កំពង់ចាមៈ ស្របពេលសំណង់ផ្ទះល្វែងបុរី និងផ្ទះថ្មជាច្រើនកំពុងសាងសង់យ៉ាងព្រោងព្រាតជាងផ្ទះនៅឯខេត្តកំពង់ចាមឯណោះវិញបែរជាងាកមកសាងសង់ផ្ទះឈើចល័តយ៉ាងញាប់ដៃញាប់ជើងដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាឱ្យទាន់តម្រូវការរបស់អតិថិជន។
មានអាជីពជាជាងធ្វើតុទ្វារ បង្អួចសម្រាប់ផ្គត់ផ្គងតាមសាលារៀនលោក គិនគាន់ បានចាប់ផ្តើមធ្វើផ្ទះឈើចល័តដំបូងនៅអំឡុងឆ្នាំ២០២០ដោយពេលនោះលោកធ្វើជាផ្ទះឈើគម្រូ ១តែប៉ុណ្ណោះ និងយករូបភាពផ្ទះឈើនេះបង្ហោះលើបណ្តាញសង្គម។
លោកប្រាប់សារព័ត៌មានSRNEWS យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ពេលកូវីដគេផ្អាកគម្រោងនៅតាមសាលារៀនក្រុមជាងខ្ញុំមានគ្នាជាង១០នាក់ អ៊ីចឹងយើងទំនេរអត់មានការងារអីធ្វើទេ ហើយពេលនោះក៏អត់មានអ្នកធ្វើផ្ទះឈើលក់ដែរ ខ្ញុំក៏នឹកច្នៃផ្ទះគម្រូលេងហើយបង្ហោះតាមហ្វេសប៊ុក ស្រាប់តែមានភ្ញៀវមើលឃើញ គាត់មានរីស៊ត(Resort) គាត់ត្រូវចិត្តក៏ទិញយកទៅ»។
ស្នាដៃធ្វើផ្ទះឈើដំបូងរបស់ជាងផ្ទះវ័យ៤២ឆ្នាំរូបលក់ខាតដើម ដោយសារលោកចំណាយប្រាក់ច្រើនទៅលើសម្ភារៈ និងពេលវេលាត្បិតនេះជាបទពិសោធន៍ថ្មីតែវាក៏ជាផ្នែកមួយក្នុងការជម្រុញទឹកចិត្ត ឱ្យលោកធ្វើផ្ទះឈើចល័តនេះជាបន្តបន្ទាប់រហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
បច្ចុប្បន្ននេះផ្ទះចល័តស្រុកស្រីសន្ធររបស់លោក គិនគាន់ ទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍និងការគាំទ្រ យ៉ាងច្រើនពីសំណាក់បងប្អូនដែលនិយមស្រឡាញ់ផ្ទះឈើទូទាំងប្រទេសដោយលោកទទួលបាន ការកុម៉្មង់ម៉ូតផ្ទះឈើជាច្រើនផ្សេងៗគ្នាពីសំណាក់អតិថិជន។
ជាងផ្ទះវ័យ៤២ឆ្នាំខាងលើនេះនិយាយថា៖ «សព្វថ្ងៃខ្ញុំធ្វើផ្ទះហើយបង្ហោះលើហ្វេសប៊ុក ហើយមានបងប្អូនជាវយកទៅជាហូរហែ ហើយក៏មានការកុម៉្មង់ឱ្យធ្វើឥតដាច់ផ្ទះឈើទាំងអស់នោះ បងប្អូនខ្លះគាត់ទិញយក ទៅនៅខ្លះយកទៅដាក់នៅរីស៊ត ធ្វើផ្ទះលម្ហែតាមចិត្តគាត់ស្រឡាញ់អ៊ីចឹងទៅ»។ ផ្ទះឈើចល័តស្រុកស្រីសន្ធរមានសាងសាង់ផ្ទះឈើជាច្រើនប្រភេទ និងតាមការកុម៉្មង់របស់ភ្ញៀវ ដូចជាផ្ទះខ្មែរបុរាណ ផ្ទះរោងដោលផ្ទះរោងឌឿង ផ្ទះប៉ិត ផ្ទះកន្តាំង បឹងកាឡូ និងផ្ទះឈើផ្សេងៗ ហើយផ្ទះឈើទាំងអស់នេះមានទំហំ៣ខ្នាតរួមមានខ្នាតតូច ខ្នាតមធ្យម និងខ្នាតធំ។
សម្រាប់តម្លៃនៃផ្ទះនីមួយៗលោក គិន គាន់ បញ្ជាក់យ៉ាងលម្អិតថា៖ « ផ្ទះតូចមានទំហំ ៣ម៉ែត្រ គុណ៦ម៉ែត្រមានពីរប្រភេទគឺផ្ទះទាបតម្លៃ៤៨០០ដុល្លារ ហើយផ្ទះខ្ពស់ ៥៥០០ដុល្លារ ផ្ទះមធ្យមមានទំហំ៣,៥ម៉ែត្រគុណ ៧ម៉ែត្រ និងមានពីរប្រភេទផ្ទះទាប តម្លៃ៧០០០ដុល្លារ និងផ្ទះខ្ពស់ ៧៧០០ដុល្លារចំណែកផ្ទះធំ មានទំហំ ៤ម៉ែត្រ គុណ៩ម៉ែត្រ និងមានពីរប្រភេទដូចគ្នា ផ្ទះទាប តម្លៃ១០១០០ដុល្លារ ឯផ្ទះខ្ពស់ ១០៨០០ដុល្លារ»។
មេជាងរូបនេះបន្តថា « ឈើដែលយើងយកមកធ្វើផ្ទះសុទ្ធតែឈើលេខមួយមាន ស្រឡៅ សុក្រំ ផ្ចឹក ធានាគុណភាព យើងយកសុក្រំ ផ្ចឹក ធ្វើជាសសរនិងធ្វើជាក្តារក្រាល ហើយស្រឡៅ ធ្វើគ្រឿងផ្ទះ រនូត រនងជាដើម តែដំបូលវិញមានតាមម្ចាស់គេកុម៉្មង់មានដូចជាជ័រ ស៊ីប្រូថៃ ក្បឿងស្រកាលីញ ហើយតម្លៃវាទៅតាមណុងដែរ»។
ផ្ទះឈើចល័តនេះត្រូវការរយៈពេលសាងសង់ចន្លោះពីកន្លះខែ ទៅ១ខែ ដោយរួមបញ្ជូលទាំង ការតបណ្តាញភ្លើង និងការដេគ័រផ្សេងៗប៉ុន្តែពុំមានបន្ទប់ទឹកនោះទេ ប្រសិនបើអតិថិជន ចង់បានបន្ទប់ទឹក ត្រូវបូកតម្លៃបន្ថែម។ផ្ទះឈើដែលសាងសង់រួច នឹងត្រូវដឹកយកទៅតំឡើង ដល់ទីតាំងអតិថិជន ហើយក្រុមការងារលោកក៏មានទទួលធ្វើបន្ទប់ខាងក្រោមផងដែរ។
ម្ចាស់អាជីវកម្មខាងលើនេះបញ្ជាក់ថា៖«ខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្ត នៅពេលភ្ញៀវសរសើរពីស្នាដៃធ្វើ ផ្ទះឈើនេះ និយាយទៅផ្ទះយើងមានគុណភាពនិងធានា តែបើភ្ញៀវគាត់ពុំសូវចូលចិត្តកន្លែងណា យើងយកចំណុចនោះមកកែលម្ហឱ្យកាន់ល្អសំខាន់ខ្ញុំមានជំហរមួយ គឺត្រូវតែដាប់ដេត ( Update) ផ្ទះឈើនេះរហូត»។
ផ្ទះចល័តស្រុកស្រីសន្ធរមានទីតាំងភូមិ សំរោង ឃុំមានជ័យ ស្រុកស្រីសន្ធរខេត្តកំពង់ចាម៕
សៀមរាបៈ ធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថាហេតុអីបានជាយើងបណ្ដុះកូនឈើដូចគេដែរតែមិនល្អដូចគេ?មូលហេតុបណ្ដាលមកពីដីបណ្ដុះរបស់គេមានសារធាតុចិញ្ចឹមច្រើនដូចជាកម្ទេចស្រកីដូងអង្កាម និងអាចម៍ គោ ហើយប្រភេទដីនេះមានទម្ងន់ស្រាលនិងជប់ទឹកបានល្អ។
សមាសធាតុសំខាន់ៗក្នុងដីជួយឲ្យរុក្ខជាតិលូតលាស់បានល្អតែមិនមែនសុទ្ធតែគ្រប់កសិករ និងអ្នកចម្ការបានប្រើប្រាស់ដីបណ្ដុះបែបនេះទេ ដោយសារកត្តាកង្វះបទពិសោធបច្ចេកទេសនិងលទ្ធភាពទិញដីបណ្ដុះ។
ឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ កសិករ ឡុង គាន មានគំនិតចង់កាត់បន្ថយការចំណាយលើដីបណ្ដុះក្នុងការដាំបន្លែ ហើយមានបំណងចង់រៀនធ្វើវាដោយខ្លួនឯង។ លោកបានចាប់ផ្ដើមយកដីបណ្ដុះរបស់គេមកពិនិត្យមើលដើម្បីស្វែងយល់ពីធាតុផ្សំ។
លោក ឡុង គាន បានបញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews ថា៖ «ពេលនោះខ្ញុំបានយកគំនិតនេះទៅពិភាក្សាជាមួយនឹងអង្កការមួយ ពេលនោះអង្កការក៏បាននិយាយថាបើលោកពូចង់សាកល្បង ខ្ញុំនឹងឲ្យម៉ាស៊ីនតូចមួយទៅប្រើប្រាស់ដើម្បីផលិតជាដីបណ្ដុះនេះ»។
សិប្បកម្មធ្វើដីបណ្ដុះរបស់លោកបានចាប់ដំណើរការនៅឆ្នាំ២០១៩ក្នុងទ្រង់ទ្រាយតូចជាការសាកល្បង។ ដីបណ្ដុះដែលលោកផលិតរួចត្រូវបានអង្គការយកទៅចែកជូនប្រជាកសិករដទៃផ្សេងទៀតប្រើប្រាស់សាកល្បង។
