កំពង់ចាមៈ ស្របពេលសំណង់ផ្ទះល្វែងបុរី និងផ្ទះថ្មជាច្រើនកំពុងសាងសង់យ៉ាងព្រោងព្រាតជាងផ្ទះនៅឯខេត្តកំពង់ចាមឯណោះវិញបែរជាងាកមកសាងសង់ផ្ទះឈើចល័តយ៉ាងញាប់ដៃញាប់ជើងដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាឱ្យទាន់តម្រូវការរបស់អតិថិជន។
មានអាជីពជាជាងធ្វើតុទ្វារ បង្អួចសម្រាប់ផ្គត់ផ្គងតាមសាលារៀនលោក គិនគាន់ បានចាប់ផ្តើមធ្វើផ្ទះឈើចល័តដំបូងនៅអំឡុងឆ្នាំ២០២០ដោយពេលនោះលោកធ្វើជាផ្ទះឈើគម្រូ ១តែប៉ុណ្ណោះ និងយករូបភាពផ្ទះឈើនេះបង្ហោះលើបណ្តាញសង្គម។
លោកប្រាប់សារព័ត៌មានSRNEWS យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ពេលកូវីដគេផ្អាកគម្រោងនៅតាមសាលារៀនក្រុមជាងខ្ញុំមានគ្នាជាង១០នាក់ អ៊ីចឹងយើងទំនេរអត់មានការងារអីធ្វើទេ ហើយពេលនោះក៏អត់មានអ្នកធ្វើផ្ទះឈើលក់ដែរ ខ្ញុំក៏នឹកច្នៃផ្ទះគម្រូលេងហើយបង្ហោះតាមហ្វេសប៊ុក ស្រាប់តែមានភ្ញៀវមើលឃើញ គាត់មានរីស៊ត(Resort) គាត់ត្រូវចិត្តក៏ទិញយកទៅ»។
ស្នាដៃធ្វើផ្ទះឈើដំបូងរបស់ជាងផ្ទះវ័យ៤២ឆ្នាំរូបលក់ខាតដើម ដោយសារលោកចំណាយប្រាក់ច្រើនទៅលើសម្ភារៈ និងពេលវេលាត្បិតនេះជាបទពិសោធន៍ថ្មីតែវាក៏ជាផ្នែកមួយក្នុងការជម្រុញទឹកចិត្ត ឱ្យលោកធ្វើផ្ទះឈើចល័តនេះជាបន្តបន្ទាប់រហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
បច្ចុប្បន្ននេះផ្ទះចល័តស្រុកស្រីសន្ធររបស់លោក គិនគាន់ ទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍និងការគាំទ្រ យ៉ាងច្រើនពីសំណាក់បងប្អូនដែលនិយមស្រឡាញ់ផ្ទះឈើទូទាំងប្រទេសដោយលោកទទួលបាន ការកុម៉្មង់ម៉ូតផ្ទះឈើជាច្រើនផ្សេងៗគ្នាពីសំណាក់អតិថិជន។
ជាងផ្ទះវ័យ៤២ឆ្នាំខាងលើនេះនិយាយថា៖ «សព្វថ្ងៃខ្ញុំធ្វើផ្ទះហើយបង្ហោះលើហ្វេសប៊ុក ហើយមានបងប្អូនជាវយកទៅជាហូរហែ ហើយក៏មានការកុម៉្មង់ឱ្យធ្វើឥតដាច់ផ្ទះឈើទាំងអស់នោះ បងប្អូនខ្លះគាត់ទិញយក ទៅនៅខ្លះយកទៅដាក់នៅរីស៊ត ធ្វើផ្ទះលម្ហែតាមចិត្តគាត់ស្រឡាញ់អ៊ីចឹងទៅ»។ ផ្ទះឈើចល័តស្រុកស្រីសន្ធរមានសាងសាង់ផ្ទះឈើជាច្រើនប្រភេទ និងតាមការកុម៉្មង់របស់ភ្ញៀវ ដូចជាផ្ទះខ្មែរបុរាណ ផ្ទះរោងដោលផ្ទះរោងឌឿង ផ្ទះប៉ិត ផ្ទះកន្តាំង បឹងកាឡូ និងផ្ទះឈើផ្សេងៗ ហើយផ្ទះឈើទាំងអស់នេះមានទំហំ៣ខ្នាតរួមមានខ្នាតតូច ខ្នាតមធ្យម និងខ្នាតធំ។
សម្រាប់តម្លៃនៃផ្ទះនីមួយៗលោក គិន គាន់ បញ្ជាក់យ៉ាងលម្អិតថា៖ « ផ្ទះតូចមានទំហំ ៣ម៉ែត្រ គុណ៦ម៉ែត្រមានពីរប្រភេទគឺផ្ទះទាបតម្លៃ៤៨០០ដុល្លារ ហើយផ្ទះខ្ពស់ ៥៥០០ដុល្លារ ផ្ទះមធ្យមមានទំហំ៣,៥ម៉ែត្រគុណ ៧ម៉ែត្រ និងមានពីរប្រភេទផ្ទះទាប តម្លៃ៧០០០ដុល្លារ និងផ្ទះខ្ពស់ ៧៧០០ដុល្លារចំណែកផ្ទះធំ មានទំហំ ៤ម៉ែត្រ គុណ៩ម៉ែត្រ និងមានពីរប្រភេទដូចគ្នា ផ្ទះទាប តម្លៃ១០១០០ដុល្លារ ឯផ្ទះខ្ពស់ ១០៨០០ដុល្លារ»។
មេជាងរូបនេះបន្តថា « ឈើដែលយើងយកមកធ្វើផ្ទះសុទ្ធតែឈើលេខមួយមាន ស្រឡៅ សុក្រំ ផ្ចឹក ធានាគុណភាព យើងយកសុក្រំ ផ្ចឹក ធ្វើជាសសរនិងធ្វើជាក្តារក្រាល ហើយស្រឡៅ ធ្វើគ្រឿងផ្ទះ រនូត រនងជាដើម តែដំបូលវិញមានតាមម្ចាស់គេកុម៉្មង់មានដូចជាជ័រ ស៊ីប្រូថៃ ក្បឿងស្រកាលីញ ហើយតម្លៃវាទៅតាមណុងដែរ»។
ផ្ទះឈើចល័តនេះត្រូវការរយៈពេលសាងសង់ចន្លោះពីកន្លះខែ ទៅ១ខែ ដោយរួមបញ្ជូលទាំង ការតបណ្តាញភ្លើង និងការដេគ័រផ្សេងៗប៉ុន្តែពុំមានបន្ទប់ទឹកនោះទេ ប្រសិនបើអតិថិជន ចង់បានបន្ទប់ទឹក ត្រូវបូកតម្លៃបន្ថែម។ផ្ទះឈើដែលសាងសង់រួច នឹងត្រូវដឹកយកទៅតំឡើង ដល់ទីតាំងអតិថិជន ហើយក្រុមការងារលោកក៏មានទទួលធ្វើបន្ទប់ខាងក្រោមផងដែរ។
ម្ចាស់អាជីវកម្មខាងលើនេះបញ្ជាក់ថា៖«ខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្ត នៅពេលភ្ញៀវសរសើរពីស្នាដៃធ្វើ ផ្ទះឈើនេះ និយាយទៅផ្ទះយើងមានគុណភាពនិងធានា តែបើភ្ញៀវគាត់ពុំសូវចូលចិត្តកន្លែងណា យើងយកចំណុចនោះមកកែលម្ហឱ្យកាន់ល្អសំខាន់ខ្ញុំមានជំហរមួយ គឺត្រូវតែដាប់ដេត ( Update) ផ្ទះឈើនេះរហូត»។
ផ្ទះចល័តស្រុកស្រីសន្ធរមានទីតាំងភូមិ សំរោង ឃុំមានជ័យ ស្រុកស្រីសន្ធរខេត្តកំពង់ចាម៕
សៀមរាបៈ ធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថាហេតុអីបានជាយើងបណ្ដុះកូនឈើដូចគេដែរតែមិនល្អដូចគេ?មូលហេតុបណ្ដាលមកពីដីបណ្ដុះរបស់គេមានសារធាតុចិញ្ចឹមច្រើនដូចជាកម្ទេចស្រកីដូងអង្កាម និងអាចម៍ គោ ហើយប្រភេទដីនេះមានទម្ងន់ស្រាលនិងជប់ទឹកបានល្អ។
សមាសធាតុសំខាន់ៗក្នុងដីជួយឲ្យរុក្ខជាតិលូតលាស់បានល្អតែមិនមែនសុទ្ធតែគ្រប់កសិករ និងអ្នកចម្ការបានប្រើប្រាស់ដីបណ្ដុះបែបនេះទេ ដោយសារកត្តាកង្វះបទពិសោធបច្ចេកទេសនិងលទ្ធភាពទិញដីបណ្ដុះ។
ឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ កសិករ ឡុង គាន មានគំនិតចង់កាត់បន្ថយការចំណាយលើដីបណ្ដុះក្នុងការដាំបន្លែ ហើយមានបំណងចង់រៀនធ្វើវាដោយខ្លួនឯង។ លោកបានចាប់ផ្ដើមយកដីបណ្ដុះរបស់គេមកពិនិត្យមើលដើម្បីស្វែងយល់ពីធាតុផ្សំ។
លោក ឡុង គាន បានបញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews ថា៖ «ពេលនោះខ្ញុំបានយកគំនិតនេះទៅពិភាក្សាជាមួយនឹងអង្កការមួយ ពេលនោះអង្កការក៏បាននិយាយថាបើលោកពូចង់សាកល្បង ខ្ញុំនឹងឲ្យម៉ាស៊ីនតូចមួយទៅប្រើប្រាស់ដើម្បីផលិតជាដីបណ្ដុះនេះ»។
