កំពង់ចាមៈ ស្របពេលសំណង់ផ្ទះល្វែងបុរី និងផ្ទះថ្មជាច្រើនកំពុងសាងសង់យ៉ាងព្រោងព្រាតជាងផ្ទះនៅឯខេត្តកំពង់ចាមឯណោះវិញបែរជាងាកមកសាងសង់ផ្ទះឈើចល័តយ៉ាងញាប់ដៃញាប់ជើងដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាឱ្យទាន់តម្រូវការរបស់អតិថិជន។
មានអាជីពជាជាងធ្វើតុទ្វារ បង្អួចសម្រាប់ផ្គត់ផ្គងតាមសាលារៀនលោក គិនគាន់ បានចាប់ផ្តើមធ្វើផ្ទះឈើចល័តដំបូងនៅអំឡុងឆ្នាំ២០២០ដោយពេលនោះលោកធ្វើជាផ្ទះឈើគម្រូ ១តែប៉ុណ្ណោះ និងយករូបភាពផ្ទះឈើនេះបង្ហោះលើបណ្តាញសង្គម។
លោកប្រាប់សារព័ត៌មានSRNEWS យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ពេលកូវីដគេផ្អាកគម្រោងនៅតាមសាលារៀនក្រុមជាងខ្ញុំមានគ្នាជាង១០នាក់ អ៊ីចឹងយើងទំនេរអត់មានការងារអីធ្វើទេ ហើយពេលនោះក៏អត់មានអ្នកធ្វើផ្ទះឈើលក់ដែរ ខ្ញុំក៏នឹកច្នៃផ្ទះគម្រូលេងហើយបង្ហោះតាមហ្វេសប៊ុក ស្រាប់តែមានភ្ញៀវមើលឃើញ គាត់មានរីស៊ត(Resort) គាត់ត្រូវចិត្តក៏ទិញយកទៅ»។
ស្នាដៃធ្វើផ្ទះឈើដំបូងរបស់ជាងផ្ទះវ័យ៤២ឆ្នាំរូបលក់ខាតដើម ដោយសារលោកចំណាយប្រាក់ច្រើនទៅលើសម្ភារៈ និងពេលវេលាត្បិតនេះជាបទពិសោធន៍ថ្មីតែវាក៏ជាផ្នែកមួយក្នុងការជម្រុញទឹកចិត្ត ឱ្យលោកធ្វើផ្ទះឈើចល័តនេះជាបន្តបន្ទាប់រហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
បច្ចុប្បន្ននេះផ្ទះចល័តស្រុកស្រីសន្ធររបស់លោក គិនគាន់ ទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍និងការគាំទ្រ យ៉ាងច្រើនពីសំណាក់បងប្អូនដែលនិយមស្រឡាញ់ផ្ទះឈើទូទាំងប្រទេសដោយលោកទទួលបាន ការកុម៉្មង់ម៉ូតផ្ទះឈើជាច្រើនផ្សេងៗគ្នាពីសំណាក់អតិថិជន។
ជាងផ្ទះវ័យ៤២ឆ្នាំខាងលើនេះនិយាយថា៖ «សព្វថ្ងៃខ្ញុំធ្វើផ្ទះហើយបង្ហោះលើហ្វេសប៊ុក ហើយមានបងប្អូនជាវយកទៅជាហូរហែ ហើយក៏មានការកុម៉្មង់ឱ្យធ្វើឥតដាច់ផ្ទះឈើទាំងអស់នោះ បងប្អូនខ្លះគាត់ទិញយក ទៅនៅខ្លះយកទៅដាក់នៅរីស៊ត ធ្វើផ្ទះលម្ហែតាមចិត្តគាត់ស្រឡាញ់អ៊ីចឹងទៅ»។ ផ្ទះឈើចល័តស្រុកស្រីសន្ធរមានសាងសាង់ផ្ទះឈើជាច្រើនប្រភេទ និងតាមការកុម៉្មង់របស់ភ្ញៀវ ដូចជាផ្ទះខ្មែរបុរាណ ផ្ទះរោងដោលផ្ទះរោងឌឿង ផ្ទះប៉ិត ផ្ទះកន្តាំង បឹងកាឡូ និងផ្ទះឈើផ្សេងៗ ហើយផ្ទះឈើទាំងអស់នេះមានទំហំ៣ខ្នាតរួមមានខ្នាតតូច ខ្នាតមធ្យម និងខ្នាតធំ។
សម្រាប់តម្លៃនៃផ្ទះនីមួយៗលោក គិន គាន់ បញ្ជាក់យ៉ាងលម្អិតថា៖ « ផ្ទះតូចមានទំហំ ៣ម៉ែត្រ គុណ៦ម៉ែត្រមានពីរប្រភេទគឺផ្ទះទាបតម្លៃ៤៨០០ដុល្លារ ហើយផ្ទះខ្ពស់ ៥៥០០ដុល្លារ ផ្ទះមធ្យមមានទំហំ៣,៥ម៉ែត្រគុណ ៧ម៉ែត្រ និងមានពីរប្រភេទផ្ទះទាប តម្លៃ៧០០០ដុល្លារ និងផ្ទះខ្ពស់ ៧៧០០ដុល្លារចំណែកផ្ទះធំ មានទំហំ ៤ម៉ែត្រ គុណ៩ម៉ែត្រ និងមានពីរប្រភេទដូចគ្នា ផ្ទះទាប តម្លៃ១០១០០ដុល្លារ ឯផ្ទះខ្ពស់ ១០៨០០ដុល្លារ»។
មេជាងរូបនេះបន្តថា « ឈើដែលយើងយកមកធ្វើផ្ទះសុទ្ធតែឈើលេខមួយមាន ស្រឡៅ សុក្រំ ផ្ចឹក ធានាគុណភាព យើងយកសុក្រំ ផ្ចឹក ធ្វើជាសសរនិងធ្វើជាក្តារក្រាល ហើយស្រឡៅ ធ្វើគ្រឿងផ្ទះ រនូត រនងជាដើម តែដំបូលវិញមានតាមម្ចាស់គេកុម៉្មង់មានដូចជាជ័រ ស៊ីប្រូថៃ ក្បឿងស្រកាលីញ ហើយតម្លៃវាទៅតាមណុងដែរ»។
ផ្ទះឈើចល័តនេះត្រូវការរយៈពេលសាងសង់ចន្លោះពីកន្លះខែ ទៅ១ខែ ដោយរួមបញ្ជូលទាំង ការតបណ្តាញភ្លើង និងការដេគ័រផ្សេងៗប៉ុន្តែពុំមានបន្ទប់ទឹកនោះទេ ប្រសិនបើអតិថិជន ចង់បានបន្ទប់ទឹក ត្រូវបូកតម្លៃបន្ថែម។ផ្ទះឈើដែលសាងសង់រួច នឹងត្រូវដឹកយកទៅតំឡើង ដល់ទីតាំងអតិថិជន ហើយក្រុមការងារលោកក៏មានទទួលធ្វើបន្ទប់ខាងក្រោមផងដែរ។
ម្ចាស់អាជីវកម្មខាងលើនេះបញ្ជាក់ថា៖«ខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្ត នៅពេលភ្ញៀវសរសើរពីស្នាដៃធ្វើ ផ្ទះឈើនេះ និយាយទៅផ្ទះយើងមានគុណភាពនិងធានា តែបើភ្ញៀវគាត់ពុំសូវចូលចិត្តកន្លែងណា យើងយកចំណុចនោះមកកែលម្ហឱ្យកាន់ល្អសំខាន់ខ្ញុំមានជំហរមួយ គឺត្រូវតែដាប់ដេត ( Update) ផ្ទះឈើនេះរហូត»។
ផ្ទះចល័តស្រុកស្រីសន្ធរមានទីតាំងភូមិ សំរោង ឃុំមានជ័យ ស្រុកស្រីសន្ធរខេត្តកំពង់ចាម៕
សៀមរាបៈ ធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថាហេតុអីបានជាយើងបណ្ដុះកូនឈើដូចគេដែរតែមិនល្អដូចគេ?មូលហេតុបណ្ដាលមកពីដីបណ្ដុះរបស់គេមានសារធាតុចិញ្ចឹមច្រើនដូចជាកម្ទេចស្រកីដូងអង្កាម និងអាចម៍ គោ ហើយប្រភេទដីនេះមានទម្ងន់ស្រាលនិងជប់ទឹកបានល្អ។
សមាសធាតុសំខាន់ៗក្នុងដីជួយឲ្យរុក្ខជាតិលូតលាស់បានល្អតែមិនមែនសុទ្ធតែគ្រប់កសិករ និងអ្នកចម្ការបានប្រើប្រាស់ដីបណ្ដុះបែបនេះទេ ដោយសារកត្តាកង្វះបទពិសោធបច្ចេកទេសនិងលទ្ធភាពទិញដីបណ្ដុះ។
ឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ កសិករ ឡុង គាន មានគំនិតចង់កាត់បន្ថយការចំណាយលើដីបណ្ដុះក្នុងការដាំបន្លែ ហើយមានបំណងចង់រៀនធ្វើវាដោយខ្លួនឯង។ លោកបានចាប់ផ្ដើមយកដីបណ្ដុះរបស់គេមកពិនិត្យមើលដើម្បីស្វែងយល់ពីធាតុផ្សំ។
លោក ឡុង គាន បានបញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews ថា៖ «ពេលនោះខ្ញុំបានយកគំនិតនេះទៅពិភាក្សាជាមួយនឹងអង្កការមួយ ពេលនោះអង្កការក៏បាននិយាយថាបើលោកពូចង់សាកល្បង ខ្ញុំនឹងឲ្យម៉ាស៊ីនតូចមួយទៅប្រើប្រាស់ដើម្បីផលិតជាដីបណ្ដុះនេះ»។
សិប្បកម្មធ្វើដីបណ្ដុះរបស់លោកបានចាប់ដំណើរការនៅឆ្នាំ២០១៩ក្នុងទ្រង់ទ្រាយតូចជាការសាកល្បង។ ដីបណ្ដុះដែលលោកផលិតរួចត្រូវបានអង្គការយកទៅចែកជូនប្រជាកសិករដទៃផ្សេងទៀតប្រើប្រាស់សាកល្បង។
ដោយទទួលបានលទ្ធផលល្អ ដីបណ្ដុះរបស់លោកឡុង គាន ក៏ទទួលបានគាំទ្រច្រើនពីប្រជាកសិករ។ ឆ្លើយតបនឹងការកុម្ម៉ង់ដីដាំបណ្ដុះកាន់តែច្រើនឡើងៗកសិករ ឡុង គាន បានឈានដល់ការពង្រីកផលិតកម្មដោយផ្លាស់ប្ដូរប្រើម៉ាស៊ីនធំវិញ។
ចំពោះវត្ថុធាតុដើម ដំបូងឡើយលោកប្រមូលផ្លែដូងខ្ចីយកមកហាលឲ្យស្ងួតសិនទើបវាយម្ទេច។ដោយសារតែត្រូវការចំណាយពេលយូរ ទើបលោក ឡុង គាន ប្ដូរមកប្រើតែស្រកីដូងទុំវិញ។
