កំពង់ចាមៈ ស្របពេលសំណង់ផ្ទះល្វែងបុរី និងផ្ទះថ្មជាច្រើនកំពុងសាងសង់យ៉ាងព្រោងព្រាតជាងផ្ទះនៅឯខេត្តកំពង់ចាមឯណោះវិញបែរជាងាកមកសាងសង់ផ្ទះឈើចល័តយ៉ាងញាប់ដៃញាប់ជើងដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាឱ្យទាន់តម្រូវការរបស់អតិថិជន។
មានអាជីពជាជាងធ្វើតុទ្វារ បង្អួចសម្រាប់ផ្គត់ផ្គងតាមសាលារៀនលោក គិនគាន់ បានចាប់ផ្តើមធ្វើផ្ទះឈើចល័តដំបូងនៅអំឡុងឆ្នាំ២០២០ដោយពេលនោះលោកធ្វើជាផ្ទះឈើគម្រូ ១តែប៉ុណ្ណោះ និងយករូបភាពផ្ទះឈើនេះបង្ហោះលើបណ្តាញសង្គម។
លោកប្រាប់សារព័ត៌មានSRNEWS យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ពេលកូវីដគេផ្អាកគម្រោងនៅតាមសាលារៀនក្រុមជាងខ្ញុំមានគ្នាជាង១០នាក់ អ៊ីចឹងយើងទំនេរអត់មានការងារអីធ្វើទេ ហើយពេលនោះក៏អត់មានអ្នកធ្វើផ្ទះឈើលក់ដែរ ខ្ញុំក៏នឹកច្នៃផ្ទះគម្រូលេងហើយបង្ហោះតាមហ្វេសប៊ុក ស្រាប់តែមានភ្ញៀវមើលឃើញ គាត់មានរីស៊ត(Resort) គាត់ត្រូវចិត្តក៏ទិញយកទៅ»។
ស្នាដៃធ្វើផ្ទះឈើដំបូងរបស់ជាងផ្ទះវ័យ៤២ឆ្នាំរូបលក់ខាតដើម ដោយសារលោកចំណាយប្រាក់ច្រើនទៅលើសម្ភារៈ និងពេលវេលាត្បិតនេះជាបទពិសោធន៍ថ្មីតែវាក៏ជាផ្នែកមួយក្នុងការជម្រុញទឹកចិត្ត ឱ្យលោកធ្វើផ្ទះឈើចល័តនេះជាបន្តបន្ទាប់រហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
បច្ចុប្បន្ននេះផ្ទះចល័តស្រុកស្រីសន្ធររបស់លោក គិនគាន់ ទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍និងការគាំទ្រ យ៉ាងច្រើនពីសំណាក់បងប្អូនដែលនិយមស្រឡាញ់ផ្ទះឈើទូទាំងប្រទេសដោយលោកទទួលបាន ការកុម៉្មង់ម៉ូតផ្ទះឈើជាច្រើនផ្សេងៗគ្នាពីសំណាក់អតិថិជន។
ជាងផ្ទះវ័យ៤២ឆ្នាំខាងលើនេះនិយាយថា៖ «សព្វថ្ងៃខ្ញុំធ្វើផ្ទះហើយបង្ហោះលើហ្វេសប៊ុក ហើយមានបងប្អូនជាវយកទៅជាហូរហែ ហើយក៏មានការកុម៉្មង់ឱ្យធ្វើឥតដាច់ផ្ទះឈើទាំងអស់នោះ បងប្អូនខ្លះគាត់ទិញយក ទៅនៅខ្លះយកទៅដាក់នៅរីស៊ត ធ្វើផ្ទះលម្ហែតាមចិត្តគាត់ស្រឡាញ់អ៊ីចឹងទៅ»។ ផ្ទះឈើចល័តស្រុកស្រីសន្ធរមានសាងសាង់ផ្ទះឈើជាច្រើនប្រភេទ និងតាមការកុម៉្មង់របស់ភ្ញៀវ ដូចជាផ្ទះខ្មែរបុរាណ ផ្ទះរោងដោលផ្ទះរោងឌឿង ផ្ទះប៉ិត ផ្ទះកន្តាំង បឹងកាឡូ និងផ្ទះឈើផ្សេងៗ ហើយផ្ទះឈើទាំងអស់នេះមានទំហំ៣ខ្នាតរួមមានខ្នាតតូច ខ្នាតមធ្យម និងខ្នាតធំ។
សម្រាប់តម្លៃនៃផ្ទះនីមួយៗលោក គិន គាន់ បញ្ជាក់យ៉ាងលម្អិតថា៖ « ផ្ទះតូចមានទំហំ ៣ម៉ែត្រ គុណ៦ម៉ែត្រមានពីរប្រភេទគឺផ្ទះទាបតម្លៃ៤៨០០ដុល្លារ ហើយផ្ទះខ្ពស់ ៥៥០០ដុល្លារ ផ្ទះមធ្យមមានទំហំ៣,៥ម៉ែត្រគុណ ៧ម៉ែត្រ និងមានពីរប្រភេទផ្ទះទាប តម្លៃ៧០០០ដុល្លារ និងផ្ទះខ្ពស់ ៧៧០០ដុល្លារចំណែកផ្ទះធំ មានទំហំ ៤ម៉ែត្រ គុណ៩ម៉ែត្រ និងមានពីរប្រភេទដូចគ្នា ផ្ទះទាប តម្លៃ១០១០០ដុល្លារ ឯផ្ទះខ្ពស់ ១០៨០០ដុល្លារ»។
មេជាងរូបនេះបន្តថា « ឈើដែលយើងយកមកធ្វើផ្ទះសុទ្ធតែឈើលេខមួយមាន ស្រឡៅ សុក្រំ ផ្ចឹក ធានាគុណភាព យើងយកសុក្រំ ផ្ចឹក ធ្វើជាសសរនិងធ្វើជាក្តារក្រាល ហើយស្រឡៅ ធ្វើគ្រឿងផ្ទះ រនូត រនងជាដើម តែដំបូលវិញមានតាមម្ចាស់គេកុម៉្មង់មានដូចជាជ័រ ស៊ីប្រូថៃ ក្បឿងស្រកាលីញ ហើយតម្លៃវាទៅតាមណុងដែរ»។
ផ្ទះឈើចល័តនេះត្រូវការរយៈពេលសាងសង់ចន្លោះពីកន្លះខែ ទៅ១ខែ ដោយរួមបញ្ជូលទាំង ការតបណ្តាញភ្លើង និងការដេគ័រផ្សេងៗប៉ុន្តែពុំមានបន្ទប់ទឹកនោះទេ ប្រសិនបើអតិថិជន ចង់បានបន្ទប់ទឹក ត្រូវបូកតម្លៃបន្ថែម។ផ្ទះឈើដែលសាងសង់រួច នឹងត្រូវដឹកយកទៅតំឡើង ដល់ទីតាំងអតិថិជន ហើយក្រុមការងារលោកក៏មានទទួលធ្វើបន្ទប់ខាងក្រោមផងដែរ។
ម្ចាស់អាជីវកម្មខាងលើនេះបញ្ជាក់ថា៖«ខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្ត នៅពេលភ្ញៀវសរសើរពីស្នាដៃធ្វើ ផ្ទះឈើនេះ និយាយទៅផ្ទះយើងមានគុណភាពនិងធានា តែបើភ្ញៀវគាត់ពុំសូវចូលចិត្តកន្លែងណា យើងយកចំណុចនោះមកកែលម្ហឱ្យកាន់ល្អសំខាន់ខ្ញុំមានជំហរមួយ គឺត្រូវតែដាប់ដេត ( Update) ផ្ទះឈើនេះរហូត»។
ផ្ទះចល័តស្រុកស្រីសន្ធរមានទីតាំងភូមិ សំរោង ឃុំមានជ័យ ស្រុកស្រីសន្ធរខេត្តកំពង់ចាម៕
សៀមរាបៈ ធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថាហេតុអីបានជាយើងបណ្ដុះកូនឈើដូចគេដែរតែមិនល្អដូចគេ?មូលហេតុបណ្ដាលមកពីដីបណ្ដុះរបស់គេមានសារធាតុចិញ្ចឹមច្រើនដូចជាកម្ទេចស្រកីដូងអង្កាម និងអាចម៍ គោ ហើយប្រភេទដីនេះមានទម្ងន់ស្រាលនិងជប់ទឹកបានល្អ។
សមាសធាតុសំខាន់ៗក្នុងដីជួយឲ្យរុក្ខជាតិលូតលាស់បានល្អតែមិនមែនសុទ្ធតែគ្រប់កសិករ និងអ្នកចម្ការបានប្រើប្រាស់ដីបណ្ដុះបែបនេះទេ ដោយសារកត្តាកង្វះបទពិសោធបច្ចេកទេសនិងលទ្ធភាពទិញដីបណ្ដុះ។
ឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ កសិករ ឡុង គាន មានគំនិតចង់កាត់បន្ថយការចំណាយលើដីបណ្ដុះក្នុងការដាំបន្លែ ហើយមានបំណងចង់រៀនធ្វើវាដោយខ្លួនឯង។ លោកបានចាប់ផ្ដើមយកដីបណ្ដុះរបស់គេមកពិនិត្យមើលដើម្បីស្វែងយល់ពីធាតុផ្សំ។
លោក ឡុង គាន បានបញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews ថា៖ «ពេលនោះខ្ញុំបានយកគំនិតនេះទៅពិភាក្សាជាមួយនឹងអង្កការមួយ ពេលនោះអង្កការក៏បាននិយាយថាបើលោកពូចង់សាកល្បង ខ្ញុំនឹងឲ្យម៉ាស៊ីនតូចមួយទៅប្រើប្រាស់ដើម្បីផលិតជាដីបណ្ដុះនេះ»។
សិប្បកម្មធ្វើដីបណ្ដុះរបស់លោកបានចាប់ដំណើរការនៅឆ្នាំ២០១៩ក្នុងទ្រង់ទ្រាយតូចជាការសាកល្បង។ ដីបណ្ដុះដែលលោកផលិតរួចត្រូវបានអង្គការយកទៅចែកជូនប្រជាកសិករដទៃផ្សេងទៀតប្រើប្រាស់សាកល្បង។
ដោយទទួលបានលទ្ធផលល្អ ដីបណ្ដុះរបស់លោកឡុង គាន ក៏ទទួលបានគាំទ្រច្រើនពីប្រជាកសិករ។ ឆ្លើយតបនឹងការកុម្ម៉ង់ដីដាំបណ្ដុះកាន់តែច្រើនឡើងៗកសិករ ឡុង គាន បានឈានដល់ការពង្រីកផលិតកម្មដោយផ្លាស់ប្ដូរប្រើម៉ាស៊ីនធំវិញ។