សិប្បកម្មធ្វើដីបណ្ដុះរបស់លោកបានចាប់ដំណើរការនៅឆ្នាំ២០១៩ក្នុងទ្រង់ទ្រាយតូចជាការសាកល្បង។ ដីបណ្ដុះដែលលោកផលិតរួចត្រូវបានអង្គការយកទៅចែកជូនប្រជាកសិករដទៃផ្សេងទៀតប្រើប្រាស់សាកល្បង។
ដោយទទួលបានលទ្ធផលល្អ ដីបណ្ដុះរបស់លោកឡុង គាន ក៏ទទួលបានគាំទ្រច្រើនពីប្រជាកសិករ។ ឆ្លើយតបនឹងការកុម្ម៉ង់ដីដាំបណ្ដុះកាន់តែច្រើនឡើងៗកសិករ ឡុង គាន បានឈានដល់ការពង្រីកផលិតកម្មដោយផ្លាស់ប្ដូរប្រើម៉ាស៊ីនធំវិញ។
ចំពោះវត្ថុធាតុដើម ដំបូងឡើយលោកប្រមូលផ្លែដូងខ្ចីយកមកហាលឲ្យស្ងួតសិនទើបវាយម្ទេច។ដោយសារតែត្រូវការចំណាយពេលយូរ ទើបលោក ឡុង គាន ប្ដូរមកប្រើតែស្រកីដូងទុំវិញ។
លោកដើរប្រមូលស្រកីដូង និងអាចម៍គោ នៅក្នុងបរិវេណប្រាសាទអង្គរវត្តនិងនៅតាមផ្សារក្នុងភូមិស្រុកនានាឯខេត្តសៀមរាបផ្ទាល់តែម្ដង។ ក្រៅពីរដើរប្រមូលខ្លួនឯងលោកក៏មានឈ្មួញយកវត្ថុធាតុដើមទាំងនេះមកលក់ឲ្យផ្ទាល់ផងដែរ ដើម្បីបំពេញតំរូវការក្នុងដំណើរការផលិត។
លោក ឡុង គាន បានរៀបរាប់ថា៖ «ដំណើរការនៃការធ្វើដីបណ្ដុះនេះទីមួយត្រូវជ្រើសរើស យក ស្រកីដូង អង្កាម និងលាមកគោ។ ទីពីរយើងយកស្រកីដូងទៅវាយកម្ទេចសិនទើបយកវត្ថុធាតុ ដើម ទាំងនេះ យកទៅត្រាំធ្វើជាជីកំប៉ុសដោយផ្អាប់វាទុករយៈពេលបីសប្ដាហ៍រួចទើបយើងយកវាមក ចំហុយ ដើម្បីសម្លាប់មេរោគសិន»។
ដំបូងឡើយសិប្បកម្មមួយនេះធ្វើជាលក្ខណៈគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមកដោយសារមានការគាំទ្រខ្លាំង និងការកុម្ម៉ង់កាន់ច្រើនឡើងៗលោកក៏បន្ថែមកម្លាំងពលកម្មប្រាំនាក់ទៀតមកជួយផលិត។
ក្នុងមួយខែៗលោកពូអាចលក់បាន ចន្លោះពី ២-៣តោន និងច្រើនជាងនេះទៅតាមរដូវកាលនៃការដាំដុះ របស់ប្រជាកសិករ។
ចំពោះតម្លៃ កសិករវ័យ៤៩ឆ្នាំរូបនេះបានឱ្យដឹងថា«ដីបណ្ដុះរបស់ខ្ញុំមានទម្ងន់១២គីឡូក្រាមក្នុងមួយបាវលក់ក្នុងតម្លៃ១២០០០រៀល ហើយមានលក់នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប និងសេវាផ្ញើទៅតាមបណ្ដាខេត្តផងដែរ»។
ទោះជាការផលិតដីបណ្ដុះទទួលបានការគាំទ្រច្រើនលោក ឡុង គាន ក៏ជួបផលពិបាកផងដែរជាពិសេសកត្តាអាកាសធាតុ។ នៅរដូវភ្លៀងធ្លាក់ កម្ដៅថ្ងៃមិនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការហាលស្រកីដូងនិងអាចម៍គោ។ មួយវិញទៀតលោកត្រូវការទំហំដីធំ ដើម្បីហាល ក៏ដូចជាស្តុកទុកស្រកីដូងនិងអាចម៍គោទាំងនោះ។
សព្វថ្ងៃនេះលោក ឡុង គាន មានលក់ស្រកីដូងដែលកិនរួចសម្រាប់យកទៅផ្សាំមែកឈើហើយលោកក៏មានគម្រោងចង់ផលិតដីដ៏មានជីជាតិតាមបច្ចេកទេសសម្រាប់ដាំដំណាំផងដែរនៅថ្ងៃអនាគត។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ឡុង គាន ឬលេខទូរសព្ទ៖ ០៧៨ ៩០១ ២២៧ និង ០៧៧៤២៥ ៦៩៦៕
កំពង់ឆ្នាំង: រទេះគោអាចជាយាន្តជំនិះមួយហួសសម័យសម្រាប់ប្រជាកសិករដែលងាកមកប្រើគ្រឿងចក្រ ប៉ុន្តែសម្រាប់លោក វន សុវី រទេះគោបាក់បែកគេបោះបង់ទាំងនោះអាចនាំចំណូលរាប់ម៉ឺនដុល្លារ តាមរយៈការកែច្នៃផ្ដល់សោភ័ណភាព បំពាក់មុខងារថ្មីឡើងវិញដល់យានជំនិះខ្មែរពីបរមបុរាណមួយនេះ។
ការវិវឌ្ឍន៍ទៅប្រើប្រាស់គោយន្ត និងរថយន្តព្រោះវាមានភាពរហ័សងាយស្រួល ហើយអាចដឹក ទំនិញបានច្រើនទៀតនោះ បានធ្វើឱ្យសាបរលាបតម្រូវការរទេះគោដែលជាមធ្យោបាយដឹកកសិផលពីបុរាណ។
ឃើញដូច្នោះ លោក សុវីបានឆក់យកឱកាសក្នុងការកែច្នៃរបស់ចាស់ៗ ដែលគេបោះបង់ចោលទៅជារបស់ប្រើប្រាស់បានឡើងវិញក្នុងបំណងអភិរក្សវត្ថុវប្បធម៌មរតកពីដូនតា ស្វែងរកចំណូល និងរួមចំណែកផ្ដល់ការងារដល់សិស្ស-និស្សិតក្រោយទំនេរពីការសិក្សាផងដែរ។
លោកបានចាប់ផ្តើមដើរប្រមូលទិញរទេះគោចាស់ៗដែលត្រូវបានប្រជាកសិករទុកចោល យកមកកែច្នៃសម្រាប់ប្រើប្រាស់បន្ត ឬសម្រាប់តាំងលម្អ។
លោកបានប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមកែច្នៃរទេះគោចាស់ៗនេះឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ២០២០។ពេលនោះខ្ញុំបានចុះទៅតាមភូមិឃុំនៅតាមស្រុកស្រែចម្ការ ខ្ញុំបានឃើញរទេះគោចាស់ៗដែលគេបោះបង់ចោល ដែលរទេះគោទាំងនោះ ខ្លះនៅប្រើបាន និងខ្លះប្រើមិនបាន»។
លោកបានបន្តទៀតថា៖ «ខ្ញុំក៏បានសាកល្បងសួរទិញរទេះគោចាស់ៗនោះមកកែច្នៃលមើលពេល នោះក៏មានការផ្ទុះចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងទើបខ្ញុំចាប់ផ្តើមបន្តវារហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ»។
ចំពោះរទេះគោដែលកែច្នៃរួចហើយ លោក សុវី អាចលក់បានចំណូលបានជាង១ពាន់ដុល្លារក្នុងមួយខែៗ។ជាពិសេស មុនរដូវបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ ការលក់អាចនាំចំណូលបានដល់ជាង១ម៉ឺនដុល្លារ។អតិថិជនដែលមកទិញរទេះគោភាគច្រើនជាអ្នកមានជីវភាពធូរធានិងហ៊ានចំណាយលើវត្ថុតុបតែងលម្អ។
លោកបានបន្ថែមទៀតថាចំពោះរទេះគោកែច្នៃរួចមានតម្លៃចាប់ពី៤០០ដុល្លារឡើង ដោយអាស្រ័យទៅលើប្រភេទរទេះសម្រាប់ដឹកកសិផល ឬរទេះប្រើសម្រាប់ជាយាន្តជំនិះ។
លោកបានឱ្យដឹងទៀតថា៖ «បើសម្រាប់រទេះសំឡីវិញមានតម្លៃចាប់ពី១ពាន់ដុល្លាររហូតដល់ ១៥០០ដុល្លារ អាស្រ័យទៅលើភាពប្រណីតរបស់វា»។
