បាត់ដំបង:ជាគ្រូបង្រៀននៅសាលាបឋមសិក្សាស្វាយស លោក ឌុក សុឬទ្ធីត្រូវបានអ្នកប្រើប្រាស់ បណ្តាញសង្គមដាក់ឈ្មោះឱ្យថា «គ្រូបង្រៀនចិត្តធម៌»ដោយសារតែសកម្មភាពគ្រូបង្រៀនរូបនេះ តែងតែបង្រៀននិងអប់រំណែនាំសិស្ស បង្ហាញពីទឹកចិត្តស្រឡាញ់ប្រៀបដូចជាឪពុកម្តាយនិងមើលថែរក្សាសិស្ស បីដូចជាគ្រូពេទ្យ។
លោកគ្រូ ឌុក សុឬទ្ធីបានប្រាប់សារព័ត៌មានអេសអ័រ (SR) ឱ្យដឹងថាលោកពិតជាសប្បាយ ចិត្តជាខ្លាំង ក្រោយពីមហាជនបានដាក់ឈ្មោះលោក «គ្រូបង្រៀនចិត្តធម៌» ដែលឈ្មោះនេះកើតចេញពីការគោរពស្រឡាញ់ ហើយវាក៏ជាផ្នែកមួយជំរុញឱ្យលោកបន្តសកម្មភាពជួយទៅដល់សិស្សានុសិស្សកាន់តែខ្លាំងឡើង និងធំជាងមុន។
ប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គមដំបូងនៅក្នុងឆ្នាំ២០២០និងផ្ទុះការគាំទ្រនៅឆ្នាំ២០២៣ គ្រូបង្រៀនចិត្តធម៌តែងតែបង្ហោះនូវសកម្មភាពជាច្រើនទាក់ទងនឹងការបង្រៀនចំណេះដឹងទូទៅការអប់រំកូនសិស្សពី សីលធម៌ បង្ហាត់បង្ហាញពីសិល្បៈ វប្បធម៌ខ្មែរ ការមើលថែឬព្យាបាលសិស្ស នៅពេលដែលសិស្ស ណាម្នាក់មានអាការៈមិនស្រួលខ្លួននិងជួយជាសម្ភារៈ ថវិកាដល់សិស្សានុសិស្សដែលក្រីក្រ ផងដែរ។
.jpeg)
បង្រៀនដោយក្តីស្រឡាញ់និងយកចិត្តទុកដាក់លើកូនសិស្សបែបនេះ ត្រូវបានគ្រូបងង្រៀន វ័យ៣៦ឆ្នាំរូបនេះបញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំចាត់ទុកកូនសិស្សស្មើគ្រាប់ពេជ្រមួយគ្រាប់ ដោយសារ ពួកគាត់ជាវ័យមួយដែលត្រូវកែច្នៃឲ្យពួកគាត់មានពន្លឺ តាមរយៈការអប់រំ និងផ្តល់ចំណេះដឹងដល់ពួកគាត់ ដើម្បីឲ្យ ពួកគាត់មានចំណេះដឹងក្នុងខ្លួនហើយគាត់នឹងមានអាទិភាពក្នុងការរកការងារធ្វើ នា ពេលអនាគត»។
សព្វថ្ងៃ លោកគ្រូ ឌុក សុឬទ្ធីកំពុងបង្រៀនសិស្សថ្នាក់ទី៣ ដែលមានចំនួន ៥៣ នាក់ ដោយបង្រៀនរយៈពេល៤ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ នៅសាលាបឋមសិក្សាស្វាយស ស្ថិតនៅភូមិស្វាយសឃុំតាប៉ុន ស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង។
គ្រូបឋមរូបនេះបានឱ្យដឹងថា ការបង្រៀននេះ មានតែភាពសប្បាយរីករាយហើយសិស្សានុសិស្ស គឺជាផ្នែកមួយនៃក្តីសុខក្នុងជីវិតរបស់លោក។
លោកបញ្ជាក់យ៉ាងដូចច្នេះថា៖ «បង្រៀនសិស្ស អត់មានការនឿយហត់ទេ មានតែការសប្បាយ រីករាយសិស្សសួរនាំ ទះដៃ និងស្រែកហ៊ោ តែពេលខ្ញុំមិនបានមកបង្រៀន ឈឺ ឬសម្រាកនៅផ្ទះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាស្ត្រេស ព្រោះអត់បានប្រឡែង អត់បានឃើញមុខនិងអត់បានចែកលុយសិស្ស អ៊ីចឹងខ្ញុំអត់សប្បាយចិត្ត អាចនិយាយបានថាពួកគាត់ជាក្តីសុខសម្រាប់ខ្ញុំ ព្រោះក្មេងៗ មានភាពស្មោះត្រង់និងគោរពស្រឡាញ់ខ្ញុំណាស់»។
ក្តីស្រឡាញ់របស់សិស្សមានសម្រាប់លោកដែលបានដក់ក្នុងការចងចាំមិនអាចបំភ្លេចបាននោះ លោកគ្រូ សុឬទ្ធីបានរំឮកថា៖ «កាលខ្ញុំបង្រៀននៅសាលាបឋមសិក្សាសំរោងស្ថិតនៅស្រុកកំរៀង ខេត្តបាត់ដំបង មានសិស្សស្រីម្នាក់ឈ្មោះទេរ៉យពេលនោះខ្ញុំរកវាយនាងដោយសារនាង មករៀន មិនទាន់ ពេលវេលា និងឈប់ច្រើនតែនាងក៏បានឆ្លើយថា លោកគ្រូកុំវ៉ៃខ្ញុំអី ខ្ញុំឈឺ ខ្ញុំអត់បានមករៀននិងមករៀនយឺតនេះ ដោយសារម្តាយខ្ញុំឈឺ ខ្ញុំចងចាំអត់ភ្លេចហើយខ្ញុំក៏ជួយនាង បង្រៀននាង រហូត ក្មេងស្រីនោះទៅនៅស្រុកកំណើតវិញ តែនាងរង់ចាំខ្ញុំនាងថាទាល់តែជួបលោកគ្រូ ដើម្បីសំពះលា លោកគ្រូទៅស្រុកវិញរឿងនេះ១០ឆ្នាំហើយ ខ្ញុំនៅតែនឹកឃើញ»។
ទាក់ទងនឹងក្តីស្រឡាញ់និងការជួយគ្នាទៅវិញទៅមក លោក ឌុក សុឬទ្ធី យល់ឃើញថាវាពិតមានប្រយោជន៍ណាស់ដល់សង្គម ព្រោះក្តីស្រឡាញ់ និងជួយគ្នាបង្ហាញពីសាមគ្គីភាព នៃគ្រួសារខ្មែរ ខ្មែរស្រឡាញ់ខ្មែរនិងស្នើកុំឲ្យមានការបែងចែកវណ្ណៈ ឬការរើសអើងគ្នាជាដើម៕