លោកដើរប្រមូលស្រកីដូង និងអាចម៍គោ នៅក្នុងបរិវេណប្រាសាទអង្គរវត្តនិងនៅតាមផ្សារក្នុងភូមិស្រុកនានាឯខេត្តសៀមរាបផ្ទាល់តែម្ដង។ ក្រៅពីរដើរប្រមូលខ្លួនឯងលោកក៏មានឈ្មួញយកវត្ថុធាតុដើមទាំងនេះមកលក់ឲ្យផ្ទាល់ផងដែរ ដើម្បីបំពេញតំរូវការក្នុងដំណើរការផលិត។
លោក ឡុង គាន បានរៀបរាប់ថា៖ «ដំណើរការនៃការធ្វើដីបណ្ដុះនេះទីមួយត្រូវជ្រើសរើស យក ស្រកីដូង អង្កាម និងលាមកគោ។ ទីពីរយើងយកស្រកីដូងទៅវាយកម្ទេចសិនទើបយកវត្ថុធាតុ ដើម ទាំងនេះ យកទៅត្រាំធ្វើជាជីកំប៉ុសដោយផ្អាប់វាទុករយៈពេលបីសប្ដាហ៍រួចទើបយើងយកវាមក ចំហុយ ដើម្បីសម្លាប់មេរោគសិន»។
ដំបូងឡើយសិប្បកម្មមួយនេះធ្វើជាលក្ខណៈគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមកដោយសារមានការគាំទ្រខ្លាំង និងការកុម្ម៉ង់កាន់ច្រើនឡើងៗលោកក៏បន្ថែមកម្លាំងពលកម្មប្រាំនាក់ទៀតមកជួយផលិត។
ក្នុងមួយខែៗលោកពូអាចលក់បាន ចន្លោះពី ២-៣តោន និងច្រើនជាងនេះទៅតាមរដូវកាលនៃការដាំដុះ របស់ប្រជាកសិករ។
ចំពោះតម្លៃ កសិករវ័យ៤៩ឆ្នាំរូបនេះបានឱ្យដឹងថា«ដីបណ្ដុះរបស់ខ្ញុំមានទម្ងន់១២គីឡូក្រាមក្នុងមួយបាវលក់ក្នុងតម្លៃ១២០០០រៀល ហើយមានលក់នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប និងសេវាផ្ញើទៅតាមបណ្ដាខេត្តផងដែរ»។
ទោះជាការផលិតដីបណ្ដុះទទួលបានការគាំទ្រច្រើនលោក ឡុង គាន ក៏ជួបផលពិបាកផងដែរជាពិសេសកត្តាអាកាសធាតុ។ នៅរដូវភ្លៀងធ្លាក់ កម្ដៅថ្ងៃមិនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការហាលស្រកីដូងនិងអាចម៍គោ។ មួយវិញទៀតលោកត្រូវការទំហំដីធំ ដើម្បីហាល ក៏ដូចជាស្តុកទុកស្រកីដូងនិងអាចម៍គោទាំងនោះ។
សព្វថ្ងៃនេះលោក ឡុង គាន មានលក់ស្រកីដូងដែលកិនរួចសម្រាប់យកទៅផ្សាំមែកឈើហើយលោកក៏មានគម្រោងចង់ផលិតដីដ៏មានជីជាតិតាមបច្ចេកទេសសម្រាប់ដាំដំណាំផងដែរនៅថ្ងៃអនាគត។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ឡុង គាន ឬលេខទូរសព្ទ៖ ០៧៨ ៩០១ ២២៧ និង ០៧៧៤២៥ ៦៩៦៕
កំពង់ឆ្នាំង: រទេះគោអាចជាយាន្តជំនិះមួយហួសសម័យសម្រាប់ប្រជាកសិករដែលងាកមកប្រើគ្រឿងចក្រ ប៉ុន្តែសម្រាប់លោក វន សុវី រទេះគោបាក់បែកគេបោះបង់ទាំងនោះអាចនាំចំណូលរាប់ម៉ឺនដុល្លារ តាមរយៈការកែច្នៃផ្ដល់សោភ័ណភាព បំពាក់មុខងារថ្មីឡើងវិញដល់យានជំនិះខ្មែរពីបរមបុរាណមួយនេះ។
ការវិវឌ្ឍន៍ទៅប្រើប្រាស់គោយន្ត និងរថយន្តព្រោះវាមានភាពរហ័សងាយស្រួល ហើយអាចដឹក ទំនិញបានច្រើនទៀតនោះ បានធ្វើឱ្យសាបរលាបតម្រូវការរទេះគោដែលជាមធ្យោបាយដឹកកសិផលពីបុរាណ។
ឃើញដូច្នោះ លោក សុវីបានឆក់យកឱកាសក្នុងការកែច្នៃរបស់ចាស់ៗ ដែលគេបោះបង់ចោលទៅជារបស់ប្រើប្រាស់បានឡើងវិញក្នុងបំណងអភិរក្សវត្ថុវប្បធម៌មរតកពីដូនតា ស្វែងរកចំណូល និងរួមចំណែកផ្ដល់ការងារដល់សិស្ស-និស្សិតក្រោយទំនេរពីការសិក្សាផងដែរ។
លោកបានចាប់ផ្តើមដើរប្រមូលទិញរទេះគោចាស់ៗដែលត្រូវបានប្រជាកសិករទុកចោល យកមកកែច្នៃសម្រាប់ប្រើប្រាស់បន្ត ឬសម្រាប់តាំងលម្អ។
លោកបានប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមកែច្នៃរទេះគោចាស់ៗនេះឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ២០២០។ពេលនោះខ្ញុំបានចុះទៅតាមភូមិឃុំនៅតាមស្រុកស្រែចម្ការ ខ្ញុំបានឃើញរទេះគោចាស់ៗដែលគេបោះបង់ចោល ដែលរទេះគោទាំងនោះ ខ្លះនៅប្រើបាន និងខ្លះប្រើមិនបាន»។
លោកបានបន្តទៀតថា៖ «ខ្ញុំក៏បានសាកល្បងសួរទិញរទេះគោចាស់ៗនោះមកកែច្នៃលមើលពេល នោះក៏មានការផ្ទុះចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងទើបខ្ញុំចាប់ផ្តើមបន្តវារហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ»។
ចំពោះរទេះគោដែលកែច្នៃរួចហើយ លោក សុវី អាចលក់បានចំណូលបានជាង១ពាន់ដុល្លារក្នុងមួយខែៗ។ជាពិសេស មុនរដូវបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ ការលក់អាចនាំចំណូលបានដល់ជាង១ម៉ឺនដុល្លារ។អតិថិជនដែលមកទិញរទេះគោភាគច្រើនជាអ្នកមានជីវភាពធូរធានិងហ៊ានចំណាយលើវត្ថុតុបតែងលម្អ។
លោកបានបន្ថែមទៀតថាចំពោះរទេះគោកែច្នៃរួចមានតម្លៃចាប់ពី៤០០ដុល្លារឡើង ដោយអាស្រ័យទៅលើប្រភេទរទេះសម្រាប់ដឹកកសិផល ឬរទេះប្រើសម្រាប់ជាយាន្តជំនិះ។
លោកបានឱ្យដឹងទៀតថា៖ «បើសម្រាប់រទេះសំឡីវិញមានតម្លៃចាប់ពី១ពាន់ដុល្លាររហូតដល់ ១៥០០ដុល្លារ អាស្រ័យទៅលើភាពប្រណីតរបស់វា»។
សម្រាប់រទេះគោដែលផលិតថ្មីត្រូវចំណាយពេលប្រហែលជា ១៥ ទៅ ៣០ថ្ងៃក្នុងការកែច្នៃ។ ប៉ុន្តែបើរទេះចាស់ៗដែលត្រូវបានយកមកកែច្នៃឡើងវិញនោះសិប្បកម្មរបស់លោកប្រើរយៈពេលតែ ២ ឬ ៣ ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះក្នុងការធ្វើឲ្យរួចរាល់និងអាចទិញយកទៅប្រើប្រាស់បានហើយ។
អតិថិជនរបស់លោកភាគច្រើនទិញរទេះគោកែច្នៃនេះយកទៅតាំងលម្អគេហដ្ឋានភោជនីយដ្ឋាន និងមណ្ឌលកម្សាន្តតែប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនបានយកទៅប្រើជាមធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនដូចមុនទៀតទេ។
លោក សុវី បាននិយាយថា៖ «ភាគច្រើនគេយករទេះគោយកទៅតាំងលម្អជាមួយនឹងទូកត្នោត ដែលតាំងនៅតាមភោជនីយដ្ឋាន ឬក៏នៅតាម ក្រសួងមន្ទីរ មួយចំនួន»។
នៅថ្ងៃអនាគត លោកក៏មានបំណងពង្រីកសិប្បកម្មនិងកែច្នៃរទេះគោចាស់ៗឲ្យមានគុណភាពកាន់តែល្អ ដើម្បីនាំចេញទៅទីផ្សារអន្តរជាតិដូចជាសហគមន៍ខ្មែរនៅក្រៅប្រទេស និងអតិថិជនបរទេស ដែលស្រឡាញ់វប្បធម៌ប្រពៃណីខ្មែរផងដែរ។
សិប្បកម្មរបស់លោក សុវី ស្ថិតនៅភូមិស្មែតឃុំក្រាំងដីមាស ស្រុករលាប្អៀរ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ព័ត៌មានបន្ថែមពី សិប្បកម្មនេះអាចស្វែងរកលើគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក កំពង់ឆ្នាំងលក់រទេះគោតាំងលម្អ (https://www.facebook.com/profile.php?id=100063278285867) និងទំនាក់ទំនងទូរសព្ទលេខឬតេលេក្រាម ០៨៧ ៥៤៩ ០៦១៕