សម្រាប់រទេះគោដែលផលិតថ្មីត្រូវចំណាយពេលប្រហែលជា ១៥ ទៅ ៣០ថ្ងៃក្នុងការកែច្នៃ។ ប៉ុន្តែបើរទេះចាស់ៗដែលត្រូវបានយកមកកែច្នៃឡើងវិញនោះសិប្បកម្មរបស់លោកប្រើរយៈពេលតែ ២ ឬ ៣ ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះក្នុងការធ្វើឲ្យរួចរាល់និងអាចទិញយកទៅប្រើប្រាស់បានហើយ។
អតិថិជនរបស់លោកភាគច្រើនទិញរទេះគោកែច្នៃនេះយកទៅតាំងលម្អគេហដ្ឋានភោជនីយដ្ឋាន និងមណ្ឌលកម្សាន្តតែប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនបានយកទៅប្រើជាមធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនដូចមុនទៀតទេ។
លោក សុវី បាននិយាយថា៖ «ភាគច្រើនគេយករទេះគោយកទៅតាំងលម្អជាមួយនឹងទូកត្នោត ដែលតាំងនៅតាមភោជនីយដ្ឋាន ឬក៏នៅតាម ក្រសួងមន្ទីរ មួយចំនួន»។
នៅថ្ងៃអនាគត លោកក៏មានបំណងពង្រីកសិប្បកម្មនិងកែច្នៃរទេះគោចាស់ៗឲ្យមានគុណភាពកាន់តែល្អ ដើម្បីនាំចេញទៅទីផ្សារអន្តរជាតិដូចជាសហគមន៍ខ្មែរនៅក្រៅប្រទេស និងអតិថិជនបរទេស ដែលស្រឡាញ់វប្បធម៌ប្រពៃណីខ្មែរផងដែរ។
សិប្បកម្មរបស់លោក សុវី ស្ថិតនៅភូមិស្មែតឃុំក្រាំងដីមាស ស្រុករលាប្អៀរ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ព័ត៌មានបន្ថែមពី សិប្បកម្មនេះអាចស្វែងរកលើគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក កំពង់ឆ្នាំងលក់រទេះគោតាំងលម្អ (https://www.facebook.com/profile.php?id=100063278285867) និងទំនាក់ទំនងទូរសព្ទលេខឬតេលេក្រាម ០៨៧ ៥៤៩ ០៦១៕
ជាសហគ្រិនអាយុ ២៤ ឆ្នាំ សុខសាន្ត រ៉ូហ្សា បានចាប់ផ្តើមដំណើរធ្វើទៀនក្រអូបក្នុងអំឡុងពេលវិបត្តិកូវីដសកលជាវេលាដ៏លំបាកបំផុត ទាំងមិននឹកស្មានថានាងអាចឈរជើងរីកចម្រើនដូចសព្វថ្ងៃ។
កញ្ញាបានរំឭកប្រាប់ SR News ថា៖ «ចាប់ពីខែសីហាឆ្នាំ២០២០ មកនៅពេលដែលជំងឺរាតត្បាតរាតត្បាតខ្លាំងខ្ញុំបានឃ្លាតចាកពីសាលានិងត្រូវព្យួរការងារដូច្នេះខ្ញុំត្រូវផ្លាស់ទៅស្រុកកំណើតនៅខេត្តសៀមរាបវិញ»។
ពេលនោះហើយដែល រ៉ូហ្សា បានរកឃើញនូវចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់នាងចំពោះការធ្វើទៀនក្រអូប។ទោះបីជាមានការបរាជ័យជាច្រើនដងក៏ដោយ ក៏ការចង់ដឹងចង់ឃើញរបស់ រ៉ូហ្សា បាននាំឱ្យនាងមិនរាថយនឹងការពិសោធន៍ធ្វើទៀនក្រអូបរហូតទាល់តែជោគជ័យ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានឱ្យដឹងទៀតថា៖ «បន្ទាប់ពីបរាជ័យរាប់មិនអស់និងខ្វះធនធានទៀតផងនោះ ខ្ញុំស្ទើរតែបោះបង់វាចោល។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារតែការអត់ធ្មត់និងចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំ ទីបំផុតខ្ញុំបានបង្កើតទៀនដំបូងរបស់ខ្ញុំ។ តាមដែលខ្ញុំចាំវាជាទៀនក្រអូបក្លិបផ្កាឡាវេនឌឺ។ខ្ញុំបានជូនវាទៅម៉ាក់របស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាអ្នកទទួលបានស្នាដៃដំបូងរបស់ខ្ញុំ»។
Magik Glow (ម៉ាជីកហ្គូ) បានរីកចម្រើនពីហាងអនឡាញ រហូតដល់ការបើកហាងដំបូងរបស់ខ្លួននៅតំបន់ទួលទំពូងរាជធានីភ្នំពេញ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា ចែករំលែកថា៖ «ហាងអនឡាញរបស់យើងបានរីកដុះដាលនៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជាបន្ទាប់មកអាជីវកម្មយើងក៏ឆ្ពោះទៅមុខយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដែកអាចឱ្យយើងបើកហាងនៅពីរឆ្នាំក្រោយមក។វាគឺជារឿងមួយដ៏គួរឱ្យរំភើបបំផុត វាដូចជាការរស់នៅក្នុងសុបិន»។
ផ្ដើមចេញពីអាជីវកម្មតូចតាចក្នុងបន្ទប់ដ៏ចង្អៀត ឥឡូវនេះ រ៉ូហ្សា មានបុគ្គលិកបីក្រុមដែលធ្វើការងារក្នុងហាងដ៏កក់ក្ដៅព្រោះនាងសង្កត់ធ្ងន់ថា Magik Glow គឺលើសពីអាជីវកម្មទូទៅ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បាននិយាយថា៖ «យើងមិនត្រឹមតែជាអាជីវកម្មទៀនប៉ុណ្ណោះទេយើងជាសហគមន៍នៃអ្នកស្រឡាញ់ទៀនមកចែករំលែកចំណង់ចំណូលចិត្តសម្រាប់និរន្តរភាពការសម្រាក និងភាពវិជ្ជមាន។ យើងជឿថា ក្លិនក្រអូបអាចផ្ដល់ថាមពលនិងធ្វើឱ្យខួរក្បាលអារម្មណ៍យើងល្ហែល្ហើយ ហើយនេះជាមូលហេតុដែលយើងប្រើប្រាស់វត្ថុធាតុដើមផ្ដោតលើគុណភាពទាំងស្រុង។ក្រមួនសណ្តែកសៀង និងប្រេងសំខាន់ៗត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្កើតក្លិនក្រអូបស្លឹកគ្រៃ និងផ្កាម្លិះ គឺជាប្រភព និងជម្រើសក្លិនដ៏ពេញនិយមបំផុត»។
ទៀនក្រអូបមានតម្លៃ ១៤ដុល្លារ សម្រាប់កែវស្ដង់ដារ និងកែវខ្នាតតូច ទម្ងន់៣៥ក្រាម តម្លៃ ៤,៥ដុល្លារ។
Magik Glow ក៏ផ្តល់ជូននូវសិក្ខាសាលាធ្វើទៀនផងដែរដែលវាបានក្លាយជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ពេញនិយមនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ មិនថាចំពោះជនជាតិខ្មែរនិងបរទេស។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានពន្យល់ថា៖ «នៅថ្នាក់បង្រៀនធ្វើទៀនអ្នកចូលរួមនឹងរៀនអំពីជំហាននៃដំណើរការពីការផលិតរហូតដល់ការប្រើប្រាស់»។
ជាមួយនឹងការទទួលស្គាល់ក្នុងសហគមន៍អ្នកស្រឡាញ់ចូលចិត្តប្រើទៀនក្រអូបរ៉ូហ្សា មានសុទិដ្ឋិនិយមអំពីអនាគតនៃអាជីវកម្មនេះ។ កញ្ញាបានសិក្សាលើផែនការអនាគតសម្រាប់Magik Glow ដោយសង្ឃឹមថា នឹងមានហាងធំ និងសាខាជាច្រើននៅជុំវិញទីក្រុងសម្រាប់ជំហានទីពីរ។
