សេដ្ឋកិច្ច
តាកែវ:ដោយសារតែតម្លៃថ្លៃនិងលំហូរចូលនៃផលិតផលសូត្ររោងចក្រធូរថ្លៃពីប្រទេសជិតខាងសូត្រខ្មែរប្រណីតដែលត្បាញដោយដៃយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ ប្រឈមការពិបាកឈរជើងលើទីផ្សារជាហេតុនាំឱ្យមានការបាត់បង់អ្នកតម្បាញប្រពៃណីដែលពុំអាចប្រើចិញ្ចឹមជីវិតដោយកីតម្បាញចិញ្ចឹមជីវិតនិងឈានដល់ការធ្វើចំណាកស្រុក។
មូលហេតុនេះហើយដែលនាំឱ្យអ្នកស្រី ឃុយចាន់ស៊ូ បានសម្រេចចិត្តប្រមែប្រមូលអ្នកសិប្បករតម្បាញនៅខេត្តតាកែវមករួមគ្នាផលិតសូត្រប្រពៃណីដើម្បីលើកស្ទួយទំនៀមទម្លាប់ផលិតវាយនភ័ណ្ឌមរតកដូនតា នៅលើទីផ្សារពោរពេញដោយការប្រកួតប្រជែង។
ស្ថាបនិកសិប្បកម្មស៊ូកប្បាស អ្នកស្រី ចាន់ស៊ូបានរៀបរាប់ឱ្យសារព័ត៌មានSR Newsដឹងថា៖ «ដោយខ្ញុំសង្កេតឃើញថាពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃតម្បាញមានការថយចុះជាលំដាប់ហើយគុណភាពក៏មិនល្អដូចពីមុនដែរ»។
អ្នកស្រីបានបន្តទៀតថា៖«ក្នុងនាមខ្ញុំជាកូនអ្នកតម្បាញម្នាក់ដែលបានសិក្សាបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រម្នាក់តើខ្ញុំត្រូវមានគំនិតអ្វីមួយ ដើម្បីជួយអ្នកភូមិស្រុករបស់ខ្ញុំអ៊ីចឹងទើបខ្ញុំខិតខំរៀនសូត្រនិងបានរៀបចំយុទ្ធសាស្ត្រទីផ្សារតើត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីស្តារទីផ្សារតម្បាញសូត្រឡើងវិញ»។
ទើបនៅក្នុងឆ្នាំ២០២១អ្នកស្រី ចាន់ស៊ូ បានចាប់ផ្ដើមបោះបង់ការងារទាំងអស់មកផ្ដោតតែលើសិប្បកម្មស៊ូកប្បាសដើម្បីធានាថាការដំណើរការបានរលូន តាមរយៈបទពិសោធន៍ជាកូនចៅអ្នកតម្បាញនិងចំណេះដឹងផ្នែកទីផ្សារពីថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា។
អ្នកស្រី ចាន់ស៊ូ បានរៀបរាប់បន្តទៀតថា៖«ខ្ញុំបានប្រមែប្រមូលកៀរគរអ្នកស្រុកភូមិរបស់ខ្ញុំមកវិញ ដើម្បីឲ្យតម្បាញសូត្រមានពន្លឺឡើងវិញដើម្បីលើកកម្ពស់ឲ្យស្ត្រីមេផ្ទះមានការងារធ្វើអាចរកប្រាក់ចំណូលបានកុំឲ្យពួកគាត់ធ្វើការចំណាកស្រុកបន្តទៀត»។
សព្វថ្ងៃ ស៊ូកប្បាសមានបុគ្គលិក២នាក់ ដែលសុទ្ធសឹងតែជាស្រ្តីមេផ្ទះមកបំពេញការងារជាអ្នកតម្បាញយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ ដើម្បីយកស្នាដៃដ៏ល្អឯកមួយនេះមកផ្គត់ផ្គង់នៅលើទីផ្សារជាតិនិងអន្តរជាតិក្នុងទម្រង់ជាផលិតផលផ្សេងៗគ្នា។
