និងងាយស្រួលរក ហើយកាកអំពៅមានសារធាតុសរសៃស្រដៀងទៅនឹងដើមឫស្សីដែរចាប់ធ្វើដំបូង ខ្ញុំត្រូវកែច្នៃម៉ាស៊ីនដើម្បីផលិតចាន ព្រោះយើងអត់មានម៉ាស៊ីនពិបាករកអ្នកបច្ចេកទេស ណាស់ ហើយម៉ាស៊ីនស្វ័យប្រវត្តិទាំងអស់ ខ្ញុំអភិវឌ្ឍន៍ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ដល់បច្ចុប្បន្ន»។
នាពេលខាងមុខ លោក តាំង សុជាតិ មានគម្រោងក្នុងការផលិតកែវក្រដាសទុយោបឺតធ្វើពីក្រដាស និងគ្រោងដាំដើមឫស្សី ដើម្បីលក់កាបូន និងយកដើមឬស្សីចាស់ៗមកផលិតជាក្រដាសក្រដាសអនាម័យ ក្រដាសសម្រាប់ប្រើប្រាស់នៅក្នុងការិយាល័យ ជាដើម។
គួរបញ្ជាក់ថា ក្រុមហ៊ុន អិម ជី ផេស៊ីហ្វិកមានទីតាំងស្ថិតនៅផ្ទះលេខ ១៤អា ផ្លូវ៥០០ សង្កាត់ផ្សារដើមថ្កូវ ខណ្ឌដូនពេញ រាជធានីភ្នំពេញ។ទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក MG Pacific Company Limited ឬលេខទូរសព្ទ៖ ០២៣ ២២១ ៣៣៥/០៩៣២៤៦ ៦៦៨៕
ភ្នំពេញ:បារម្ភពីការបាត់បង់អត្តសញ្ញាណ និងចង់ស្នងមរតកស្នាដៃដូនតា អ្នកស្រី ស្រេងគឹមស្រៀង បន្តធ្វើតំណាប់ក្រូចសើច និងតំណាប់វល្លិបណ្តូលពេជ្រ ដែលមានរសជាតិផ្អែមឆ្ងាញ់ សម្រាប់ផ្គត់ផ្គងក្នុងកម្មវិធីប្រពៃណីជាតិធំៗ ដូចជាបុណ្យកថិន និងចូលឆ្នាំប្រពៃណីជាតិខ្មែរជាដើម។
អ្នកស្រី ស្រេង គឹមស្រៀង ប្រាប់សារព័ត៌មានអេសអ័រ (SR) ឱ្យដឹងថាកាលពីសម័យមុន តំណាប់ក្រូចសើច និងតំណាប់វល្លិបណ្តូលពេជ្រគឺជាក្រយាមួយសំខាន់សម្រាប់ថ្វាយព្រះរាជា ហើយបង្អែមមួយប្រភេទនេះក៏ក្លាយជាទីនិយមចូលចិត្តរបស់ប្រជាជនខ្មែរតៗ រៀងមក ខណៈបច្ចុប្បន្នយុវវ័យហាក់ពុំស្គាល់នូវបង្អែមខ្មែរមួយប្រភេទនេះ ហើយក៏ពុំសូវមានការនិយមធ្វើតំណាប់ទាំងនេះឡើយ។
តំណាប់ទាំង២ប្រភេទនេះមានរសជាតិផ្អែមឆ្ងាញ់ និងស្រួយ ដោយតំណាប់វល្លិបណ្តូលពេជ្រ មានតម្លៃ ៨ម៉ឺនរៀល ក្នុង១គីឡូ ចំណែកតំណាប់ផ្លែក្រូចសើចមានតម្លៃ ៧ ម៉ឺនរៀល ក្នុង១គីឡូក្រាម ជាពិសេសបង្អែមដ៏មានឱជារសនេះច្រើនតែប្រជាជននិយមបរិភោគនៅក្នុងកម្មវិធី បុណ្យកឋិនទាន បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំប្រពៃណីជាតិខ្មែរនិងក្នុងកម្មវិធីផ្សេងៗទៀត។
ស្ត្រីវ័យ៥១ឆ្នាំ រូបនេះបន្តថាការធ្វើតំណាប់នេះ ត្រូវចំណាយពេលប្រមាណមួយសប្ដាហ៍ និងត្រូវមានភាពអត់ធ្មត់ជាខ្លាំង ហើយតំណាប់នេះអាចរក្សាទុកបានប្រហែលជា២ខែ និងទុកបានរហូតដល់ ២ឆ្នាំ ដោយរក្សាទុកក្នុងទូរទឹកកក។