លើសពីទៀនក្រអូប កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានឱ្យដឹងផងដែរថា៖«ខណៈដែលឥឡូវនេះយើងគ្រាន់តែជាហាងដែលផ្តោតលើទៀនមួយមុខនោះយើងគ្រោងនឹងពង្រីកទៅហាងលក់ក្លិន ដែលផ្ដោតលើការព្យាបាលដោយក្លិនក្រអូបគ្រប់ប្រភេទហើយយើងទន្ទឹងរង់ចាំនឹងធ្វើឱ្យគម្រោងនេះលេចរូបរាងនៅក្នុងឆ្នាំ ២០២៥»៕
សៀមរាបៈ ធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថាហេតុអីបានជាយើងបណ្ដុះកូនឈើដូចគេដែរតែមិនល្អដូចគេ?មូលហេតុបណ្ដាលមកពីដីបណ្ដុះរបស់គេមានសារធាតុចិញ្ចឹមច្រើនដូចជាកម្ទេចស្រកីដូងអង្កាម និងអាចម៍ គោ ហើយប្រភេទដីនេះមានទម្ងន់ស្រាលនិងជប់ទឹកបានល្អ។
សមាសធាតុសំខាន់ៗក្នុងដីជួយឲ្យរុក្ខជាតិលូតលាស់បានល្អតែមិនមែនសុទ្ធតែគ្រប់កសិករ និងអ្នកចម្ការបានប្រើប្រាស់ដីបណ្ដុះបែបនេះទេ ដោយសារកត្តាកង្វះបទពិសោធបច្ចេកទេសនិងលទ្ធភាពទិញដីបណ្ដុះ។
ឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ កសិករ ឡុង គាន មានគំនិតចង់កាត់បន្ថយការចំណាយលើដីបណ្ដុះក្នុងការដាំបន្លែ ហើយមានបំណងចង់រៀនធ្វើវាដោយខ្លួនឯង។ លោកបានចាប់ផ្ដើមយកដីបណ្ដុះរបស់គេមកពិនិត្យមើលដើម្បីស្វែងយល់ពីធាតុផ្សំ។
លោក ឡុង គាន បានបញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews ថា៖ «ពេលនោះខ្ញុំបានយកគំនិតនេះទៅពិភាក្សាជាមួយនឹងអង្កការមួយ ពេលនោះអង្កការក៏បាននិយាយថាបើលោកពូចង់សាកល្បង ខ្ញុំនឹងឲ្យម៉ាស៊ីនតូចមួយទៅប្រើប្រាស់ដើម្បីផលិតជាដីបណ្ដុះនេះ»។
សិប្បកម្មធ្វើដីបណ្ដុះរបស់លោកបានចាប់ដំណើរការនៅឆ្នាំ២០១៩ក្នុងទ្រង់ទ្រាយតូចជាការសាកល្បង។ ដីបណ្ដុះដែលលោកផលិតរួចត្រូវបានអង្គការយកទៅចែកជូនប្រជាកសិករដទៃផ្សេងទៀតប្រើប្រាស់សាកល្បង។
ដោយទទួលបានលទ្ធផលល្អ ដីបណ្ដុះរបស់លោកឡុង គាន ក៏ទទួលបានគាំទ្រច្រើនពីប្រជាកសិករ។ ឆ្លើយតបនឹងការកុម្ម៉ង់ដីដាំបណ្ដុះកាន់តែច្រើនឡើងៗកសិករ ឡុង គាន បានឈានដល់ការពង្រីកផលិតកម្មដោយផ្លាស់ប្ដូរប្រើម៉ាស៊ីនធំវិញ។
ចំពោះវត្ថុធាតុដើម ដំបូងឡើយលោកប្រមូលផ្លែដូងខ្ចីយកមកហាលឲ្យស្ងួតសិនទើបវាយម្ទេច។ដោយសារតែត្រូវការចំណាយពេលយូរ ទើបលោក ឡុង គាន ប្ដូរមកប្រើតែស្រកីដូងទុំវិញ។
លោកដើរប្រមូលស្រកីដូង និងអាចម៍គោ នៅក្នុងបរិវេណប្រាសាទអង្គរវត្តនិងនៅតាមផ្សារក្នុងភូមិស្រុកនានាឯខេត្តសៀមរាបផ្ទាល់តែម្ដង។ ក្រៅពីរដើរប្រមូលខ្លួនឯងលោកក៏មានឈ្មួញយកវត្ថុធាតុដើមទាំងនេះមកលក់ឲ្យផ្ទាល់ផងដែរ ដើម្បីបំពេញតំរូវការក្នុងដំណើរការផលិត។
លោក ឡុង គាន បានរៀបរាប់ថា៖ «ដំណើរការនៃការធ្វើដីបណ្ដុះនេះទីមួយត្រូវជ្រើសរើស យក ស្រកីដូង អង្កាម និងលាមកគោ។ ទីពីរយើងយកស្រកីដូងទៅវាយកម្ទេចសិនទើបយកវត្ថុធាតុ ដើម ទាំងនេះ យកទៅត្រាំធ្វើជាជីកំប៉ុសដោយផ្អាប់វាទុករយៈពេលបីសប្ដាហ៍រួចទើបយើងយកវាមក ចំហុយ ដើម្បីសម្លាប់មេរោគសិន»។
ដំបូងឡើយសិប្បកម្មមួយនេះធ្វើជាលក្ខណៈគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមកដោយសារមានការគាំទ្រខ្លាំង និងការកុម្ម៉ង់កាន់ច្រើនឡើងៗលោកក៏បន្ថែមកម្លាំងពលកម្មប្រាំនាក់ទៀតមកជួយផលិត។
ក្នុងមួយខែៗលោកពូអាចលក់បាន ចន្លោះពី ២-៣តោន និងច្រើនជាងនេះទៅតាមរដូវកាលនៃការដាំដុះ របស់ប្រជាកសិករ។
ចំពោះតម្លៃ កសិករវ័យ៤៩ឆ្នាំរូបនេះបានឱ្យដឹងថា«ដីបណ្ដុះរបស់ខ្ញុំមានទម្ងន់១២គីឡូក្រាមក្នុងមួយបាវលក់ក្នុងតម្លៃ១២០០០រៀល ហើយមានលក់នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប និងសេវាផ្ញើទៅតាមបណ្ដាខេត្តផងដែរ»។
ទោះជាការផលិតដីបណ្ដុះទទួលបានការគាំទ្រច្រើនលោក ឡុង គាន ក៏ជួបផលពិបាកផងដែរជាពិសេសកត្តាអាកាសធាតុ។ នៅរដូវភ្លៀងធ្លាក់ កម្ដៅថ្ងៃមិនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការហាលស្រកីដូងនិងអាចម៍គោ។ មួយវិញទៀតលោកត្រូវការទំហំដីធំ ដើម្បីហាល ក៏ដូចជាស្តុកទុកស្រកីដូងនិងអាចម៍គោទាំងនោះ។
សព្វថ្ងៃនេះលោក ឡុង គាន មានលក់ស្រកីដូងដែលកិនរួចសម្រាប់យកទៅផ្សាំមែកឈើហើយលោកក៏មានគម្រោងចង់ផលិតដីដ៏មានជីជាតិតាមបច្ចេកទេសសម្រាប់ដាំដំណាំផងដែរនៅថ្ងៃអនាគត។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ឡុង គាន ឬលេខទូរសព្ទ៖ ០៧៨ ៩០១ ២២៧ និង ០៧៧៤២៥ ៦៩៦៕
ភ្នំពញ: សម្រេចក្តីស្រម៉ៃជួយកសិករឱ្យទទួលបានចំណូល កាត់បន្ថយការចំណាកស្រុក និង ពង្រឹងការចិញ្ចឹមទាឡើងវិញអ្នកស្រី ម៉ោង ស្រីពៅ ប្រមូលទិញពងទាប្រមាណ ១០ម៉ឺន ទៅ ២០ម៉ឺនគ្រាប់ក្នុង ១ខែផលិតជាបណ្ដូលពងទាប្រៃ និងចែកចាយលើទីផ្សារទូទាំងប្រទេស។
អ្នកស្រីម៉ោង ស្រីពៅ ម្ចាស់សិប្បកម្មភូមិពងទាខ្មែរបានឱ្យដឹងថា មូលហេតុនៃការបង្កើតសិប្បកម្មនេះឡើង ដោយសារអ្នកស្រីចង់ផលិតអ្វីដែលថ្មី ចេញពីគំនិតខ្លួនឯងផ្ទាល់ដូច្នេះហើយ បានជាអ្នកស្រីជ្រើសរើសការកែច្នៃពងទាស្រស់ ទៅជាពងទាប្រៃដែលអាចនិយាយបានថា ជាផលិតផលថ្មីមួយប្លែកពីគេ។