ជាសហគ្រិនអាយុ ២៤ ឆ្នាំ សុខសាន្ត រ៉ូហ្សា បានចាប់ផ្តើមដំណើរធ្វើទៀនក្រអូបក្នុងអំឡុងពេលវិបត្តិកូវីដសកលជាវេលាដ៏លំបាកបំផុត ទាំងមិននឹកស្មានថានាងអាចឈរជើងរីកចម្រើនដូចសព្វថ្ងៃ។
កញ្ញាបានរំឭកប្រាប់ SR News ថា៖ «ចាប់ពីខែសីហាឆ្នាំ២០២០ មកនៅពេលដែលជំងឺរាតត្បាតរាតត្បាតខ្លាំងខ្ញុំបានឃ្លាតចាកពីសាលានិងត្រូវព្យួរការងារដូច្នេះខ្ញុំត្រូវផ្លាស់ទៅស្រុកកំណើតនៅខេត្តសៀមរាបវិញ»។
ពេលនោះហើយដែល រ៉ូហ្សា បានរកឃើញនូវចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់នាងចំពោះការធ្វើទៀនក្រអូប។ទោះបីជាមានការបរាជ័យជាច្រើនដងក៏ដោយ ក៏ការចង់ដឹងចង់ឃើញរបស់ រ៉ូហ្សា បាននាំឱ្យនាងមិនរាថយនឹងការពិសោធន៍ធ្វើទៀនក្រអូបរហូតទាល់តែជោគជ័យ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានឱ្យដឹងទៀតថា៖ «បន្ទាប់ពីបរាជ័យរាប់មិនអស់និងខ្វះធនធានទៀតផងនោះ ខ្ញុំស្ទើរតែបោះបង់វាចោល។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារតែការអត់ធ្មត់និងចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំ ទីបំផុតខ្ញុំបានបង្កើតទៀនដំបូងរបស់ខ្ញុំ។ តាមដែលខ្ញុំចាំវាជាទៀនក្រអូបក្លិបផ្កាឡាវេនឌឺ។ខ្ញុំបានជូនវាទៅម៉ាក់របស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាអ្នកទទួលបានស្នាដៃដំបូងរបស់ខ្ញុំ»។
Magik Glow (ម៉ាជីកហ្គូ) បានរីកចម្រើនពីហាងអនឡាញ រហូតដល់ការបើកហាងដំបូងរបស់ខ្លួននៅតំបន់ទួលទំពូងរាជធានីភ្នំពេញ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា ចែករំលែកថា៖ «ហាងអនឡាញរបស់យើងបានរីកដុះដាលនៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជាបន្ទាប់មកអាជីវកម្មយើងក៏ឆ្ពោះទៅមុខយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដែកអាចឱ្យយើងបើកហាងនៅពីរឆ្នាំក្រោយមក។វាគឺជារឿងមួយដ៏គួរឱ្យរំភើបបំផុត វាដូចជាការរស់នៅក្នុងសុបិន»។
ផ្ដើមចេញពីអាជីវកម្មតូចតាចក្នុងបន្ទប់ដ៏ចង្អៀត ឥឡូវនេះ រ៉ូហ្សា មានបុគ្គលិកបីក្រុមដែលធ្វើការងារក្នុងហាងដ៏កក់ក្ដៅព្រោះនាងសង្កត់ធ្ងន់ថា Magik Glow គឺលើសពីអាជីវកម្មទូទៅ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បាននិយាយថា៖ «យើងមិនត្រឹមតែជាអាជីវកម្មទៀនប៉ុណ្ណោះទេយើងជាសហគមន៍នៃអ្នកស្រឡាញ់ទៀនមកចែករំលែកចំណង់ចំណូលចិត្តសម្រាប់និរន្តរភាពការសម្រាក និងភាពវិជ្ជមាន។ យើងជឿថា ក្លិនក្រអូបអាចផ្ដល់ថាមពលនិងធ្វើឱ្យខួរក្បាលអារម្មណ៍យើងល្ហែល្ហើយ ហើយនេះជាមូលហេតុដែលយើងប្រើប្រាស់វត្ថុធាតុដើមផ្ដោតលើគុណភាពទាំងស្រុង។ក្រមួនសណ្តែកសៀង និងប្រេងសំខាន់ៗត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្កើតក្លិនក្រអូបស្លឹកគ្រៃ និងផ្កាម្លិះ គឺជាប្រភព និងជម្រើសក្លិនដ៏ពេញនិយមបំផុត»។
ទៀនក្រអូបមានតម្លៃ ១៤ដុល្លារ សម្រាប់កែវស្ដង់ដារ និងកែវខ្នាតតូច ទម្ងន់៣៥ក្រាម តម្លៃ ៤,៥ដុល្លារ។
Magik Glow ក៏ផ្តល់ជូននូវសិក្ខាសាលាធ្វើទៀនផងដែរដែលវាបានក្លាយជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ពេញនិយមនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ មិនថាចំពោះជនជាតិខ្មែរនិងបរទេស។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានពន្យល់ថា៖ «នៅថ្នាក់បង្រៀនធ្វើទៀនអ្នកចូលរួមនឹងរៀនអំពីជំហាននៃដំណើរការពីការផលិតរហូតដល់ការប្រើប្រាស់»។
ជាមួយនឹងការទទួលស្គាល់ក្នុងសហគមន៍អ្នកស្រឡាញ់ចូលចិត្តប្រើទៀនក្រអូបរ៉ូហ្សា មានសុទិដ្ឋិនិយមអំពីអនាគតនៃអាជីវកម្មនេះ។ កញ្ញាបានសិក្សាលើផែនការអនាគតសម្រាប់Magik Glow ដោយសង្ឃឹមថា នឹងមានហាងធំ និងសាខាជាច្រើននៅជុំវិញទីក្រុងសម្រាប់ជំហានទីពីរ។
លើសពីទៀនក្រអូប កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានឱ្យដឹងផងដែរថា៖«ខណៈដែលឥឡូវនេះយើងគ្រាន់តែជាហាងដែលផ្តោតលើទៀនមួយមុខនោះយើងគ្រោងនឹងពង្រីកទៅហាងលក់ក្លិន ដែលផ្ដោតលើការព្យាបាលដោយក្លិនក្រអូបគ្រប់ប្រភេទហើយយើងទន្ទឹងរង់ចាំនឹងធ្វើឱ្យគម្រោងនេះលេចរូបរាងនៅក្នុងឆ្នាំ ២០២៥»៕
សៀមរាបៈ ធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថាហេតុអីបានជាយើងបណ្ដុះកូនឈើដូចគេដែរតែមិនល្អដូចគេ?មូលហេតុបណ្ដាលមកពីដីបណ្ដុះរបស់គេមានសារធាតុចិញ្ចឹមច្រើនដូចជាកម្ទេចស្រកីដូងអង្កាម និងអាចម៍ គោ ហើយប្រភេទដីនេះមានទម្ងន់ស្រាលនិងជប់ទឹកបានល្អ។
សមាសធាតុសំខាន់ៗក្នុងដីជួយឲ្យរុក្ខជាតិលូតលាស់បានល្អតែមិនមែនសុទ្ធតែគ្រប់កសិករ និងអ្នកចម្ការបានប្រើប្រាស់ដីបណ្ដុះបែបនេះទេ ដោយសារកត្តាកង្វះបទពិសោធបច្ចេកទេសនិងលទ្ធភាពទិញដីបណ្ដុះ។
ឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ កសិករ ឡុង គាន មានគំនិតចង់កាត់បន្ថយការចំណាយលើដីបណ្ដុះក្នុងការដាំបន្លែ ហើយមានបំណងចង់រៀនធ្វើវាដោយខ្លួនឯង។ លោកបានចាប់ផ្ដើមយកដីបណ្ដុះរបស់គេមកពិនិត្យមើលដើម្បីស្វែងយល់ពីធាតុផ្សំ។
លោក ឡុង គាន បានបញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews ថា៖ «ពេលនោះខ្ញុំបានយកគំនិតនេះទៅពិភាក្សាជាមួយនឹងអង្កការមួយ ពេលនោះអង្កការក៏បាននិយាយថាបើលោកពូចង់សាកល្បង ខ្ញុំនឹងឲ្យម៉ាស៊ីនតូចមួយទៅប្រើប្រាស់ដើម្បីផលិតជាដីបណ្ដុះនេះ»។
សិប្បកម្មធ្វើដីបណ្ដុះរបស់លោកបានចាប់ដំណើរការនៅឆ្នាំ២០១៩ក្នុងទ្រង់ទ្រាយតូចជាការសាកល្បង។ ដីបណ្ដុះដែលលោកផលិតរួចត្រូវបានអង្គការយកទៅចែកជូនប្រជាកសិករដទៃផ្សេងទៀតប្រើប្រាស់សាកល្បង។
ដោយទទួលបានលទ្ធផលល្អ ដីបណ្ដុះរបស់លោកឡុង គាន ក៏ទទួលបានគាំទ្រច្រើនពីប្រជាកសិករ។ ឆ្លើយតបនឹងការកុម្ម៉ង់ដីដាំបណ្ដុះកាន់តែច្រើនឡើងៗកសិករ ឡុង គាន បានឈានដល់ការពង្រីកផលិតកម្មដោយផ្លាស់ប្ដូរប្រើម៉ាស៊ីនធំវិញ។