ចំពោះវត្ថុធាតុដើម ដំបូងឡើយលោកប្រមូលផ្លែដូងខ្ចីយកមកហាលឲ្យស្ងួតសិនទើបវាយម្ទេច។ដោយសារតែត្រូវការចំណាយពេលយូរ ទើបលោក ឡុង គាន ប្ដូរមកប្រើតែស្រកីដូងទុំវិញ។
លោកដើរប្រមូលស្រកីដូង និងអាចម៍គោ នៅក្នុងបរិវេណប្រាសាទអង្គរវត្តនិងនៅតាមផ្សារក្នុងភូមិស្រុកនានាឯខេត្តសៀមរាបផ្ទាល់តែម្ដង។ ក្រៅពីរដើរប្រមូលខ្លួនឯងលោកក៏មានឈ្មួញយកវត្ថុធាតុដើមទាំងនេះមកលក់ឲ្យផ្ទាល់ផងដែរ ដើម្បីបំពេញតំរូវការក្នុងដំណើរការផលិត។
លោក ឡុង គាន បានរៀបរាប់ថា៖ «ដំណើរការនៃការធ្វើដីបណ្ដុះនេះទីមួយត្រូវជ្រើសរើស យក ស្រកីដូង អង្កាម និងលាមកគោ។ ទីពីរយើងយកស្រកីដូងទៅវាយកម្ទេចសិនទើបយកវត្ថុធាតុ ដើម ទាំងនេះ យកទៅត្រាំធ្វើជាជីកំប៉ុសដោយផ្អាប់វាទុករយៈពេលបីសប្ដាហ៍រួចទើបយើងយកវាមក ចំហុយ ដើម្បីសម្លាប់មេរោគសិន»។
ដំបូងឡើយសិប្បកម្មមួយនេះធ្វើជាលក្ខណៈគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមកដោយសារមានការគាំទ្រខ្លាំង និងការកុម្ម៉ង់កាន់ច្រើនឡើងៗលោកក៏បន្ថែមកម្លាំងពលកម្មប្រាំនាក់ទៀតមកជួយផលិត។
ក្នុងមួយខែៗលោកពូអាចលក់បាន ចន្លោះពី ២-៣តោន និងច្រើនជាងនេះទៅតាមរដូវកាលនៃការដាំដុះ របស់ប្រជាកសិករ។
ចំពោះតម្លៃ កសិករវ័យ៤៩ឆ្នាំរូបនេះបានឱ្យដឹងថា«ដីបណ្ដុះរបស់ខ្ញុំមានទម្ងន់១២គីឡូក្រាមក្នុងមួយបាវលក់ក្នុងតម្លៃ១២០០០រៀល ហើយមានលក់នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប និងសេវាផ្ញើទៅតាមបណ្ដាខេត្តផងដែរ»។
ទោះជាការផលិតដីបណ្ដុះទទួលបានការគាំទ្រច្រើនលោក ឡុង គាន ក៏ជួបផលពិបាកផងដែរជាពិសេសកត្តាអាកាសធាតុ។ នៅរដូវភ្លៀងធ្លាក់ កម្ដៅថ្ងៃមិនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការហាលស្រកីដូងនិងអាចម៍គោ។ មួយវិញទៀតលោកត្រូវការទំហំដីធំ ដើម្បីហាល ក៏ដូចជាស្តុកទុកស្រកីដូងនិងអាចម៍គោទាំងនោះ។
សព្វថ្ងៃនេះលោក ឡុង គាន មានលក់ស្រកីដូងដែលកិនរួចសម្រាប់យកទៅផ្សាំមែកឈើហើយលោកក៏មានគម្រោងចង់ផលិតដីដ៏មានជីជាតិតាមបច្ចេកទេសសម្រាប់ដាំដំណាំផងដែរនៅថ្ងៃអនាគត។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ឡុង គាន ឬលេខទូរសព្ទ៖ ០៧៨ ៩០១ ២២៧ និង ០៧៧៤២៥ ៦៩៦៕
កំពង់ឆ្នាំង: រទេះគោអាចជាយាន្តជំនិះមួយហួសសម័យសម្រាប់ប្រជាកសិករដែលងាកមកប្រើគ្រឿងចក្រ ប៉ុន្តែសម្រាប់លោក វន សុវី រទេះគោបាក់បែកគេបោះបង់ទាំងនោះអាចនាំចំណូលរាប់ម៉ឺនដុល្លារ តាមរយៈការកែច្នៃផ្ដល់សោភ័ណភាព បំពាក់មុខងារថ្មីឡើងវិញដល់យានជំនិះខ្មែរពីបរមបុរាណមួយនេះ។
ការវិវឌ្ឍន៍ទៅប្រើប្រាស់គោយន្ត និងរថយន្តព្រោះវាមានភាពរហ័សងាយស្រួល ហើយអាចដឹក ទំនិញបានច្រើនទៀតនោះ បានធ្វើឱ្យសាបរលាបតម្រូវការរទេះគោដែលជាមធ្យោបាយដឹកកសិផលពីបុរាណ។
ឃើញដូច្នោះ លោក សុវីបានឆក់យកឱកាសក្នុងការកែច្នៃរបស់ចាស់ៗ ដែលគេបោះបង់ចោលទៅជារបស់ប្រើប្រាស់បានឡើងវិញក្នុងបំណងអភិរក្សវត្ថុវប្បធម៌មរតកពីដូនតា ស្វែងរកចំណូល និងរួមចំណែកផ្ដល់ការងារដល់សិស្ស-និស្សិតក្រោយទំនេរពីការសិក្សាផងដែរ។
លោកបានចាប់ផ្តើមដើរប្រមូលទិញរទេះគោចាស់ៗដែលត្រូវបានប្រជាកសិករទុកចោល យកមកកែច្នៃសម្រាប់ប្រើប្រាស់បន្ត ឬសម្រាប់តាំងលម្អ។
លោកបានប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមកែច្នៃរទេះគោចាស់ៗនេះឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ២០២០។ពេលនោះខ្ញុំបានចុះទៅតាមភូមិឃុំនៅតាមស្រុកស្រែចម្ការ ខ្ញុំបានឃើញរទេះគោចាស់ៗដែលគេបោះបង់ចោល ដែលរទេះគោទាំងនោះ ខ្លះនៅប្រើបាន និងខ្លះប្រើមិនបាន»។
លោកបានបន្តទៀតថា៖ «ខ្ញុំក៏បានសាកល្បងសួរទិញរទេះគោចាស់ៗនោះមកកែច្នៃលមើលពេល នោះក៏មានការផ្ទុះចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងទើបខ្ញុំចាប់ផ្តើមបន្តវារហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ»។
ចំពោះរទេះគោដែលកែច្នៃរួចហើយ លោក សុវី អាចលក់បានចំណូលបានជាង១ពាន់ដុល្លារក្នុងមួយខែៗ។ជាពិសេស មុនរដូវបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ ការលក់អាចនាំចំណូលបានដល់ជាង១ម៉ឺនដុល្លារ។អតិថិជនដែលមកទិញរទេះគោភាគច្រើនជាអ្នកមានជីវភាពធូរធានិងហ៊ានចំណាយលើវត្ថុតុបតែងលម្អ។
លោកបានបន្ថែមទៀតថាចំពោះរទេះគោកែច្នៃរួចមានតម្លៃចាប់ពី៤០០ដុល្លារឡើង ដោយអាស្រ័យទៅលើប្រភេទរទេះសម្រាប់ដឹកកសិផល ឬរទេះប្រើសម្រាប់ជាយាន្តជំនិះ។
លោកបានឱ្យដឹងទៀតថា៖ «បើសម្រាប់រទេះសំឡីវិញមានតម្លៃចាប់ពី១ពាន់ដុល្លាររហូតដល់ ១៥០០ដុល្លារ អាស្រ័យទៅលើភាពប្រណីតរបស់វា»។
សម្រាប់រទេះគោដែលផលិតថ្មីត្រូវចំណាយពេលប្រហែលជា ១៥ ទៅ ៣០ថ្ងៃក្នុងការកែច្នៃ។ ប៉ុន្តែបើរទេះចាស់ៗដែលត្រូវបានយកមកកែច្នៃឡើងវិញនោះសិប្បកម្មរបស់លោកប្រើរយៈពេលតែ ២ ឬ ៣ ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះក្នុងការធ្វើឲ្យរួចរាល់និងអាចទិញយកទៅប្រើប្រាស់បានហើយ។
អតិថិជនរបស់លោកភាគច្រើនទិញរទេះគោកែច្នៃនេះយកទៅតាំងលម្អគេហដ្ឋានភោជនីយដ្ឋាន និងមណ្ឌលកម្សាន្តតែប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនបានយកទៅប្រើជាមធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនដូចមុនទៀតទេ។
លោក សុវី បាននិយាយថា៖ «ភាគច្រើនគេយករទេះគោយកទៅតាំងលម្អជាមួយនឹងទូកត្នោត ដែលតាំងនៅតាមភោជនីយដ្ឋាន ឬក៏នៅតាម ក្រសួងមន្ទីរ មួយចំនួន»។
នៅថ្ងៃអនាគត លោកក៏មានបំណងពង្រីកសិប្បកម្មនិងកែច្នៃរទេះគោចាស់ៗឲ្យមានគុណភាពកាន់តែល្អ ដើម្បីនាំចេញទៅទីផ្សារអន្តរជាតិដូចជាសហគមន៍ខ្មែរនៅក្រៅប្រទេស និងអតិថិជនបរទេស ដែលស្រឡាញ់វប្បធម៌ប្រពៃណីខ្មែរផងដែរ។
សិប្បកម្មរបស់លោក សុវី ស្ថិតនៅភូមិស្មែតឃុំក្រាំងដីមាស ស្រុករលាប្អៀរ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ព័ត៌មានបន្ថែមពី សិប្បកម្មនេះអាចស្វែងរកលើគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក កំពង់ឆ្នាំងលក់រទេះគោតាំងលម្អ (https://www.facebook.com/profile.php?id=100063278285867) និងទំនាក់ទំនងទូរសព្ទលេខឬតេលេក្រាម ០៨៧ ៥៤៩ ០៦១៕