ស្ត្រីវ័យ៣៣ឆ្នាំរូបនេះបានបន្ថែមទៀតថា៖«កន្សែងសូត្រដែលខ្ញុំត្បាញរាល់ថ្ងៃមាន២ប្រភេទ គឺកន្សែង សូត្រលាតនិងកន្សែងសូត្រ គោម(ហូល) តែក្រៅពីកន្សែងសូត្រខ្ញុំក៏មានផលិតជាកន្សែងអំបោះ ក្រណាត់ ផាហ៊ុមហើយក៏មានច្នៃក្រមាខ្មែរដេរធ្វើជាប្រដាប់ចងសក់សម្រាប់ យុវវ័យដែលកំពុងពេញ និយមផងដែរ»។
កន្សែងសូត្រខ្នាតតូចមានទំហំទទឹង៥តឹកនិងបណ្តោយ១,៨ ម៉ែត្រ មានតម្លៃ៣៥ដុល្លារ និងខ្នាតធំដែលមានទទឹង១,២ម៉ែត្រ តម្លៃ៤៥ដុល្លារ។កន្សែងសូត្រនេះទទួលបានការគាំទ្រពីភ្ងៀវជាតិនិងអន្តរជាតិ។
ដើម្បីប្រើប្រាស់ផលិតផលសូត្រឲ្យបានយូរអ្នកស្រីបានណែនាំមិនឱ្យយកកន្សែងសូត្រទៅបោកគក់ក្នុងទឹកធម្មតាបានទេ ដោយសារសាច់អំបោះសូត្រអាចខូចទ្រង់ទ្រាយពេលត្រូវទឹកសើម។
ទោះជាសិប្បកម្មស៊ូកប្បាសត្រូវប្រឈមនឹងទីផ្សារដែលសម្បូរផលិតផលសូត្រនាំចូលក៏ពិតមែនតែអ្នកស្រី ចាន់ស៊ូ នៅតែបន្តលើកស្ទួយអត្តសញ្ញាណសូត្រខ្មែរឱ្យបរទេសស្គាល់កាន់តែច្រើន។
ក្រៅពីប្ដេជ្ញាថានឹងជួយអភិរក្សតម្បាញខ្មែរឲ្យមានឈ្មោះបោះសម្លេងកាន់តែខ្លាំង សិប្បករជាកូនអ្នកតម្បាញនៅស្រុកព្រៃកប្បាសរូបនេះបានសង្កត់ធ្ងន់ថា៖«ពិសេសបង្កើតវត្ថុធាតុដើមដោយខ្លួនឯង ដូចជាអំបោះកប្បាសនិងល័ក្ដខ្មែរនិងចងក្រងសៀវភៅតម្បាញស្រុកខ្មែរមួយដែលនិយាយពីតម្បាញតាំងពីបុរាណកាលរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន»។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនងហ្វេសប៊ុកផេកស៊ូកប្បាស SouKabasCambodia ឬតាមទូរសព្ទលេខ០៧៧ ៣៦០ ១៤៤៕
ស្ថាបនិកសិប្បកម្មស៊ូកប្បាស ជម្នះឧបសគ្គដើម្បីអភិរក្សតម្បាញខ្មែរឱ្យល្បីល្បាញលើទីផ្សារ
ដោយសារតែតម្លៃថ្លៃ និងលំហូរចូលនៃផលិតផលសូត្ររោងចក្រធូរថ្លៃពីប្រទេសជិតខាង សូត្រខ្មែរប្រណីតដែលត្បាញដោយដៃយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ ប្រឈមការពិបាកឈរជើងលើទីផ្សារ ជាហេតុនាំឱ្យមានការបាត់បង់អ្នកតម្បាញប្រពៃណីដែលពុំអាចប្រើចិញ្ចឹមជីវិតដោយកីតម្បាញចិញ្ចឹមជីវិត និងឈានដល់ការធ្វើចំណាកស្រុក។
ថិញ រិទ្ធី
Heading