ដោយទទួលបានលទ្ធផលល្អ ដីបណ្ដុះរបស់លោកឡុង គាន ក៏ទទួលបានគាំទ្រច្រើនពីប្រជាកសិករ។ ឆ្លើយតបនឹងការកុម្ម៉ង់ដីដាំបណ្ដុះកាន់តែច្រើនឡើងៗកសិករ ឡុង គាន បានឈានដល់ការពង្រីកផលិតកម្មដោយផ្លាស់ប្ដូរប្រើម៉ាស៊ីនធំវិញ។
ចំពោះវត្ថុធាតុដើម ដំបូងឡើយលោកប្រមូលផ្លែដូងខ្ចីយកមកហាលឲ្យស្ងួតសិនទើបវាយម្ទេច។ដោយសារតែត្រូវការចំណាយពេលយូរ ទើបលោក ឡុង គាន ប្ដូរមកប្រើតែស្រកីដូងទុំវិញ។
លោកដើរប្រមូលស្រកីដូង និងអាចម៍គោ នៅក្នុងបរិវេណប្រាសាទអង្គរវត្តនិងនៅតាមផ្សារក្នុងភូមិស្រុកនានាឯខេត្តសៀមរាបផ្ទាល់តែម្ដង។ ក្រៅពីរដើរប្រមូលខ្លួនឯងលោកក៏មានឈ្មួញយកវត្ថុធាតុដើមទាំងនេះមកលក់ឲ្យផ្ទាល់ផងដែរ ដើម្បីបំពេញតំរូវការក្នុងដំណើរការផលិត។
លោក ឡុង គាន បានរៀបរាប់ថា៖ «ដំណើរការនៃការធ្វើដីបណ្ដុះនេះទីមួយត្រូវជ្រើសរើស យក ស្រកីដូង អង្កាម និងលាមកគោ។ ទីពីរយើងយកស្រកីដូងទៅវាយកម្ទេចសិនទើបយកវត្ថុធាតុ ដើម ទាំងនេះ យកទៅត្រាំធ្វើជាជីកំប៉ុសដោយផ្អាប់វាទុករយៈពេលបីសប្ដាហ៍រួចទើបយើងយកវាមក ចំហុយ ដើម្បីសម្លាប់មេរោគសិន»។
ដំបូងឡើយសិប្បកម្មមួយនេះធ្វើជាលក្ខណៈគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមកដោយសារមានការគាំទ្រខ្លាំង និងការកុម្ម៉ង់កាន់ច្រើនឡើងៗលោកក៏បន្ថែមកម្លាំងពលកម្មប្រាំនាក់ទៀតមកជួយផលិត។
ក្នុងមួយខែៗលោកពូអាចលក់បាន ចន្លោះពី ២-៣តោន និងច្រើនជាងនេះទៅតាមរដូវកាលនៃការដាំដុះ របស់ប្រជាកសិករ។
ចំពោះតម្លៃ កសិករវ័យ៤៩ឆ្នាំរូបនេះបានឱ្យដឹងថា«ដីបណ្ដុះរបស់ខ្ញុំមានទម្ងន់១២គីឡូក្រាមក្នុងមួយបាវលក់ក្នុងតម្លៃ១២០០០រៀល ហើយមានលក់នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប និងសេវាផ្ញើទៅតាមបណ្ដាខេត្តផងដែរ»។
ទោះជាការផលិតដីបណ្ដុះទទួលបានការគាំទ្រច្រើនលោក ឡុង គាន ក៏ជួបផលពិបាកផងដែរជាពិសេសកត្តាអាកាសធាតុ។ នៅរដូវភ្លៀងធ្លាក់ កម្ដៅថ្ងៃមិនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការហាលស្រកីដូងនិងអាចម៍គោ។ មួយវិញទៀតលោកត្រូវការទំហំដីធំ ដើម្បីហាល ក៏ដូចជាស្តុកទុកស្រកីដូងនិងអាចម៍គោទាំងនោះ។
សព្វថ្ងៃនេះលោក ឡុង គាន មានលក់ស្រកីដូងដែលកិនរួចសម្រាប់យកទៅផ្សាំមែកឈើហើយលោកក៏មានគម្រោងចង់ផលិតដីដ៏មានជីជាតិតាមបច្ចេកទេសសម្រាប់ដាំដំណាំផងដែរនៅថ្ងៃអនាគត។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ឡុង គាន ឬលេខទូរសព្ទ៖ ០៧៨ ៩០១ ២២៧ និង ០៧៧៤២៥ ៦៩៦៕
កំពង់ឆ្នាំង: រទេះគោអាចជាយាន្តជំនិះមួយហួសសម័យសម្រាប់ប្រជាកសិករដែលងាកមកប្រើគ្រឿងចក្រ ប៉ុន្តែសម្រាប់លោក វន សុវី រទេះគោបាក់បែកគេបោះបង់ទាំងនោះអាចនាំចំណូលរាប់ម៉ឺនដុល្លារ តាមរយៈការកែច្នៃផ្ដល់សោភ័ណភាព បំពាក់មុខងារថ្មីឡើងវិញដល់យានជំនិះខ្មែរពីបរមបុរាណមួយនេះ។
ការវិវឌ្ឍន៍ទៅប្រើប្រាស់គោយន្ត និងរថយន្តព្រោះវាមានភាពរហ័សងាយស្រួល ហើយអាចដឹក ទំនិញបានច្រើនទៀតនោះ បានធ្វើឱ្យសាបរលាបតម្រូវការរទេះគោដែលជាមធ្យោបាយដឹកកសិផលពីបុរាណ។
ឃើញដូច្នោះ លោក សុវីបានឆក់យកឱកាសក្នុងការកែច្នៃរបស់ចាស់ៗ ដែលគេបោះបង់ចោលទៅជារបស់ប្រើប្រាស់បានឡើងវិញក្នុងបំណងអភិរក្សវត្ថុវប្បធម៌មរតកពីដូនតា ស្វែងរកចំណូល និងរួមចំណែកផ្ដល់ការងារដល់សិស្ស-និស្សិតក្រោយទំនេរពីការសិក្សាផងដែរ។
លោកបានចាប់ផ្តើមដើរប្រមូលទិញរទេះគោចាស់ៗដែលត្រូវបានប្រជាកសិករទុកចោល យកមកកែច្នៃសម្រាប់ប្រើប្រាស់បន្ត ឬសម្រាប់តាំងលម្អ។
លោកបានប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមកែច្នៃរទេះគោចាស់ៗនេះឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ២០២០។ពេលនោះខ្ញុំបានចុះទៅតាមភូមិឃុំនៅតាមស្រុកស្រែចម្ការ ខ្ញុំបានឃើញរទេះគោចាស់ៗដែលគេបោះបង់ចោល ដែលរទេះគោទាំងនោះ ខ្លះនៅប្រើបាន និងខ្លះប្រើមិនបាន»។
លោកបានបន្តទៀតថា៖ «ខ្ញុំក៏បានសាកល្បងសួរទិញរទេះគោចាស់ៗនោះមកកែច្នៃលមើលពេល នោះក៏មានការផ្ទុះចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងទើបខ្ញុំចាប់ផ្តើមបន្តវារហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ»។
ចំពោះរទេះគោដែលកែច្នៃរួចហើយ លោក សុវី អាចលក់បានចំណូលបានជាង១ពាន់ដុល្លារក្នុងមួយខែៗ។ជាពិសេស មុនរដូវបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ ការលក់អាចនាំចំណូលបានដល់ជាង១ម៉ឺនដុល្លារ។អតិថិជនដែលមកទិញរទេះគោភាគច្រើនជាអ្នកមានជីវភាពធូរធានិងហ៊ានចំណាយលើវត្ថុតុបតែងលម្អ។
លោកបានបន្ថែមទៀតថាចំពោះរទេះគោកែច្នៃរួចមានតម្លៃចាប់ពី៤០០ដុល្លារឡើង ដោយអាស្រ័យទៅលើប្រភេទរទេះសម្រាប់ដឹកកសិផល ឬរទេះប្រើសម្រាប់ជាយាន្តជំនិះ។
លោកបានឱ្យដឹងទៀតថា៖ «បើសម្រាប់រទេះសំឡីវិញមានតម្លៃចាប់ពី១ពាន់ដុល្លាររហូតដល់ ១៥០០ដុល្លារ អាស្រ័យទៅលើភាពប្រណីតរបស់វា»។
សម្រាប់រទេះគោដែលផលិតថ្មីត្រូវចំណាយពេលប្រហែលជា ១៥ ទៅ ៣០ថ្ងៃក្នុងការកែច្នៃ។ ប៉ុន្តែបើរទេះចាស់ៗដែលត្រូវបានយកមកកែច្នៃឡើងវិញនោះសិប្បកម្មរបស់លោកប្រើរយៈពេលតែ ២ ឬ ៣ ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះក្នុងការធ្វើឲ្យរួចរាល់និងអាចទិញយកទៅប្រើប្រាស់បានហើយ។