ជាសហគ្រិនអាយុ ២៤ ឆ្នាំ សុខសាន្ត រ៉ូហ្សា បានចាប់ផ្តើមដំណើរធ្វើទៀនក្រអូបក្នុងអំឡុងពេលវិបត្តិកូវីដសកលជាវេលាដ៏លំបាកបំផុត ទាំងមិននឹកស្មានថានាងអាចឈរជើងរីកចម្រើនដូចសព្វថ្ងៃ។
កញ្ញាបានរំឭកប្រាប់ SR News ថា៖ «ចាប់ពីខែសីហាឆ្នាំ២០២០ មកនៅពេលដែលជំងឺរាតត្បាតរាតត្បាតខ្លាំងខ្ញុំបានឃ្លាតចាកពីសាលានិងត្រូវព្យួរការងារដូច្នេះខ្ញុំត្រូវផ្លាស់ទៅស្រុកកំណើតនៅខេត្តសៀមរាបវិញ»។
ពេលនោះហើយដែល រ៉ូហ្សា បានរកឃើញនូវចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់នាងចំពោះការធ្វើទៀនក្រអូប។ទោះបីជាមានការបរាជ័យជាច្រើនដងក៏ដោយ ក៏ការចង់ដឹងចង់ឃើញរបស់ រ៉ូហ្សា បាននាំឱ្យនាងមិនរាថយនឹងការពិសោធន៍ធ្វើទៀនក្រអូបរហូតទាល់តែជោគជ័យ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានឱ្យដឹងទៀតថា៖ «បន្ទាប់ពីបរាជ័យរាប់មិនអស់និងខ្វះធនធានទៀតផងនោះ ខ្ញុំស្ទើរតែបោះបង់វាចោល។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារតែការអត់ធ្មត់និងចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំ ទីបំផុតខ្ញុំបានបង្កើតទៀនដំបូងរបស់ខ្ញុំ។ តាមដែលខ្ញុំចាំវាជាទៀនក្រអូបក្លិបផ្កាឡាវេនឌឺ។ខ្ញុំបានជូនវាទៅម៉ាក់របស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាអ្នកទទួលបានស្នាដៃដំបូងរបស់ខ្ញុំ»។
Magik Glow (ម៉ាជីកហ្គូ) បានរីកចម្រើនពីហាងអនឡាញ រហូតដល់ការបើកហាងដំបូងរបស់ខ្លួននៅតំបន់ទួលទំពូងរាជធានីភ្នំពេញ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា ចែករំលែកថា៖ «ហាងអនឡាញរបស់យើងបានរីកដុះដាលនៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជាបន្ទាប់មកអាជីវកម្មយើងក៏ឆ្ពោះទៅមុខយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដែកអាចឱ្យយើងបើកហាងនៅពីរឆ្នាំក្រោយមក។វាគឺជារឿងមួយដ៏គួរឱ្យរំភើបបំផុត វាដូចជាការរស់នៅក្នុងសុបិន»។
ផ្ដើមចេញពីអាជីវកម្មតូចតាចក្នុងបន្ទប់ដ៏ចង្អៀត ឥឡូវនេះ រ៉ូហ្សា មានបុគ្គលិកបីក្រុមដែលធ្វើការងារក្នុងហាងដ៏កក់ក្ដៅព្រោះនាងសង្កត់ធ្ងន់ថា Magik Glow គឺលើសពីអាជីវកម្មទូទៅ។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បាននិយាយថា៖ «យើងមិនត្រឹមតែជាអាជីវកម្មទៀនប៉ុណ្ណោះទេយើងជាសហគមន៍នៃអ្នកស្រឡាញ់ទៀនមកចែករំលែកចំណង់ចំណូលចិត្តសម្រាប់និរន្តរភាពការសម្រាក និងភាពវិជ្ជមាន។ យើងជឿថា ក្លិនក្រអូបអាចផ្ដល់ថាមពលនិងធ្វើឱ្យខួរក្បាលអារម្មណ៍យើងល្ហែល្ហើយ ហើយនេះជាមូលហេតុដែលយើងប្រើប្រាស់វត្ថុធាតុដើមផ្ដោតលើគុណភាពទាំងស្រុង។ក្រមួនសណ្តែកសៀង និងប្រេងសំខាន់ៗត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្កើតក្លិនក្រអូបស្លឹកគ្រៃ និងផ្កាម្លិះ គឺជាប្រភព និងជម្រើសក្លិនដ៏ពេញនិយមបំផុត»។
ទៀនក្រអូបមានតម្លៃ ១៤ដុល្លារ សម្រាប់កែវស្ដង់ដារ និងកែវខ្នាតតូច ទម្ងន់៣៥ក្រាម តម្លៃ ៤,៥ដុល្លារ។
Magik Glow ក៏ផ្តល់ជូននូវសិក្ខាសាលាធ្វើទៀនផងដែរដែលវាបានក្លាយជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ពេញនិយមនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ មិនថាចំពោះជនជាតិខ្មែរនិងបរទេស។
កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានពន្យល់ថា៖ «នៅថ្នាក់បង្រៀនធ្វើទៀនអ្នកចូលរួមនឹងរៀនអំពីជំហាននៃដំណើរការពីការផលិតរហូតដល់ការប្រើប្រាស់»។
ជាមួយនឹងការទទួលស្គាល់ក្នុងសហគមន៍អ្នកស្រឡាញ់ចូលចិត្តប្រើទៀនក្រអូបរ៉ូហ្សា មានសុទិដ្ឋិនិយមអំពីអនាគតនៃអាជីវកម្មនេះ។ កញ្ញាបានសិក្សាលើផែនការអនាគតសម្រាប់Magik Glow ដោយសង្ឃឹមថា នឹងមានហាងធំ និងសាខាជាច្រើននៅជុំវិញទីក្រុងសម្រាប់ជំហានទីពីរ។
លើសពីទៀនក្រអូប កញ្ញា រ៉ូហ្សា បានឱ្យដឹងផងដែរថា៖«ខណៈដែលឥឡូវនេះយើងគ្រាន់តែជាហាងដែលផ្តោតលើទៀនមួយមុខនោះយើងគ្រោងនឹងពង្រីកទៅហាងលក់ក្លិន ដែលផ្ដោតលើការព្យាបាលដោយក្លិនក្រអូបគ្រប់ប្រភេទហើយយើងទន្ទឹងរង់ចាំនឹងធ្វើឱ្យគម្រោងនេះលេចរូបរាងនៅក្នុងឆ្នាំ ២០២៥»៕
សៀមរាបៈ ធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថាហេតុអីបានជាយើងបណ្ដុះកូនឈើដូចគេដែរតែមិនល្អដូចគេ?មូលហេតុបណ្ដាលមកពីដីបណ្ដុះរបស់គេមានសារធាតុចិញ្ចឹមច្រើនដូចជាកម្ទេចស្រកីដូងអង្កាម និងអាចម៍ គោ ហើយប្រភេទដីនេះមានទម្ងន់ស្រាលនិងជប់ទឹកបានល្អ។
សមាសធាតុសំខាន់ៗក្នុងដីជួយឲ្យរុក្ខជាតិលូតលាស់បានល្អតែមិនមែនសុទ្ធតែគ្រប់កសិករ និងអ្នកចម្ការបានប្រើប្រាស់ដីបណ្ដុះបែបនេះទេ ដោយសារកត្តាកង្វះបទពិសោធបច្ចេកទេសនិងលទ្ធភាពទិញដីបណ្ដុះ។
ឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ កសិករ ឡុង គាន មានគំនិតចង់កាត់បន្ថយការចំណាយលើដីបណ្ដុះក្នុងការដាំបន្លែ ហើយមានបំណងចង់រៀនធ្វើវាដោយខ្លួនឯង។ លោកបានចាប់ផ្ដើមយកដីបណ្ដុះរបស់គេមកពិនិត្យមើលដើម្បីស្វែងយល់ពីធាតុផ្សំ។
លោក ឡុង គាន បានបញ្ជាក់ប្រាប់សារព័ត៌មាន SRNews ថា៖ «ពេលនោះខ្ញុំបានយកគំនិតនេះទៅពិភាក្សាជាមួយនឹងអង្កការមួយ ពេលនោះអង្កការក៏បាននិយាយថាបើលោកពូចង់សាកល្បង ខ្ញុំនឹងឲ្យម៉ាស៊ីនតូចមួយទៅប្រើប្រាស់ដើម្បីផលិតជាដីបណ្ដុះនេះ»។
សិប្បកម្មធ្វើដីបណ្ដុះរបស់លោកបានចាប់ដំណើរការនៅឆ្នាំ២០១៩ក្នុងទ្រង់ទ្រាយតូចជាការសាកល្បង។ ដីបណ្ដុះដែលលោកផលិតរួចត្រូវបានអង្គការយកទៅចែកជូនប្រជាកសិករដទៃផ្សេងទៀតប្រើប្រាស់សាកល្បង។