តាខ្មៅ: ក្រោយពីដំណើរការចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៩ ឥដ្ឋអេកូរាប់សិបដុំច្នៃពីសំរាមប្លាស្ទិក ទទួលបានការគាំទ្រច្រើនពីអតិថិជនហើយម្ចាស់សិប្បកម្មក៏បានអះអាងដែរថា ផលិតផលគ្រឿងវិស័យសំណង់នេះមិនត្រឹមតែជួយបរិស្ថានទេថែមទាំងមានគុណភាពអាយុកាលយូរអង្វែងក្នុងវិស័យសំណង់។
លោក សុខ ធី ស្ថាបនិកក្រុមហ៊ុន Eco-Bricksបានប្រាប់សារព័ត៌មាន SR News ថា៖ «ឥដ្ឋរបស់យើងអាចមានអាយុកាលជាង១០០ ឆ្នាំនិងមានកម្លាំងខ្លាំងជាងឥដ្ឋដីឥដ្ឋក្រហមស្តង់ដារពី ៥ទៅ ៦ដង»។
ទំរាំតែមានថ្ងៃនេះ ក្រុមហ៊ុនផលិតឥដ្ឋអេកូបានឆ្លងកាត់ឧបសគ្គជាច្រើនទាំងការខ្វះខាតដើមទុននិងវត្ថុធាតុដើម។
កាលណោះ លោក ធី មិនមានសូម្បីតែម៉ាស៊ីនសម្រាប់កិនប្លាស្ទិក។លោកត្រូវប្រើកន្ត្រៃ និងកាំបិត ដើម្បីកាត់ប្លាស្ទិក ជាបំណែកតូចៗ។
តាមរយៈការសិក្សាពីអ៊ីនធើណិតគួបផ្សំនឹងបទពិសោធន៍ពីប្រទេសថៃ ម៉ាឡេស៊ី ហ្វីលីពីន ចិន និងឥណ្ឌាលោកបានចាប់ផ្តើមប្រតិបត្តិការដំបូងនៅឆ្នាំ២០១៩។
រោងចក្រកែច្នៃសំរាមប្លាស្ទិកនេះក៏បានបំផុសគំនិតឲ្យប្រជាជនខ្មែរយល់ដឹងពីការកែច្នៃសំរាមទៅជាឥដ្ឋនិងបានធ្វើឲ្យពួកគេបានប្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិតពីការបោះចោលសំរាមឬដុតប្លាស្ទិក។
លោក សុខ ធី បានឱ្យដឹងថា៖ «ប្លាស្ទិកទម្ងន់២ គីឡូក្រាមអាចផលិតឥដ្ឋអេកូបានមួយដុំហើយឥដ្ឋមួយដុំមានតម្លៃ១០០០រៀលហើយអតិថិជនក៏អាចធ្វើការជ្រើសរើសប្រភេទឥដ្ឋអេកូ ទៅតាមការចង់បានផងដែរដោយមាន៣ ប្រភេទគឺ ឥដ្ឋឡាំតូ ឥដ្ឋសម្បកឈើ និងឥដ្ឋធម្មតា»។
សូម្បីតែដំណើរការផលិតឥដ្ឋអេកូ ក៏លោក ធី បានព្យាយាមបញ្ចៀសផលប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថានផងដែរ។
លោកបានឱ្យដឹងទៀតថា៖ «យើងសម្ងួតឥដ្ឋដោយមិនប្រើឈើដុតសម្ងួតនោះទេដោយសង្វាក់ផលិតកម្មរបស់យើងធ្វើតាមបច្ចេកទេសដោយគ្រាន់តែស្រោចទឹកប៉ុណ្ណោះ។នេះក៏ជួយទប់ស្កាត់ការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើនិងកាត់បន្ថយតម្លៃថ្លៃដើមផងដែរ»។
សព្វថ្ងៃនេះ ក្រុមហ៊ុន Eco-Bricksបានឈ្នះពានរង្វាន់ចំនួន៤សម្រាប់សហគ្រិនឆ្នើមប្រចាំឆ្នាំនិងបានលក់គម្រូអាជីវកម្មជាហ្វ្រេនឆាយទៅចំនួន១០ក្រុមហ៊ុនផ្សេងទៀដោយបង្រៀនបច្ចេកទេសផលិតដល់ក្រុមហ៊ុនទាំងនោះក្នុងការផលិតឥដ្ឋអេកូមានគុណភាពដូចគ្នានឹងក្រុមហ៊ុនមេ។