អតិថិជនរបស់លោកភាគច្រើនទិញរទេះគោកែច្នៃនេះយកទៅតាំងលម្អគេហដ្ឋានភោជនីយដ្ឋាន និងមណ្ឌលកម្សាន្តតែប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនបានយកទៅប្រើជាមធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនដូចមុនទៀតទេ។
លោក សុវី បាននិយាយថា៖ «ភាគច្រើនគេយករទេះគោយកទៅតាំងលម្អជាមួយនឹងទូកត្នោត ដែលតាំងនៅតាមភោជនីយដ្ឋាន ឬក៏នៅតាម ក្រសួងមន្ទីរ មួយចំនួន»។
នៅថ្ងៃអនាគត លោកក៏មានបំណងពង្រីកសិប្បកម្មនិងកែច្នៃរទេះគោចាស់ៗឲ្យមានគុណភាពកាន់តែល្អ ដើម្បីនាំចេញទៅទីផ្សារអន្តរជាតិដូចជាសហគមន៍ខ្មែរនៅក្រៅប្រទេស និងអតិថិជនបរទេស ដែលស្រឡាញ់វប្បធម៌ប្រពៃណីខ្មែរផងដែរ។
សិប្បកម្មរបស់លោក សុវី ស្ថិតនៅភូមិស្មែតឃុំក្រាំងដីមាស ស្រុករលាប្អៀរ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ព័ត៌មានបន្ថែមពី សិប្បកម្មនេះអាចស្វែងរកលើគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក កំពង់ឆ្នាំងលក់រទេះគោតាំងលម្អ (https://www.facebook.com/profile.php?id=100063278285867) និងទំនាក់ទំនងទូរសព្ទលេខឬតេលេក្រាម ០៨៧ ៥៤៩ ០៦១៕
ជាសហគ្រិនអាយុ ២៤ ឆ្នាំ សុខសាន្ត រ៉ូហ្សា បានចាប់ផ្តើមដំណើរធ្វើទៀនក្រអូបក្នុងអំឡុងពេលវិបត្តិកូវីដសកលជាវេលាដ៏លំបាកបំផុត ទាំងមិននឹកស្មានថានាងអាចឈរជើងរីកចម្រើនដូចសព្វថ្ងៃ។
កញ្ញាបានរំឭកប្រាប់ SR News ថា៖ «ចាប់ពីខែសីហាឆ្នាំ២០២០ មកនៅពេលដែលជំងឺរាតត្បាតរាតត្បាតខ្លាំងខ្ញុំបានឃ្លាតចាកពីសាលានិងត្រូវព្យួរការងារដូច្នេះខ្ញុំត្រូវផ្លាស់ទៅស្រុកកំណើតនៅខេត្តសៀមរាបវិញ»។
ពេលនោះហើយដែល រ៉ូហ្សា បានរកឃើញនូវចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់នាងចំពោះការធ្វើទៀនក្រអូប។ទោះបីជាមានការបរាជ័យជាច្រើនដងក៏ដោយ ក៏ការចង់ដឹងចង់ឃើញរបស់ រ៉ូហ្សា បាននាំឱ្យនាងមិនរាថយនឹងការពិសោធន៍ធ្វើទៀនក្រអូបរហូតទាល់តែជោគជ័យ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានឱ្យដឹងទៀតថា៖ «បន្ទាប់ពីបរាជ័យរាប់មិនអស់និងខ្វះធនធានទៀតផងនោះ ខ្ញុំស្ទើរតែបោះបង់វាចោល។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារតែការអត់ធ្មត់និងចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំ ទីបំផុតខ្ញុំបានបង្កើតទៀនដំបូងរបស់ខ្ញុំ។ តាមដែលខ្ញុំចាំវាជាទៀនក្រអូបក្លិបផ្កាឡាវេនឌឺ។ខ្ញុំបានជូនវាទៅម៉ាក់របស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាអ្នកទទួលបានស្នាដៃដំបូងរបស់ខ្ញុំ»។
Magik Glow (ម៉ាជីកហ្គូ) បានរីកចម្រើនពីហាងអនឡាញ រហូតដល់ការបើកហាងដំបូងរបស់ខ្លួននៅតំបន់ទួលទំពូងរាជធានីភ្នំពេញ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា ចែករំលែកថា៖ «ហាងអនឡាញរបស់យើងបានរីកដុះដាលនៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជាបន្ទាប់មកអាជីវកម្មយើងក៏ឆ្ពោះទៅមុខយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដែកអាចឱ្យយើងបើកហាងនៅពីរឆ្នាំក្រោយមក។វាគឺជារឿងមួយដ៏គួរឱ្យរំភើបបំផុត វាដូចជាការរស់នៅក្នុងសុបិន»។
ផ្ដើមចេញពីអាជីវកម្មតូចតាចក្នុងបន្ទប់ដ៏ចង្អៀត ឥឡូវនេះ រ៉ូហ្សា មានបុគ្គលិកបីក្រុមដែលធ្វើការងារក្នុងហាងដ៏កក់ក្ដៅព្រោះនាងសង្កត់ធ្ងន់ថា Magik Glow គឺលើសពីអាជីវកម្មទូទៅ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បាននិយាយថា៖ «យើងមិនត្រឹមតែជាអាជីវកម្មទៀនប៉ុណ្ណោះទេយើងជាសហគមន៍នៃអ្នកស្រឡាញ់ទៀនមកចែករំលែកចំណង់ចំណូលចិត្តសម្រាប់និរន្តរភាពការសម្រាក និងភាពវិជ្ជមាន។ យើងជឿថា ក្លិនក្រអូបអាចផ្ដល់ថាមពលនិងធ្វើឱ្យខួរក្បាលអារម្មណ៍យើងល្ហែល្ហើយ ហើយនេះជាមូលហេតុដែលយើងប្រើប្រាស់វត្ថុធាតុដើមផ្ដោតលើគុណភាពទាំងស្រុង។ក្រមួនសណ្តែកសៀង និងប្រេងសំខាន់ៗត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្កើតក្លិនក្រអូបស្លឹកគ្រៃ និងផ្កាម្លិះ គឺជាប្រភព និងជម្រើសក្លិនដ៏ពេញនិយមបំផុត»។
ទៀនក្រអូបមានតម្លៃ ១៤ដុល្លារ សម្រាប់កែវស្ដង់ដារ និងកែវខ្នាតតូច ទម្ងន់៣៥ក្រាម តម្លៃ ៤,៥ដុល្លារ។
Magik Glow ក៏ផ្តល់ជូននូវសិក្ខាសាលាធ្វើទៀនផងដែរដែលវាបានក្លាយជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ពេញនិយមនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ មិនថាចំពោះជនជាតិខ្មែរនិងបរទេស។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានពន្យល់ថា៖ «នៅថ្នាក់បង្រៀនធ្វើទៀនអ្នកចូលរួមនឹងរៀនអំពីជំហាននៃដំណើរការពីការផលិតរហូតដល់ការប្រើប្រាស់»។
ជាមួយនឹងការទទួលស្គាល់ក្នុងសហគមន៍អ្នកស្រឡាញ់ចូលចិត្តប្រើទៀនក្រអូបរ៉ូហ្សា មានសុទិដ្ឋិនិយមអំពីអនាគតនៃអាជីវកម្មនេះ។ កញ្ញាបានសិក្សាលើផែនការអនាគតសម្រាប់Magik Glow ដោយសង្ឃឹមថា នឹងមានហាងធំ និងសាខាជាច្រើននៅជុំវិញទីក្រុងសម្រាប់ជំហានទីពីរ។
លើសពីទៀនក្រអូប កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានឱ្យដឹងផងដែរថា៖«ខណៈដែលឥឡូវនេះយើងគ្រាន់តែជាហាងដែលផ្តោតលើទៀនមួយមុខនោះយើងគ្រោងនឹងពង្រីកទៅហាងលក់ក្លិន ដែលផ្ដោតលើការព្យាបាលដោយក្លិនក្រអូបគ្រប់ប្រភេទហើយយើងទន្ទឹងរង់ចាំនឹងធ្វើឱ្យគម្រោងនេះលេចរូបរាងនៅក្នុងឆ្នាំ ២០២៥»៕