អ្នកស្រីបញ្ជាក់ដូច្នេះថា៖«ខ្ញុំព្យាយាមស្វែងរករូបមន្តនិងដៃគូ ហើយសួរខ្លួនឯងថា តើផលិតផល ខ្ញុំមានតម្រូវការទីផ្សារបែបណា? ផលិតផលមួយហ្នឹងអាចរួមផ្សំជាមួយផលិតផលផ្សេងទៀតហើយសម្រេចបានជាផលិតផលថ្មីមួយទៀតបានបែបម៉េច? ឧបមាថាបណ្ដូលពងទាប្រៃអាចច្នៃយកទៅធ្វើអ្វីបានខ្លះ? ហើយផលិតផលមួយហ្នឹងរីកទៅបែបម៉េច?អ៊ីចឹងហើយបានជាខ្ញុំ យកផលិតផលមួយហ្នឹងជាគោលដៅរបស់ខ្ញុំ»។
បច្ចុប្បន្ននេះសិប្បកម្មផលិតបណ្ដូលពងទាប្រៃ បានប្រមូលទាំងពងទាស្រស់ចន្លោះពី១០ម៉ឺនទៅ២០ម៉ឺនគ្រាប់នៅក្នុង១ខែ ដែលពងទាទាំងអស់នេះ មានប្រភពមកពីខេត្តតាកែវ កំពតព្រៃវែង បាត់ដំបង និងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។
សិប្បកម្មមួយនេះអាចផលិតបណ្ដូលពងទាប្រៃ បាន ២០ម៉ឺនគ្រាប់ ក្នុង ១ខែ ហើយបើនៅក្នុងរដូវ បុណ្យទានដូចជាសែនក្បាលទឹក និងសែនលោកខែ សិប្បកម្មមួយ នេះ ផលិតបណ្ដូលរហូតដល់ ៣០ម៉ឺនគ្រាប់។
អ្នកស្រីស្រីពៅ បានឱ្យដឹងថា បណ្ដូលពងទាប្រៃ លក់រាយមានតម្លៃ ៨០០ រៀល ក្នុង ១គ្រាប់ចំណែកលក់លក្ខណៈបោះដុំ តម្លៃអាចចុះជាងនេះ ហើយបណ្តូលពងទាប្រៃមានលក់នៅតាមផ្សារទូទៅផ្សារទំនើប សួនធម្មជាតិ។
ម្ចាស់សិប្បកម្មខាងលើរៀបរាប់ពីដំណើរការផលិតបណ្ដូលពងទាប្រៃនេះថា៖ «យើងត្រូវយកពងទា មកលាងទឹកឲ្យស្អាត រួចយកត្រាំក្នុងទឹកអំបិលយើងឈប់ប្រឡាក់ពងទាជាមួយ ផេះទៀតហើយ ដោយយើងយកពងទា អំបិល ទឹកកំណត់ឲ្យសមស្របគ្នាទៅតាមអាយុកាល ដូចជាអាយុ ១៤ថ្ងៃ សម្រាប់ញ៉ាំធម្មតាមិនប្រៃពេកអាយុ ១៨ថ្ងៃ សម្រាប់ឆាជាមួយបន្លែ និងគ្រឿងសមុទ្រ និងអាយុ ២៥ថ្ងៃសម្រាប់យកទៅធ្វើជាស្នូលនំប៉ាវ ង៉ូវយីង និងនំពាជាដើម»។
អ្នកស្រីបញ្ជាក់ពីផលលំបាក៣ចំណុចដូច្នេះថា៖ «ទី១ការផលិត មានផលពិបាកច្រើនដែរ ដោយយើងស្មានបរិមាណទឹក និងបរិមាណអំបិលមិនសមាមាត្រគ្នា ដែលធ្វើឲ្យពងទាប្រៃពេក ឬសាបពេកធ្វើឲ្យពងទាខូចហើយពេលខ្លះសំបកពងទាស្ដើងក៏ធ្វើឲ្យខូចដូចគ្នា ទី២ ការប្រមូល ទិញពងទាក៏ជួបការលំបាកដូចគ្នា ព្រោះកសិករចិញ្ចឹមទាយកពង គាត់មិនបានសហការជាមួយ យើងទេពេលពងទាឡើងថ្លៃគាត់លក់ឲ្យអ្នកផ្សេង តម្លៃមានការប្រគួតប្រជែង ទី៣ការយកពងទាពីខេត្តឆ្ងាយ វាធ្វើឲ្យពងទាបែកច្រើនផងដែរ»។
សម្រាប់ទីផ្សារវិញអ្នកស្រីអះអាងថា បណ្ដូលពងទាប្រៃមានទីផ្សារល្អប្រសើរ និងទទួលបានគាំទ្រច្រើនពិសេសនៅតាមបណ្តាហាងលក់នំខេក និងនំពា ដោយសារតែការទិញយកតែបណ្តូល ពងទាប្រៃនេះធ្វើឱ្យអ្នកផលិតនំទាំងនោះ មានភាពងាយស្រួល ដោយមិនចាំបាច់ត្រូវផលិតបណ្តូល ពងទាប្រៃខ្លួនឯងនិងចំណេញពេលវេលា។
សិប្បកម្មផលិតបណ្ដូលពងទាប្រៃដែលមានទីតាំងនៅរាជធានីភ្នំពេញនេះបានជួយសម្រួល យ៉ាងច្រើនដល់ជីវភាពកសិករចិញ្ចឹមទា តួយ៉ាងមានទីតាំងលក់ពងទាច្បាស់លាស់មិនមាន ការបន្ទាបតម្លៃ ដែលធ្វើឲ្យពងទាសល់ខូច ជួយកសិករឱ្យពង្រឹងការចិញ្ចឹមទាឡើងវិញជាពិសេសផ្តល់ឱកាសការងារដល់ស្ត្រីមេម៉ាយ និងអ្នកមិនចេះអក្សរឱ្យទទួលបានចំណូលផ្គត់ផ្គងគ្រួសារ។
នាពេលអនាគតអ្នកស្រី ម៉ោង ស្រីពៅ មានបំណងបង្កើតកសិដ្ជានចិញ្ចឹមទា និងសមាគមន៍ស៊ុតដែលមានស្ដង់ដារទាំងការចិញ្ចឹម និងផលិតស៊ុត ហើយអាចកែច្នៃម្ហូបអាហារពីសាច់ទា ពងទានិង យកសាច់លក់ជាបំណែកៗដូចជា ទ្រូង ស្លាប និងអណ្ដាតជាដើមដើម្បីបំពេញតម្រូវការអតិថិជន។
សិប្បកម្មភូមិពងទាខ្មែរមានទីតាំងស្ថិតនៅផ្ទះលេខ១១៨ ភូមិ ស្វាយតាអក ផ្លូវលេខ ១៨៩ សង្កាត់វាលស្បូវ ខណ្ឌ ច្បារអំពៅ រាជធានីភ្នំពេញ។ទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ភូមិពងទាខ្មែរ ឬ លេខទូរសព្ទ៖ ០៩៣ ៣១២ ១៣៩៕
ពោធិ៍សាត់៖ កសិដ្ឋានដំណាំចំការខ្ញីអូរសោម គឺជាកសិដ្ឋាដ៏ធំមួយដែលដាំដុះដំណាំខ្ញី ទៅតាមលក្ខណៈ បច្ចេកទេស ដោយក្នុង ១ហិកតាអាចដាំបានចំនួនជាង ៧ម៉ឺនគុម្ព និងអាចប្រមូលផលបានចន្លោះពី ៧៥តោនទៅ១២០តោន ហើយគ្រោងនាំចេញទៅកាន់ទីផ្សារអាមេរិក។
លោក ហ៊ុល សុធាម្ចាស់កសិដ្ឋានដំណាំចំការខ្ញីអូររសោមបានប្រាប់ SR News ឱ្យដឹងថា៖ «ដំណាក់កាលដំបូងនេះខ្ញុំបានដាំខ្ញីលើផ្ទៃដី១៣ហិកតាសម្រាប់ធ្វើជាពូជ បើថែទាំបានល្អត្រឹម៦ខែ ទៅ៨ខែអាចប្រមូលផលបានហើយ ដោយក្នុង១ហិកតា យើងអាចដាំបានចំនួន ៧ម៉ឺន ៥ពាន់គុម្ព និងចាយទុនអស់ ២ម៉ឺន ៨ពាន់ដុល្លារនិងទទួលបានទិន្នផលក្នុង១ហិកតាចន្លោះពី ៧៥តោន ទៅ១២០តោនហើយដំណាក់កាលទី២ ខ្ញុំគ្រោងនឹងពង្រីកលើផ្ទៃដី ១០០ហិកតា ដើម្បីនាំចេញទៅទីផ្សារសហរដ្ឋអាមេរិក»។
ម្ចាស់កសិដ្ឋានរូបនេះបន្តថាកសិដ្ឋានដំណាំចំការខ្ញីអូរសោម បង្កើតឡើងនៅដើមឆ្នាំ ២០២៣ដោយប្រភេទពូជខ្ញី និងបច្ចេកទេសដាំដុះ គឺបានមកពីប្រទេសចិនហើយបច្ចុប្បន្ននេះ នៅកសិដ្ឋានរបស់លោក ប្រើប្រាស់កម្លាំងកម្មករចំនួន ៥០នាក់រួមទាំងអ្នកជំនាញផ្នែកកសិកម្មរបស់ចិនម្នាក់ផងដែរ។
ពាក់ព័ន្ធបច្ចេកទេសដាំដុះលោកអះអាងបែបនេះថា៖ «ការដាំខ្ញីនេះពិបាកបន្តិចយើងមិនធ្វើដូចទម្លាប់ របស់កសិករខ្មែរធ្វើសព្វថ្ងៃនោះទេខ្ញុំធ្វើទៅតាមបច្ចេកទេស ពិនិត្យទាំងដី ទាំងការគ្រប់គ្រងដី គ្រប់គ្រងទឹកគ្រប់គ្រងទាំងអាកាសធាតុទៀត សូម្បីតែសំណើមក្នុងដី ក៏ត្រូវពិនិត្យវាជារៀងរាល់ដែរ ពេលយើងធ្វើវាហើយ ត្រូវតាមដានដូចកូនក្មេងអ៊ីចឹង»។
សម្រាប់ការជ្រើសរើសពូជខ្ញីរបស់ចិនមកដាំដុះបែបនេះលោកពន្យល់ថា ពូជខ្ញីចិនមានលក្ខណៈខុសគ្នា ពីខ្ញីខ្មែរ ដោយសារខ្ញីចិនមានរសជាតិស្រាលជាងនិងមិនហិរខ្លាំងដូចខ្ញីភ្លើងរបស់ខ្មែរឡើយរីឯការជ្រើសរើសទឹកដីអូរសោមសម្រាប់ដាំំដុះដំណាំខ្ញីនេះវិញដោយលោកមើលឃើញថាខេត្តពោធិ៍សាត់មានលក្ខណៈអំណោយផលខ្លាំងសម្រាប់ដំណាំប្រភេទមើមដូចជា ត្រាវដំឡូង និងរមៀត ពិសេសដំណាំខ្ញីនេះតែម្តង។