អ្នកធ្វើតំណាប់រូបនេះបានរៀបរាប់ពីវិធីធ្វើបង្អែមតាមរូបមន្តតពីដូនតាថា៖ «យកវល្លិបណ្តូលពេជ្រកាត់ជាកង់ បកសំបកចេញ ហើយក្រូចសើចចិតយកតែសំបកយើងយកវាទៅប្របាច់ជាមួយអំបិល ទុកពេល៣ថ្ងៃ រួចស្រង់ទៅត្រាំក្នុងទឹកកំបោរថ្លា ១យប់ ហើយស្រង់ត្រាំក្នុងទឹកសាច់ជូរ២យប់ទៀតឲ្យវាស្រួយ បន្ទាប់មកយើងយកទៅស្ងោរក្នុងឆ្នាំងស្ពាន់ ជាមួយស្លឹកឫស្សីឬស្លឹកតើយ រួច យកវាទៅត្រាំទឹក៣ថ្ងៃទៀត ដើម្បីឲ្យអស់ជាតិល្វីងហើយយកឆឹងជាមួយស្ករសគឺជាការស្រេច»។
បន្ថែមពីលើផលវិបាកក្នុងការធ្វើតំណាប់ផ្លែឈើទាំង២ខាងលើនេះអ្នកស្រី គឹមស្រៀង ក៏កំពុងជួបនូវបញ្ហាចំនួន២ទៀតគឺកង្វះផលិតផលសម្រាប់ធ្វើ និងកង្វះទីផ្សារលក់។ ទាក់ទងនឹងកង្វះផលិតផលធ្វើតំណាប់នេះ អ្នកស្រីពន្យល់ថាកាលពីមុនទាំងផ្លែក្រូចសើច និងដើមបណ្តូលពេជ្រ គឺពិបាករកមកធ្វើជាតំណាប់ណាស់ប៉ុន្តែមួយរយៈចុងក្រោយផ្លែក្រូចសើច ងាយស្រួលរកដោយសារមានអ្នកយកមកលក់ច្រើន ប៉ុន្តែវល្លិបណ្តូលពេជ្រនៅតែចោទជាបញ្ហាចម្បងដដែល។
ចំណែក កង្វះទីផ្សារវិញ អ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា៖ «តំណាប់ដែលខ្ញុំធ្វើមិនទាន់មានទីផ្សារទូលំទូលាយ ទេ ដោយសារគេមិនសូវស្គាល់តំណាប់ទាំងនេះហើយណាមួយខ្ញុំធ្វើជាលក្ខណៈគ្រួសារ មានម៉ូយតិចតួចម៉ូយទាំងអស់គេស្គាល់ខ្ញុំ ហើយកុម្ម៉ង់ទៅតាមរដូវបុណ្យធំៗប៉ុណ្ណោះហើយខ្ញុំសូមឲ្យប្រជាជនខ្មែរជួយគាំទ្រផលិតផលខ្មែរផង បើបងប្អូនឬអាជីវករណា មានបំណងទិញ អាចទំនាក់ទំនងមកខ្ញុំបាន»។
ខិតខំថែរក្សានូវរូបមន្តធ្វើតំណាប់ដែលដូនតាបន្សល់ទុកឱ្យពេលនេះ អ្នកស្រី ស្រេង គឹមស្រៀង ក៏កំពុងផ្ទេរចំណេះវិជ្ជានៃការធ្វើតំណាប់នេះទៅដល់កូនស្រីរបស់អ្នកស្រីផងដែរ ពោលគឺធ្វើ យ៉ាងណាឱ្យកូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់អ្នកស្រីចេះចាំឱ្យស្ទាត់នូវរបៀបនៃ ការធ្វើតំណាប់បង្អែម ទាំងអស់នេះនិងបន្តកុំឲ្យបាត់បង់។
នាថ្ងៃខាងមុខ ស្ត្រីធ្វើតំណាប់រូបនេះមានបំណងពង្រីកទីផ្សារ និងផ្សព្វផ្សាយផលិតផលតំណាប់ខ្មែរឱ្យប្រជាជនបានស្គាល់ និងបានភ្លក្សរសជាតិ និង ដើម្បីចៀសវាងនូវការនាំចូលផលិតផលដំណាប់ពីប្រទេសជិត ព្រោះតំណាប់ខ្មែរមានរសជាតិផ្អែម ឆ្ងាញ់មិនចាញ់តំណាប់បរទេសឡើយ។
គួរគូសបញ្ជាក់ថាក្រៅពីដំណាប់ផ្លែក្រូចសើច និងវល្លិបណ្តូលពេជ្រ អ្នកស្រីក៏ធ្វើតំណាប់ជាច្រើន មុខទៀតដូចជា តំណាប់ផ្លែម្រះ តំណាប់ផ្លែបាស តំណាប់ដើមដំបងយក្សតំណាប់ផ្លែល្ហុង និងតំណាប់ត្រឡាចជាដើមដោយរំលេចក្បាច់ផ្កានៅលើតំណាប់ទាំងនោះផងដែរ។ អ្នកស្រី ស្រេង គឹមស្រៀងរស់នៅក្នុងភូមិគងនយ ឃុំគងនយ ខណ្ឌដង្កោ រាជធានីភ្នំពេញឬទំនាក់ទំនងលេខទូរសព្ទ ០៩៦ ៤៤៩ ៦១៧៦ /០១២៤៨០ ១៧៦៕