សៀមរាបៈ ធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថាហេតុអីបានជាយើងបណ្ដុះកូនឈើដូចគេដែរតែមិនល្អដូចគេ?មូលហេតុបណ្ដាលមកពីដីបណ្ដុះរបស់គេមានសារធាតុចិញ្ចឹមច្រើនដូចជាកម្ទេចស្រកីដូងអង្កាម និងអាចម៍ គោ ហើយប្រភេទដីនេះមានទម្ងន់ស្រាលនិងជប់ទឹកបានល្អ។
សមាសធាតុសំខាន់ៗក្នុងដីជួយឲ្យរុក្ខជាតិលូតលាស់បានល្អតែមិនមែនសុទ្ធតែគ្រប់កសិករ និងអ្នកចម្ការបានប្រើប្រាស់ដីបណ្ដុះបែបនេះទេ ដោយសារកត្តាកង្វះបទពិសោធបច្ចេកទេសនិងលទ្ធភាពទិញដីបណ្ដុះ។
ឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ កសិករ ឡុង គាន មានគំនិតចង់កាត់បន្ថយការចំណាយលើដីបណ្ដុះក្នុងការដាំបន្លែ ហើយមានបំណងចង់រៀនធ្វើវាដោយខ្លួនឯង។ លោកបានចាប់ផ្ដើមយកដីបណ្ដុះរបស់គេមកពិនិត្យមើលដើម្បីស្វែងយល់ពីធាតុផ្សំ។
លោក ឡុង គាន បានបញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews ថា៖ «ពេលនោះខ្ញុំបានយកគំនិតនេះទៅពិភាក្សាជាមួយនឹងអង្កការមួយ ពេលនោះអង្កការក៏បាននិយាយថាបើលោកពូចង់សាកល្បង ខ្ញុំនឹងឲ្យម៉ាស៊ីនតូចមួយទៅប្រើប្រាស់ដើម្បីផលិតជាដីបណ្ដុះនេះ»។
សិប្បកម្មធ្វើដីបណ្ដុះរបស់លោកបានចាប់ដំណើរការនៅឆ្នាំ២០១៩ក្នុងទ្រង់ទ្រាយតូចជាការសាកល្បង។ ដីបណ្ដុះដែលលោកផលិតរួចត្រូវបានអង្គការយកទៅចែកជូនប្រជាកសិករដទៃផ្សេងទៀតប្រើប្រាស់សាកល្បង។
ដោយទទួលបានលទ្ធផលល្អ ដីបណ្ដុះរបស់លោកឡុង គាន ក៏ទទួលបានគាំទ្រច្រើនពីប្រជាកសិករ។ ឆ្លើយតបនឹងការកុម្ម៉ង់ដីដាំបណ្ដុះកាន់តែច្រើនឡើងៗកសិករ ឡុង គាន បានឈានដល់ការពង្រីកផលិតកម្មដោយផ្លាស់ប្ដូរប្រើម៉ាស៊ីនធំវិញ។
ចំពោះវត្ថុធាតុដើម ដំបូងឡើយលោកប្រមូលផ្លែដូងខ្ចីយកមកហាលឲ្យស្ងួតសិនទើបវាយម្ទេច។ដោយសារតែត្រូវការចំណាយពេលយូរ ទើបលោក ឡុង គាន ប្ដូរមកប្រើតែស្រកីដូងទុំវិញ។
លោកដើរប្រមូលស្រកីដូង និងអាចម៍គោ នៅក្នុងបរិវេណប្រាសាទអង្គរវត្តនិងនៅតាមផ្សារក្នុងភូមិស្រុកនានាឯខេត្តសៀមរាបផ្ទាល់តែម្ដង។ ក្រៅពីរដើរប្រមូលខ្លួនឯងលោកក៏មានឈ្មួញយកវត្ថុធាតុដើមទាំងនេះមកលក់ឲ្យផ្ទាល់ផងដែរ ដើម្បីបំពេញតំរូវការក្នុងដំណើរការផលិត។
លោក ឡុង គាន បានរៀបរាប់ថា៖ «ដំណើរការនៃការធ្វើដីបណ្ដុះនេះទីមួយត្រូវជ្រើសរើស យក ស្រកីដូង អង្កាម និងលាមកគោ។ ទីពីរយើងយកស្រកីដូងទៅវាយកម្ទេចសិនទើបយកវត្ថុធាតុ ដើម ទាំងនេះ យកទៅត្រាំធ្វើជាជីកំប៉ុសដោយផ្អាប់វាទុករយៈពេលបីសប្ដាហ៍រួចទើបយើងយកវាមក ចំហុយ ដើម្បីសម្លាប់មេរោគសិន»។
ដំបូងឡើយសិប្បកម្មមួយនេះធ្វើជាលក្ខណៈគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមកដោយសារមានការគាំទ្រខ្លាំង និងការកុម្ម៉ង់កាន់ច្រើនឡើងៗលោកក៏បន្ថែមកម្លាំងពលកម្មប្រាំនាក់ទៀតមកជួយផលិត។
ក្នុងមួយខែៗលោកពូអាចលក់បាន ចន្លោះពី ២-៣តោន និងច្រើនជាងនេះទៅតាមរដូវកាលនៃការដាំដុះ របស់ប្រជាកសិករ។
ចំពោះតម្លៃ កសិករវ័យ៤៩ឆ្នាំរូបនេះបានឱ្យដឹងថា«ដីបណ្ដុះរបស់ខ្ញុំមានទម្ងន់១២គីឡូក្រាមក្នុងមួយបាវលក់ក្នុងតម្លៃ១២០០០រៀល ហើយមានលក់នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប និងសេវាផ្ញើទៅតាមបណ្ដាខេត្តផងដែរ»។
ទោះជាការផលិតដីបណ្ដុះទទួលបានការគាំទ្រច្រើនលោក ឡុង គាន ក៏ជួបផលពិបាកផងដែរជាពិសេសកត្តាអាកាសធាតុ។ នៅរដូវភ្លៀងធ្លាក់ កម្ដៅថ្ងៃមិនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការហាលស្រកីដូងនិងអាចម៍គោ។ មួយវិញទៀតលោកត្រូវការទំហំដីធំ ដើម្បីហាល ក៏ដូចជាស្តុកទុកស្រកីដូងនិងអាចម៍គោទាំងនោះ។
សព្វថ្ងៃនេះលោក ឡុង គាន មានលក់ស្រកីដូងដែលកិនរួចសម្រាប់យកទៅផ្សាំមែកឈើហើយលោកក៏មានគម្រោងចង់ផលិតដីដ៏មានជីជាតិតាមបច្ចេកទេសសម្រាប់ដាំដំណាំផងដែរនៅថ្ងៃអនាគត។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ឡុង គាន ឬលេខទូរសព្ទ៖ ០៧៨ ៩០១ ២២៧ និង ០៧៧៤២៥ ៦៩៦៕
កំពង់ចាមៈ ស្របពេលសំណង់ផ្ទះល្វែងបុរី និងផ្ទះថ្មជាច្រើនកំពុងសាងសង់យ៉ាងព្រោងព្រាតជាងផ្ទះនៅឯខេត្តកំពង់ចាមឯណោះវិញបែរជាងាកមកសាងសង់ផ្ទះឈើចល័តយ៉ាងញាប់ដៃញាប់ជើងដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាឱ្យទាន់តម្រូវការរបស់អតិថិជន។
មានអាជីពជាជាងធ្វើតុទ្វារ បង្អួចសម្រាប់ផ្គត់ផ្គងតាមសាលារៀនលោក គិនគាន់ បានចាប់ផ្តើមធ្វើផ្ទះឈើចល័តដំបូងនៅអំឡុងឆ្នាំ២០២០ដោយពេលនោះលោកធ្វើជាផ្ទះឈើគម្រូ ១តែប៉ុណ្ណោះ និងយករូបភាពផ្ទះឈើនេះបង្ហោះលើបណ្តាញសង្គម។
លោកប្រាប់សារព័ត៌មានSRNEWS យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ពេលកូវីដគេផ្អាកគម្រោងនៅតាមសាលារៀនក្រុមជាងខ្ញុំមានគ្នាជាង១០នាក់ អ៊ីចឹងយើងទំនេរអត់មានការងារអីធ្វើទេ ហើយពេលនោះក៏អត់មានអ្នកធ្វើផ្ទះឈើលក់ដែរ ខ្ញុំក៏នឹកច្នៃផ្ទះគម្រូលេងហើយបង្ហោះតាមហ្វេសប៊ុក ស្រាប់តែមានភ្ញៀវមើលឃើញ គាត់មានរីស៊ត(Resort) គាត់ត្រូវចិត្តក៏ទិញយកទៅ»។
ស្នាដៃធ្វើផ្ទះឈើដំបូងរបស់ជាងផ្ទះវ័យ៤២ឆ្នាំរូបលក់ខាតដើម ដោយសារលោកចំណាយប្រាក់ច្រើនទៅលើសម្ភារៈ និងពេលវេលាត្បិតនេះជាបទពិសោធន៍ថ្មីតែវាក៏ជាផ្នែកមួយក្នុងការជម្រុញទឹកចិត្ត ឱ្យលោកធ្វើផ្ទះឈើចល័តនេះជាបន្តបន្ទាប់រហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
បច្ចុប្បន្ននេះផ្ទះចល័តស្រុកស្រីសន្ធររបស់លោក គិនគាន់ ទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍និងការគាំទ្រ យ៉ាងច្រើនពីសំណាក់បងប្អូនដែលនិយមស្រឡាញ់ផ្ទះឈើទូទាំងប្រទេសដោយលោកទទួលបាន ការកុម៉្មង់ម៉ូតផ្ទះឈើជាច្រើនផ្សេងៗគ្នាពីសំណាក់អតិថិជន។