ដោយទទួលបានលទ្ធផលល្អ ដីបណ្ដុះរបស់លោកឡុង គាន ក៏ទទួលបានគាំទ្រច្រើនពីប្រជាកសិករ។ ឆ្លើយតបនឹងការកុម្ម៉ង់ដីដាំបណ្ដុះកាន់តែច្រើនឡើងៗកសិករ ឡុង គាន បានឈានដល់ការពង្រីកផលិតកម្មដោយផ្លាស់ប្ដូរប្រើម៉ាស៊ីនធំវិញ។
ចំពោះវត្ថុធាតុដើម ដំបូងឡើយលោកប្រមូលផ្លែដូងខ្ចីយកមកហាលឲ្យស្ងួតសិនទើបវាយម្ទេច។ដោយសារតែត្រូវការចំណាយពេលយូរ ទើបលោក ឡុង គាន ប្ដូរមកប្រើតែស្រកីដូងទុំវិញ។
លោកដើរប្រមូលស្រកីដូង និងអាចម៍គោ នៅក្នុងបរិវេណប្រាសាទអង្គរវត្តនិងនៅតាមផ្សារក្នុងភូមិស្រុកនានាឯខេត្តសៀមរាបផ្ទាល់តែម្ដង។ ក្រៅពីរដើរប្រមូលខ្លួនឯងលោកក៏មានឈ្មួញយកវត្ថុធាតុដើមទាំងនេះមកលក់ឲ្យផ្ទាល់ផងដែរ ដើម្បីបំពេញតំរូវការក្នុងដំណើរការផលិត។
លោក ឡុង គាន បានរៀបរាប់ថា៖ «ដំណើរការនៃការធ្វើដីបណ្ដុះនេះទីមួយត្រូវជ្រើសរើស យក ស្រកីដូង អង្កាម និងលាមកគោ។ ទីពីរយើងយកស្រកីដូងទៅវាយកម្ទេចសិនទើបយកវត្ថុធាតុ ដើម ទាំងនេះ យកទៅត្រាំធ្វើជាជីកំប៉ុសដោយផ្អាប់វាទុករយៈពេលបីសប្ដាហ៍រួចទើបយើងយកវាមក ចំហុយ ដើម្បីសម្លាប់មេរោគសិន»។
ដំបូងឡើយសិប្បកម្មមួយនេះធ្វើជាលក្ខណៈគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមកដោយសារមានការគាំទ្រខ្លាំង និងការកុម្ម៉ង់កាន់ច្រើនឡើងៗលោកក៏បន្ថែមកម្លាំងពលកម្មប្រាំនាក់ទៀតមកជួយផលិត។
ក្នុងមួយខែៗលោកពូអាចលក់បាន ចន្លោះពី ២-៣តោន និងច្រើនជាងនេះទៅតាមរដូវកាលនៃការដាំដុះ របស់ប្រជាកសិករ។
ចំពោះតម្លៃ កសិករវ័យ៤៩ឆ្នាំរូបនេះបានឱ្យដឹងថា«ដីបណ្ដុះរបស់ខ្ញុំមានទម្ងន់១២គីឡូក្រាមក្នុងមួយបាវលក់ក្នុងតម្លៃ១២០០០រៀល ហើយមានលក់នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប និងសេវាផ្ញើទៅតាមបណ្ដាខេត្តផងដែរ»។
ទោះជាការផលិតដីបណ្ដុះទទួលបានការគាំទ្រច្រើនលោក ឡុង គាន ក៏ជួបផលពិបាកផងដែរជាពិសេសកត្តាអាកាសធាតុ។ នៅរដូវភ្លៀងធ្លាក់ កម្ដៅថ្ងៃមិនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការហាលស្រកីដូងនិងអាចម៍គោ។ មួយវិញទៀតលោកត្រូវការទំហំដីធំ ដើម្បីហាល ក៏ដូចជាស្តុកទុកស្រកីដូងនិងអាចម៍គោទាំងនោះ។
សព្វថ្ងៃនេះលោក ឡុង គាន មានលក់ស្រកីដូងដែលកិនរួចសម្រាប់យកទៅផ្សាំមែកឈើហើយលោកក៏មានគម្រោងចង់ផលិតដីដ៏មានជីជាតិតាមបច្ចេកទេសសម្រាប់ដាំដំណាំផងដែរនៅថ្ងៃអនាគត។
ព័ត៌មានបន្ថែមសូមទំនាក់ទំនងគេហទំព័រហ្វេសប៊ុក ឡុង គាន ឬលេខទូរសព្ទ៖ ០៧៨ ៩០១ ២២៧ និង ០៧៧៤២៥ ៦៩៦៕
ភ្នំពេញ:បារម្ភពីការបាត់បង់អត្តសញ្ញាណ និងចង់ស្នងមរតកស្នាដៃដូនតា អ្នកស្រី ស្រេងគឹមស្រៀង បន្តធ្វើតំណាប់ក្រូចសើច និងតំណាប់វល្លិបណ្តូលពេជ្រ ដែលមានរសជាតិផ្អែមឆ្ងាញ់ សម្រាប់ផ្គត់ផ្គងក្នុងកម្មវិធីប្រពៃណីជាតិធំៗ ដូចជាបុណ្យកថិន និងចូលឆ្នាំប្រពៃណីជាតិខ្មែរជាដើម។
អ្នកស្រី ស្រេង គឹមស្រៀង ប្រាប់សារព័ត៌មានអេសអ័រ (SR) ឱ្យដឹងថាកាលពីសម័យមុន តំណាប់ក្រូចសើច និងតំណាប់វល្លិបណ្តូលពេជ្រគឺជាក្រយាមួយសំខាន់សម្រាប់ថ្វាយព្រះរាជា ហើយបង្អែមមួយប្រភេទនេះក៏ក្លាយជាទីនិយមចូលចិត្តរបស់ប្រជាជនខ្មែរតៗ រៀងមក ខណៈបច្ចុប្បន្នយុវវ័យហាក់ពុំស្គាល់នូវបង្អែមខ្មែរមួយប្រភេទនេះ ហើយក៏ពុំសូវមានការនិយមធ្វើតំណាប់ទាំងនេះឡើយ។
តំណាប់ទាំង២ប្រភេទនេះមានរសជាតិផ្អែមឆ្ងាញ់ និងស្រួយ ដោយតំណាប់វល្លិបណ្តូលពេជ្រ មានតម្លៃ ៨ម៉ឺនរៀល ក្នុង១គីឡូ ចំណែកតំណាប់ផ្លែក្រូចសើចមានតម្លៃ ៧ ម៉ឺនរៀល ក្នុង១គីឡូក្រាម ជាពិសេសបង្អែមដ៏មានឱជារសនេះច្រើនតែប្រជាជននិយមបរិភោគនៅក្នុងកម្មវិធី បុណ្យកឋិនទាន បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំប្រពៃណីជាតិខ្មែរនិងក្នុងកម្មវិធីផ្សេងៗទៀត។
ស្ត្រីវ័យ៥១ឆ្នាំ រូបនេះបន្តថាការធ្វើតំណាប់នេះ ត្រូវចំណាយពេលប្រមាណមួយសប្ដាហ៍ និងត្រូវមានភាពអត់ធ្មត់ជាខ្លាំង ហើយតំណាប់នេះអាចរក្សាទុកបានប្រហែលជា២ខែ និងទុកបានរហូតដល់ ២ឆ្នាំ ដោយរក្សាទុកក្នុងទូរទឹកកក។
អ្នកធ្វើតំណាប់រូបនេះបានរៀបរាប់ពីវិធីធ្វើបង្អែមតាមរូបមន្តតពីដូនតាថា៖ «យកវល្លិបណ្តូលពេជ្រកាត់ជាកង់ បកសំបកចេញ ហើយក្រូចសើចចិតយកតែសំបកយើងយកវាទៅប្របាច់ជាមួយអំបិល ទុកពេល៣ថ្ងៃ រួចស្រង់ទៅត្រាំក្នុងទឹកកំបោរថ្លា ១យប់ ហើយស្រង់ត្រាំក្នុងទឹកសាច់ជូរ២យប់ទៀតឲ្យវាស្រួយ បន្ទាប់មកយើងយកទៅស្ងោរក្នុងឆ្នាំងស្ពាន់ ជាមួយស្លឹកឫស្សីឬស្លឹកតើយ រួច យកវាទៅត្រាំទឹក៣ថ្ងៃទៀត ដើម្បីឲ្យអស់ជាតិល្វីងហើយយកឆឹងជាមួយស្ករសគឺជាការស្រេច»។
បន្ថែមពីលើផលវិបាកក្នុងការធ្វើតំណាប់ផ្លែឈើទាំង២ខាងលើនេះអ្នកស្រី គឹមស្រៀង ក៏កំពុងជួបនូវបញ្ហាចំនួន២ទៀតគឺកង្វះផលិតផលសម្រាប់ធ្វើ និងកង្វះទីផ្សារលក់។ ទាក់ទងនឹងកង្វះផលិតផលធ្វើតំណាប់នេះ អ្នកស្រីពន្យល់ថាកាលពីមុនទាំងផ្លែក្រូចសើច និងដើមបណ្តូលពេជ្រ គឺពិបាករកមកធ្វើជាតំណាប់ណាស់ប៉ុន្តែមួយរយៈចុងក្រោយផ្លែក្រូចសើច ងាយស្រួលរកដោយសារមានអ្នកយកមកលក់ច្រើន ប៉ុន្តែវល្លិបណ្តូលពេជ្រនៅតែចោទជាបញ្ហាចម្បងដដែល។
ចំណែក កង្វះទីផ្សារវិញ អ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា៖ «តំណាប់ដែលខ្ញុំធ្វើមិនទាន់មានទីផ្សារទូលំទូលាយ ទេ ដោយសារគេមិនសូវស្គាល់តំណាប់ទាំងនេះហើយណាមួយខ្ញុំធ្វើជាលក្ខណៈគ្រួសារ មានម៉ូយតិចតួចម៉ូយទាំងអស់គេស្គាល់ខ្ញុំ ហើយកុម្ម៉ង់ទៅតាមរដូវបុណ្យធំៗប៉ុណ្ណោះហើយខ្ញុំសូមឲ្យប្រជាជនខ្មែរជួយគាំទ្រផលិតផលខ្មែរផង បើបងប្អូនឬអាជីវករណា មានបំណងទិញ អាចទំនាក់ទំនងមកខ្ញុំបាន»។
ខិតខំថែរក្សានូវរូបមន្តធ្វើតំណាប់ដែលដូនតាបន្សល់ទុកឱ្យពេលនេះ អ្នកស្រី ស្រេង គឹមស្រៀង ក៏កំពុងផ្ទេរចំណេះវិជ្ជានៃការធ្វើតំណាប់នេះទៅដល់កូនស្រីរបស់អ្នកស្រីផងដែរ ពោលគឺធ្វើ យ៉ាងណាឱ្យកូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់អ្នកស្រីចេះចាំឱ្យស្ទាត់នូវរបៀបនៃ ការធ្វើតំណាប់បង្អែម ទាំងអស់នេះនិងបន្តកុំឲ្យបាត់បង់។
