តាកែវ:ដោយសារតែតម្លៃថ្លៃនិងលំហូរចូលនៃផលិតផលសូត្ររោងចក្រធូរថ្លៃពីប្រទេសជិតខាងសូត្រខ្មែរប្រណីតដែលត្បាញដោយដៃយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ ប្រឈមការពិបាកឈរជើងលើទីផ្សារជាហេតុនាំឱ្យមានការបាត់បង់អ្នកតម្បាញប្រពៃណីដែលពុំអាចប្រើចិញ្ចឹមជីវិតដោយកីតម្បាញចិញ្ចឹមជីវិតនិងឈានដល់ការធ្វើចំណាកស្រុក។
មូលហេតុនេះហើយដែលនាំឱ្យអ្នកស្រី ឃុយចាន់ស៊ូ បានសម្រេចចិត្តប្រមែប្រមូលអ្នកសិប្បករតម្បាញនៅខេត្តតាកែវមករួមគ្នាផលិតសូត្រប្រពៃណីដើម្បីលើកស្ទួយទំនៀមទម្លាប់ផលិតវាយនភ័ណ្ឌមរតកដូនតា នៅលើទីផ្សារពោរពេញដោយការប្រកួតប្រជែង។
ស្ថាបនិកសិប្បកម្មស៊ូកប្បាស អ្នកស្រី ចាន់ស៊ូបានរៀបរាប់ឱ្យសារព័ត៌មានSR Newsដឹងថា៖ «ដោយខ្ញុំសង្កេតឃើញថាពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃតម្បាញមានការថយចុះជាលំដាប់ហើយគុណភាពក៏មិនល្អដូចពីមុនដែរ»។
អ្នកស្រីបានបន្តទៀតថា៖«ក្នុងនាមខ្ញុំជាកូនអ្នកតម្បាញម្នាក់ដែលបានសិក្សាបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រម្នាក់តើខ្ញុំត្រូវមានគំនិតអ្វីមួយ ដើម្បីជួយអ្នកភូមិស្រុករបស់ខ្ញុំអ៊ីចឹងទើបខ្ញុំខិតខំរៀនសូត្រនិងបានរៀបចំយុទ្ធសាស្ត្រទីផ្សារតើត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីស្តារទីផ្សារតម្បាញសូត្រឡើងវិញ»។
ទើបនៅក្នុងឆ្នាំ២០២១អ្នកស្រី ចាន់ស៊ូ បានចាប់ផ្ដើមបោះបង់ការងារទាំងអស់មកផ្ដោតតែលើសិប្បកម្មស៊ូកប្បាសដើម្បីធានាថាការដំណើរការបានរលូន តាមរយៈបទពិសោធន៍ជាកូនចៅអ្នកតម្បាញនិងចំណេះដឹងផ្នែកទីផ្សារពីថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា។
អ្នកស្រី ចាន់ស៊ូ បានរៀបរាប់បន្តទៀតថា៖«ខ្ញុំបានប្រមែប្រមូលកៀរគរអ្នកស្រុកភូមិរបស់ខ្ញុំមកវិញ ដើម្បីឲ្យតម្បាញសូត្រមានពន្លឺឡើងវិញដើម្បីលើកកម្ពស់ឲ្យស្ត្រីមេផ្ទះមានការងារធ្វើអាចរកប្រាក់ចំណូលបានកុំឲ្យពួកគាត់ធ្វើការចំណាកស្រុកបន្តទៀត»។
សព្វថ្ងៃ ស៊ូកប្បាសមានបុគ្គលិក២នាក់ ដែលសុទ្ធសឹងតែជាស្រ្តីមេផ្ទះមកបំពេញការងារជាអ្នកតម្បាញយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ ដើម្បីយកស្នាដៃដ៏ល្អឯកមួយនេះមកផ្គត់ផ្គង់នៅលើទីផ្សារជាតិនិងអន្តរជាតិក្នុងទម្រង់ជាផលិតផលផ្សេងៗគ្នា។
ស្ត្រីវ័យ៣៣ឆ្នាំរូបនេះបានបន្ថែមទៀតថា៖«កន្សែងសូត្រដែលខ្ញុំត្បាញរាល់ថ្ងៃមាន២ប្រភេទ គឺកន្សែង សូត្រលាតនិងកន្សែងសូត្រ គោម(ហូល) តែក្រៅពីកន្សែងសូត្រខ្ញុំក៏មានផលិតជាកន្សែងអំបោះ ក្រណាត់ ផាហ៊ុមហើយក៏មានច្នៃក្រមាខ្មែរដេរធ្វើជាប្រដាប់ចងសក់សម្រាប់ យុវវ័យដែលកំពុងពេញ និយមផងដែរ»។
កន្សែងសូត្រខ្នាតតូចមានទំហំទទឹង៥តឹកនិងបណ្តោយ១,៨ ម៉ែត្រ មានតម្លៃ៣៥ដុល្លារ និងខ្នាតធំដែលមានទទឹង១,២ម៉ែត្រ តម្លៃ៤៥ដុល្លារ។កន្សែងសូត្រនេះទទួលបានការគាំទ្រពីភ្ងៀវជាតិនិងអន្តរជាតិ។
ដើម្បីប្រើប្រាស់ផលិតផលសូត្រឲ្យបានយូរអ្នកស្រីបានណែនាំមិនឱ្យយកកន្សែងសូត្រទៅបោកគក់ក្នុងទឹកធម្មតាបានទេ ដោយសារសាច់អំបោះសូត្រអាចខូចទ្រង់ទ្រាយពេលត្រូវទឹកសើម។
ទោះជាសិប្បកម្មស៊ូកប្បាសត្រូវប្រឈមនឹងទីផ្សារដែលសម្បូរផលិតផលសូត្រនាំចូលក៏ពិតមែនតែអ្នកស្រី ចាន់ស៊ូ នៅតែបន្តលើកស្ទួយអត្តសញ្ញាណសូត្រខ្មែរឱ្យបរទេសស្គាល់កាន់តែច្រើន។
ក្រៅពីប្ដេជ្ញាថានឹងជួយអភិរក្សតម្បាញខ្មែរឲ្យមានឈ្មោះបោះសម្លេងកាន់តែខ្លាំង សិប្បករជាកូនអ្នកតម្បាញនៅស្រុកព្រៃកប្បាសរូបនេះបានសង្កត់ធ្ងន់ថា៖«ពិសេសបង្កើតវត្ថុធាតុដើមដោយខ្លួនឯង ដូចជាអំបោះកប្បាសនិងល័ក្ដខ្មែរនិងចងក្រងសៀវភៅតម្បាញស្រុកខ្មែរមួយដែលនិយាយពីតម្បាញតាំងពីបុរាណកាលរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន»។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនងហ្វេសប៊ុកផេកស៊ូកប្បាស SouKabasCambodia ឬតាមទូរសព្ទលេខ០៧៧ ៣៦០ ១៤៤៕
.jpg)
.jpg)
.jpg)