ជាងផ្ទះវ័យ៤២ឆ្នាំខាងលើនេះនិយាយថា៖ «សព្វថ្ងៃខ្ញុំធ្វើផ្ទះហើយបង្ហោះលើហ្វេសប៊ុក ហើយមានបងប្អូនជាវយកទៅជាហូរហែ ហើយក៏មានការកុម៉្មង់ឱ្យធ្វើឥតដាច់ផ្ទះឈើទាំងអស់នោះ បងប្អូនខ្លះគាត់ទិញយក ទៅនៅខ្លះយកទៅដាក់នៅរីស៊ត ធ្វើផ្ទះលម្ហែតាមចិត្តគាត់ស្រឡាញ់អ៊ីចឹងទៅ»។ ផ្ទះឈើចល័តស្រុកស្រីសន្ធរមានសាងសាង់ផ្ទះឈើជាច្រើនប្រភេទ និងតាមការកុម៉្មង់របស់ភ្ញៀវ ដូចជាផ្ទះខ្មែរបុរាណ ផ្ទះរោងដោលផ្ទះរោងឌឿង ផ្ទះប៉ិត ផ្ទះកន្តាំង បឹងកាឡូ និងផ្ទះឈើផ្សេងៗ ហើយផ្ទះឈើទាំងអស់នេះមានទំហំ៣ខ្នាតរួមមានខ្នាតតូច ខ្នាតមធ្យម និងខ្នាតធំ។
សម្រាប់តម្លៃនៃផ្ទះនីមួយៗលោក គិន គាន់ បញ្ជាក់យ៉ាងលម្អិតថា៖ « ផ្ទះតូចមានទំហំ ៣ម៉ែត្រ គុណ៦ម៉ែត្រមានពីរប្រភេទគឺផ្ទះទាបតម្លៃ៤៨០០ដុល្លារ ហើយផ្ទះខ្ពស់ ៥៥០០ដុល្លារ ផ្ទះមធ្យមមានទំហំ៣,៥ម៉ែត្រគុណ ៧ម៉ែត្រ និងមានពីរប្រភេទផ្ទះទាប តម្លៃ៧០០០ដុល្លារ និងផ្ទះខ្ពស់ ៧៧០០ដុល្លារចំណែកផ្ទះធំ មានទំហំ ៤ម៉ែត្រ គុណ៩ម៉ែត្រ និងមានពីរប្រភេទដូចគ្នា ផ្ទះទាប តម្លៃ១០១០០ដុល្លារ ឯផ្ទះខ្ពស់ ១០៨០០ដុល្លារ»។
មេជាងរូបនេះបន្តថា « ឈើដែលយើងយកមកធ្វើផ្ទះសុទ្ធតែឈើលេខមួយមាន ស្រឡៅ សុក្រំ ផ្ចឹក ធានាគុណភាព យើងយកសុក្រំ ផ្ចឹក ធ្វើជាសសរនិងធ្វើជាក្តារក្រាល ហើយស្រឡៅ ធ្វើគ្រឿងផ្ទះ រនូត រនងជាដើម តែដំបូលវិញមានតាមម្ចាស់គេកុម៉្មង់មានដូចជាជ័រ ស៊ីប្រូថៃ ក្បឿងស្រកាលីញ ហើយតម្លៃវាទៅតាមណុងដែរ»។
ផ្ទះឈើចល័តនេះត្រូវការរយៈពេលសាងសង់ចន្លោះពីកន្លះខែ ទៅ១ខែ ដោយរួមបញ្ជូលទាំង ការតបណ្តាញភ្លើង និងការដេគ័រផ្សេងៗប៉ុន្តែពុំមានបន្ទប់ទឹកនោះទេ ប្រសិនបើអតិថិជន ចង់បានបន្ទប់ទឹក ត្រូវបូកតម្លៃបន្ថែម។ផ្ទះឈើដែលសាងសង់រួច នឹងត្រូវដឹកយកទៅតំឡើង ដល់ទីតាំងអតិថិជន ហើយក្រុមការងារលោកក៏មានទទួលធ្វើបន្ទប់ខាងក្រោមផងដែរ។
ម្ចាស់អាជីវកម្មខាងលើនេះបញ្ជាក់ថា៖«ខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្ត នៅពេលភ្ញៀវសរសើរពីស្នាដៃធ្វើ ផ្ទះឈើនេះ និយាយទៅផ្ទះយើងមានគុណភាពនិងធានា តែបើភ្ញៀវគាត់ពុំសូវចូលចិត្តកន្លែងណា យើងយកចំណុចនោះមកកែលម្ហឱ្យកាន់ល្អសំខាន់ខ្ញុំមានជំហរមួយ គឺត្រូវតែដាប់ដេត ( Update) ផ្ទះឈើនេះរហូត»។
ផ្ទះចល័តស្រុកស្រីសន្ធរមានទីតាំងភូមិ សំរោង ឃុំមានជ័យ ស្រុកស្រីសន្ធរខេត្តកំពង់ចាម៕
ជាសហគ្រិនអាយុ ២៤ ឆ្នាំ សុខសាន្ត រ៉ូហ្សា បានចាប់ផ្តើមដំណើរធ្វើទៀនក្រអូបក្នុងអំឡុងពេលវិបត្តិកូវីដសកលជាវេលាដ៏លំបាកបំផុត ទាំងមិននឹកស្មានថានាងអាចឈរជើងរីកចម្រើនដូចសព្វថ្ងៃ។
កញ្ញាបានរំឭកប្រាប់ SR News ថា៖ «ចាប់ពីខែសីហាឆ្នាំ២០២០ មកនៅពេលដែលជំងឺរាតត្បាតរាតត្បាតខ្លាំងខ្ញុំបានឃ្លាតចាកពីសាលានិងត្រូវព្យួរការងារដូច្នេះខ្ញុំត្រូវផ្លាស់ទៅស្រុកកំណើតនៅខេត្តសៀមរាបវិញ»។
ពេលនោះហើយដែល រ៉ូហ្សា បានរកឃើញនូវចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់នាងចំពោះការធ្វើទៀនក្រអូប។ទោះបីជាមានការបរាជ័យជាច្រើនដងក៏ដោយ ក៏ការចង់ដឹងចង់ឃើញរបស់ រ៉ូហ្សា បាននាំឱ្យនាងមិនរាថយនឹងការពិសោធន៍ធ្វើទៀនក្រអូបរហូតទាល់តែជោគជ័យ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានឱ្យដឹងទៀតថា៖ «បន្ទាប់ពីបរាជ័យរាប់មិនអស់និងខ្វះធនធានទៀតផងនោះ ខ្ញុំស្ទើរតែបោះបង់វាចោល។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារតែការអត់ធ្មត់និងចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំ ទីបំផុតខ្ញុំបានបង្កើតទៀនដំបូងរបស់ខ្ញុំ។ តាមដែលខ្ញុំចាំវាជាទៀនក្រអូបក្លិបផ្កាឡាវេនឌឺ។ខ្ញុំបានជូនវាទៅម៉ាក់របស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាអ្នកទទួលបានស្នាដៃដំបូងរបស់ខ្ញុំ»។
Magik Glow (ម៉ាជីកហ្គូ) បានរីកចម្រើនពីហាងអនឡាញ រហូតដល់ការបើកហាងដំបូងរបស់ខ្លួននៅតំបន់ទួលទំពូងរាជធានីភ្នំពេញ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា ចែករំលែកថា៖ «ហាងអនឡាញរបស់យើងបានរីកដុះដាលនៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជាបន្ទាប់មកអាជីវកម្មយើងក៏ឆ្ពោះទៅមុខយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដែកអាចឱ្យយើងបើកហាងនៅពីរឆ្នាំក្រោយមក។វាគឺជារឿងមួយដ៏គួរឱ្យរំភើបបំផុត វាដូចជាការរស់នៅក្នុងសុបិន»។
ផ្ដើមចេញពីអាជីវកម្មតូចតាចក្នុងបន្ទប់ដ៏ចង្អៀត ឥឡូវនេះ រ៉ូហ្សា មានបុគ្គលិកបីក្រុមដែលធ្វើការងារក្នុងហាងដ៏កក់ក្ដៅព្រោះនាងសង្កត់ធ្ងន់ថា Magik Glow គឺលើសពីអាជីវកម្មទូទៅ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បាននិយាយថា៖ «យើងមិនត្រឹមតែជាអាជីវកម្មទៀនប៉ុណ្ណោះទេយើងជាសហគមន៍នៃអ្នកស្រឡាញ់ទៀនមកចែករំលែកចំណង់ចំណូលចិត្តសម្រាប់និរន្តរភាពការសម្រាក និងភាពវិជ្ជមាន។ យើងជឿថា ក្លិនក្រអូបអាចផ្ដល់ថាមពលនិងធ្វើឱ្យខួរក្បាលអារម្មណ៍យើងល្ហែល្ហើយ ហើយនេះជាមូលហេតុដែលយើងប្រើប្រាស់វត្ថុធាតុដើមផ្ដោតលើគុណភាពទាំងស្រុង។ក្រមួនសណ្តែកសៀង និងប្រេងសំខាន់ៗត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្កើតក្លិនក្រអូបស្លឹកគ្រៃ និងផ្កាម្លិះ គឺជាប្រភព និងជម្រើសក្លិនដ៏ពេញនិយមបំផុត»។
ទៀនក្រអូបមានតម្លៃ ១៤ដុល្លារ សម្រាប់កែវស្ដង់ដារ និងកែវខ្នាតតូច ទម្ងន់៣៥ក្រាម តម្លៃ ៤,៥ដុល្លារ។