នាថ្ងៃខាងមុខ ស្ត្រីធ្វើតំណាប់រូបនេះមានបំណងពង្រីកទីផ្សារ និងផ្សព្វផ្សាយផលិតផលតំណាប់ខ្មែរឱ្យប្រជាជនបានស្គាល់ និងបានភ្លក្សរសជាតិ និង ដើម្បីចៀសវាងនូវការនាំចូលផលិតផលដំណាប់ពីប្រទេសជិត ព្រោះតំណាប់ខ្មែរមានរសជាតិផ្អែម ឆ្ងាញ់មិនចាញ់តំណាប់បរទេសឡើយ។
គួរគូសបញ្ជាក់ថាក្រៅពីដំណាប់ផ្លែក្រូចសើច និងវល្លិបណ្តូលពេជ្រ អ្នកស្រីក៏ធ្វើតំណាប់ជាច្រើន មុខទៀតដូចជា តំណាប់ផ្លែម្រះ តំណាប់ផ្លែបាស តំណាប់ដើមដំបងយក្សតំណាប់ផ្លែល្ហុង និងតំណាប់ត្រឡាចជាដើមដោយរំលេចក្បាច់ផ្កានៅលើតំណាប់ទាំងនោះផងដែរ។ អ្នកស្រី ស្រេង គឹមស្រៀងរស់នៅក្នុងភូមិគងនយ ឃុំគងនយ ខណ្ឌដង្កោ រាជធានីភ្នំពេញឬទំនាក់ទំនងលេខទូរសព្ទ ០៩៦ ៤៤៩ ៦១៧៦ /០១២៤៨០ ១៧៦៕
ត្បូងឃ្មុំ:ផ្ដើមចេញពីដកបទពិសោធន៍លើដំណាំប្លែកៗ បូករួមជាមួយចំណេះដឹងផ្នែកកសិកម្មយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ និងការដាំដុះជាង ១០ឆ្នាំ លោក ប៊ូ ម៉ាន កសិករខេត្តត្បូងឃ្មុំបានទទួលជោគជ័យយ៉ាង ខ្លាំងលើការដាំដុះដំណាំឪឡឹកសាច់លឿង ដែលត្រូវបានចែកចាយទូទាំងប្រទេស។
លោក ប៊ូ ម៉ានកសិករខេត្តត្បូងឃ្មុំបានប្រាប់សារព័ត៌មានឌីជីថល SR ឱ្យដឹងថា បច្ចុប្បន្ន ដំណាំ ឪឡឹកសាច់លឿននេះមានការគាំទ្រជាខ្លាំងដោយសារតែវាមានសាច់លឿងប្លែក ហើយរសជាតិ ផ្អែមឆ្ងាញ់ និងស្រួយជាពិសេសឪឡឹកមួយប្រភេទនេះ ត្រូវបានដាំដុះតាមលក្ខណៈធម្មជាតិ។
លោក ប៊ូ ម៉ាន បានឱ្យដឹងបន្តថា ដំណាំឪឡឹកនេះមាន២ពណ៌គឺពណ៌លឿង និងពណ៌ទឹកក្រូច ប៉ុន្តែឪឡឹកសាច់លឿង មានការពេញនិយមជាងគេ ហើយក្នុងឪឡឹកមួយផ្លែមានទម្ងន់ស្តង់ដាចាប់ពី២គីឡូកន្លះឡើងទៅ ដោយលក់ក្នុងតម្លៃ៣ពាន់រៀលក្នុង១គីឡូក្រាម។
ចំពោះការដាំដុះ និងថែទាំដំណាំវល្លិមួយប្រភេទនេះកសិករខេត្តត្បូងឃ្មុំរូបនេះ ត្រូវធ្វើការតាមដាន ជាប់ជាប្រចាំនិងត្រូវដាក់ទឹកឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ជាពិសេសពិនិត្យកុំឱ្យមានសត្វល្អិតឬដង្កូវចង្រៃ មកបំផ្លាញស្លឹក និងផ្លែជាដើម ហើយការដាំដុះពីដំបូងរហូតទទួលបានផលលោកត្រូវប្រើរយៈពេល ប្រមាណ ៦០ថ្ងៃ ដោយក្នុង១ហិកតាទទួលបានផលចន្លោះពី ២០ ទៅ៣០តោនអាស្រ័យលើការថែទាំ ចំណែកការចំណាយវិញ លោកប្រើប្រាស់ថវិកាអស់ប្រមាណ ៣ពាន់ដុល្លារក្នុងមួយហិកតា។
ដាំដុះដំណាំបង្វិលលើផ្ទៃដីប្រមាណ ១០ហិកតាកសិករវ័យ ៤២រូបនេះ អះអាងថា ដំណាំឪឡឹក សាច់លឿងរបស់លោកមានទីផ្សារល្អហើយការប្រកួតប្រជែងមិនមានអ្វីចោទជាបញ្ហាសម្រាប់លោក នោះឡើយដោយការដាំដុះនេះ លោកបានគិតគូទៅលើគុណភាពជាចម្បង ខណៈឪឡឹកសាច់លឿងរបស់លោកត្រូវបានចែកចាយទៅបណ្តាគ្រប់រាជធានី-ខេត្ត ។
មានដើមកំណើតនៅខេត្តសៀមរាប លោក ប៊ូ ម៉ានដែលមានឈ្មោះក្រៅថាកសិកររីករាយ បានរំឮកពីប្រវត្តិដើមនៃការដាំដុះដំណាំឪឡឹកលឿងនេះថា៖«ខ្ញុំដាំដំណាំយូរឆ្នាំមកហើយនៅខេត្តសៀមរាបប៉ុន្តែអំឡុងឆ្នាំ ២០២០ ខ្ញុំបានមកអាស្រ័យផលនៅភូមិបឹងទន្សោមខេត្តត្បូងឃ្មុំ នៅទីនេះមានសក្ដានុពលណាស់ ប្រជាជនច្រើន ដីមានជីជាតិប្រភពទឹកក៏គ្រប់គ្រាន់ អ៊ីចឹងខ្ញុំក៏សម្រេចដាំដំណាំនៅទីហ្នឹងតែម្ដងហើយពេលនោះកូវីដ១៩ក៏ផ្ទុះល្មមធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចជាប់គាំងគ្រានោះហើយខ្ញុំ ក៏ចាប់អារម្មណ៍យកពូជឪឡឹកសាច់លឿងនេះមកដាំសាកល្បង»។
យកពូជឪឡឹកសាច់លឿងមកពីប្រទេសជិតខាងកសិករីករាយរូបនេះបានឱ្យដឹងថា ការដាំដុះដំបូង ទទួលបានជោគជ័យនិងទទួលបានទិន្នផលគួរជាទីគាប់ចិត្ត ដោយសារលោកមានបទពិសោធន៍ក្រាស់ក្រែលក្នុងវិស័យកសិកម្ម ទន្ទឹមនឹងនោះដំណាំឪឡឹកសាច់លឿងបានផ្ទុះការចាប់អាម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងពីសំណាក់អតិថិជន និងប្រជាកសិករដូចគ្នាផងដែរ ដោយហេតុនេះលោកក៏បានពង្រីក ផ្ទៃដីដាំដុះពី១ហិកតា ដល់ ៣ហិកតាហើយទីផ្សារក៏មានភាពល្អប្រសើរផងដែរ។
ក្រៅពីជោគជ័យទៅលើដំណាំឪឡឹកនេះកសិករសម្បុរស្រអែមរូបនេះ ក៏បានចែករំលែកបទពិសោធន៍នៃការដាំដំណាំមួយប្រភេទនេះ ទៅកាន់កសិករនៅតំបន់ផងដែរ ក៏ដូចជាប្រមូលផលិតផលឪឡឹកលឿងពីកសិករឱ្យ ដើម្បីផ្គត់ផ្គងលើទីផ្សារ។
ទៅថ្ងៃអនាគត លោកមានគម្រោងក្នុងការបង្កើតជាសហគមន៍កសិកម្មមួយដើម្បីចងក្រងកសិករ ដែលដាំដំណាំឪឡឹកលឿងឱ្យបានកាន់តែច្រើន ក្នុងគោលដៅផ្គត់ផ្គង់ផលិតផលមួយនេះឱ្យបានគ្រប់រដូវនៅលើទីផ្សារខណៈលោកតែម្នាក់ឯង មិនអាចផ្គត់ផ្គង់នៅលើទីផ្សារបានពេញមួយឆ្នាំនោះទេ។
ទន្ទឹមនឹងនេះ លោក ប៊ូ ម៉ានស្នើឲ្យកសិករទាំងអស់ត្រូវមានជំនាញមួយច្បាស់លាស់ជាពិសេសកុំបារម្ភពីទីផ្សារ ប៉ុន្តែត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ផ្ដោតសំខាន់លើដីដែលមានជីជាតិទីតាំងមានប្រភពទឹកគ្រប់គ្រាន់ និងស្វែងរកពូជត្រឹមត្រូវ នោះផលិតផល នឹងមានគុណភាពល្អហើយនៅពេលមានការគាំទ្រ និងទទួលស្គាល់នៅក្នុងតំបន់ នោះទីផ្សារផលិតផលនឹងមានទៅតាមក្រោយ។
គួរបញ្ជាក់ថា លោក ប៊ូ ម៉ានដែលមានបទពិសោធន៍ជាង១០ឆ្នាំរូបនេះ មិនត្រឹមតែដាំដុះដំណាំឪឡឹកលឿងតែមួយមុខនោះទេប៉ុន្តែលោកបានប្រើប្រាស់ដីក្នុងការដាំដំណាំបង្វិលដែលមានដូចជា ដំណាំតាសក់ តាសក់ផ្អែមស្ពៃ និងបន្លែជាច្រើនប្រភេទទៀត ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅភូមិបឹងទន្សោមឃុំទន្លេបិទ ស្រុកត្បូង ឃ្មុំខេត្តត្បូងឃ្មុំ។ គេហទំព័រហ្វេសប៊ុកៈកសិកម្ម រីករាយ ឬទំនាក់ទំនងតាមលេខទូរសព្ទៈ ០៩៧ ៧៦៨ ២៥០៦/ ០៧៨ ៧២៤ ៤៨៣៕
កណ្តាលៈ កសិដ្ឋាន ២២៨ គឺជាកសិដ្ឋានមួយដែលបង្រៀនពីវីធីថែទាំ និងបង្កាត់ពូជសត្វនានាដូចជាមាន់ស្រែ មាន់នាំចូលពីក្រៅប្រទេស បក្សីលម្អជាពិសេសការចិញ្ចឹមខ្យងមាសជប៉ុនដោយឥតគិតថ្លៃ និងផ្តល់ជូននូវពូជខ្យងដល់អ្នកមានពិការភាព និងអ្នកមានជីវភាពក្រីក្រជាដើម។