សិប្បកម្មផលិតឥដ្ឋអេកូមានទីតាំងស្ថិតនៅភូមិព្រែកហូរលិចសង្កាត់ព្រែកហូរ ក្រុងតាខ្មៅ ខេត្តកណ្តាល។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមចូលទៅកាន់ហ្វេសប៊ុកផេក ឥដ្ឋអេកូ Eco-Bricksឬសូមទំនាក់ទំនងទូរសព្ទលេខ ០៨៥ ២២៤ ៤៦៦៕
ឥដ្ឋអេកូកែច្នៃពីសំរាមប្លាស្ទិក ជួយបរិស្ថាន ហើយមាំធន់សម្រាប់សំណង់
សាកគិតមើលទៅ ប្លាស្ទិកទម្ងន់២ គីឡូក្រាមអាចផលិតឥដ្ឋអេកូបានមួយដុំ ហើយឥដ្ឋមួយដុំមានតម្លៃតែ ១០០០រៀល។ អ៊ីចឹងផ្ទះមួយខ្នង ជួយកាត់បន្ថយសំរាមប្លាស្ទិកបានប៉ុន្មានដែរ?
January 14, 2025
Heading
ភ្នំពេញ : ស្ថិតនៅសិប្បកម្មមួយកន្លែងនៃសង្កាត់ចោមចៅដបប្លាស្ទិកជាង៤០០តោននៅក្នុងស្ដុកកំពុងរង់ចាំកម្មករដែលកំពុងតែញាប់ដៃញាប់ជើងហូតជាសរសៃៗដើម្បីកែច្នៃជាអំបោសប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ។
ភាពមមាញឹកនៃចង្វាក់ផលិតកម្មនេះត្រូវបានត្រួតពិនិត្យដោយលោកលោក ហាស់ គា ដែលកំពុងឈរក្នុងរោងសិប្បកម្មផលិតអំបោសខណៈកម្មករជាច្រើនពាក់ស្រោមដៃការពារការមុតកំពុងអង្គុយហូតសរសៃជ័រចេញពីដបប្លាស្ទិក។
លោក គា ដែលជាម្ចាស់សិប្បកម្ម បានធ្វើឱ្យគំនិតផលិតអំបោសពីដបប្លាស្ទិកក្លាយជាអាជីវកម្មពិតៗតាមរយៈការមើលវីដេអូលើយូធូបគួបផ្សំនឹងការខិតខំស្រាវជ្រាវបន្ថែម។
លោកបានប្រាប់សារព័ត៌មាន SR News ថា៖ «ដំបូងខ្ញុំគ្រាន់តែមើលយូធូបឃើញវីដេអូបរទេសបង្ហាញពីការផលិតអំបោសពីដបទឹកសុទ្ធ ពេលនោះខ្ញុំគិតថានៅស្រុកយើងសម្បូរដបទឹកសុទ្ធ ហើយមានតម្លៃ ថោកទៀតផងខ្ញុំក៏បានស្រាវជ្រាវលំអិតបន្ថែមពីដំណើរការផលិត»។
នៅក្នុងដើមឆ្នាំ២០២៣ សិប្បកម្មកែច្នៃប្លាស្ទិកក្នុងភូមិព្រៃទា ២ សង្កាត់ចោមចៅ ៣ ខណ្ឌពោធិសែនជ័យ រាជធានីភ្នំពេញត្រូវបានបង្កើតនិងបានផ្ដល់ការងារដល់អ្នករស់នៅជុំវិញនោះប្រមាណជាជិត៣០នាក់។
កម្មករទាំងនោះសុទ្ធសឹងតែជាស្ត្រីវ័យចំណាស់ៗនិងមានជីវភាពខ្សត់ខ្សោយ ដោយពួកគាត់ជាអ្នកកែច្នៃអំបោសពីដបប្លាស្ទិក ដែលកំពុងមានគាំទ្រផ្គត់ផ្គង់នៅលើទីផ្សារ។