ចំពោះវត្ថុធាតុដើម ដំបូងឡើយលោកប្រមូលផ្លែដូងខ្ចីយកមកហាលឲ្យស្ងួតសិនទើបវាយម្ទេច។ដោយសារតែត្រូវការចំណាយពេលយូរ ទើបលោក ឡុង គាន ប្ដូរមកប្រើតែស្រកីដូងទុំវិញ។
លោកដើរប្រមូលស្រកីដូង និងអាចម៍គោ នៅក្នុងបរិវេណប្រាសាទអង្គរវត្តនិងនៅតាមផ្សារក្នុងភូមិស្រុកនានាឯខេត្តសៀមរាបផ្ទាល់តែម្ដង។ ក្រៅពីរដើរប្រមូលខ្លួនឯងលោកក៏មានឈ្មួញយកវត្ថុធាតុដើមទាំងនេះមកលក់ឲ្យផ្ទាល់ផងដែរ ដើម្បីបំពេញតំរូវការក្នុងដំណើរការផលិត។
លោក ឡុង គាន បានរៀបរាប់ថា៖ «ដំណើរការនៃការធ្វើដីបណ្ដុះនេះទីមួយត្រូវជ្រើសរើស យក ស្រកីដូង អង្កាម និងលាមកគោ។ ទីពីរយើងយកស្រកីដូងទៅវាយកម្ទេចសិនទើបយកវត្ថុធាតុ ដើម ទាំងនេះ យកទៅត្រាំធ្វើជាជីកំប៉ុសដោយផ្អាប់វាទុករយៈពេលបីសប្ដាហ៍រួចទើបយើងយកវាមក ចំហុយ ដើម្បីសម្លាប់មេរោគសិន»។
ដំបូងឡើយសិប្បកម្មមួយនេះធ្វើជាលក្ខណៈគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមកដោយសារមានការគាំទ្រខ្លាំង និងការកុម្ម៉ង់កាន់ច្រើនឡើងៗលោកក៏បន្ថែមកម្លាំងពលកម្មប្រាំនាក់ទៀតមកជួយផលិត។
ក្នុងមួយខែៗលោកពូអាចលក់បាន ចន្លោះពី ២-៣តោន និងច្រើនជាងនេះទៅតាមរដូវកាលនៃការដាំដុះ របស់ប្រជាកសិករ។
ចំពោះតម្លៃ កសិករវ័យ៤៩ឆ្នាំរូបនេះបានឱ្យដឹងថា«ដីបណ្ដុះរបស់ខ្ញុំមានទម្ងន់១២គីឡូក្រាមក្នុងមួយបាវលក់ក្នុងតម្លៃ១២០០០រៀល ហើយមានលក់នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប និងសេវាផ្ញើទៅតាមបណ្ដាខេត្តផងដែរ»។
ទោះជាការផលិតដីបណ្ដុះទទួលបានការគាំទ្រច្រើនលោក ឡុង គាន ក៏ជួបផលពិបាកផងដែរជាពិសេសកត្តាអាកាសធាតុ។ នៅរដូវភ្លៀងធ្លាក់ កម្ដៅថ្ងៃមិនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការហាលស្រកីដូងនិងអាចម៍គោ។ មួយវិញទៀតលោកត្រូវការទំហំដីធំ ដើម្បីហាល ក៏ដូចជាស្តុកទុកស្រកីដូងនិងអាចម៍គោទាំងនោះ។
សព្វថ្ងៃនេះលោក ឡុង គាន មានលក់ស្រកីដូងដែលកិនរួចសម្រាប់យកទៅផ្សាំមែកឈើហើយលោកក៏មានគម្រោងចង់ផលិតដីដ៏មានជីជាតិតាមបច្ចេកទេសសម្រាប់ដាំដំណាំផងដែរនៅថ្ងៃអនាគត។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ឡុង គាន ឬលេខទូរសព្ទ៖ ០៧៨ ៩០១ ២២៧ និង ០៧៧៤២៥ ៦៩៦៕
ភ្នំពេញ: ធ្លាប់តែឃើញនំបញ្ចុកផលិតចេញពីម្សៅអង្ករដែលមានពណ៌ស តែនេះជានំបញ្ចុកផលិត ចេញពីដំឡូងជ្វាពណ៌ស្វាយ ដែលកំពុងទទួលបានការគ្រាំទ្រខ្លាំងពីអតិថិជនដោយសារតែពណ៌ស្អាតប្លែកនិងឱជារសឆ្ងាញ់មួយបែប។
នំបញ្ចុក គឺជាអាហារមួយប្រភេទ ដែលមានការពេញនិយមពីគ្រប់ស្រទាប់វណ្ណ:មិនការបរិភោគប្រចាំថ្ងៃ ឬជាអាហារទទួលភ្ញៀវក្នុងកម្មវិធីជួបជុំ និងបុណ្យផ្សេងៗ។
អាហារនេះមានឈ្មោះដើមថា «នំបុកប៉ែន» និងត្រូវបានកត់ត្រាក្នុងសតវត្សរ៍ទី១៣ ឆ្នាំ ១២៧០។ នំបញ្ចុកត្រូវបានចម្អិនដោយយកម្សៅទៅស្ងោរ រួចហើយស្រង់យកទៅបុកលាយទឹកមុននឹងទៅចាក់ក្នុងប៉ែនដែលត្រូវបានសង្កត់ឱ្យចេញជាសរសៃៗរោយទម្លាក់ទៅក្នុងទឹកក្ដៅពុះហើយស្រង់ដាក់ក្នុងកញ្ជ្រែងដោយរៀបជាចង្វាយៗ។
រីឯនំបញ្ចុកដំឡូងជ្វាពណ៌ស្វាយមានដំណាក់កាលផលិតមិនសូវខុសគ្នាពីរូបមន្តពីបរមបុរាណនោះទេដោយគ្រាន់តែបន្ថែមគ្រឿងផ្សំ ភាពច្នៃប្រឌិត និងជំនួយពីម៉ាស៊ីនទៅតាមសម័យកាល។
អ្នកស្រី វីវី ដូ បានរៀបរាប់ថា៖ «ដំណាក់កាលផលិតដំបូង យើងត្រូវយកដំឡូងជ្វាមកចិតសម្បក ចេញ និងលាងទឹកឲ្យស្អាតទើបចិតវាជាចំណិតៗ រួចយកទៅចំហុយឲ្យបានឆ្អិនល្អ ហើយច្របាច់ ឲ្យចូលគ្នាទើបដាក់ម្សៅអង្ករចូលទៅតាមបរិមាណដែលសមល្មមរួចច្របាច់បញ្ចូលគ្នាម្ដងទៀត ដោយដៃ រួចដាក់ទៅក្នុងម៉ាស៊ីនដើម្បីសង្កត់ចេញជាសសៃនំបញ្ចុក»។
សិប្បកម្មនេះបានផ្ដួចផ្ដើមបង្កើតការផលិតនំបញ្ចុកដំឡូងជ្វាពណ៌ស្វាយនៅក្នុងឆ្នាំ២០២២ដោយឈរលើគោលការណ៍សុខភាព និងអនាម័យ។
អាជីវករលក់នំបញ្ចុករូបនេះបានប្រាប់ SRNews ថា៖ «បានជានាងខ្ញុំបង្កើតនំបញ្ចុកដំឡូងជ្វាពណ៌ ស្វាយនេះឡើង ព្រោះចង់ឲ្យអតិថិជនរបស់នាងខ្ញុំមានសុខភាពល្អញ៉ាំអាហារដែលមានអនាម័យ ល្អ និងធ្វើមកពីធម្មជាតិពិតៗ ១០០%ណាមួយវាប្លែកទៀតផង ដែលយើងអាចច្នៃនំបញ្ចុកចេញពីដំឡូងជ្វា»។
ការធ្វើនំបញ្ចុកដំឡូងជ្វាពណ៌ស្វាយ ពិបាកត្រង់ការចំណាយពេលវេលាយូរនិងកម្លាំងមនុស្សច្រើនក្នុងការចិតសម្បកដំឡូង កាត់ផ្នែកមិនល្អចេញ និងលាងទឹកសម្អាតឱ្យដិតដល់ដើម្បីធានាបាននូវគុណភាព និងរសជាតិ។
អ្នកស្រី វីវី ដូ បាននិយាយថា៖ «ដោយសារតែសិប្បកម្មយើងខ្ញុំគិតពីបញ្ហាសុខភាពនិងអនាម័យជាចំបងនោះ ទើបធ្វើឲ្យអតិថិជនដែលទិញយកទៅទទួលទានរួចហើយ ពួកគាត់មានការគាំទ្រខ្លាំង»។
នំបញ្ចុកដំឡូងជ្វាពណ៌ស្វាយនេះមានលក់ក្នុងតម្លៃ១គីឡូក្រាម ២៤០០០រៀល។
ស្ត្រីវ័យ៤៣រូបនេះបានបញ្ជាក់ថា៖ «ដំឡូងជ្វាពណ៌ស្វាយយើងបានប្រមូលទិញពីបងប្អូន ប្រជាកសិករអ្នកដាំយកមកលក់នៅភ្នំពេញ និងបណ្ដាលខេត្តចំពោះតម្លៃវិញគឺប្រែប្រួល ទៅតាមរដូវការនៃការដាំដុះ និងតាមទីផ្សារជាក់ស្តែង»។
សម្រាប់នំបញ្ចុកដំឡូងជ្វាពណ៌ស្វាយមានលក់តែនៅក្នុងហាង An Tian Taiwan Healthy Dessert ដែលស្ថិតនៅផ្លូវ ១៥៥ ផ្សាម្ដុំទួលទំពូង។ អតិថិជនក៏អាចទិញតាមប្រព័ន្ធអនឡាញជាមួយការដឹកជញ្ជូនទៅដល់គេហដ្ឋានទាំងក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ឬផ្ញើទៅតាមខេត្ត។
នៅពេលអនាគត អ្នកស្រី វីវី ដូ និយាយថា៖ «នាងខ្ញុំក៏មានគម្រោងចង់ផលិតមុខម្ហូបថ្មីៗជាច្រើនក៏ដូចជានំ និងបង្អែមសុខភាព សម្រាប់អតិថជនជាទីស្រឡាញ់របស់ហាងផងដែរ»។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ភូមិយើង https://feji.us/hl6odh ឬលេខទូរសព្ទ៖០៦១ ៨០៦ ៨៨៨៕
ក្រសួងបរិស្ថាននាំវិស័យឯកជនទៅទស្សនកិច្ចស្វែងយល់ពីសក្តានុពលទេសចរណ៍ធម្មជាតិនៅឧទ្យានជាតិព្រះជ័យវរ្ម័ន-នរោត្ដមភ្នំគូលែន
យូសុះ អាប់ឌុលរ៉ាស់ហ៊ីម