លោក ប៉ិល សម្បត្តិ ម្ចាស់កសិដ្ឋាន ២២៨បានប្រាប់សារព័ត៌មានឌីជីថល SR ថា នៅក្នុងឆ្នាំ ២០២២ គ្រាដែល លោកបានទៅលេងប្រទេសថៃលោកមើលឃើញថាប្រជាជនថៃនាំគ្នាចិញ្ចឹមខ្យងមាសជប៉ុន ឬខ្យងប័រនេះច្រើនដោយសារខ្យងនេះមានតម្លៃថ្លៃ រួចលោកក៏បានទិញពូជខ្យងនេះមកបង្កាត់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «ដំបូងខ្ញុំបង្កាត់ពូជខ្យងនេះទុកគ្រាន់ទុកហូបខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះតែដោយសារមានសារព័ត៌មាន ក្នុងស្រុកមកថត វាក៏ផ្ទុះការចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងពេលនោះខ្ញុំបានប្រមូលខ្យងនេះលក់នៅលើទៅផ្សារបានតម្លៃថ្លៃគួរសមដែរ ចន្លោះពី ៧០ ដល់ ១០០ដុល្លារ ហើយនៅយើងអត់សូវមានអ្នកចិញ្ចឹមខ្យងប្រភេទនេះច្រើនទេគេចិញ្ចឹមតែខ្យងក្នុងស្រុក តែបច្ចុប្បន្ននៅខ្មែរយើងគេចិញ្ចឹមច្រើនរីកសុះសាយ ហើយតម្លៃក៏ធ្លាក់ចុះច្រើនដែរ»។
ខ្យងមានជប៉ុននេះត្រូវបានប្រជាកសិករហៅឈ្មោះជាច្រើន ដោយផ្នែកទៅលើពណ៌សម្បក និងសាច់របស់វាតួយ៉ាងប្រជាកសិករខ្លះហៅថា ខ្យងប៊ឺ ដែលសំដៅដល់ខ្យងមានពណ៌លឿងស្លែតនិងខ្យងទុរេន សំដៅដល់ខ្យង មានពណ៌ដូចផ្លែទុរេនទុំ។
ទាក់ទងនឹងការចិញ្ចឹមខ្យងមាសជប៉ុននេះម្ចាស់កសិដ្ឋាន ២២៨ បានឱ្យដឹងថា ការចិញ្ចឹមខ្យងជប៉ុននេះពិតជាមានភាពងាយស្រួលនិងមិនចំណាយលើចំណីច្រើនឡើយ ជាពិសេសខ្យងនេះស៊ីមិនរើសចំណីទេពួកវាស៊ីស្លឹកផ្លែត្រឡាច ននោង ត្រកួន បន្លែផ្សេងៗហើយចំណីគោលដែលលោកបានដាក់នោះ គឺចកអាសូឡាហើយការចិញ្ចឹមខ្យងអាចធ្វើឡើងនៅក្នុងផ្ទះថ្ម ម្លប់និងអត់ពន្លឺចូលដល់ក៏បាន។
លោកបន្តថា សម្រាប់ការចិញ្ចឹមខ្យងចាប់ពីការបង្កាត់ពូជភ្ញាស់ រហូតដល់ទទួលផល លោកប្រើពេលចាបពី ៣ខែ ទៅ៣ខែកន្លះ ចំណែកការទុកឱ្យខ្យងធំៗនិងសាច់ល្អ គឺប្រើពេលប្រមាណ ៦ ខែ។ នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ខ្យងមាសជប៉ុន (ខ្យងសាច់)មានតម្លៃចន្លោះពី២ម៉ឺន ដល់ ៦ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម (តម្លៃតាមប្រភេទខ្យង) ចំណែកពូជខ្យងមាសជប៉ុនមានតម្លៃចន្លោះ១០ម៉ឺន ដល់១២ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម។
ខ្យងជប៉ុនមានរូបរាងនិងពណ៌សម្បុរស្អាតទាំងសម្បកខាងក្រៅ និងសាច់ខាងក្នុងគួរឱ្យចង់បរិភោគព្រោះខ្យងនេះស៊ីចំណីស្អាតដូចជាបន្លែ ផ្លែឈើ និងចកជាដើម មិនតែប៉ុណ្ណោះវាមានរសជាតិឆ្ងាញ់សាច់ទន់ ផ្តល់នូវថាមពលដល់អ្នកបរិភោគ និងជួយដល់សុខភាពកុមារ ស្ត្រីនិងសុខភាពបន្តពូជជាដើម។
លើសពីការចិញ្ចឹមខ្យងលក់ នៅកសិដ្ឋាន ២២៨ក៏មានបង្រៀនអ្នកដែលចង់ចិញ្ចឹមខ្យងមាសជប៉ុនជាលក្ខណៈគ្រួសារដោយឥតគិតថ្លៃផងដែរដែលអាចមកសិក្សានៅទីតាំងផ្ទាល់ ឬតាមប្រព័ន្ធអនឡាញ ព្រោះម្ចាស់កសិដ្ឋានរូបនេះមានបំណងចែករំលែកចំណេះដឹងម្យ៉ាងការចិញ្ចឹមខ្យងនេះ លោកបានសិក្សាដោយខ្លួនឯង និងសួរនាំពីអ្នកដ៏ទៃដូចគ្នា។
លោកបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ដំបូង យូរដែរទម្រាំតែខ្ញុំដឹងពីរបៀបបង្កាត់ខ្យងនេះខ្ញុំអត់បានទៅរៀនជ្រៅជ្រះ អីទេ ខ្ញុំរៀនរបៀបបង្កាត់តាមយូធូបនិងបានសួរនាំពីអ្នកចិញ្ចឹមនៅថៃ ព្រោះខ្ញុំចេះភាសាថៃខ្លះគេក៏បានបង្រៀន ខ្ញុំតាមហ្នឹងទៅ ហើយឥឡូវខ្ញុំបង្រៀនបង្កាត់ពូជខ្យងនេះដោយអត់យកលុយទេអាចមករៀននៅទីនេះផ្ទាល់ ឬរៀនតាមយូធូបព្រោះខ្ញុំក៏ធ្វើវិដេអូបង្ហាញវិធីសាស្ដ្រចិញ្ចឹមខ្យងនិងសត្វដទៃទៀតលើហ្នឹងដែរ ឬអាចទាក់ទងខ្ញុំ តាមតេលេក្រាមដោយផ្ទាល់ក៏បានហើយខ្ញុំក៏ចែកខ្យងជប៉ុននេះដល់អ្នកពិការ អ្នកក្រខ្សត់ពិតប្រាកដអត់យកលុយទេដើម្បីសម្រួលដល់ជីវភាពរបស់ពួកគាត់ សម្បីភ្ញៀវចូលមកទិញតិចអីក៏មិនយកលុយដែរ»។
បច្ចុប្បន្នកសិដ្ឋាន ២២៨មិនត្រឹមតែមានការចិញ្ចឹមខ្យងលក់ប៉ុណ្ណោះទេ ទីនេះក៏មានលក់នូវពូជមាន់ខ្មែរនិងមាន់ក្រៅប្រទេសល្អៗដូចជា មាន់ខ្មៅសេមានី មាន់ផេសិនដល់ពូជមាន់ជើងធំ ឬមាន់ដុងតាវជាដើម និងសត្វលម្អគ្រប់ប្រភេទដូចជា ព្រាបសារិកា និងសេកជាដើម។ បន្ថែមពីនេះកសិដ្ឋាននេះក៏មានទូរភ្ញាស់ដែលកែច្នៃពីកូនខ្មែរ និងមានបង្រៀនវីធីបង្កាត់វិធីប្រើប្រាស់ឧបករណ៍កសិកម្ម ដែលមាននៅក្នុងកសិដ្ឋានដោយមិនគិតថ្លៃផងដែរ។
ម្ចាស់កសិដ្ឋាន និងជាទាហានចូលនិវត្តន៍ លោក ប៉ិលសម្បត្តិ បានចាត់ទុកវិស័យកសិកម្មពិតជាមានសំខាន់ណាស់បើទោះបីជាប្រទេសមានសង្គ្រាម ឬមានសន្តិភាពយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មនុស្សនៅតែត្រូវការអង្ករបន្លែ ត្រី សាច់ ដែលជាផលិតផលកសិកម្មមិនអាចខ្វះបាន។
គួរបញ្ជាក់ថា កសិដ្ឋាន 228 មានទីតាំងស្ថិតនៅភូមិប្រលាយ ឃុំបឹងខ្យាង ស្រុក កណ្តាលស្ទឹង ខេត្តកណ្តាលតាមផ្លូវជាតិលេខ ២គីឡូម៉ែត្រលេខ២៩។ គេហទំព័រហ្វេសប៊ុក កសិដ្ឋាន 228 FarmsHouse ឬទំនាក់ទំនងលេខទូរសព្ទៈ០៨៨ ៨៩៨ ៩២២៨/ ០៩៥ ២២២ ៤២៨/ ០១៥ ៤៣៥ ៨៣៣៕
មណ្ឌលគិរី៖ អតីតនិស្សិតផ្នែកកសិកម្ម លោក ប៊ូ សុភក្ដិ បានផលិត «ស្រាផាសិនមណ្ឌលគិរី» និង «ស្រាស្តេចគោព្រៃ» ដែលមានច្រើនប្រភេទនិងមានរសជាតិឆ្ងាញ់ពិសេស តំណាងឱ្យខេត្តមណ្ឌលគិរី និងរួមបញ្ជូលទាំងការផ្សព្វផ្សាយវិស័យទេសចរណ៍និងកសិទេសចរណ៍ផងដែរ។
ស្ថាបនិកសហគ្រាសផាសិនមណ្ឌលគិរី លោក ប៊ូសុភក្ដិ បានប្រាប់ឱ្យសារព័ត៌មានឌីជីថល SR ដឹងថា ការជ្រើសរើសផ្លែផាសិនឬក្រូចវល្លិ៍មកផលិតស្រានេះ ដោយសារលោកមើលឃើញថា ដំណាំផាសិនមានដាំគ្រប់ទីកន្លែងសូម្បីតែផ្លែផាសិនមកពីខេត្តកំពតដែលល្បីខាងដីមានជីវជាតិល្អនោះតែបែរជាមាន រសជាតិផ្អែមសាប ខុសប្លែកពីខេត្តមណ្ឌលគិរីដែលដំណាំផាសិនមានរសជាតិផ្អែមមុត ឆ្ងាញ់ពិសារ។
ស្រាផាសិន១ដប ត្រូវបានផលិតចេញពីផ្លែផាសិនប្រមាណ៤ គីឡូក្រាម ដោយអាស្រ័យលើប្រភេទផ្លែផាសិន ឬក្រូចវល្លិ៍ដែលមានសម្បកក្រាស់ ឬសម្បកស្ដើង និងប្រើពេលក្នុងការផលិតចន្លោះពី ៣ ទៅ ៦ខែដើម្បីច្នៃចេញជាផលិតផលសម្រេចដែលអាចដាក់លក់នៅលើទីផ្សារ។