Magik Glow ក៏ផ្តល់ជូននូវសិក្ខាសាលាធ្វើទៀនផងដែរដែលវាបានក្លាយជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ពេញនិយមនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ មិនថាចំពោះជនជាតិខ្មែរនិងបរទេស។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានពន្យល់ថា៖ «នៅថ្នាក់បង្រៀនធ្វើទៀនអ្នកចូលរួមនឹងរៀនអំពីជំហាននៃដំណើរការពីការផលិតរហូតដល់ការប្រើប្រាស់»។
ជាមួយនឹងការទទួលស្គាល់ក្នុងសហគមន៍អ្នកស្រឡាញ់ចូលចិត្តប្រើទៀនក្រអូបរ៉ូហ្សា មានសុទិដ្ឋិនិយមអំពីអនាគតនៃអាជីវកម្មនេះ។ កញ្ញាបានសិក្សាលើផែនការអនាគតសម្រាប់Magik Glow ដោយសង្ឃឹមថា នឹងមានហាងធំ និងសាខាជាច្រើននៅជុំវិញទីក្រុងសម្រាប់ជំហានទីពីរ។
លើសពីទៀនក្រអូប កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានឱ្យដឹងផងដែរថា៖«ខណៈដែលឥឡូវនេះយើងគ្រាន់តែជាហាងដែលផ្តោតលើទៀនមួយមុខនោះយើងគ្រោងនឹងពង្រីកទៅហាងលក់ក្លិន ដែលផ្ដោតលើការព្យាបាលដោយក្លិនក្រអូបគ្រប់ប្រភេទហើយយើងទន្ទឹងរង់ចាំនឹងធ្វើឱ្យគម្រោងនេះលេចរូបរាងនៅក្នុងឆ្នាំ ២០២៥»៕
សៀមរាបៈ ធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថាហេតុអីបានជាយើងបណ្ដុះកូនឈើដូចគេដែរតែមិនល្អដូចគេ?មូលហេតុបណ្ដាលមកពីដីបណ្ដុះរបស់គេមានសារធាតុចិញ្ចឹមច្រើនដូចជាកម្ទេចស្រកីដូងអង្កាម និងអាចម៍ គោ ហើយប្រភេទដីនេះមានទម្ងន់ស្រាលនិងជប់ទឹកបានល្អ។
សមាសធាតុសំខាន់ៗក្នុងដីជួយឲ្យរុក្ខជាតិលូតលាស់បានល្អតែមិនមែនសុទ្ធតែគ្រប់កសិករ និងអ្នកចម្ការបានប្រើប្រាស់ដីបណ្ដុះបែបនេះទេ ដោយសារកត្តាកង្វះបទពិសោធបច្ចេកទេសនិងលទ្ធភាពទិញដីបណ្ដុះ។
ឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ កសិករ ឡុង គាន មានគំនិតចង់កាត់បន្ថយការចំណាយលើដីបណ្ដុះក្នុងការដាំបន្លែ ហើយមានបំណងចង់រៀនធ្វើវាដោយខ្លួនឯង។ លោកបានចាប់ផ្ដើមយកដីបណ្ដុះរបស់គេមកពិនិត្យមើលដើម្បីស្វែងយល់ពីធាតុផ្សំ។
លោក ឡុង គាន បានបញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews ថា៖ «ពេលនោះខ្ញុំបានយកគំនិតនេះទៅពិភាក្សាជាមួយនឹងអង្កការមួយ ពេលនោះអង្កការក៏បាននិយាយថាបើលោកពូចង់សាកល្បង ខ្ញុំនឹងឲ្យម៉ាស៊ីនតូចមួយទៅប្រើប្រាស់ដើម្បីផលិតជាដីបណ្ដុះនេះ»។
សិប្បកម្មធ្វើដីបណ្ដុះរបស់លោកបានចាប់ដំណើរការនៅឆ្នាំ២០១៩ក្នុងទ្រង់ទ្រាយតូចជាការសាកល្បង។ ដីបណ្ដុះដែលលោកផលិតរួចត្រូវបានអង្គការយកទៅចែកជូនប្រជាកសិករដទៃផ្សេងទៀតប្រើប្រាស់សាកល្បង។
ដោយទទួលបានលទ្ធផលល្អ ដីបណ្ដុះរបស់លោកឡុង គាន ក៏ទទួលបានគាំទ្រច្រើនពីប្រជាកសិករ។ ឆ្លើយតបនឹងការកុម្ម៉ង់ដីដាំបណ្ដុះកាន់តែច្រើនឡើងៗកសិករ ឡុង គាន បានឈានដល់ការពង្រីកផលិតកម្មដោយផ្លាស់ប្ដូរប្រើម៉ាស៊ីនធំវិញ។
ចំពោះវត្ថុធាតុដើម ដំបូងឡើយលោកប្រមូលផ្លែដូងខ្ចីយកមកហាលឲ្យស្ងួតសិនទើបវាយម្ទេច។ដោយសារតែត្រូវការចំណាយពេលយូរ ទើបលោក ឡុង គាន ប្ដូរមកប្រើតែស្រកីដូងទុំវិញ។
លោកដើរប្រមូលស្រកីដូង និងអាចម៍គោ នៅក្នុងបរិវេណប្រាសាទអង្គរវត្តនិងនៅតាមផ្សារក្នុងភូមិស្រុកនានាឯខេត្តសៀមរាបផ្ទាល់តែម្ដង។ ក្រៅពីរដើរប្រមូលខ្លួនឯងលោកក៏មានឈ្មួញយកវត្ថុធាតុដើមទាំងនេះមកលក់ឲ្យផ្ទាល់ផងដែរ ដើម្បីបំពេញតំរូវការក្នុងដំណើរការផលិត។
លោក ឡុង គាន បានរៀបរាប់ថា៖ «ដំណើរការនៃការធ្វើដីបណ្ដុះនេះទីមួយត្រូវជ្រើសរើស យក ស្រកីដូង អង្កាម និងលាមកគោ។ ទីពីរយើងយកស្រកីដូងទៅវាយកម្ទេចសិនទើបយកវត្ថុធាតុ ដើម ទាំងនេះ យកទៅត្រាំធ្វើជាជីកំប៉ុសដោយផ្អាប់វាទុករយៈពេលបីសប្ដាហ៍រួចទើបយើងយកវាមក ចំហុយ ដើម្បីសម្លាប់មេរោគសិន»។
ដំបូងឡើយសិប្បកម្មមួយនេះធ្វើជាលក្ខណៈគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមកដោយសារមានការគាំទ្រខ្លាំង និងការកុម្ម៉ង់កាន់ច្រើនឡើងៗលោកក៏បន្ថែមកម្លាំងពលកម្មប្រាំនាក់ទៀតមកជួយផលិត។
ក្នុងមួយខែៗលោកពូអាចលក់បាន ចន្លោះពី ២-៣តោន និងច្រើនជាងនេះទៅតាមរដូវកាលនៃការដាំដុះ របស់ប្រជាកសិករ។
ចំពោះតម្លៃ កសិករវ័យ៤៩ឆ្នាំរូបនេះបានឱ្យដឹងថា«ដីបណ្ដុះរបស់ខ្ញុំមានទម្ងន់១២គីឡូក្រាមក្នុងមួយបាវលក់ក្នុងតម្លៃ១២០០០រៀល ហើយមានលក់នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប និងសេវាផ្ញើទៅតាមបណ្ដាខេត្តផងដែរ»។
ទោះជាការផលិតដីបណ្ដុះទទួលបានការគាំទ្រច្រើនលោក ឡុង គាន ក៏ជួបផលពិបាកផងដែរជាពិសេសកត្តាអាកាសធាតុ។ នៅរដូវភ្លៀងធ្លាក់ កម្ដៅថ្ងៃមិនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការហាលស្រកីដូងនិងអាចម៍គោ។ មួយវិញទៀតលោកត្រូវការទំហំដីធំ ដើម្បីហាល ក៏ដូចជាស្តុកទុកស្រកីដូងនិងអាចម៍គោទាំងនោះ។
សព្វថ្ងៃនេះលោក ឡុង គាន មានលក់ស្រកីដូងដែលកិនរួចសម្រាប់យកទៅផ្សាំមែកឈើហើយលោកក៏មានគម្រោងចង់ផលិតដីដ៏មានជីជាតិតាមបច្ចេកទេសសម្រាប់ដាំដំណាំផងដែរនៅថ្ងៃអនាគត។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ឡុង គាន ឬលេខទូរសព្ទ៖ ០៧៨ ៩០១ ២២៧ និង ០៧៧៤២៥ ៦៩៦៕
កំពង់ឆ្នាំង: រទេះគោអាចជាយាន្តជំនិះមួយហួសសម័យសម្រាប់ប្រជាកសិករដែលងាកមកប្រើគ្រឿងចក្រ ប៉ុន្តែសម្រាប់លោក វន សុវី រទេះគោបាក់បែកគេបោះបង់ទាំងនោះអាចនាំចំណូលរាប់ម៉ឺនដុល្លារ តាមរយៈការកែច្នៃផ្ដល់សោភ័ណភាព បំពាក់មុខងារថ្មីឡើងវិញដល់យានជំនិះខ្មែរពីបរមបុរាណមួយនេះ។