សៀមរាប៖ ក្រុមការងារអនុវត្តរបស់គម្រោង«និរន្តរភាពតំបន់ទេសភាពនិងទេសចរណ៍ធម្មជាតិកម្ពុជា» បានរៀបចំទស្សនកិច្ចសម្រាប់វិស័យឯកជនទៅកាន់គោលដៅលម្ហែបៃតងនៃឧទ្យានជាតិព្រះជ័យវរ្ម័ន-នរោត្ដម ភ្នំគូលែន»ជាទីដែលក្រសួងបរិស្ថានបានរៀបចំជាសហគមន៍ ដើម្បីគោលដៅនិរន្តរភាពនិងការអភិរក្សធម្មជាតិក្នុងតំបន់អេកូទេសចរណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រ។
យោងតាមលោក ឃិន ម៉េងឃាងប្រធាននាយកដ្ឋានទេសចរណ៍ធម្មជាតិ នៃអគ្គនាយកដ្ឋានមូលដ្ឋាននៃក្រសួងបរិស្ថាន គម្រោង«និរន្តរភាពតំបន់ទេសភាពនិងទេសចរណ៍ធម្មជាតិកម្ពុជា» ដែលហៅកាត់ថា CSLEP បានធ្វើដំណើរទស្សនកិច្ចពីថ្ងៃទី២៤ ដល់ថ្ងៃទី២៥ ខែតុលា ដោយទទួលបានការគាំទ្រពីធនាគារពិភពលោក។
លោកបានប្រាប់សារព័ត៌មាន SR ឱ្យដឹងថា៖ «យើងបានអញ្ជើញតំណាងក្រសួងស្ថានប័នពាក់ព័ន្ធវិស័យឯកជនជាច្រើន ដែលគាត់ធ្វើធុរកិច្ចទេសចរណ៍ដើម្បីស្វែងយល់តំបន់ទាក់ទាញទេសចរណ៍ធម្មជាតិនៅក្នុងឧទ្យានជាតិព្រះជ័យវរ្ម័ន-នរោត្ដម«ភ្នំគូលែន» ជាពិសេសតំបន់ប្រវត្តិសាស្ត្រតំបន់បុរាណស្ថាន ហើយនឹងតំបន់ព្រៃឈើធម្មជាតិ ទឹកធ្លាក់ សត្វព្រៃជាដើម»។
គម្រោងនេះមានគោលបំណងសិក្សាស្វែងយល់អំពីទីតាំងសក្តានុពល និងឱកាសក្នុងការអភិវឌ្ឍគម្រោងទេសចរណ៍ធម្មជាតិភ្ជាប់បណ្តាញទំនាក់ទំនងជាមួយក្រសួង-ស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ វិស័យឯកជន និងសហគមន៍មូលដ្ឋានតាមរយៈការគាំទ្រគោលនយោបាយអនុវត្តគម្រោងទេសចរណ៍ធម្មជាតិក្នុងតំបន់ការពារធម្មជាតិនិងចែករំលែកចំណេះដឹង និងផ្សព្វផ្សាយគោលដៅលម្ហែបៃតងក្នុងតំបន់ការពារធម្មជាតិ។
ការរៀបចំគោលដៅលម្ហែបៃតងសំដៅលើតំបន់សក្តានុពលទេសចរណ៍ធម្មជាតិ ដែលមាននៅក្នុងតំបន់ការពារធម្មជាតិដែលត្រូវបានសិក្សា ដោយរក្សាបាននូវគោលការណ៍ចំនួន៣ គឺ៖ ភាពស្អាត ភាពបៃតងនិងចីរភាព ដើម្បីធានាបានការគ្រប់គ្រងធនធានធម្មជាតិ ការអភិរក្សជីវៈចម្រុះនិងការលើកកម្ពស់ជីវភាពសហគមន៍ប្រកបដោយនិរន្តភាព ការរក្សានិងបង្កើនគម្របព្រៃឈើជាអតិបរិមា និងឈានទៅសម្រេចបាននូវសហគមន៍អព្យាក្រឹតកាបូននៅឆ្នាំ២០៥០។នេះបើយោងតាមលោក ឃិន ម៉េងឃាង។
នៅក្នុងឧទ្យានជាតិព្រះជ័យវរ្ម័ន-នរោត្តម «ភ្នំគូលែន»មានទឹកជ្រោះ ប្រាសាទបុរាណ បុរាណស្ថាន និងពើងធម្មជាតិដែលមានភាពទាក់ទាញទេសចរមកកម្សាន្ត សរុបចំនួន ៨៥ កន្លែង ព្រមទាំងមានប្រជាពលរដ្ឋរស់សរុបចំនួន១,២៤៦គ្រួសារ ប្រជាជនសរុបចំនួន ៥,០៣៦នាក់ក្នុងនោះស្ត្រី ២,៤៤៦នាក់ ស្ថិតក្នុងឃុំខ្នងភ្នំស្រុកស្វាយលើ ខេត្តសៀមរាប មានប្រជាពលរដ្ឋ។
ជាមួយគ្នានោះនៅឧទ្យានជាតិព្រះជ័យវរ្ម័ន-នរោត្តម «ភ្នំគូលែន»ក្រសួងបរិស្ថានបានរៀបចំជាសហគមន៍តំបន់ការពារធម្មជាតិសរុបចំនួន៥រួមមាន៖ ១. សហគមន៍តំបន់ការពារធម្មជាតិព្រៃធំអន្លង់ធំ ២.សហគមន៍តំបន់ការពារធម្មជាតិព្រៃធំពពេល ៣.សហគមន៍តំបន់ការពារធម្មជាតិព្រៃភ្នំក្តួច ៤.សហគមន៍តំបន់ការពារធម្មជាតិព្រៃភ្នំម្នាស់ និង៥.សហគមន៍តំបន់ការពារធម្មជាតិជប់តាសុខ»។
លោក ឃិន ម៉េងឃាង បានឱ្យដឹងបន្ថែមទៀតថា៖«មកទល់បច្ចុប្បន្ននេះកម្ពុជាបានបង្កើតតំបន់ការពារធម្មជាតិបានចំនួន ៧៣ តំបន់ទាំងនេះមានផ្ទៃដីសរុបប្រមាណជា ៧,២ លានហិកតាស្មើនឹង ៤១%នៃផ្ទៃដីប្រទេសកម្ពុជាទាំងមូល។ ផ្ទៃដីដ៏ធំធេងនេះតម្រូវឱ្យមានការរៀបចំបែងចែកតំបន់ ការពង្រឹងការគ្រប់គ្រងនិងទាញយកសក្តានុពលពីធនធានធម្មជាតិទាំងនោះមកបម្រើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចសង្គមប្រកបដោយស្មារតីទទួលខុសត្រូវ និងធានាឱ្យមាននិរន្តរភាព»។
តំបន់ការពារធម្មជាតិទាំងអស់នេះមានសក្ដានុពលយ៉ាងធំធេងសម្រាប់លើកកម្ពស់ និងជំរុញ វិស័យ ទេសចរណ៍ជាពិសេសអេកូទេសចរណ៍ ដែលក្នុងនោះមាន៖ ទេសភាពធម្មជាតិស្រស់ស្អាតខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធ ជីវៈចម្រុះ សត្វស្លាប ទឹកធ្លាក់ ឆ្នេរ ព្រៃឈើ សត្វព្រៃនិងកោះស្រស់ស្អាត តំបន់បេតិកភណ្ឌធម្មជាតិ និងវប្បធម៌ដែលជាគោលដៅទេសចរណ៍ដ៏សំខាន់ និងប្រកបដោយនិរន្តរភាព ដើម្បីទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរជាតិនិងអន្តរជាតិឱ្យទៅកម្សាន្ត។
គួរបញ្ជាក់ដែរថា ដើម្បីពង្រឹងនិងជួយសម្រួលដល់ការចូលរួមពីសំណាក់វិស័យឯកជនក្នុងការវិនិយោគអភិវឌ្ឍតំបន់អេកូទេសចរណ៍ក្រសួងបរិស្ថានបានប្រកាសដាក់ឱ្យអនុវត្តនូវគោលការណ៍ណែនាំក្នុងការអនុវត្តគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ទេសចរណ៍ផ្សារភ្ជាប់នឹងធម្មជាតិខ្នាតតូចស្ថិតនៅក្នុងតំបន់ការពារធម្មជាតិ និងរបៀងអភិរក្សជីវចម្រុះ។ សៀវភៅគោលការណ៍ណែនាំនេះក៏បានចែកជូនដល់អ្នកចូលរួមទាំងអស់ក្នុងកម្មវិធីនេះផងដែរ។
CSLEP ជាគម្រោងរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាដែលដឹកនាំអនុវត្តដោយក្រសួងបរិស្ថាន និងក្រសួងអភិវឌ្ឍជនបទក្រោមហិរញ្ញប្បទានធនាគារពិភពលោក មូលនិធិបរិស្ថានសកលនិងរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា។គម្រោងនេះមានគោលបំណងធ្វើឱ្យប្រសើរនូវការគ្រប់គ្រងតំបន់ការពារធម្មជាតិ ជំរុញឱកាសសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍទេសចរណ៍ធម្មជាតិនិងបង្កើនសង្វាក់តម្លៃអនុផលព្រៃឈើ នៅតំបន់ទេសភាពជួរភ្នំក្រវាញនិងបឹងទន្លេសាប ដែលបាននឹងកំពុងអនុវត្តយ៉ាងសកម្មលើខេត្តគោលដៅចំនួន៧រួមមាន៖ កំពង់ស្ពឺ កោះកុង ពោធិ៍សាត់ បាត់ដំបង សៀមរាប កំពង់ធំ និងកំពង់ឆ្នាំង៕
ភ្នំពេញ: រសជាតិជូរផ្អែមប្រៃសាច់ស្រួយស្រឹប ដែលធ្វើឱ្យអ្នកញ៉ាំហើយជាប់ចិត្តបានធ្វើឱ្យម្ចាស់សិប្បកម្មជ្រក់ទំពាំងព្រេច អ្នកស្រី ជា ធានូកំពុងកាក់កបនឹងការលក់ដូរ ដោយមួយថ្ងៃអាចផលិតលក់ខ្ទង់ចន្លោះពី ១០០ ទៅ២០០គីឡូក្រាម។