ស្ថាបនិកស្រាផាសិនបញ្ជាក់ដូច្នេះថា៖ «ផលិតផលសម្រេចយើងប្រើពេល៦ខែ បើយើងទុកកាន់តែយូរ កាន់តែល្អប្រសើរទឹកកាន់តែថ្លារសជាតិកាន់តែឆ្ងាញ់ ព្រោះផាសិនមណ្ឌលគិរីពិសេសហើយរាល់ផលិតផលទាំងអស់ យើងចម្រាញ់ចេញពីផាសិនដែលប្រមូលទិញពីកសិករដែលដាំនៅខាងប៊ូស្រា ខាងដាក់ដាំជាដើម»។
ផលិតស្រាផាសិនរបស់សហគ្រាសផាសិនមណ្ឌលគិរីចំនួន ២ ប្រភេទដូចជា ទី១ ស្រាផាសិនមណ្ឌលគិរីពណ៌ធម្មជាតិលឿង ដែលមានឈ្មោះថា «ស្នេហ៍គ្រាដំបូង» មានរសជាតិជូរផ្អែមមានកម្រិតអាល់កុល ១០,៥ ដឺក្រេ និងប្រភេទទី២ស្រាផាសិនពណ៌ក្រហម ឬ «រសជាតិជីវិត» ដោយសារមានរសជាតិ ៤ មុខចូលគ្នា គឺផ្អែម ល្វីង ជូរ និងចត់មានកម្រិតអាល់កុល ១៣,៥ ដឺក្រេដោយផលិតផលទាំង២ប្រភេទលក់ក្នុងតម្លៃ ៦ ម៉ឺនរៀលដូចគ្នា។
ជាមួយគ្នានេះ លោក ប៊ូ សុភក្ដិក៏បានកែច្នៃស្រាមួយប្រភេទទៀតគឺ «ស្រាស្តេចគោព្រៃ» ដែលផលិតចេញពីផ្លែផាសិនដូចគ្នា។«ស្រាស្តេចគោព្រៃ»មានចំនួន២ប្រភេទដូចជា ប្រភេទទី១ មានឈ្មោះថា «ស្រាស្ដេចគោព្រៃ» ពណ៌ធម្មជាតិលឿងនិងប្រភេទទី២ ពណ៌ក្រហម ដែលផលិតផលទាំង២ប្រភេទមានកម្រិតអាល់កុល ២៨ ដឺក្រេនិងលក់ក្នុងតម្លៃ ១០ ម៉ឺនរៀលដូចគ្នា។
ស្រាផាសិនមណ្ឌលគិរីគឺជាផលិតផលប្រចាំតំបន់ ដែលមានការទទួលស្គាល់ពីគណៈកម្មការជាតិ ជំរុញចលនាភូមិមួយផលិតផលមួយផងដែរ ចំណែកសហគ្រាសផាសិនមណ្ឌលគិរី ត្រូវបានចុះបញ្ជីនៅមន្ទីរឧស្សាហ៍កម្មបច្ចេកវិទ្យានិងនវានុវតន៍ខេត្តមណ្ឌលគិរី។
ស្ថាបនិកស្រាផាសិនវ័យ ៣៧ ឆ្នាំរូបនេះអះអាងថា ស្រាផាសិននេះផលិតឡើងក្នុងគោលបំណងដោះស្រាយបញ្ហាស្ទះទិន្នផលផ្លែផាសិនរបស់កសិករដោយសារតែការនាំចូលផ្លែផាសិនពីបរទេស ទន្ទឹមនឹងនេះលោកក៏បំផុសឱ្យប្រជាពលរដ្ឋក្នុងតំបន់ដាំផ្លែផាសិននេះផងដែរ ដោយលោកបានបង្រៀននូវបច្ចេកទេសក្នុងការដាំដុះ និងថែទាំជាដើម។
ក្រោយពីមានការទទួលស្គាល់ពីរសជាតិនិងគុណភាពនៃស្រាផាសិនមណ្ឌលគិរី បច្ចុប្បន្ននេះ លោក ប៊ូ សុភក្ដិក៏មានគម្រោងយកផលិតផលតំណាងខេត្តមណ្ឌលគិរីខេត្តនេះច្នៃជាតំបន់កសិទេសចរណ៍ដើម្បីទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរឱ្យមកទស្សនានៅក្នុខេត្តមណ្ឌលគិរីនេះផងដែរ។
លោករៀបរាប់ថា៖ «ដោយសារដំណាំយើងរៀបចំដាំដុះមានស្តង់ដាបែបបច្ចេកទេស អ៊ីចឹងធ្វើឱ្យភ្ញៀវទេសចរអាចទៅទស្សនាចម្ការផាសិនផង និងអាចភ្លក្សស្រាផាសិនរបស់អ្នកមណ្ឌលគិរីផងដែរហើយកន្លងមានភ្ញៀវជាហូរហែរទៅលេងចម្ការពលរដ្ឋដែលខ្ញុំបង្រៀនបច្ចេកទេសដាំដុះ ហើយពេលខាងមុខខ្ញុំនឹងបង្កើតចម្ការផាសិននេះ នៅជិតទឹកជ្រោះប៊ូស្រា ដើម្បីឱ្យភ្ញៀវទេសចរកាន់តែងាយស្រួលចូល ព្រោះបានទៅលេងទឹកជ្រោះផង និងចូលមកចម្ការយើងផង»។
នាថ្ងៃអនាគតបុរសមានដើមកំណើតមកពីខេត្ដកំពង់ឆ្នាំងខាងលើនេះគ្រោងនឹងច្នៃផ្លែផាសិនទៅផលិតផលជាច្រើនដូចជា សំបកធ្វើជាដំណាប់ស្លឹកផ្កាធ្វើជាតែ និងផ្លែធ្វើជាភេសជ្ជៈផ្សេងៗ ចំណែកឆ្នាំ២០៣០លោកគ្រោងនឹងបង្កើតរោងចក្រផលិតស្រាខ្មែរផងដែរ។ គេហទំព័រហ្វេសប៊ុកៈ ស្រាផាសិន មណ្ឌលគិរី -Passion Mondulkiri Fruit Wine ឬ ទំនាក់ទំនងលេខទូរសព្ទៈ 01251 91 36 / 071 678 8887
ជាមួយការវេចខ្ចប់ និងស្លាកសញ្ញាស្ដង់ដារ ឈីស និងយ៉ាអួរស្រស់ឡា ហ្វាតតូរៀ (La Fattoria ) មិនសូវមានអ្នកដឹងថា វាជាផលិតផលក្នុងស្រុកដែលផលិតចេញពីទឹកដោះគោស្រស់ ដែលមានបរិមាណរាប់តោនក្នុង១ ខែ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការនៅផ្សារទំនើប សណ្ឋាគារប្រណីត និងបណ្ដាភោជនីយដ្ឋាននៅរាជធានីភ្នំពេញ និងខេត្តសៀមរាប។
អាហារបរទេសផលិតនៅខ្មែរទាំងនេះ ជាសមិទ្ធផលរបស់ លោកចាន់ វុទ្ធី ដែលជាកូនកសិករមកពីស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាល។ លោកចាប់ផ្ដើមមានក្ដីស្រមៃក្លាយជាអ្នកផលិតឈីស និងយ៉ាអួមួយរូប នៅប្រទេសកម្ពុជា ក្រោយពីឃើញតម្រូវការឈីស ជាអាហារនៅសណ្ឋាគារលំដាប់ផ្កាយ ដែលលោកបម្រើការកាលពីឆ្នាំ ១៩៨៨។
លោកសង្កេតឃើញថា ផលិតផលនេះត្រូវបាននាំចូលច្រើនសន្ធឹក តែបែរជាពុំមានសហគ្រិនណាម្នាក់ធ្វើ ឬផលិតលក់ក្នុងស្រុក។ ដូច្នេះនៅពេលដែលមានការអនុញ្ញាត ឱ្យទៅរៀនធ្វើឈីសនៅប្រទេសអ៊ីតាលីរយៈពេល ៣ ឆ្នាំ លោកបានតាំងចិត្តថា៖ «ខ្ញុំត្រូវតែមកបង្កើតការងារ ដើម្បីស្រុកទេសយើងសម្រាប់អាហារប្រជាជនខ្ញុំ ដើម្បីឱ្យបរទេសមើលមកថា ស្រុកខ្មែរយើងក៏មាន fromage (ឈីស)ដែរ មិនបាច់នាំចូលមកពីបារាំង មិនបាច់នាំចូលពីប្រទេសជឿនលឿនទេ»។
ត្រឡប់មកមាតុភូមិវិញ ក្នុងឆ្នាំ ២០០៧ លោកបានស្វែងរកទឹកដោះគោ ដែលជាវត្ថុធាតុដើមមកផលិតឈីសនៅខេត្តសៀមរាប។ លោក វុទ្ធី បានរំឭកប្រាប់ថា៖
«ការធ្វើឈីសនៅស្រុកយើងនេះ គឺវាលំបាកណាស់។ ទី១ ស្រុកទេសយើងហ្នឹង អត់ទាន់មានទឹកដោះទេ»។
លោកក៏ត្រូវបានអតីតមន្ត្រីបុគ្គលិកក្រសួងកសិកម្មរុក្ខប្រមាញ់ និងនេសាទ ណែនាំពីប្រភពទឹកដោះគោដែលស្ថិតនៅឃុំអរិយក្សត្រ ប៉ុន្តែក្រោយពេលផលិតរួចរាល់ លោកពុំទទួលបានរសជាតិដើមឡើយ។ លោកបានបន្តទៀតថា៖
«រយៈពេល៤-៥ ខែ ការធ្វើទឹកដោះគោក្នុងស្រុកយើងអត់ជោគជ័យ ខ្ញុំក៏ទៅវៀតណាម ប៉ុន្តែការដឹកជញ្ជូនឆ្ងាយពិបាក។ អ៊ីចឹងខ្ញុំទៅខាងថៃ នៅខេត្តស្រះកែវ និងខេត្តប៊ុរីរ៉ាម»។
ដោយសារការដឹកជញ្ជូនពីប្រទេសជិតខាងនៅតែជាឧបសគ្គ លោកបានចាប់ផ្ដើមប្រើទឹកដោះគោពីឧទ្យានរាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជា តេជោសែនឫស្សីត្រឹប ខេត្តព្រះវិហារនៅក្នុងឆ្នាំ២០១៨ តែបរិមាណក៏មិនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការផ្គត់ផ្គង់ចង្វាក់ផលិតកម្ម ទើបក្នុងឆ្នាំ២០២០ លោកក៏បានទិញវត្ថុធាតុដើម ពីកសិដ្ឋានគិរីសួគ៌ នៅភ្នំតាម៉ៅខេត្តតាកែវ។ លោក វុទ្ធី និយាយថា៖