ការវិវឌ្ឍន៍ទៅប្រើប្រាស់គោយន្ត និងរថយន្តព្រោះវាមានភាពរហ័សងាយស្រួល ហើយអាចដឹក ទំនិញបានច្រើនទៀតនោះ បានធ្វើឱ្យសាបរលាបតម្រូវការរទេះគោដែលជាមធ្យោបាយដឹកកសិផលពីបុរាណ។
ឃើញដូច្នោះ លោក សុវីបានឆក់យកឱកាសក្នុងការកែច្នៃរបស់ចាស់ៗ ដែលគេបោះបង់ចោលទៅជារបស់ប្រើប្រាស់បានឡើងវិញក្នុងបំណងអភិរក្សវត្ថុវប្បធម៌មរតកពីដូនតា ស្វែងរកចំណូល និងរួមចំណែកផ្ដល់ការងារដល់សិស្ស-និស្សិតក្រោយទំនេរពីការសិក្សាផងដែរ។
លោកបានចាប់ផ្តើមដើរប្រមូលទិញរទេះគោចាស់ៗដែលត្រូវបានប្រជាកសិករទុកចោល យកមកកែច្នៃសម្រាប់ប្រើប្រាស់បន្ត ឬសម្រាប់តាំងលម្អ។
លោកបានប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមកែច្នៃរទេះគោចាស់ៗនេះឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ២០២០។ពេលនោះខ្ញុំបានចុះទៅតាមភូមិឃុំនៅតាមស្រុកស្រែចម្ការ ខ្ញុំបានឃើញរទេះគោចាស់ៗដែលគេបោះបង់ចោល ដែលរទេះគោទាំងនោះ ខ្លះនៅប្រើបាន និងខ្លះប្រើមិនបាន»។
លោកបានបន្តទៀតថា៖ «ខ្ញុំក៏បានសាកល្បងសួរទិញរទេះគោចាស់ៗនោះមកកែច្នៃលមើលពេល នោះក៏មានការផ្ទុះចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងទើបខ្ញុំចាប់ផ្តើមបន្តវារហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ»។
ចំពោះរទេះគោដែលកែច្នៃរួចហើយ លោក សុវី អាចលក់បានចំណូលបានជាង១ពាន់ដុល្លារក្នុងមួយខែៗ។ជាពិសេស មុនរដូវបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ ការលក់អាចនាំចំណូលបានដល់ជាង១ម៉ឺនដុល្លារ។អតិថិជនដែលមកទិញរទេះគោភាគច្រើនជាអ្នកមានជីវភាពធូរធានិងហ៊ានចំណាយលើវត្ថុតុបតែងលម្អ។
លោកបានបន្ថែមទៀតថាចំពោះរទេះគោកែច្នៃរួចមានតម្លៃចាប់ពី៤០០ដុល្លារឡើង ដោយអាស្រ័យទៅលើប្រភេទរទេះសម្រាប់ដឹកកសិផល ឬរទេះប្រើសម្រាប់ជាយាន្តជំនិះ។
លោកបានឱ្យដឹងទៀតថា៖ «បើសម្រាប់រទេះសំឡីវិញមានតម្លៃចាប់ពី១ពាន់ដុល្លាររហូតដល់ ១៥០០ដុល្លារ អាស្រ័យទៅលើភាពប្រណីតរបស់វា»។
សម្រាប់រទេះគោដែលផលិតថ្មីត្រូវចំណាយពេលប្រហែលជា ១៥ ទៅ ៣០ថ្ងៃក្នុងការកែច្នៃ។ ប៉ុន្តែបើរទេះចាស់ៗដែលត្រូវបានយកមកកែច្នៃឡើងវិញនោះសិប្បកម្មរបស់លោកប្រើរយៈពេលតែ ២ ឬ ៣ ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះក្នុងការធ្វើឲ្យរួចរាល់និងអាចទិញយកទៅប្រើប្រាស់បានហើយ។
អតិថិជនរបស់លោកភាគច្រើនទិញរទេះគោកែច្នៃនេះយកទៅតាំងលម្អគេហដ្ឋានភោជនីយដ្ឋាន និងមណ្ឌលកម្សាន្តតែប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនបានយកទៅប្រើជាមធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនដូចមុនទៀតទេ។
លោក សុវី បាននិយាយថា៖ «ភាគច្រើនគេយករទេះគោយកទៅតាំងលម្អជាមួយនឹងទូកត្នោត ដែលតាំងនៅតាមភោជនីយដ្ឋាន ឬក៏នៅតាម ក្រសួងមន្ទីរ មួយចំនួន»។
នៅថ្ងៃអនាគត លោកក៏មានបំណងពង្រីកសិប្បកម្មនិងកែច្នៃរទេះគោចាស់ៗឲ្យមានគុណភាពកាន់តែល្អ ដើម្បីនាំចេញទៅទីផ្សារអន្តរជាតិដូចជាសហគមន៍ខ្មែរនៅក្រៅប្រទេស និងអតិថិជនបរទេស ដែលស្រឡាញ់វប្បធម៌ប្រពៃណីខ្មែរផងដែរ។
សិប្បកម្មរបស់លោក សុវី ស្ថិតនៅភូមិស្មែតឃុំក្រាំងដីមាស ស្រុករលាប្អៀរ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ព័ត៌មានបន្ថែមពី សិប្បកម្មនេះអាចស្វែងរកលើគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក កំពង់ឆ្នាំងលក់រទេះគោតាំងលម្អ (https://www.facebook.com/profile.php?id=100063278285867) និងទំនាក់ទំនងទូរសព្ទលេខឬតេលេក្រាម ០៨៧ ៥៤៩ ០៦១៕
ផ្កាទុំហ៊ូ ឬផ្កាឡេវេអាវ ពណ៌ស្វាយ ដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ដែលតំណាងឱ្យចំណងមិត្តភាពជាបងប្អូនតាមវប្បធម៌អ្នកកាន់សាសនាហិណ្ឌូ ក្នុងពិធីបុណ្យ Tihar រយៈពេល ៥ ថ្ងៃ ចាប់ពីថ្ងៃទី៣០ ខែតុលារហូតដល់ថ្ងៃទី ៣ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២៤។
ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ការដាំផ្កាទុំហ៊ូបានក្លាយជាប្រភពចំណូលដ៏សំខាន់សម្រាប់កសិករនៅតំបន់Gundu ក្រុង Bhaktapur ប្រទេសនេប៉ាល់។
កម្រងផ្កាទុំហ៊ូប្រមាណ ២០ម៉ឺនកម្រងត្រូវបាននាំចេញពីតំបន់ Gundu សម្រាប់ពិធីបុណ្យហិណ្ឌូ Tiharដែលទើបតែបញ្ចប់ទៅប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះ។
យោងតាមសមាគមដំណាំផ្កានៅប្រទេសនេប៉ាល់ កាលពីឆ្នាំមុន ការនាំចេញពីតំបន់ Gundu បានត្រឹមតែ១៥ម៉ឺនកម្រងផ្កាប៉ុណ្ណោះ។
ប្រធានសមាគមលោក Dilip Bade បាននិយាយថា៖«មានតម្រូវការសម្រាប់កម្រងផ្កា ទុំហ៊ូ ជាពិសេសនៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក ជប៉ុនអូស្ត្រាលី កូរ៉េ និងប្រទេសមួយចំនួននៅអឺរ៉ុប»។
តម្រូវការកម្រងផ្កានេះបាន និងកំពុងកើនឡើងក្នុងប្រទេសផ្សេងទៀតដែលមានចំនួនប្រជាជននេប៉ាល់រស់នៅកាន់តែច្រើនឡើង។
សមាគមប្រមូលផលផ្កា បានពង្រីកទីតាំងដាំផ្កាទុំហ៊ូរហូតដល់ ៥២ ស្រុកហើយប្រទេសនេះមិនបានពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើការដាំផ្កាស្បៃរឿង ដែលជាផ្កាម៉្យាងទៀតគេនិយមប្រើក្នុងពិធីបុណ្យTihar របស់ហិណ្ឌូសាសនានោះទេ។