ទំពាំងព្រេចគឺជាពន្លកឫស្សីមួយប្រភេទដែលយើងអាចបរិភោគបាន និងជាអាហារប្រចាំថ្ងៃរបស់ប្រជាជនខ្មែរជាយូរលង់ណាស់មកហើយ។ជាពិសេស ទំពាំងព្រេចត្រូវបានគេនិយមយកទៅធ្វើជ្រក់ដ៏មានឱជារស ហើយវាកំពុងតែមានប្រជាប្រិយភាពនិងទីផ្សារទូលំលាយ។
អ្នកស្រី ជា ធានូ ហៅ ម៉ានូម្ចាស់សិប្បកម្ម យាហ៊ឺអំបិលម្ទេស បានឱ្យដឹងថា រឿងរ៉ាវនៃការបង្កើតសិប្បកម្មនេះឡើងគឺដោយសារអ្នកស្រីចង់រំឭកជីវិតពីកុមារភាពដែលធ្លាប់ទៅជីកទំពាំងព្រេចជាមួយគ្រួសារដើម្បីយកមកទុកឲ្យអ្នកម្ដាយធ្វើជ្រក់សម្រាប់ញ៉ាំ។
ទំពាំងព្រៃមួយប្រភេទនេះមានរសជាតិឆ្ងាញ់ ហើយថែមទាំងរួមចំណែកជួយឲ្យប្រជាកសិកររកចំណូលបន្ថែមមកផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារទៀតផង។
សព្វថ្ងៃនេះ សិប្បកម្មយាហ៊ឺអំបិលម្ទេស បានប្រមូលទំពាំងស្រស់ពីសហគមន៍ចន្លោះពី ៥០ ទៅ១០០គីឡូក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃ ដែលទំពាំងព្រេចទាំងអស់នេះមានប្រភពមកពីខេត្តព្រះវិហារ ក្រចេះនិងពោធិ៍សាត់។ បន្ថែមពីនេះ អ្នកស្រីក៏ទទួលបន្តពីឈ្មួញកណ្តាលដែលពួកគាត់ជាអ្នកដើរប្រមូលទិញតាមស្រុកភូមិជាប្រចាំ។
ប្រជាជននៅសហគមន៍គឺជាអ្នកដើររកកាច់ទំពាំងព្រេចនិងទទួលកម្រៃពីការកាត់ និងលាងសម្អាតវាសម្រាប់សិប្បកម្មរបស់អ្នកស្រីផងដែរ។
សម្រាប់សិប្បកម្មជ្រក់ទំពាំងព្រេចអ្នកស្រី ម៉ានូ បានប្រើវិធីសាស្ត្រធ្វើជ្រក់ពីអ្នកម្ដាយគួបផ្សំនឹងការច្នៃប្រឌិតដោយខ្លួនឯង។
អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំបានយកវិធីធ្វើរបស់ម៉ាក់និងព្យាយាមស្វែងរករូបមន្តបន្ថែមទៀត ដើម្បីបង្កើនរសជាតិ»។
ម្ចាស់សិប្បកម្មវ័យ៣២ឆ្នាំរូបនេះក៏បានរៀបរាប់ពីដំណើរការនៃការផលិតជ្រក់ទំពាំងព្រេចនេះថា៖ «យើងត្រូវយកទំពាំងមកបកសម្បកចេញនិងចិតផ្នែកទំពាំងចាស់ៗចេញរួចក៏កោសរោមវាចេញឲ្យស្អាតកុំឲ្យវារមាស់ពេលញ៉ាំ រួចលាងទឹកឲ្យស្អាតទើបយកទៅស្រុសដោយត្រូវប្រើភ្លើងឲ្យសមល្មម និងដាក់គ្រឿងដើម្បីឲ្យវាមានរសជាតិស្រួយឆ្ងាញ់រួចត្រូវយកមកលាង៥ទៅ៦ទឹកបន្ថែមទៀតដើម្បីឲ្យវាអស់ជាតិហាង»។
សិប្បកម្មមួយនេះ អាចផលិតជ្រក់បាន១០០ទៅ២០០គីឡូក្រាមនៅក្នុង១ថ្ងៃ។ យ៉ាងណាមិញកត្តាប្រឈមក្នុងការធ្វើជ្រក់ទំពាំងព្រេចគឺស្ថិតនៅលើការប្រមូលផលតម្លៃក្នុងរដូវខ្សត់ និងខ្នាតរបស់ទំពាំងតែម្ដង។
អ្នកស្រីក៏បញ្ជាក់ពីបញ្ហានេះដែរថា៖«ចំណុចទី១ ពិបាកក្នុងការប្រមូលទិញដោយសារតែរដូវខ្លះមិនសូវសម្បូរទំពាំងព្រេចធ្វើឲ្យទំពាំងមានតម្លៃថ្លៃ។ចំណុចទី២ពេលខ្លះទំពាំងព្រេចទាំងនោះមានទំហំធំៗដែលធ្វើឲ្យជ្រក់មិនសូវឆ្ងាញ់»។
អ្នកស្រី ម៉ានូ បានឱ្យដឹងថា តម្លៃលក់រាយជ្រក់ទំពាំងព្រេចគឺ២២០០០ រៀល ក្នុង១គីឡូក្រាម។ អ្នកស្រីធ្វើការចែកចាយទៅកាន់បណ្តាខេត្តនានាតាមបណ្ដាញសង្គមអនឡាញ បន្តឱ្យឈ្មួយកណ្ដាល និងលក់នៅទីតាំងហាងផ្ទាល់ ដែលស្ថិតនៅផ្ទះលេខ១៤៨ផ្លូវលេខ១៣បុរីពិភពថ្មី ចំការដូង រាជធានីភ្នំពេញ។
អ្នកស្រីបានអះអាងថា តាមបទពិសោធរយៈពេល៥ឆ្នាំកន្លងមកនេះជ្រក់ទំពាំងព្រេចរបស់អ្នកស្ត្រីមានរសជាតិឆ្ងាញ់ ធ្វើឱ្យអ្នកបានទិញយកទៅញ៉ាំហើយពួកគាត់តែងតែសរសើរថាស្រួយឆ្ងាញ់ល្អ។ចំនួនអតិថិជនមានការកើនឡើងជាលំដាប់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។
នាថ្ងៃអនាគតអ្នកស្រីម៉ានូ មានការតាំងចិត្តចង់បន្តផលិតអ្វីដែលជារបស់ខ្មែរនិងរំពឹងថាធនធានដែលខ្មែរមានស្រាប់ អាចត្រូវបានយកមកផលិតលក់ និងនាំចេញទៅក្រៅប្រទេសឱ្យបានច្រើន។
អ្នកស្រីបានបន្តថា៖ «ឲ្យគេស្គាល់ថានេះជារបស់ខ្មែរម្ហូបខ្មែរ ឆ្ងាញ់ហើយ មានអនាម័យ»។
ក្រៅពីផលិតជ្រក់ទំពាំងព្រេច អ្នកស្រីម៉ានូ ក៏មានធ្វើ យាហ៊ឺអំបិលម្ទេស បង្គាអំបិលម្ទេស ស្វាយត្រាំទឹកឃ្មុំដំណាប់ខ្វិតស្ងួត ដំណាប់ល្មុត និងផលិតផលជាច្រើនមុខទៀត។
ប្រិយមិត្តដែលចាប់អារម្មណ៍ផលិតផលអ្នកស្រីម៉ានូ អាចទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក យាហ៊ឺអំបិលម្ទេស ឬ លេខទូរសព្ទ៖០៧០ ៥៧៥ ៤៥៤៕
ភ្នំពេញៈនៅក្នុងកសិដ្ឋានក្នុងភូមិសន្សំកុសលប្រអប់ខៀវត្រួតគ្នាតម្រៀបជាជួរបំពាក់ដោយទុយោជ័រ ជាកន្លែងដែលវិស្វករឧត្តម ទិត្យា ចិញ្ចឹមបំប៉នក្ដាមថ្មជាគ្រឿងសមុទ្រដ៏មានឱជារស និងតម្រូវការទីផ្សារខ្ពស់នៅកម្ពុជា។
ជាវិស្វករបម្រើការក្នុងវិស័យសំណង់ដែលគ្មានជំនាញកសិកម្មទាល់តែសោះលោកទិត្យាបានសម្លឹងឃើញឱកាសល្អនិងបានសម្រេចចិត្តផ្លាស់ប្តូរអាជីពទៅបើកកសិដ្ឋាន ប្រើបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមក្តាមថ្មក្នុងប្រអប់ដោយឃើញថាវាមានហាងឆេងខ្ពស់ និងពុំសូវសម្បូរដាក់លក់តាមហាង និងភោជនីយដ្ឋាន។
លោកបានរៀបរាប់ប្រាប់ SR News ឱ្យដឹងពីចំណុចចាប់ផ្តើមអាជីវកម្មរបស់លោកថា៖ «តាមពិតទៅដំបូងឡើយផ្ដើមចេញពីការទៅហូបគុយទាវ ខ្ញុំហៅគុយទាវគ្រឿងសមុទ្រប៉ុន្តែភាគច្រើនមានតែបង្គា និងមឹក អត់មានក្ដាម។ ចំណែកនៅតាមហាងគ្រឿងសមុទ្រក៏អ៊ីចឹងដែរ មានតែមឹកបង្គា»។
ស្របនឹងគោលដៅដែលបានគិតទុកមុន តាំងពីលោកនៅបម្រើការឱ្យគេលោក ទិត្យា ក៏បានឆ្លៀតរៀនតាមរយៈអនឡាញនូវបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមក្ដាមថ្មក្នុងប្រអប់ដូចជានៅម៉ាឡេស៊ី និងហ្វីលីពីន។
លោកបានប្រាប់ទៀតថា៖ «ដោយសារពេលនោះជាពេលរីករាលដាលនៃមេរោគកូវីដ១៩ គេបើកបង្រៀនតាមអនឡាញគឺខ្ញុំរៀនតាមអនឡាញសុទ្ធសាធ ហើយចម្ងល់វិញគឺមានច្រើនខ្លាំងមែនទែន ទម្រាំខ្ញុំអាចឆ្លងផុតដំណាក់កាលបច្ចេកទេសនេះបាន»។
លោក ឧត្តម ទិត្យា ដែលជាម្ចាស់កសិដ្ឋាន «ក្តាមថ្មភ្នំពេញ»ឱ្យដឹងថា អាជីវកម្មរបស់លោកមិនធំពេកទេ ហើយលោកបានចាប់ផ្តើមដំបូងជាលក្ខណៈគ្រួសារដោយដំណើរការកន្លែងចិញ្ចឹមនៅក្រោយផ្ទះ។
លោកមានដីទំនេរស្រាប់ផង ហើយអាជីវកម្មចិញ្ចឹមក្ដាមថ្មនៅក្នុងប្រអប់ក៏មិនទាមទារទីតាំងធំពេកដែរគឺត្រឹម ៦០ ម៉ែត្រការ៉េតែប៉ុណ្ណោះ។
លោកបានបន្តថា៖ «អ៊ីចឹងខ្ញុំក៏មានគំនិតចង់នាំយកក្ដាមថ្មឱ្យមានវត្តមានលើទីផ្សារ ដល់ពេលខ្ញុំស្រាវជ្រាវមើលទៅនៅភ្នំពេញដូចជាមិនមានច្រើនទេ ណាមួយសម្រាប់អាជីវកម្មនេះ អាចនិយាយបានថាខ្ញុំចាប់ផ្ដើមបានមុនគេបន្តិច»។