«ខែ៤ ឆ្នាំ ២០២០ មានគោរបស់កសិដ្ឋានគិរីសួគ៌ ខេត្តតាកែវភ្នំតាម៉ៅយើងហ្នឹង ចូលមកចំនួន ៥៥០ ក្បាល តាមដែលខ្ញុំចាំហ្នឹង។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្តមែនទែន នៅពេលនេះអ្វីៗគឺនៅក្នុងដៃយើងហើយ គឺយើងអាចងាយចាប់ផ្ដើមធ្វើវាហើយ»។
បច្ចុប្បន្ន នៅទីតាំងក្រុងតាខ្មៅ លោកមានផលិតផលអាហារបស្ចិមប្រទេសចំនួន ១១ ប្រភេទ ដែលត្រូវបានលក់ក្រោមស្លាកឈ្មោះ La Fattoria រួមមានភីហ្សាឈីស ឈីសស្រស់ប្រភេទ Mozzarella និឈីសគ្រាប់Buraata ជាដើម។
សម្រាប់យ៉ាអួរ មានរសជាតិ ៧ ជម្រើសគឺ រសជាតិដើម វ៉ានីឡាស្វាយ ដូង ស្ត្រប៊ើរី ក្រូចវល្លិ៍ និងក្រូច។ ដោយផ្តោតទៅលើសុខភាពអ្នកទទួលទាន យ៉ាអួរនេះត្រូវបានផលិតចេញពីទឹកដោះគោស្រស់និងផ្លែឈើស្រស់ ១០០ភាគរយ ហើយមិនមានសារធាតុរក្សាទុកនោះឡើយ។
លោកនិយាយថា៖
«យើងធ្វើផលិតផលពាក់កណ្ដាលសម្រេចនៅភ្នំពេញ ហើយសម្រេច១០០ភាគរយ យើងបញ្ជូនទៅខេត្តសៀមរាបខ្លះ យើងទុកនៅភ្នំពេញខ្លះ»។
ចាប់ផ្ដើមពីការប្រឹងប្រែងកែច្នៃទឹកដោះគោត្រឹម៥លីត្រ លោកបានឱ្យដឹងថា៖
«ឥឡូវនេះវាចូលទៅក្នុងកម្រិត ១ខែ ប្រហែលជាចូល៤តោន ៥តោន ទាំងយ៉ាអួរ ទាំងឈីសតែខ្ញុំនៅតែគិតថាខ្លួនឯងអត់ទាន់អស់សមត្ថភាពនៅឡើយទេ ខ្ញុំចង់ធ្វើអ្វីបន្តទៀត»។
ប៉ុន្តែអ្វីដែលនៅតែជាបញ្ហាប្រឈមរបស់លោកគឺតម្លៃវត្ថុធាតុដើម ការប្រកួតប្រជែងលើទីផ្សារទំនិញនាំចូល និងការវេចខ្ចប់។ លោកថា៖
«យើងទម្លាក់តម្លៃមិនបានដោយមូលហេតុត្រង់ថា វត្ថុធាតុដើមយើងនៅមានកម្រិតនៅតម្លៃខ្ពស់។ មួយទៀតអតិថិជនអត់ទាន់បានដឹងពីអ្វីដែលយើងធ្វើបាននៅមានចំនួនតិច»។
លោក វុទ្ធី ចង់ឱ្យការផលិតយ៉ាអួរ និងឈីសកាន់តែទូលំទូលាយនៅប្រទេសកម្ពុជា ហើយលោកក៏បាននឹងកំពុងបន្តចែករំលែកជំនាញធ្វើយ៉ាអួរ និងឈីសនេះ ទៅតាមអង្គការ និងសាលាបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈនានាផងដែរ។
លោកនិយាយថា៖
«អត់ចង់បានអ្វីក្រៅពីចង់ឃើញផលិតផលស្នាដៃកូនខ្មែរ ដែលបង្កើតfromage លើទឹកដីខ្មែរនេះសូមឱ្យវាស្ថិតស្ថេរជានិរន្តរ៍។ អ្វីដែលខ្ញុំចង់បាន ចង់ឱ្យវារីកស្គុសស្គាយនៅលើទីផ្សារហ្នឹងឯង»៕
ភ្នំពេញៈ បញ្ឈរម៉ូតូលើចិញ្ចើមផ្លូវក្បែររបងសាលា យុវតី២នាក់ កំពុងព្យួរវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ឃ្យូតៗធ្វើឡើងពីអំបោះចាក់ដោយដៃ រណេងរណោងជុំវិញម៉ូតូ អាជីវកម្មថ្មីថ្មោងបែបចល័តនេះ កំពុងទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ និងអន្ទងចិត្តសិស្សានុសិស្ស និងអ្នកដំណើរតាមផ្លូវឱ្យចូលមកទស្សនា និងជាវយ៉ាងច្រើន។
កញ្ញា ថេង ដាលីន មានឈ្មោះហៅក្រៅថា Nom Pang បានប្រាប់សារព័ត៌មានSR Digital ឱ្យដឹងថា ផលិតផលដែលចាក់ចេញពីអំបោះនេះ ជាភាសាអង់គ្លេសឈ្មោះថា Crochet ដែលមានដូចជា កាបូប អាវ តុក្កតា ផ្កា បន្តោងសោរ និងផលិតផលជាច្រើនទៀត។
ដំណើរការអាជីវកម្មនាពាក់កណ្តាលខែឧសភា ឆ្នាំ២០២៤ យុវតីវ័យ២៥ ឆ្នាំរូបនេះ និយាយទាំងទឹក មុខញញឹមដូច្នេះថា៖ «ពេលលក់ថ្ងៃដំបូង ទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ជាខ្លាំងមានអ្នកមកថតរូបទៅបង្ហោះច្រើន ហើយអីដែលឱ្យខ្ញុំរំភើបចិត្តនឹកស្មានមិនដល់នោះ គឺនៅថ្ងៃទីពីរដោយសាររូបថតដែលបង្ហោះថ្ងៃមុនលើ Facebook និងTikTok វាផ្ទុះខ្លាំងម៉ង»។
អង្គុយចាក់បណ្តើរ និយាយបណ្តើរ ម្ចាស់អាជីវកម្មបែបចល័តរូបនេះ បានរំឭកពីការរៀនចាក់អំបោះ ដោយដៃថា៖ «ថ្ងៃមួយខ្ញុំទៅលេងផ្ទះបងស្រី ពេលហ្នឹងគាត់យកអំបោះ និងម្ជុលឱ្យខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏បើក យូធូប (youtube) មើល និងរៀនចាក់លេង។ ខ្ញុំចាក់ដំបូងគឺផ្កា បន្ទាប់ពីរៀនបានប្រហែលមួយអាទិត្យ ខ្ញុំទទួលកុម៉្មង់ចាក់អាវឱ្យគេបានមួយបែបនេះ ហើយបាននាំឱ្យខ្ញុំមានចិត្តចង់បើកលក់វត្ថុនេះ»។
បើទោះបីជាអាជីវកម្មថ្មីថ្មោងក៏ដោយ ប៉ុន្តែយុវតីម្ចាស់អាជីវកម្មទាំង២នាក់ ទទួលបានការគាំទ្រខ្លាំង ដោយមានទាំងការមកជាវដល់ទីតាំង និងការកុម្ម៉ង់តាមអនឡាញយ៉ាងច្រើន រហូតពេលខ្លះពួកគេ ធ្វើជូនភ្ញៀវសឹងមិនទាន់ និងពុំមានផលិតផលលក់ថែមទៀតផង។
មានទីតាំងនៅខាងមុខរបងសាលាសន្ធរម៉ុក ម៉ូតូចល័តតាំងលក់វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ចាក់ដោយដៃនេះ បើកលក់ចាប់ម៉ោង ២:០០ រសៀល រហូតទៅដល់ម៉ោង ៦:០០ល្ងាច។ ដាលីនរៀបរាប់ថា វត្ថុនីមួយៗត្រូវចំណាយរយៈពេលចាក់ចន្លោះពី ៣០នាទី ទៅ១ម៉ោង ទើបរួចរាល់ ចំណែកតម្លៃមានទៅតាមផលិតផលដូចជា ផ្កាតម្លៃ ៣ដុល្លារ បាច់ផ្កាតម្លៃ ៦ ដុល្លារ បណ្តោងសោ តម្លៃ២ដុល្លារ និងកាបូបតម្លៃ ៦ ដុល្លារ។
ទាក់ទងនឹងការប្រើប្រាស់ម៉ូតូសម្រាប់តាំងលក់វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍នេះ កញ្ញា ដាលីន បានពន្យល់ពីមូល ហេតុថា ដោយមើលឃើញពីអាជីវកម្មលក់កាហ្វេអាចចល័តលក់តាមម៉ូតូបាន ដូចនេះកញ្ញាក៏មាន គំនិតលក់ផលិតផលរបស់ខ្លួននៅលើម៉ូតូដូចគ្នា ម៉្យាងវាមានលក្ខណៈងាយស្រួល ក្នុងការទុកដាក់មិនត្រូវការដាក់តុតាំងលក់ និងមិនត្រូវការទីតាំងធំ។
មុនទទួលបានភាពជោគជ័យដូចពេលនេះ ដាលីនបានបញ្ជាក់ថា៖ «មានពាក្យមិនសមរម្យជាច្រើន មកលើខ្ញុំដែរ ដូចជាពាក្យថាមិនចេះខ្មាសគេទេ ឬម៉េចបានមកលក់អីវ៉ាន់នៅតាមដងផ្លូវអ៊ីចឹង។ ប៉ុន្តែពាក្យទាំងនេះមិនបានសម្លាប់ក្តីស្រមៃរបស់ខ្ញុំឡើយ ព្រោះមានម៉ាក់ប៉ា និងបងប្អូនបានជំរុញ លើកទឹកចិត្តរហូតមក»។
ទន្ទឹមនឹងនេះ សម្រាប់អ្នកចង់បើកអាជីវកម្មថ្មីៗដាលីន លើកទឹកចិត្តថា៖ «សូមបងប្អូនទាំងអស់ ដែលមានក្ដីស្រមៃចង់បើកអាជីវកម្មឬចង់ធ្វើអ្វីមួយ សូមបងប្អូនទាំងអស់គ្នាធ្វើតាមក្ដីស្រមៃរបស់ខ្លួនចុះ កុំបោះបង់ឱ្យសោះ»។
ទៅថ្ងៃខាងមុខ ម្ចាស់អាជីវកម្មវ័យក្មេងទាំង២នាក់ ក៏មានបំណងពង្រីកអាជីវកម្មផងដែរ ដោយនឹង បើកហាងដើម្បីលក់ផលិតផលផង និងទទួលបង្រៀនសិស្សផង ត្បិតអំបោះចាក់ដោយដៃនេះ អាចផលិតបានជាសម្ភារៈជាច្រើន និងមានទីផ្សារលក់ផងដែរ៕