ផ្កាទុំហ៊ូ ៤ លានកម្រង ត្រូវបានគេប៉ាន់ប្រមាណថា បានបំពេញតម្រូវការក្នុងពិធីបុណ្យឆ្នាំនេះ។ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយមានតែប្រមាណ ២,៥ លានកម្រង ប៉ុណ្ណោះត្រូវបានដាំនៅក្នុងប្រទេសនេប៉ាល់។សមាគមបានបន្ថែមថា ចំនួនមិនគ្រប់គ្រាន់នៃកម្រងផ្កាទុំហ៊ូត្រូវបានបំពេញដោយការនាំចូលពីប្រទេសឥណ្ឌា។
លោក Bade បានលើកឡើងថា ដោយឡែកចំពោះតម្រូវការផ្កាស្បៃរឿងវាក៏កំពុងកើនឡើងពី ១៥ ទៅ ២០ ភាគរយជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ឆ្នាំនេះមានតម្រូវការផ្កាស្បៃរឿង៧០ ម៉ឺនកម្រងផ្កាបន្ថែមទៀតបើធៀបនឹងឆ្នាំមុនដែលបុណ្យ Tihar បានប្រើប្រាស់ប្រហែល៣,៣ លានកម្រងផ្កា។
វិស័យលក់ផ្កាបានរងការខាតបង់ចំនួន ១៥០ លានរូពី (១,៧៨លានដុល្លារ)ឆ្នាំនេះ ដោយសារភ្លៀងធ្លាក់មិនឈប់នៅសប្តាហ៍ចុងក្រោយនៃខែកញ្ញា។
យោងតាមសមាគមន៍បានឱ្យដឹងថា ផ្កាសរុបចំនួន ៤៥០ ប្រភេទកំពុងត្រូវបានដាំលក់នៅប្រទេសនេប៉ាល់ហើយមនុស្សជាង ៤៤០០០នាក់បានទទួលអត្ថប្រយោជន៍ពីឧស្សាហកម្មនេះ។ការដាំដុះផ្កាត្រូវបានអនុវត្តលើផ្ទៃដី ២២១ ហិកតានៅក្នុងប្រទេសនេប៉ាល់៕
Asia News Network/ The Kathmandu Post
ដោយសារតែចង់ឃើញអាហារអត្តសញ្ញាណជាតិដែលប្រជាជនខ្មែរស្ទើរតែគ្រប់រូប តែងតែនឹកនារាល់ពេលចាកឆ្ងាយពីប្រទេសកំណើតនោះប្ដីប្រពន្ធខ្មែរនៅកូរ៉េខាងត្បូងបានសាកល្បងច្នៃនំបញ្ចុកក្រៀមច្រកកំប៉ុងដោយជោគជ័យហើយលក់ចែកចាយទៅកាន់ច្រើនប្រទេស។
ខុសប្លែកពីអ្នករស់នៅប្រទេសកម្ពុជាដែលងាយស្វែងរកនំបញ្ចុកអន្លក់ស្រស់ៗស្រូបទឹកសម្លក្ដៅ នៅក្នុងផ្សារ តូបនិងរទេះតាមផ្លូវនោះ ប្រជាជនខ្មែរដែលរស់នៅបរទេសត្រូវធ្វើដំណើររាប់សិបគីឡូម៉ែត្រស្វែងរកហាងម្ហូបខ្មែរ។ បើពុំដូច្នោះទេ ពួកគាត់ត្រូវស្វែងរកទិញគ្រឿងផ្សំចឹបចុបជាច្រើនមុខនិងចំណាយពេលយូរទំរាំចម្អិនបាននំបញ្ចុកបែបខ្មែរទទួលទាន។
សម្រាប់អ្នកមិនសូវមានពេលទំនេរក្នុងការធ្វើម្ហូបអាហារប្រចាំថ្ងៃលោក ព្រីង ឆេង និង លោកស្រី ឌក គឹមស្រៀង ជាអ្នកខេត្តកំពង់ចាមរស់នៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងមានគំនិតច្នៃនំបញ្ចុកខ្មែរទៅជានំបញ្ចុកក្រៀមច្រកក្នុងកំប៉ុង ដែលអាចឆុងទទួលទានបានគ្រប់ពេលវេលាដូចមីកំប៉ុងដែរ។
លោកបានប្រាប់សារព័ត៌មានSR News ពីដើមចមនៃការធ្វើនំបញ្ចុកកំប៉ុងយ៉ាងដូច្នេះថា៖«ដោយសារចង់ឃើញនំបញ្ចុកខ្មែរប្រែក្លាយដូចជាមីកំប៉ុង ចង់ញ៉ាំពេលណា នៅទីណាក៏បាន ពិសេសទុកបានយូរ និង ជាអត្តញាណខ្មែរ»។
លោកបានបន្ថែមទៀតថាការធ្វើនំបញ្ចុកក្រៀម ទឹកសម្លរ និងល្បោយត្រូវបានឆ្លងកាត់ដំណាក់ កាលច្រើននិងចំណាយពេលក៏ច្រើន។
លោក ព្រីង ឆេង បានរៀបរាប់ថា៖«ដោយសារយើងពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធ ជាអ្នកចាប់ផ្តើមមុនគេដូច្នេះយើងត្រូវគិតច្រើន ដូចជាការស្រាវជ្រាវ លើបច្ចេកទេស និងសម្ភារៈជាដើម។និយាយឱ្យខ្លីគឺគិតគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីឱ្យចេញជាផលិតផលសម្រេចប្រកបដោយគុណភាពសុវត្ថិភាព អនាម័យ ព្រមទាំងរសជាតិផងដែរ»។
ថ្វីត្បិតតែដំណាក់កាលផលិតនិងស្រាវជ្រាវមានភាពលំបាក តែគ្រឿងផ្សំនិងរូបមន្តធ្វើមិនសូវខុសគ្នានឹងនំបញ្ចុកខ្មែរទូទៅនោះទេ។
លោកបានបញ្ជាក់យ៉ាងដូចច្នេះថា៖«ចំពោះសសៃនំគឺធ្វើពីម្សៅអង្ករម្សៅដំឡូង និងស្រូវសាឡី និងធាតុផ្សំមួយចំនួនទៀត។ រីឯទឹកសម្លរគឺដូចទឹកសម្លរយើងធ្វើដែរទេ គ្រាន់តែយើង បន្ថែមដំឡូងជ្វានិងដំឡូងបារាំង»។
នំបញ្ចុកក្រៀមកំប៉ុងនេះមាន៣ រសជាតិគឺ សម្លប្រហើរ ណាំយ៉ា និងការី ដែលអាចរក្សាទុកបានរហូតដល់កន្លះឆ្នាំ។
ចំពោះកំប៉ុងនំបញ្ចុកក្រៀមវិញត្រូវបានរចនាដោយមានរូបប្រាសាទអង្ករវត្ត ប្រាសាទព្រះវិហាររូបព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ជាមួយការរំលេចរូបភាពបញ្ជាក់ថាជាផលិតផលខ្មែរ។
លោក ព្រីង ឆេង និងភរិយាអាចឆ្លៀតនំបញ្ចុកកំប៉ុងនេះ តែកំឡុងពេលចុងសប្តាហ៍ប៉ុណ្ណោះ។ការផលិតក៏អាស្រ័យទៅតាមចំនួនកម្មង់តិច ឬច្រើនពីសំណាក់ភ្ញៀវ។
នំបញ្ចុក ១កេសតូចមាន ៦កំប៉ុង តម្លៃ ១៧០០០ វ៉ុនប្រហែល ១៣ ដុល្លារ។ តម្លៃលក់នំបញ្ចុកំប៉ុងអាចខុសគ្នាតិចតួចនៅប្រទេសកម្ពុជានិងបណ្ដាប្រទេសដទៃទៀត។
ទន្ទឹមនឹងមានការគាំទ្រនេះដែរលោក ព្រីង ឆេង ក៏ទទួលស្គាល់ពីតម្លៃខ្ពស់ក្នុងការផលិតវេចខ្ចប់ផងដែរ។
លោកបានឱ្យដឹងថា៖ «យើងក៏នៅជួបបញ្ហាដែរដោយសារតែការទិញទៅបរិភោគនៅមានកម្រិត ដោយសារមានតម្លៃថ្លៃទាំងតម្លៃថ្លៃដើមក្នុងការផលិត និងការដឹកជញ្ជូនឆ្លងប្រទេស»។
លោកបានបញ្ជាក់ប្រាប់ថា៖«យើងក៏កំពុងស្វែងរកវិធីសាស្ត្រកាត់បន្ថយចំណាយលើការផលិត ដើម្បីឱ្យតម្លៃនំបញ្ចុកនៅទាបសមរម្យអាចលក់លើទីផ្សារស្រុកខ្មែរបានទូទៅ»។
សព្វថ្ងៃនេះនំបញ្ចុកខ្មែរច្រកក្នុងកំប៉ុងមានលក់នៅខ្មែរកូរ៉េ ជប៉ុន និងកាណាដា។ អតិថិជនដែលជាវយកទៅបរិភោគ ពួកគាត់ភាគច្រើនសសើរថា ឆ្ងាញ់ដូចរសជាតិដើម។
នៅថ្ងៃអនាគតលោករំពឹងថានឹងអាចចែកចាយរសជាតិនំបញ្ចុកកំប៉ុងបែបខ្មែរនេះទៅគ្រប់ទីកន្លែង។
ដោយទទួលបានជោជ័យក្នុងការផលិតនំបញ្ចុកក្រៀមកំប៉ុងនេះលោក ព្រីង ឆេង ក៏បានបង្ហើបប្រាប់ដែរថា៖ «យើងក៏កំពុងសាកល្បងផលិតអាហារកំប៉ុងខ្មែរយើងមានដូចជា សម្លរ បង្អែម និងនំខ្មែរយើងផងដែរ»។
សិប្បកម្មរបស់លោកព្រីង ឆេង និង លោកស្រី ឌក គឹមស្រៀង ស្ថិតនៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង។ព័ត៌មានបន្ថែមអាចស្វែងរកលើគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ChhengPring៕