លោក ហ៊ុល សុធាម្ចាស់កសិដ្ឋានដំណាំខ្ញីអូរសោមបានលើកឡើងថាកង្វះទីផ្សារក្នុងការនាំចេញកសិផល នៅតែជាបញ្ហាប្រឈមរបស់កសិករដូច្នេះមុនឈានដល់ការដាំដំណាំខ្ញី លោកបានទៅស្វែងរកទីផ្សារនៅសហរដ្ឋអាមេរិកជាមុនសិន លោកនឹងវាយលុកទីផ្សារក្នុងស្រុកបន្ទាប់។
លោក បញ្ជាក់ថា៖ «កិច្ចព្រមព្រៀងសម្រាប់នាំចេញទៅកាន់ទីផ្សារសហរដ្ឋអាមេរិកបានធ្វើរួចរាល់ហើយដោយនៅរង់ចាំតែការប្រមូលផលប៉ុណ្ណោះហើយការដាំសម្រាប់នាំចេញទៅកាន់ទីផ្សារក្រៅប្រទេសនេះ ក៏នៅមានមួយចំណែកទៀតសម្រាប់លក់លើទីផ្សារក្នុងស្រុកផងដែរ»។
ពូជខ្ញីដែលដាំដុះនៅលើទឹកដីអូរសោមនេះ នាំចូលពីប្រទេសចិនដែលមានរសជាតិហឹរ ស្រាលជាងពូជខ្ញីដែលដាំនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាហើយគេនិយមប្រើប្រាស់យ៉ាង ទូលំទូលាយសម្រាប់ធ្វើជាគ្រឿងទេសឬធ្វើជាឱសថបុរាណជាដើម ដែលអាចលក់បានតម្លៃក្នុង ១គីឡូក្រាមពី ២៥០០រៀលទៅ ៧០០០រៀល សម្រាប់ទីផ្សារក្នុងស្រុក៕
ពោធិ៍សាត់៖ ខេត្តពោធិ៍សាត់ត្រូវបានចាត់ទុកជាខេត្តមានសក្តានុពលខ្លាំងផ្នែកវារីអគ្គិសនី រហូតជាប់រហ័ស្សនាមជា «ធុងអាគុយនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា» ដែលមានកម្លាំងថាមពលអគ្គីសនីរហូតដល់ ៣៥០ មេហ្គាវ៉ាត(MV) និងកម្លាំងថាមពលប្រើដោយពន្លឺព្រះអាទិត្យ ២៤០ មេហ្គាវ៉ាត(MV) ដែលអាចធ្វើការចែកចាយផ្គត់ផ្គង់បាននៅទូទាំងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។
លោកខូយ រីដា អភិបាលនៃគណៈអភិបាលខេត្តពោធិសាត់ បានប្រាប់ SR News ឲ្យដឹងថា នៅខេត្តពោធិ៍សាត់ មានវារីអគ្គិសនីចំនួន៣កន្លែង ដែលមានកម្លាំងថាមពលសរុប ៣៥០ មេហ្គាវ៉ាត (MV) ដូចជា វារីអគ្គិសនីអាតៃមានកម្លាំងថាមពល ១២០មេហ្គាវ៉ាត(MV) ដែលកំពុងតែដំណើរការរយៈពេល ១១ឆ្នាំមកហើយ, វារីអគ្គិសនីស្ទឹងពោធិ៍សាត់១មានកម្លាំងថាមពល ៨០ មេហ្គាវ៉ាត(MV) មានទីតាំងស្ថិតក្នុងក្រុងពោធិ៍សាត់កំពុងដំណើរការសាងសង់ និងបញ្ចប់គម្រោង សាងសង់នៅ ឆ្នាំ ២០២៦ និងទី៣វារីអគ្គិសនីស្ទឹងមេទឹក មានកម្លាំងថាមពល ១៥០ មេហ្គាវ៉ាត(MV) មានទីតាំងស្ថិតក្នុងឃុំថ្មដា ស្រុកវាលវែងកំពុងដំណើរការសាងសង់។
លោកខូយ រីដា បញ្ជាក់បន្ថែមថា៖ «នៅខេត្តពោធិ៍សាត់ក្រៅពីអគ្គិសនីក៏មានថាមពលប្រើដោយ ពន្លឺព្រះអាទិត្យផងដែរនៅឯស្រុកក្រគរកំពុងដំណើរការបច្ចុប្បន្នមានកម្លាំងថាមពល ៩០ មេហ្គាវ៉ាត (MV) និងកំពុងធ្វើការសាងសង់មួយកន្លែងទៀតដែលមានកម្លាំងថាមពលរហូតដល់ ១៥០ មេហ្គាវ៉ាត(MV)អាចនិយាយបានថាសម្រាប់ខេត្តពោធិ៍សាត់ មានថាមពលពីរប្រភេទគឺ ថាមពលអគ្គិសនីនិងថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យហើយក្នុងខេត្តពោធិ៍សាតប្រើប្រាស់អគ្គីសនីប្រមាណជា៣០ មេហ្គាវ៉ាត(MV) នៅសេសសល់ប៉ុន្មានគឺចែកចាយទៅទូទាំងប្រទេសដូច្នេះហើយទើបរដ្ឋាភិបាលបានដាក់រហ័ស្សនាមជា «ធុងអាគុយនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា»»។
បន្ថែមពីលើប្រភពថាមពលខាងលើនេះលោកអភិបាលខេត្តក៏បញ្ជាក់ទៀតថា ខេត្តភាគលិចនេះក៏មានប្រភពអគ្គិសនីពីពន្លឺព្រះអាទិត្យជាច្រើនកន្លែងផ្សេងទៀតដូចជាស្ថានីយអគ្គិសនីដើរដោយ ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យមានអនុភាព ១០ គីឡូវ៉ាត់ម៉ោង (KWH) ០១ កន្លែង, ស្ថានីយអគ្គិសនីដើរដោយថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យមានអនុភាព ០៧ គីឡូវ៉ាត់ម៉ោង (KWH) ០១ កន្លែង និងស្ថានីយសាកអាគុយដើរដោយពន្លឺព្រះអាទិត្យថាមពលខ្យល់ និងប្រេងខ្មៅ មានអនុភាព ៥១៩ គីឡូវ៉ាត់ម៉ោង (KWH) ០១កន្លែង។
ក្នុងដំណើរដឹកនាំអ្នកសារព័ត៌មានទៅទស្សនកិច្ចនៅទំនប់វារីអគ្គិសនីស្ទឹងអាតៃខេត្តពោធិ៍សាត់ លោក ខូយ រីដា អភិបាលខេត្តបានឱ្យដឹងថាទំបន់វារីអគ្គិសនីស្ទឹងអាតៃខេត្តពោធិ៍សាត់ ត្រូវជួបបញ្ហាខ្វះទឹកដើម្បីបម្រើឱ្យការផលិតអគ្គិសនីរយៈពេល៣ខែ នៅរដូវប្រាំង។
លោកលើកឡើងដូច្នេះថា៖«ជាក់ស្ដែងគឺទៅតាមទំហំផ្ទៃទឹកនេះយើងបានសួរទៅខាងក្រុមហ៊ុនហើយ មិញនេះ គឺទឹកនៅខែប្រាំងប្រឈម(ខ្វះទឹកសម្រាប់ផលិតអគ្គិសនី)៣ខែ ក្នុង៣ខែហ្នឹងគឺ ខែទី១ ទី២ទី៣ យើងបើកបានតែ១០ថ្ងៃទេ អ៊ីចឹង២០ទៀត គឺអត់ដំណើរការទេ។ អ៊ីចឹងទឹកនេះអត់ទាន់បាន ផ្គត់ផ្គង់(ការផលិតអគ្គិសនី)ពី១ឆ្នាំ ទៅ១ឆ្នាំពេញទេអ៊ីចឹងមានបញ្ហារយៈពេល៣ខែហ្នឹងគឺ ១ខែបានតែ១០ថ្ងៃទេ»៕
កំពត: ផ្លែដូងជាច្រើនរយពាន់ផ្លែ ត្រូវបានសិប្បកម្មរបស់ លោក ឆាយ ស៊ីនឿនប្រមូលទិញ យកមកចម្រាញ់ និងផលិតចេញជាប្រេងដូងធម្មជាតិ ដែលមានគុណភាពខ្ពស់កបនឹងជំងឺច្រើនមុខ ថែមទាំងជួយថែរក្សាសម្ផស្សបានទៀតផង។
លោក ឆាយ ស៊ីនឿនអ្នកគ្រប់គ្រងទូទៅនៃសិប្បកម្មផលិតប្រេងដូងធម្មជាតិ បានឱ្យដឹងពីមូលហេតុនៃការផលិតប្រេងដូងនេះថា ដោយមើលឃើញថាខេត្តកំពត គឺជាខេត្តមួយមានសក្ដានុពលខ្ពស់លើដំណាំដូង ដែលមានទាំងការដាំនៅតាមចម្ការនិងដាំតាមភូមឋានផងនោះ ដូច្នេះហើយនៅឆ្នាំ ២០១៤ លោកក៏សម្រេចជ្រើសរើសទីតាំងស្រុកឈូកសម្រាប់ផលិតប្រេងដូង។