បច្ចេកទេសចិញ្ចឹមក្ដាមថ្មដ៏ទំនើបនេះមានភាពងាយស្រួលនិងមិនរើសទីតាំង។ការដាក់ចិញ្ចឹមនៅក្នុងប្រអប់ដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ក៏មិនតម្រូវឱ្យជីកស្រះឬធ្វើអាងឡើយ។
ទាក់ទិននឹងបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមដដែលនេះម្ចាស់កសិដ្ឋានក្តាមថ្មភ្នំពេញបានឱ្យដឹងថា សម្រាប់ក្ដាមថ្មដែលលោកចិញ្ចឹមនៅភ្នំពេញនេះមិនមែនចិញ្ចឹមតាំងពីតូច ឬបង្កាត់ពូជថ្មីនោះទេ គឺលោកនាំយកក្ដាមថ្មពីខេត្តព្រះសីហនុនិងខេត្តកោះកុង។
ម្ចាស់កសិដ្ឋានបានជ្រើសរើសយកក្ដាមណាដែលស្ទើរសាច់ឬក៏ពេញសាច់ហើយ យកមកចិញ្ចឹមដាក់ក្នុងប្រអប់ ប្រៀបបីដូចជាកន្លែងស្តុកទៅវិញទេដើម្បីបំប៉នពួកវារយៈពេលពី២ សប្ដាហ៍ទៅ ១ខែកន្លះ មុននឹងលោកប្រមូលផលយកទៅលក់លើទីផ្សារ។
ចំពោះតម្រូវការវិញលោក កិត្យា បានឱ្យដឹងថា៖«ក្ដាមថ្មកំពុងមានតម្រូវការខ្ពស់ ដោយសារមិនមានកសិដ្ឋានបែបនេះច្រើនឬអតិថិជនគាត់ទៅរកអត់មាននៅលើទីផ្សារ ធ្វើឲ្យវាមានថ្លៃ ហើយទុកមិនបានយូរទៀតផង»។
លោក ឧត្តម ទិត្យា បានបន្តទៀតថាបច្ចុប្បន្ននេះកសិដ្ឋានរបស់លោកមានចំនួន ១ ពាន់ប្រអប់ ដែលអាចផ្គត់ផ្គង់ក្តាមថ្មជាច្រើនប្រភេទដូចជាក្តាមលេខ១លេខ ២ លេខ ៣ ប្រភេទ ក្ដាមធំ ក្ដាមសេះ និងក្ដាមពង ក្នុងតម្លៃចាប់ពី ២ម៉ឺនរៀល ដល់ ១២ ម៉ឺនរៀលក្នុង ១ គីឡូក្រាម។
ក្នុងមួយខែៗលោក អាចរកចំណូលបានខ្ទង់ម៉ឺនដុល្លារឯណោះពីកសិដ្ឋានប្រើបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមក្ដាមក្នុងប្រអប់នេះ។
សម្រាប់ថ្ងៃអនាគតលោកក៏មានគម្រោងបង្កើនកន្លែងចិញ្ចឹមឱ្យច្រើនទីតាំងព្រមទាំងរកដៃគូសហការទាំងក្នុងនិងក្រៅស្រុកផងដែរ។
កសិដ្ឋានក្តាមថ្មភ្នំពេញមានអាសយដ្ឋាននៅផ្ទះលេខ ២២៦D ផ្លូវលេខ ៣៧BT ក្នុងភូមិសន្សំកុសល២សង្កាត់បឹងទំពុន១ខណ្ឌមានជ័យ។ទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក កសិដ្ឋាន ក្តាមថ្មភ្នំពេញឬលេខទូរសព្ទ ០៨៦២៤២ ៩២៤៕
តាកែវ៖ ជាមួយគុណប្រយោជន៍ព្យាបាលជំងឺប្រេងរឹតសរសៃកសិករ ដែលប្រមូលផលពីដំណាំសហគមន៍ បានជួយកាត់បន្ថយអត្រាចំណាកស្រុកនិងជ្រោមជ្រែងជីវភាពគ្រួសារសហគមន៍នៅខេត្តតាកែវ។
អស់រយៈពេលជាយូរមកហើយៗ នៅកម្ពុជាក៏ដូចជាបណ្ដាប្រទេសនៅអាស៊ី ប្រេងស្លឹកគ្រៃត្រូវបានគេប្រើប្រាស់លើវិស័យថែរក្សាសម្រស់សុខភាព រហូតដល់ការព្យាបាលសម្រួលអាការៈចុករោយផ្សេង។
នៅប្រទេសកម្ពុជា មានសហគ្រាស និង សិប្បកម្មច្នៃប្រេងស្លឹកគ្រៃ ធ្វើជាផលិតផលផ្សេងៗ ក្នុងចំណោមនោះ សហគ្រាស ស្រ៊ុន ឆ្លាត ខេបូអេហ្គ្រីប៊ីហ្សនេសបានផលិតប្រេងរឹតសរសៃកសិករ ក្រោយពីសម្គាល់ឃើញថា ការនិយមដាំស្លឹកគ្រៃច្រើននៅក្នុងសហគមន៍តែកសិករជួបផលលំបាកចំពោះទីផ្សារដំណាំមួយនេះ។
លោក ខុន លាងហេង នាយកប្រតិបត្តិសហគ្រាសស្រ៊ុនឆ្លាតបានឱ្យដឹងថា៖ «យើងក៏ស្រាវជ្រាវឃើញថាការចម្រាញ់ប្រេងរឹតចេញពីស្លឹកគ្រៃមានតម្រូវការខ្ពស់ក្នុងការប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃសូម្បីតែប្រទេសជិតខាងក៏គេប្រើប្រាស់ប្រេងនេះផងដែរ»។
សិប្បកម្មប្រេងរឹតកសិករក៏បានបង្កើតឡើងដើម្បីធានាបាននូវនិរន្តរភាពជូនកសិករការដាំដុះវិលជុំក្នុងមួយឆ្នាំៗ។
លោកបានបន្តទៀតថា៖ «យើងខ្ញុំមើលឃើញពីសក្ដានុពលនៃដំណាំដើមស្លឹកគ្រៃ នៅក្នុង ស្រុកភូមិរបស់យើងសម្បូរអ្នកដាំស្លឹកគ្រៃមិនថាដាំជាចម្ការ ឬ លក្ខណៈគ្រួសារនោះទេគឺមានច្រើនណាស់ណាមួយយើងក៏មានចំណេះជំនាញខាងផ្នែកចម្រាញ់ប្រេងពីដើមស្លឹកគ្រៃនេះផងដែរ»។
លោក លាងហេង បានឱ្យដឹងថា ប្រេងនេះអាចព្យាបាលអាការៈដូចជាឈឺសន្លាកដៃជើង ឈឺចង្កេះចុករោយ ស្ពឹកស្រពន់ ហើម គ្រេច ថ្លោះ រមាស់ សត្វល្អិតទិចឬខាំ។វាមិនត្រឹមតែមាន គុណប្រយោជន៍ជ ព្យាបាលប៉ុណ្ណោះទេ។វត្ថុធាតុដើម និង ដំណាក់ការនៃការផលិតបានជួយផ្ដល់ចំណូលដល់សហគមន៍ទៀតផង។
លោកបានឱ្យដឹងថា៖ «ដោយសារអ្នកខ្លះគាត់មានកូនច្រើនជីវភាពខ្សត់ខ្សោយត្រូវបង្ខំឲ្យកូនៗចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅឆ្ងាយថែមទាំងជាប់បំណុលគេទៀត តែចាប់តាំងពីពួកគាត់ចូលក្នុងសហគមន៍រួចមកពួកគាត់ក៏មានជីវភាពប្រសើរជាងមុនដោយគាត់ជាអ្នកចម្រាញ់ផងនិងអ្នកដាំស្លឹកគ្រៃផងទើបគាត់មានលទ្ធភាពក្នុងការសងបំណុលគេ និងកូនៗ វិលត្រឡប់មករស់នៅជុំគ្រួសារដោយពួកគាត់មានមុខរបរនិងការងារ ជាក់លាក់ដោយមានការជ្រោមជ្រែងពីសហគមន៍»។
ស្លឹកគ្រៃដែលនឹងត្រូវយកទៅចម្រាញ់ជាប្រេងនេះ គឺស្លឹកគ្រៃធម្មជាតិ ដែលប្រជាសហគមន៍ប្រមាណជាង១០០០ គ្រួសារ ដាំដុះដោយផ្ទាល់ដៃតាមបែបធម្មជាតិ។រីឯការចម្រាញ់វិញស្លឹក ឬដើមស្លឹកគ្រៃ ត្រូវលាងទឹកឲ្យស្អាត រួចសម្ងួតឲ្យស្ងួត ទើបយកដាក់ចូលក្នុងឆ្នាំងចម្រាញ់ក្នុងរយៈពេលប្រមាណ៨ម៉ោងដើម្បីបានជាប្រេងរឹតសរសៃនេះឡើង។
លោក លាងហេង បានរៀបរាប់ទៀតថា៖ «ក្នុងការចម្រាញ់នេះយើងពុំសូវមានបញ្ហាចោទនោះទេដោយសារយើងមានបច្ចេកទេសនិងឧបករណ៍គ្រប់គ្រាន់ដោយទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលច្បាស់លាស់និងទាមទារឲ្យយើងអនុវត្តតាមស្តង់ដារបច្ចេកទេសដែលបានកំណត់»។លទ្ធផលនៃការចម្រាញ់គឺស្លឹកគ្រៃ១តោនអាចទាញយកប្រេងបានប្រមាណតែ១,៥ លីត្រប៉ុណ្ណោះ។
ប្រេងរឹតសរសៃមានជាប្រភេទដបតូចដែលមានចំណុះ១០ មីលីលីត្រតម្លៃ ១៨០០០ រៀល ចំណុះ២០ មីលីលីត្រមានតម្លៃ ៣០០០០ រៀល និង ចំណុះ៥០០ មីលីលីត្រ មានតម្លៃ ៥០០០០ រៀល។
លោកបានបញ្ជាក់ទៀតថា ក្រៅពីប្រេងរឹតសរសៃសហគ្រាស ស្រ៊ុន ឆ្លាត ខេបូ អេហ្គ្រីប៊ីហ្សនេស ក៏មានផលិតផលផ្សេងទៀតដូចជា ប្រេងកូឡាប្រេងខ្យល់ ស្ព្រាយបាញ់ការពារមូសខាំ និងស្ព្រាយបាញ់បំបាត់កាឈឺចាប់ភ្លាមៗផងដែរ។