លោក គាដែលជាម្ចាស់សិប្បកម្មកែច្នៃអំបោសប្លាស្ទិកបានសម្ដែងចំណាប់អារម្មណ៍ថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្តដែលសិប្បកម្មរបស់ខ្ញុំបានរួមចំណែកក្នុងការជួយសម្រាលបន្ទុកជីវភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងតំបន់ជាពិសេសអ្នកដែលមានជីវភាពខ្សត់ខ្សោយ ថែមទាំងបានជួយបរិស្ថានបានមួយកម្រិតទៀតផង»។
អំបោសធ្វើអំពីដបទឹកសុទ្ធធន់មិនថាការបោសដីភក់ ស្លឹកឈើ សំរាមសើម សំរាមស្ងួត លាមកសត្វ គ្រួសថ្ម ជាដើមហើយងាយលាងទឹកសម្អាតយកមកប្រើប្រាស់ឡើងវិញ។
វត្ថុធាតុដើមក្នុងការធ្វើអំបោសមិនមានអ្វីច្រើនលើសពីដបប្លាស្ទិកដងឫស្សី លួស និងសរសៃជ័រនោះទេ។
លោក គា បានរៀបរាប់ពីដំណើរការផលិតថា៖«ដើម្បីផលិតបានជាអំបោសដ៏រឹងមាំមួយបានយើងត្រូវការដងឫស្សី មួយ ម៉ែត្រ២តឹកយកមកបំពាក់ជើងក្អែកលួស២លីកន្លះជាមួយនឹងសរសៃជ័រ៥ខាំមករុំចុងអំបោសយកប្រវែងបួនតឹករួចឃ្លុំបេដោយដបទឹកសុទ្ធនៅជាប់នឹងក្បាលអំបោសដើម្បីឲ្យមានសោភ័ណភាពរួចក្រងសរសៃជ័រដបទឹកសុទ្ធដោយប្រើខ្សែតាន់ស្វិតដើម្បីឲ្យសរសៃអំបោសរឹងបន្តិច»។
ក្នុងមួយថ្ងៃៗសិប្បកម្មរបស់លោកអាចផលិតអំបោសបានពី២០០ទៅ៥០០ដើមជាមួយកម្លាំងកម្មករ ១៦នាក់។អំបោស១ដើមមានតម្លៃ១០,០០០ រៀលនិង១៥,០០០រៀល។
ម្ចាស់អាជីវកម្មវ័យ៤០ឆ្នាំរូបនេះបានបង្ហាញពីអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយពេលមានក្រុមហ៊ុនបោសសម្អាតតាមដងផ្លូវទីសាធារណៈមួយបានកុម្ម៉ង់អំបោសពីសិប្បកម្មលោកយកទៅប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ។
លោករំពឹងថា បើមានក្រុមហ៊ុនដទៃផ្សេងទៀចាប់អារម្មណ៍កុម្ម៉ង់បន្ថែមនោះវារឹតតែល្អ ដោយសារសិប្បកម្មនេះគាំទ្រការកែច្នៃប្រើប្រាស់ឡើងវិញ ហើយផលិតផលត្រូវបានធ្វើដោយដៃសុទ្ធសាធ។
នាថ្ងៃអនាគត លោក គា ចង់ពង្រីកសិប្បកម្មនេះឱ្យកាន់តែធំថែមទៀតដើម្បីជួយដល់អ្នកខ្វះខាតឲ្យបានកាន់តែច្រើនក៏ដូចជារួមចំណែកកែច្នៃកាកសំណល់ដបប្លាស្ទិកជារបស់ប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមចូលទៅកាន់ហ្វេសប៊ុកផេក អំបោសប្រើមិនខូចឬសូមទំនាក់ទំនងទូរសព្ទលេខ ០១៧ ២២២ ០០០៕
.jpeg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