លោក ស៊ីនឿន បានឱ្យដឹងទៀតថាបច្ចុប្បន្ននេះ សិប្បកម្មរបស់លោកទទួលទិញផ្លែដូងពីប្រជាពលរដ្ឋក្នុងតម្លៃ២ម៉ឺនរៀល ទៅ ២ម៉ឺន៥ពាន់រៀលក្នុង១ឡូហើយក្នុងមួយថ្ងៃ លោកអាច ប្រមូលទិញផ្លែដូងបានចន្លោះពី ៥០ ទៅ ១០០ឡូដើម្បីយកមកផលិតជាប្រេងដូង។
ចំពោះដំណើរការនៃការផលិតអ្នកគ្រប់គ្រងទូទៅនៃសិប្បកម្មផលិតប្រេងដូងធម្មជាតិបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «យើងត្រូវជ្រើសរើសដូងណាដែលទុំល្អមិនមានការដុះពន្លក ហើយយកវា មកសកសម្បកឲ្យស្អាត រួចយកទៅពុះចាក់ទឹកចេញទើបយកវាទៅកោសយកសាច់ និងច្របាច់ វាយកខ្ទិះ ពេលរួចអស់ហើយយើងត្រូវយកវាទៅរក្សាទុកនៅក្នុងបន្ទប់មួយ ដែលមានសីតុណ្ហភាពក្ដៅល្មមរយៈពេល ២០ម៉ោង ទើបយកទៅចម្រាញ់ដោយវិធីត្រជាក់មិនមានប្រើប្រាស់សារធាតុគីមី ទេដែលអាចរក្សាទុកបានយូរឆ្នាំ»។
នៅក្នុងរយៈពេលមួយថ្ងៃ សិប្បកម្មនេះអាចផលិតប្រេងដូង បានប្រមាណ១០០លីត្រ ហើយប្រេងដូងធម្មជាតិនេះមានចំនួន២ប្រភេទ គឺដបតូចចំណុះ ២៥០ មីលីលីត្រ មានតម្លៃ ៣៦០០០ រៀលនិងដបធំចំណុះ ៥០០ មីលីលីត្រ មានតម្លៃ ៥៦០០០រៀល។
ទាក់ទងនឹងប្រសិទ្ធភាពរបស់ប្រេងដូងធម្មជាតិនេះលោក ស៊ីនឿន បញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មាន SR ថា៖ «ប្រេងដូងអាចព្យាបាលអាការៈរលាកលំពែងជំងឺវង្វេងវង្វាន់ ធ្វើឲ្យសុខភាពឆ្អឹងប្រសើរ ជួយដល់ប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ សម្រួលសរសៃឈាមក្នុងបេះដូងដុតខ្លាញ់អាក្រក់ ការពារជំងឺ ដែលប៉ះពាល់ដល់ថ្លើម តម្រងនោមសម្បូរជាតិអាស៊ីត Lauricដែលជួយ រក្សាជាតិស្ករក្នុងឈាម និងកូលេស្តេរ៉ុលហើយខាងផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រគេរកឃើញថា វាអាចប្រឆាំង វីរុស បាក់តេរី ការរលាកនិង អុកស៊ីតកម្មបានផងដែរ»។
មិនត្រឹមតែជួយដល់ផ្នែកសុខភាពរាងកាយប៉ុណ្ណោះទេប្រេងដូងនេះ ក៏អាចជួយថែរក្សា សម្ផស្សផងដែរ តួយ៉ាងផ្នែកមុខ និងដងខ្លួនស្ត្រីអាចប្រើប្រាស់ប្រេងដូងរៀងរាល់ថ្ងៃលើផ្ទៃមុខ ដោយប្រើជាសេរ៉ូមនិងសម្អាតផ្ទៃមុខ ដើម្បីផ្ដល់សំណើមការពារភាពជ្រីវជ្រួញ ស្នាមអាចម៍រុយនិងលាបលើស្បែក បំបាត់សង្វារ ដោយប្រើពេលយប់គឺល្អបំផុត។
ចំណែកផ្នែកសក់អ្នកអាចប្រើសម្រាប់លាបលើសក់ពីរ ឬបីដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍ដែលធ្វើឲ្យសក់ទន់ រលោងមានទម្ងន់ កាត់បន្ថយសក់ជ្រុះ ទងសក់និងធ្វើឱ្យសក់លូតលាស់លឿន។ ក្រៅពីនេះ ប្រេងដូង ក៏អាចយកមកចម្អិនម្ហូបអាហារបានដែលនឹងផ្តល់នូវឱជារស ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ និងធ្វើឱ្យអ្នកបរិភោគមានសុខភាពល្អ។
លោក ឆាយ ស៊ីនឿន បានឱ្យដឹងទៀតថាក្រៅពីផលិតប្រេងដូង សិប្បកម្មរបស់លោកក៏មានផលិត ជាសាប៊ូប្រេងដូងនិងសាប៊ូប្រេងដូងល្មៀតផងដែរ ដែលមានអត្ថប្រយោជន៍ជួយជម្រុះកោសិកា ចាស់និងបណ្តុះនូវកោសិកាថ្មី។
សិប្បកម្មផលិតប្រេងដូងធម្មជាតិមានទីតាំងស្ថិតនៅភូមិដំណាក់ទ្រព្យខាងត្បូង ឃុំក្រាំងស្នាយ ស្រុកឈូកខេត្តកំពត ឬទំនាក់ទំនងគេហទំព័រ The Coconut-ប្រេងដូងធម្មជាតិ
និង លេខទូរសព្ទ ០១១ ២៦៥ ៧៣៥៕
ភ្នំពេញ:កសិករចិញ្ចឹមមាន់ លោក សាន ធារ៉ា បានងាកមកចិញ្ចឹមកណ្ដូបបានរយៈពេល២ ឆ្នាំមកហើយ ដោយទទួលបានទិន្នផលខ្ពស់ ជាពិសេសសត្វល្អិតមួយប្រភេទនេះ មានរសជាតិ ឆ្ងាញ់ងាយស្រួលក្នុងការចិញ្ចឹម និងមានទីផ្សារល្អ។
លោក សាន ធារ៉ា អ្នកចិញ្ចឹមកណ្តូប មានបានប្រាប់សារព័ត៌មានអេសអ័រ(SR)ឱ្យដឹងថា ការងាក មកចិញ្ចឹមសត្វល្អិតមួយប្រភេទនេះ ដោយសារលោកធ្លាប់រៀនពីបច្ចេកទេសខ្លះៗក្នុងការចិញ្ចឹម កណ្តូបនេះ ហើយនៅក្នុងឆ្នាំ២០២២ លោកបានទិញពូជកណ្ដូបចំនួន២ខាំ មកពីខាងព្រំដែនថៃដើម្បីធ្វើការភ្ញាស់ពង។
លោកបន្តថា ដំណាក់ការដំបូងនេះ លោកចំណាយដើមទុនប្រមាណ២០ម៉ឺនរៀល លើពូជកណ្ដូប និងការសាងសង់ទ្រុងកណ្តូបចំនួន៤ ហើយលោកបានចំណាយរយៈពេល ៤៥ថ្ងៃនៃការចិញ្ចឹម កណ្តូប ដោយទទួលបានផលកណ្តូបសាច់ចំនួនជាង១០ គីឡូក្រាម និងមានពងកណ្តូប ជាច្រើនទៀត។
មានបទពិសោធន៍ក្នុងការចិញ្ចឹមមាន់ដោយត្រូវការចំណាយថវិកាច្រើន ផ្តល់ចំណីឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ចាក់វ៉ាក់សាំងការពារនិងមើលថែទាំងឱ្យបានដិតដល់ផ្សេងនោះ កសិករខាងលើនេះ អះអាងថា ការចិញ្ចឹមកណ្តូបងាយស្រួលជាងការចិញ្ចឹមមាន់ច្រើនណាស់ ដោយកណ្តូប ជាសត្វដែលស៊ីស្មៅ និងស្លឹកឈើជាអាហារហើយធន់នឹងអាកាសធាតុ។
លោកបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «កណ្ដូប វាធន់ណាស់ទោះអាកាសធាតុត្រជាក់ ឬក្តៅក៏ដោយ ប៉ុន្តែ វាចាញ់តែទឹកភ្លៀងទេ អ៊ីចឹងយើងត្រូវធ្វើទ្រុងក្នុងម្លប់តែត្រូវមានពន្លឺចូលគ្រប់គ្រាន់ ហើយត្រូវ ចៀសវាង កុំឱ្យសាចទឹកភ្លៀងចូលឬក៏ត្រូវទឹកភ្លៀង ព្រោះបណ្តាលឲ្យកណ្ដូបងាប់»។
ចិញ្ចឹមកណ្តូបក្នុងទ្រុងហ៊ុមព័ទ្ធដោយស្បៃ ឬមុងលោក សាន ធារ៉ា បានឱ្យដឹងថា ក្នុងមួយទ្រុង លោកដាក់ពូជកណ្ដូបចន្លោះពី ៣ ទៅ៥ខាំដោយចំនួននេះនឹងទទួលបានផលមកវិញ ជាកណ្ដូបសាច់ចន្លោះពី១០ ទៅ១៥ គីឡូក្រាម។