ផលិតផលនេះមានការគាំទ្រច្រើន ទាំងអ្នកលក់និងអតិថិជនដោយពួកគាត់ទិញទុកសម្រាប់ប្រើប្រាស់ជាប្រចាំថ្ងៃព្រោះតែវាមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ និងតម្លៃសមរម្យ។
សម្រាប់គម្រោងនាពេលអនាគតនាយកប្រតិបត្តិវ័យ៣១ឆ្នាំរូបនេះ គ្រោងនឹងពង្រីកទីផ្សារបន្ថែម ដើម្បីជួយដល់សហគមន៍ក៏ដូចជាបង្កើនការផលិតឱ្យបានច្រើន។តាមរយៈកិច្ចការនេះ លោករំពឹងថានឹងអាចជួយលើកស្ទួយផលិតផលខ្មែរ ក៏ដូចជាស្នើឱ្យប្រជាពលរដ្ឋចូលរួមគាំទ្រផលិតផលខ្មែរដើម្បីឲ្យខ្មែរមានផលិតផលមួយជាអត្តសញ្ញាណជាតិនិងអាចប្រកួតប្រជែងលើទីផ្សារអន្តរជាតិ។
សហគ្រាស ស្រ៊ុន ឆ្លាត ខេបូអេហ្គ្រីប៊ីហ្សនេស មានទីតាំងស្ថិតនៅភូមិ គ្រួស ឃុំ រវៀង ស្រុកសំរោង ខេត្ត តាកែវ។ ទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ប្រេងរិតកសិករផលិតផលខ្មែរ
ឬ លេខទូរសព្ទទំនាក់ទំនង៖ ០៩៦ ៨១៣ ៦៧៦៧៕
កំពង់ចាម: ដោយសម្លឹងឃើញគុណវិបត្តិនៃការប្រើប្រាស់ហ្គាសចម្អិនអាហារប្រចាំថ្ងៃ ជាងក្រឡឹងម្នាក់បានកែច្នៃចង្ក្រានដោយប្រើប្រេងចាស់ៗ ដើម្បីកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ផ្ទុះហ្គាសនិងសម្រួលការចំណាយក្នុងគ្រួសារ នាំឱ្យមានការគាំទ្រពេញបណ្ដាញសង្គម។
ប្រមាណជា ២ ខែមុន លោក កែវ សុធារ៉ា បានបង្កើតសិប្បកម្មកែច្នៃចង្ក្រានប្រើប្រេងខ្មៅនៅ ភូមិ អ្នកតាស្នឹង ឃុំ បឹងណាយ ស្រុក ព្រៃឈរ ខេត្ត កំពង់ចាម។
មិនយូរប៉ុន្មានចង្ក្រានកែច្នៃរបស់លោកត្រូវបានអ្នកប្រើប្រាស់ណែនាំតៗគ្នា ហើយសព្វថ្ងៃលោកកំពុងតែមមាញឹកក្នុងការផលិតចង្ក្រានប្រើប្រេងខ្មៅដើម្បីឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការទីផ្សារ ខណៈអតិថិជនគាំទ្រមានមកពីគ្រប់បណ្ដាខេត្តក្រុងរហូតដល់មានការទិញទៅសហរដ្ឋអាមេរិកថែមទៀត។
ម្ចាស់សិប្បកម្មកែច្នៃចង្ក្រានប្រើប្រេងខ្មៅបានប្រាប់ SR News ពីការបង្កើតសិប្បកម្មនេះឡើងថា៖ «បានជាខ្ញុំចាប់ផ្ដើមកែច្នៃចង្ក្រានប្រើប្រេងចាស់ៗនៅខែសីហាឆ្នាំ ២០២៤នេះបន្ទាប់ពីមានព័ត៌មានផ្ទុះនៅតាមបណ្ដាញសង្គម ដោយខ្ញុំជាជាងក្រឡឹងស្រាប់ ទើបខ្ញុំចាប់ផ្តើមច្នៃនិងបំពាក់គ្រឿងមួយចំនួន ដើម្បីបានចង្ក្រានដែលមានចំហេះខ្លាំងឆេះសព្វនិងមានគុណភាពខ្ពស់»។
លោក ធារ៉ា បានបញ្ជាក់ថា ការផលិតចង្ក្រាននេះត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងបំណងចង់ឲ្យអ្នកប្រើប្រាស់ចំណេញពេលវេលាដោយសារចង្ក្រានឆាប់ក្តៅ និងជួយសន្សំសំចៃថវិកាជាជាងការប្រើប្រាស់ ហ្គាសឬអគ្គិសនី។
ចង្ក្រាននេះប្រើប្រាស់ឡើងវិញ នូវកាកសំណល់ប្រេងម៉ាស៊ីនយានជំនិះ។ក្រៅពីប្រេងដែលស្ដារចេញពីម៉ូតូនិងរថយន្ត អ្នកប្រើប្រាស់ក៏អាចយកប្រេងសល់ពីការបំពងម្ហូបអាហាររួចមកប្រើប្រាស់ផងដែរ។
លោក ធារ៉ា បានបញ្ជាក់ថា៖ «ចង្ក្រាននេះយើងអាចប្រើជាមួយប្រភេទប្រេងឆាចាស់ៗប្រេងបាតម៉ូតូរថយន្តនិយាយរួម ឲ្យតែប្រភេទចាស់ៗ»។
ចំពោះចង្ក្រាន លោក ធារ៉ា បានផលិតជាខ្នាតទំហំ ៣តឹក ៤ជ្រុង កម្ពស់ ៣តឹកប្រវែងបណ្ដោយ ៥ តឹកដែលអាចប្រើជាលក្ខណៈគ្រួសារក៏បានឬក្នុងអាជីវកម្មខ្នាតតូចក៏បាន។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ អតិថិជនក៏អាចកុម្ម៉ងខ្នាតចង្ក្រានសម្រាប់អាជីវកម្មភោជនីយដ្ឋាននិងអាហារដ្ឋានផងដែរ។
ទោះជាសិប្បកររូបនេះមានបទពិសោធន៍ជាជាងក្រឡឹងក្ដីក៏ការផលិតចង្ក្រានប្រើប្រេងខ្មៅនៅតែជួបប្រទះការលំបាកខ្លះដែរដូចជាការនាំចូលនូវកង្ហារខ្យង និងម៉ូទ័រខ្យល់ពីបរទេស សម្រាប់ភ្ជាប់ជាមួយចង្ក្រានដោយសារតែគ្រឿងបង្គុំទាំងពីរនេះពុំមានផលិតនៅក្នុងស្រុក។
សិប្បករធ្វើចង្ក្រានវ័យ ៣៧ឆ្នាំរូបនេះបានបញ្ជាក់ថា៖ «យើងត្រូវតែភ្ជាប់ម៉ូទ័រគូថខ្យងទៅនឹងទីបពណ៌ខ្មៅធំដោយបំពង់ទីបជ័រមួយទៀត។បន្ទាប់មកយើងត្រូវចាក់ប្រេងចូលក្នុងបំពង់បឺតស្តុកប្រេងរួចដាក់ក្រដាសចូលក្រឡចង្ក្រាន រួចដុតវាឲ្យចេះក្រដាសនិងប្រេងសិនទើបយើងចាប់ផ្តើមបើកវ៉ូលីមម៉ូទ័រគូថខ្យង ហើយយើងមិនត្រូវ ប្រើម៉ូទ័រគូថខ្យងនៅពេលវាមិនទាន់ឆេះប្រេងនោះទេ»។
ចង្ក្រានរបស់លោកទទួលបានការគាំទ្រច្រើនពីអតិថិជនដែលបានជាវយកទៅប្រើប្រាស់និងឃើញលទ្ធផលថា វាពិតជាជួយសន្សំសំចៃ ក្ដៅលឿនរហ័ស ចំណាយពេលវេលា ថវិកាតិចនិងមិនបារម្ភហានិភ័យចំពោះការផ្ទុះ។ អ្នកប្រើប្រាស់ត្រូវចំណាយលើភ្លើងអគ្គិសនីត្រឹមតែ៣ទៅ ៤ វ៉ាត់ប៉ុណ្ណោះ។
លោកបានសម្រិតសម្រាំងនូវប្រភេទដែកក្រាស់ៗ និងរឹងមាំ ដើម្បីឱ្យអតិថិជនអាចយកទៅប្រើប្រាស់ បានយូរអង្វែងក្នុងតម្លៃមួយសមរម្យ។
លោក ធារ៉ា បាននិយាយថា៖ «ចំពោះចង្ក្រានខ្នាតកណ្តាលយើងលក់ជូនក្នុងតម្លៃ ៦៥ ដុល្លារ ឬ ២៦ ម៉ឺនរៀលប៉ុណ្ណោះ»។
បើតាមការលើកឡើងរបស់សិប្បករអ្នកប្រើប្រាស់ចង្ក្រានប្រេងខ្មៅ លែងបារម្ភនឹងហានិភ័យចំពោះការផ្ទុះឆេះដូចចង្ក្រានហ្គាសឡើយ។អត្ថប្រយោជន៍ជារួមរបស់វាបន្ថែមទៀតគឺជួយកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ អុស ធ្យូង ដែលនាំឲ្យបាត់បង់ព្រៃឈើ។ចង្ក្រានប្រើប្រេងខ្មៅក៏ជួយរក្សាបរិស្ថានក្នុងផ្ទះពីការខ្មៅគូថឆ្នាំងជញ្ជាំង និងពិដានផងដែរ ដោយសារតែវាមិនមានផ្សែង។
នាពេលអនាគតសិប្បកម្មរបស់លោកគ្រោងនឹងផលិតចង្ក្រានឱ្យបានច្រើនជម្រើសដើម្បីបំពេញតម្រូវការរបស់អតិថិជន។
ម្ចាស់សិប្បកម្មកែច្នៃចង្ក្រានប្រើប្រេងខ្មៅបាននិយាយថា៖«ខាងយើងក៏នឹងចង់ឲ្យប្រជាជនខ្មែរងាកមកប្រើចង្ក្រាននេះព្រោះយើងមិនចាំបាច់កាប់ព្រៃឈើមកធ្វើជាអុសធ្យូងនិងចំណាយនៃការប្រើប្រាស់ហ្គាសដោយចំណាយលើភ្លើងបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះជាពិសេសជួយសម្រួលសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារនិងជីវភាពឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង»។
សិប្បកម្មរបស់លោក កែវ សុធារ៉ា អាចទំនាក់ទំនងតាមទំព័រហ្វេសប៊ុកៈ សិប្បកម្មចង្ក្រានប្រេងខ្មៅ កូនខ្មែរកំពង់ចាម ឬ ក៏តាមរយៈតេឡេក្រាមលេខ ០៩៧២២៣១០០៧/០៨៨ ៧៩៦២៩៩៩៕