លោកបន្ថែមថា ការប្រមូលផលកណ្តូបអាចធ្វើឡើងចាប់ពីកណ្តូបមានអាយុ ៣៥ថ្ងៃរហូតទៅ ដល់៤៥ ថ្ងៃ ដោយក្នុងអំឡុងនេះ សត្វកណ្តូបពេញសាច់និងមានពងល្អ ដែលធ្វើឱ្យអ្នកបរិភោគ ទទួលបានរសជាតិឆ្ងាញ់ និងមានពងក្នុងនោះផងដែរ។
ទាក់ទងនឹងតម្លៃកណ្តូបសាច់លើទីផ្សារ គឺមានតម្លៃខុសៗគ្នាទៅតាមអ្នកចិញ្ចឹមនិងអ្នកទិញ ដោយកណ្តូបសាច់ដែលកសិករ អាយុ ៦៥ នេះចិញ្ចឹម មានទីផ្សារល្អលក់ក្នុងតម្លៃ ៣៥០០០រៀល ក្នុង ១គីឡូក្រាម និងពងកណ្ដូបមានតម្លៃ ១០ ម៉ឺនរៀលក្នុង១ខាំ។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «កណ្ដូបខ្ញុំមានទីផ្សារ ដោយវាមានសុខភាពល្អមាំមួន និង សាច់ណែនហើយ ធំៗទៀត អ៊ីចឹងធ្វើឲ្យឈ្មួញគេ ដណ្ដើមគ្នាទិញរហូតខ្ញុំពង្រីកការចិញ្ចឹមដល់១០ទ្រុងហើយ តែនៅតែមិនអាចចិញ្ចឹមផ្ទត់ផ្គង់ទីផ្សារទាន់ពេលវេលាទៀត»។
ដោយទទួលបានជោគជ័យក្នុងការចិញ្ចឹមសត្វកណ្តូបកសិករ ធារ៉ា បង្ហាញពីបំណងចែករំលែក ពីបច្ចេកទេសនៃការចិញ្ចឹមកណ្តូបនេះទៅដល់អ្នកដែលចង់សាកល្បងចិញ្ចឹមសត្វល្អិតនេះ ព្រោះមុខរបរមួយនេះទទួលបានប្រាក់កម្រៃប្រសើរ និងអាចដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារ បានមួយកម្រិត។
គួរបញ្ជាក់ថា កសិករចិញ្ចឹមកណ្តូប លោក សានធារ៉ា មានទីលំនៅក្នុងភូមិបន្លាស្អិត សង្កាត់ឃ្មួញ ខណ្ឌសែនសុខ រាជធានីភ្នំពេញ ឬទាក់ទងតាមគេហទំព័រហ្វេសប៊ុកៈកសិដ្ផានចិញ្ចឹមកណ្ដូប សាន ធារ៉ា និងលេខទូរសព្ទ៖ ០១៥ ៨៥០ ៥៦៥៕
ភ្នំពេញ: សំណល់កាកអំពៅជាច្រើនតោន ត្រូវបានលោកតាំង សុជាតិ ប្រមូលយកមកកែច្នៃ និងផលិតបានចេញជាចានក្រដាស ដែលគុណភាពខ្ពស់ ក្នុងគោលបំណងកាត់បន្ថយការនាំចូលផលិតផលពីបរទេស និងដើម្បីប្រកួតប្រជែងលើទីផ្សារ។
លោក តាំង សុជាតិ ប្រធានក្រុមហ៊ុន អិម ជី ផេស៊ីហ្វិកបានឱ្យដឹងថា ផលិតផលចានក្រដាសនេះ មានគុណភាពខ្ពស់ និងកម្រាស់ក្រាស់ ដែលរក្សាទុកបានចន្លោះពី៥ឆ្នាំ ទៅ៦ឆ្នាំ ហើយនៅតែរក្សាបានទ្រង់ទ្រាយដើមដដែល ជាពិសេសវាធន់នឹងកម្ដៅដោយសារ ចានក្រដាសនេះ ត្រូវបានដុតដោយកម្តៅភ្លើងខ្លាំង។
លោកបញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មាន SR យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «កាកអំពៅអាចចាក់ជាបន្ទះៗបានដោយសារ កាកអំពៅមានសារ ជាតិសរសៃ ដែលធ្វើឲ្យវាប្រទាក់ក្រឡាគ្នា ខាំស្អិតជាប់គ្នានេះជាអំណោយ ពីធម្មជាតិ ដោយយើង មិនបាច់ប្រើកាវ ដើម្បីឲ្យវាស្អិតជាប់គ្នានោះទេអ៊ីចឹងវាល្អ និងជាប់ធន់ ហើយយើងក៏ដុតចាននេះ ជាមួយម៉ាស៊ីនស្វ័យប្រវត្តិ ក្នុងសីតុណ្ហភាពរហូតដល់២០០អង្សា សេឯណោះ»។
ក្រុមហ៊ុនដែលមានបុគ្គលិកប្រមាណ៥នាក់នេះអាចផលិតចានបានចន្លោះ ៥០០ ទៅ១០០០ចានក្នុងមួយថ្ងៃ ដោយចានត្រូវបានវេចខ្ចប់ក្នុង១ឈុតមានចំនួន ៥០ចាន ដែលលក់ក្នុងតម្លៃ ២ ម៉ឺនរៀល និងមានលក់នៅតាមម៉ាត ផ្សារ និងផ្សារទំនើប។
ដំណើរការនៃការផលិតចានចេញពីកាកសំណល់កាកអំពៅនេះប្រធានសិប្បកម្មផលិតចាន បានរៀបរាប់ថា៖ «យើងយកកាកអំពៅណាពណ៌សម្បុរល្អមក ហាលវាឲ្យស្ងួត និងស្រួយ ហើយកាត់វាខ្លីៗដាក់ក្នុងម៉ាស៊ីនកំទេចឲ្យល្អិតៗរួចលាងទឹកវាឲ្យស្អាត ស្ងោរក្នុងឆ្នាំងធំមួយ ដោយផ្អាប់ទុក២០ថ្ងៃ ឲ្យវាពុកផុយចេញជាតិអាស៊ីតអស់ រួចយកទៅកូរក្នុងម៉ាស៊ីន ឱ្យចេញជាម្សៅ រួចចាក់ជាបន្ទះៗប្រើកម្លាំងម៉ាស៊ីន២០តោន សង្កត់ឲ្យវាខាំស្អិតជាប់គ្នា បានយកទៅសម្ងួតឲ្យស្ងួតចុងក្រោយដាក់វាចូលក្នុងពុម្ភចាន ប្រើកម្ដៅដុត២០០អង្សាសេ ទើបចេញជាលទ្ធផល»។
លោកតាំង សុជាតិ បញ្ជាក់ថា ចានក្រដាសរបស់លោកមានទីផ្សារល្អប្រសើរ ដោយទទួលបានគាំទ្រច្រើន ប៉ុន្តែមានបញ្ហាចម្បងមួយ គឺសោភ័ណភាពព្រោះចានក្រដាសដែលផលិតចេញពីកាកអំពៅនេះ មានសភាពគ្រើម និងមានពណ៌ប្រផេះ ឬក្រម៉ៅដែលខុសពីចានដ៏ទៃដែលមានពណ៌ស រលោង ដែលចំណុចធ្វើឱ្យអតិថិជនមួយចំនួនគិតថាចាននេះហាក់ពុំសូវមានអនាម័យ ប៉ុន្តែលោកអះអាងថា ចាននេះ បានដុតក្នុងសីតុណ្ហភាពលើសពី ១០០អង្សាសេដោយពុំមានមេរោគណាអាចរស់នៅបាន ឡើយ។
ទាក់ទងនឹងការបង្កើតចានផលិតចេញពីកាកអំពៅនេះបុរសវ័យ៤០ឆ្នាំខាងលើ បានរំឭកថា៖« ខ្ញុំធ្លាប់បានឆ្លងកាត់ការសិក្សាជាច្រើនមកហើយទាក់ទងនឹងការធ្វើចានអំពីដើមចេក ដើមឬស្សីនិងដើមក្រចៅ អ៊ីចឹងនៅក្នុងឆ្នាំ២០១៣ ខ្ញុំចាប់យកកាកអំពៅធ្វើជាចានជំនួសវិញព្រោះវាសម្បូរ និងងាយស្រួលរក ហើយកាកអំពៅមានសារធាតុសរសៃស្រដៀងទៅនឹងដើមឫស្សីដែរចាប់ធ្វើដំបូង ខ្ញុំត្រូវកែច្នៃម៉ាស៊ីនដើម្បីផលិតចាន ព្រោះយើងអត់មានម៉ាស៊ីនពិបាករកអ្នកបច្ចេកទេស ណាស់ ហើយម៉ាស៊ីនស្វ័យប្រវត្តិទាំងអស់ ខ្ញុំអភិវឌ្ឍន៍ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ដល់បច្ចុប្បន្ន»។
នាពេលខាងមុខ លោក តាំង សុជាតិ មានគម្រោងក្នុងការផលិតកែវក្រដាសទុយោបឺតធ្វើពីក្រដាស និងគ្រោងដាំដើមឫស្សី ដើម្បីលក់កាបូន និងយកដើមឬស្សីចាស់ៗមកផលិតជាក្រដាសក្រដាសអនាម័យ ក្រដាសសម្រាប់ប្រើប្រាស់នៅក្នុងការិយាល័យ ជាដើម។
គួរបញ្ជាក់ថា ក្រុមហ៊ុន អិម ជី ផេស៊ីហ្វិកមានទីតាំងស្ថិតនៅផ្ទះលេខ ១៤អា ផ្លូវ៥០០ សង្កាត់ផ្សារដើមថ្កូវ ខណ្ឌដូនពេញ រាជធានីភ្នំពេញ។ទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក MG Pacific Company Limited ឬលេខទូរសព្ទ៖ ០២៣ ២២១ ៣៣៥/០៩៣២៤៦ ៦៦៨៕